Skinfaxi - 01.05.1919, Blaðsíða 5

SKINFAXI
37
brjóst þjóðarinnar starfhæfum og fé-
lagslyndum atgervismönnum.
Yissulega var þetta háleitt markmið,
og starfið jafn óþrotlcgt sem þj óðlifið
sjálft. En hefir tcldst að ná þessu
marki? Eru þau mentastofnun, sem
mikils má vænta af fyrir æskulýðinn?
Á fyrstu árum hreyfingarinnar kom all
mikill fjörkippur í íþróttir, skógrætar-
tilraunir og fleira, en nú er kominn aft-
urkippur í flest eða alt það, sem félögin
færðust upphaflega í fang. J?ó starfa fé-
lögin enn þá og sum með allmiklum
blóma. En viðfangsefnin eru breytt frá
því sem upphaflega var ætlast til.
Nú er það orðin sannreynd, að félög-
in voru stofnuð, og að þau höfðu þetta
markmið. Hitt er jafnmikil sannreynd,
að þau starfa enn í dag en hefir orðið
sára líið ágengt um að ná markinu. Er
það svo að skilja, að stefnuskrármál U.
M. F. í. sé svo loftkend, að ekki sé hægt
að beita við þau neinum þeim aðferð-
um, sem gefi verulegan árangur? Er
þjóðernismál okkar ekkcrt annað en
glamur og gífuryrði? Erum við i því
efni að eins hávaðamenn, sem liggjum
flatir fyrir öllu því, sem berst að, og
þurkar út þjóðerniseinkenni okkar eitt
af öðru? Er tungan okkar dæmd, til
þess að verða að hálfgerðu hrognamáli
i kauptúnum landsins? Eða eru æsku-
hugsjónir olckar að eins máttlausar
dægurflugur, sem ekki liafa í sér fólgin
nein lífsskilyrði ? petta eru umhugsun-
arverðar spurningar, sem eg mun þó
ekki svara til hlýtar. Eg er því betur
eklci svo trúlaus á kosti þjóðarinnar,
að eg geti óhikað svarað þeim þann veg,
sem enginn kýs að þeim sé svarað.. Eg
er ekki trúlaus á það, að í þjóðinni sé
til traustir innviðir, sem á meg treysta
ef þeir eru ekki látnir fúna í óhirðu.
Eg er ekki trúlaus á það, að bak við
þjóðernisglamrið felist i brjósti hvers
og eins óljós kend, sem snúa mætti úr
sterk vébönd um þjóðerni okkar.
Ef við komumst að þeirri niðurstöðu
að stefnuskrármál U. M. F. í. sé ekki
innihalslaus mál, heldur Iiafi stórvægi-
lega þýðingu, þá liggur næst fyrir að
athuga, livers vegna félögunum liefir á-
unnist svo lítið á sviði þeirra. Svarið er
í fáum orðurn það, a ð u n g m e n n a-
félögin hafa elst með stofn-
endum sínum og breyst eins
o g þ e i r.
(Frh.)
Snmarmál 1919.
Já,mál er nú komið að bregðirðu blundi
og búistu skartinu grænleita, jörð.
Senn fer að hýrna og lifna i lundi
og lofsöngvar liljóma um hæðir og börð.
koma nú fuglarnir sunnan um sæ,
syngjandi hcilsa’ í hvern einasta bæ.
þeir syngja’ okkur kvæði um sólríkar
grundir
og suðræna blíðu und aldintrjám liám,
en segjast þó muna þær mærastar
stundir
er miðnætursólin á öldunum blám
sofnað ei gat, en þeim sendi í land
sólgeislakrans yfir rjóður og sand.
Já, mál er nú komið að vakna og vinna
sem vært höfum sofið í myrkursins ró.
Ljósið oss kveður lífinu að sinna
og látum ei gæðin, sem jörðin oss bjó,
ónotuð vcra og ávaxtasnauð,
alla hún seðux-, ef vel skiftum auð.
Náttúran brýtur nú hlekkina lxörðu
og hlæjandi syngur nú frelsisins óð.
Fjötraðir rnargir enn finnast á jörðu
þó frelsi vort títt liöfum keypt fyrir
blóð.