Sjómannablaðið Víkingur - 01.01.1968, Síða 8

ENGIN KEÐJA
ER STERKARI
E N VEIKASTI
HLEKKURINN
t
[1
TRYGGING ER
NAUÐSYN
ALMENNAR
TRYGGINGARf
PÓSTHÚSSTRÆTI 9
SlMI 17700
skólamálin o g bygging Sjó-
mannaskólans.
Öryggismál.
tJtgáfa Sjómannablaðsins Vík-
ings.
Kjaramál sambandsfélaga.
Endurnýjun togaraflotans.
Samþykktir 1944.
Sameiginleg kaup félaganna
hér í Reykjavík á húseign-
inni Bárugata 11.
Vita- og hafnarmál.
Endurnýjun á Síldarverk-
smiðjum ríkisins.
önnur margvísleg félagsmál og
þjónustustarfsemi fyrir
sambandsfélaga.
Staðið frá fyrstu að Sjó-
mannadeginum og uppbygg-
ingu Hrafnistu, Dvalarheim-
ilis aldraðra sjómanna hér í
Reykjavík.
Fyrir þingfulltrúa hefur stjórn-
in lagt fram all ýtarlega skýrslu
ásamt skýrslu þeirri, sem hún
sendi frá sér á síðastliðnu ári og
verður ekki farið út í það nánar
hér.
Kaupgjaldsmálin hafa verið
sterkur þáttur í sögu sambands-
ins, og nú hafa þrjú sambandsfé-
lög tvívegis á þessu ári hafið
verkfall til að freista þess að ná
fram hlutfallslegri hækkun á
laun sín og þeirri hækkun, sem
farið hefur fram hjá sambæri-
legum stéttum í landi. Mismun-
urinn er æði mikill, þó að það sé
enginn, er réttilega metur starf
farmannsins, sem beri á móti því,
að honum beri ekki meiri laun á
sjónum, heldur en stéttarbróðir
hans í landi, sem nýtur síns heim-
ilis, auk þess sem hann getur oft
unnið margvísleg aukastörf til
uppbyggingar heimilinu og utan
þess. Mat á starfi og aðstöðu er
ekki virt, þegar almennt er litið
á þessa hluti.
Verkfalli nú í vor lauk með
gerðardómi, er átti að ljúka
störfum fyrir 1. nóvember, sem
hann og gerði. En það vakti furðu
margra, að í dómnum kemurfram
tímaþröng dómenda og vankunn-
átta á þeim málum, er þeir áttu
að kveða upp dóm um. Verkfalli
því er nú hefur staðið yfir, lauk
eftir 15 daga, með miðlunartil-
lögu sáttasemjara fyrir milli-
göngu ríkisstjórnarinnar, og
samninganefnda félaganna.
Verkfall er ekki hafið án þess
að það sé búið að þrautreyna
ýmsar leiðir til úrlausnar. Það er
biturt vopn og vandmeðfarið, og
því ekki óeðlilegt, að menn séu
ekki á eitt sáttir um hvernig því
skuli beitt. Allir vilja fá sneið af
kökunni og deilt er um, milli
stétta og starfshópa, hvað sneiðin
á að vera stór, sem í hlut hvers
og eins á að koma.
Á stríðsárunum er sjómenn
knúðu fram stríðsáhættuþóknun,
öðru nafni (hræðslupeninga),fyr-
ir að leggja líf sitt í hættu, til að
afla bjargar í bú, stóð ekkilengi
á viðmiðun við þá þóknun, sem
einungis varð til áhættunnar
vegna, og stríðskakan var fljót-
lega étin upp.
Með nýjum tækjum, tækni og
stærri skipum, skapaðizt upp-
gripasíldveiði á undanförnum ár-
um. — Uxu tekjur sildveiðisjó-
manna þá mjög mikið. Það stóð
heldur ekki á viðmiðun við þær
tekjur allt frá verkamönnum til
lækna og lögfræðinga. En þessi
viðmiðun verður alltaf óraunhæf,
þar sem tekjur sjómanna miðast
við aflahlut, sem er breytilegur
eftir aflafeng og þess verðmætis
sem fyrir hann fæst á heims-
markaði. Óheillavænlegast í þess-
um viðmiðunum er það, að aldrei
er miðað við neinar meðaltekjur
þessarar stéttar, hvað þá heldur
þar undir, heldur er alltaf miðað
við toppinn. Því miður er nú ekki
hægt að öfunda síldveiðisjómenn
af útlegð þeirra hálft árið norður
á dumbshafi, þénandi í sumum
tilfellum, vart meira en fyrir
þeim sköttum, er þeir þurftu að
inna af hendi til ríkis og bæjar
frá síðasta skattári.
Það væri til bóta að breyta
greiðslufyrirkomulagi til þeirra
sjómanna, er afla útflutnings-
verðmæta sjávarafurða. En það
er ekki víst að allir séu sammála
8
VÍKINGUR