Skinfaxi - 01.07.1917, Blaðsíða 7

SKINFAXI
55
Hér em nijög góð íþróttamannna-efni —
ekki aíst knaltspyrnumenn. — Sýnist þá
fielst vanta leiðbeiningar og leikvelli til
þess þeir njóti sin. Með leikvellina er nú
heldur að rakna úr aftur en minna um
íþrótíabœkur — kenslubækur í íþróttum
-- en á þeim er einna mest þörf hér á
okkar strjálbygða landi.
Þó skulum við vona að I. S. í. takist
að bæla úr því smám saman.
íþróltasamhand íslands (heimilisfang
Reykjavík, Pósthólf nr. 174) hefir nú þeg-
ar geíið út fjórar bækur um íþróttir —
og íþróttareglur. — Yil eg skora á alla
íþróltamenn og íþróttavini að fá sér þess-
ar bækur og styðja með ]>ví þarft málefni.
Og ennfremur vil eg alvarlega skora á
öll íélög, sem hafa íþróttir á stefnuskrá
sinni að ganga í í. S. I. svo að sömu
íþróttareglum verði fylgt um alt Iand, og
svo að allir standi jafnt að vígi, með að
færa sér þær í nyt.
I hverju íþróttafélagi ætti að vera bóka-
safn, þar sem meðlimirnir gætu fengið
lánaðar íþróttabækur (um þá íþrótt sem
þeir stunda). Eg býst ekki við að hafa
bent á neitt nýlt um knattspyruu — ylir
höfuð — en þó veit eg að þetta skrif
niitt hefir komið að gagni þeim, er ekki
hafa átt kost á að lesa neitt annað um þetta
efni. Hefði aðeins verið hægt að hafa
nokkur myndamót af knultspyrnuleik þá
hefði það skýrt betur það sem eg vildi
hafa sagt um knaltspyrnu. Samt er eg að
vona að mér hafi þó tekist að benda á
verstu gallana. En mestan þált átti þó
ritstjóri blaðsins í þvi að þetta skrif mitt
er nú orðið svo langt. Skil eg það svo
að hann vilji með áhuga sínum fyrir i-
þróttum vekja menn til alvarlegrar um-
hugsunar um gagnsemi og nytsemd íþrótta
„Sá sem siðastur er í kapphlaupinu hef-
er eins gott af kapprauninni (íþróttinni)
eins og sá sem fyrstur er“. Yæri vert
að sem flestir hefðu þetta hugfast.
Styðjið hver annan ‘góðir íslendingar
og „samstillið lífskraftana".
Fjárhagur Skinfaxa.
Fyrir þrem árum síðan var fjárhagur
blaðsins mjög erfiður. Skuldir voru mikl-
ar útistandandi, og kaupbætir sá, sem fylgja
átti blaðinu varð því lil byrði en ekki til
gróða. Að vísu viðurkendu menn al-
ment að Þjóðfélagsfræðin væri mjög nýti-
leg bók og sóttust eftir að fá hana með
blaðinu. En útgáfan var dýr og tiltölu-
lega lítið seldist í skólana og í lausasölu
yfirleitt.
Síðan hefir tjárhagurinn farið batnandi,
þ. e. a. s. útistandandi skuldir minkað og
reikningsskilin komist í betra horf. Hins-
vegar hefir síhækkandi prentun og ]>appír
gert útgáfu blaðsins dýrari með hverju
missiri sem leið. Ef eigi hefði verið fram-
för með fjárskilin, niyndi Skinfaxi eigi
hafa þolað þá raun.
Samt sem áður er enn talsvert útistand-
andi af skuldum. Og þó að eigi þurfi að
efast um að margir greiði andvirði blaðs-
ins nú í vor og sumar, þá mun því mið*
ur eitthvað töluvert verða eftir af gömlu
skuldunum. En þær þurfa að hverfa með
öllu, og aðrar nýjar mega ekki myndast.
Sambandsstjórninni hefir komið til hug*
ar að gera innan skams nokkra breytingu
á innheimtunni nl. að fá einstaka félags*
menn, einkum formenn félagn, stjórnir
héraðssambanda, og aðra áhugasama fé-
lagsmenn út um land til að innheimta
fyrir blaðið, þar sem þeir ná til og létta
þannig undir með afgreiðslumanni blaðs-
ins i Rvík, sem getur ómögulega náð per^
sónulega nema til fárra munna utan höf*
uðstaðarins.
Þess er vænt að flestir af þessum að*
stoðarmönnum leggi á sig þetta ómak fyr*