Skinfaxi - 01.12.1917, Blaðsíða 4

92
SKINFAXI
allega á þeim tveim atriðum: að í göngu
er annar fóturinn alt af d jörðunm,
en í hlaupi kemur alt af fyrir eitt augna-
blik í hverju skreíi, sem maðurinn er al-
veg í lausu lofti, og að kné aftari fótar á
að vera beint, þegatr niður er stigið. Þessi
tvö atriÖi eru óhjákvæmileg, og í raun
réttri undirstaðan undir hreinu og réttu
göngulagi,
Eg held að í Jressu sem jiegar er sagt,
hafi eg tekið fram öll aðalatriði kappgöngu-
lagsins, svo að þeir, sem fylgst hafa með
því, geti — með góðum vilja og œfingu
— náð því nokkurn veginn réttu. Þegar
æft er undir leikmót, fer æfingin að öðru
leyti mikið eftir því, hve löng feajPjpgang-
an er. Só hún löng, verður maður að
æfa sig á löngum göngum, einnig má æfa
sig á hlaupum, en sé hún að eins stuttur
spreltur, er aðallega reynl að ná hraða,
auðvitað með hlutfallslegu þoli. Ekki er
samt ráðlegt að binda sig eingöngu við
þá vegalengd, sem kept verður á, heldur
ýmist styttri eða lengri spretti. Fer það
eftir hverjum einstökum. Þeir sem hafa
hraða, en vantar þol, þurfa að æfa mikið
lengri sprettina, en þeir sem hafa þetta í
öfugum hlutföllum, æíi meira þá slyttri.
Tímann ættu menn ekki að hugsa um
fyrslu 2 mánuðina. En þegar í’arið er að
„taka“ hann, er nóg að gera það á viku
lil hálfsmánaðar fresti.
Hér á landi hafa einstöku menn æft
dálitið „hæl- og tá-göngu“. Þó að eins
fáir, og oft íremur lítið. Enda hefir mönn-
um ekki gefist tækifæri til að Jireyta kapp-
göngu oftar en þrisvar sinnum undanfar-
in 10—12 ár á öllu landinu (á 1 leikmóti
á Akureyri og 2 í Reykjavík. I fyrra
skiftið (1000 metrar á beinni braut), var
víst enginn tími tekinn, vegna þess að
allir þátttakendurnir „hlupu upp“, en í
það síðara (804 m. á hringbraut) þreyttu
3 menn; 2 af þeim höfðu æft kappgöngu-
lagið, en einn ekki, var samt vanur fjall-
göngum og fræknleikamaður. Þeir fyr-
nefndu komust strax langt á undan og
hinn gafst upp. í þetta sinn var tími „tek-
inn“ og fljótasti maður 4 mín. 16 sek.
Á Akureyri var gangan þreytt yfir 402
m. spöl, en snúið við einu sinni, sem auð-
vitað kostaði töf, fyrsfi maður var 1 mín.
40,6 sek. — Eg veit ekki til þess, að hér
á landi hafi tími verið „tekinn“ með næg-
um vitnum, oftar en í þessi tvö skifti, á
ofannefndum vegalengdum.
Til gamans set eg hér heimsmet á nokkr-
um algeng(n)ustu vegalengdum: 402 m. 1
mín. 22,2 sek., 804 m. 2 mín. 59 sek.,
5 km. 21 min. 46,6 sek., 10 km. 45 mín.
43,5 sek., 20 km. 1 st. 39 mín. 25 sek.,
50 km. 4 st. 54 mín. 58 sek,, 100 km.
10 st. 39 mín. 21 sek. — Hér á landi er
oft sagt, að þessi og þessi maður hafi
„gengið“ einhverja vegalengd á þessum og
þessum tíma, en sannleikurinn er oftast sá,
að meira eða minna af vegalengdinni hefir
verið hlaupið. — Aftur á móti myndi
ekkert af þessum metum hafa verið tekið
gilt, ef ekki væri full trygging fyrir al-
gerlega hreinu göngulagi. Bognum knjám,
og þvi, ef hvorugur fótur er á jörðu, er
sérstaklega veitt eftirtekt af dómendum.
Við þriðju áminningu fyrir óhreinan gang
er ke]»pandi úr leik. Flesl met upp að
20 km. eru sett á hringbraut, svo að
dómendurnir hafa getað l'ylgst með svo
að segja hverju skrefi keppenda.
Ó. S.
Orðsending.
Öll erindi um ritstjórn og afgreiðslu
hlaðsins eru menn vinsamlega beðnir að
senda Jóni Kjartanssyni Kennaraskól-
anum.