Skinfaxi - 01.10.1930, Blaðsíða 19

SKINFAXI
151
og út á við meðal þjóðarinnar — jneð því markmiðí,
að liafin yrði tilraun til kvikmyndunar á Islendinga-
sögum og öðrum fornritum, sem skráð eru af íslend-
ingum og á íslenzka tungu.
Ástæðan til þess, að eg beindi hvatningarorðum
mínum sérstaklega til Ungmennafélaganna á Islandí,
var og er þessi:
Mér virðist, að hugsjónaliornsteinar þeir, sem ung-
mennafélagsskapurinn er reistur á, sé viðhald íslenzks
þjóðernisanda, og samtímis að vekja lýð landsins til
heilhrigðrar og smekkvísrar hugsunar og skilnings á
þeim andlegu verðmætum, þeim óþrotlega auði, sem
þeginn er i arf frá löngu liðnum kynslóðum.
Til að endurreisa og glæða smekk þjóðar vorrar á
öfgalausa vísu, fyrir þessum arfi, tel eg kvikmynda-
iistina svo vel fallna, sem framast er unnt aö hugsa,
og iiygg ég, að trauðla geti orðið skiftar skoðanir um
það mál. Hitt kann fremur að orka tvímælis, hversu
framkvæmanleg jjessi hugsjón er.
Eg geng þess ekki dulinn, að ýmsir muni verða til
þess að fullyrða, að hér sé um svo umfangsmikið mál
að ræða, sérstaklega frá fjárhagshlið skoðað, að engin
tök verði til að hrinda því í framkvæmd í náinni fram-
tíð. Þeir, sem þannig kunna að hugsa, hafa að vísu að
nokkru leyti rétt að mæla, en einmitt vegna þess, að
þetta er stórmál, verður að liefjast iianda til undir-
búnings því, fyr í dag en á morgun. Og eg vil hér taka
það skýrt og hiklaust fram, að það ætti áð vcra ung-
mennafélögum íslands gleðiefni, að fá að rcyna orku
sína og eldmóð á þessu Grettistaki. En um j)að er eg
aftur á móti fullviss, að vel sameinaðir kraftar þessa
félagsskapar fá orkað þessu.
Aldrei hafa jafnmiklar breytingar átt sér stað í lífi
hinnar islenzku þjóðar, og þær, sem nú eru að gerast.
Þjóðlífshraði vor hcfir á síðasta eða siðustu áratugum
aukizt svo mjög, að segja má, að það, sem menn lifðu