Alþýðublaðið - 06.12.1922, Blaðsíða 2

»
A.L»f ÐOBLáDÍS
Odýrustu og beztu olíurnar eru:
Hvítasunna. Mjölnir.
Oasolia.
Benzín, BP. No. 1 á tunnum og dunkum.
Biðjið œtíð nni olln á stáltnnnnm, sem er hreln-
nst, £aflmest "og rýrnar ekki rið geymslnna.
Landsverzlunin.
Þftð er auðreiknað. Hún mundi
spara 650 þúiund yfir árið.
Með öðrum orðuœ: Það mundi
sparast jafnmikið eins og efkaup
•3soo verkamanna væri fæit niður
um 10 aura á klst. Það mundi
spirait jafnmikið elns og eí kaup
xóoo verkamanna væri fært niður
um 20 aura á klst.
Og hér reikna ég að eins hrein-
an peningaiparnað. En þess ber
vel að gæta, að fyrrnefndi spatn-
aðurinn væti hagræðissparnaflur.
Siðarnefndl sparnafluiinn væti
skaðræfliisparnaflur.
Það er gersamlega óverjandi
villukenning, að sparnaðurinn eigi
að byrja þar, sem minstu er af
að taka, og enda þar, sem mestu
er af að taka. Sparntðutinn á að
vera þar meitur, sem mestu er af
að taba, og má aldrei fara niður
fyrir það mark, að ekki sé eftir
nsegilegt fé til viðhaldt iffi og
heilbrigði einstaklingains.
En það er margt fleira i þesau
máli, sem á er iftandi, þó ekki
verði talið að þessu sinni. En
drepa mætti á húsaieiguokrið og
veizlunarokrið. Ef eitthvað væri
geit, sem um munaði, til þess að
draga úr þeim útgjöldum, sem
veikamönnum eru sköpuð að
þarfiausu með þessu tvennu, þá
gæti verið að ræfla um spamað
á kaupgjaldi. Fyr ekki. .
Verkjall á jforðjirði.
----- (F,fc)
Jæja, góðlr hálsarl Þetta var
útúrdúr.
Verkamenn á Norðfirði hafa
haidið sínum félagsskap vel vak-
andi frá byrjun, og öflugt er fé-
lagið eftir ástæðum, telur um 130
meðiimi. Vinnulaunin, sem oftast
eru ásteytingarsteinn slikra félaga,
héidust eins frá þvf f mai og alt
þar til 5. nóv. si., en þá datt
einum vinnuveitanda f hug að taka
*/s part af boiði sinna verkamanua
eða þá að segja þeim að vinna
hjá sér 1 dag af hverjum 5 fyrir
alls ekki naitt, með öðrum orðum:
borga 80 aura um kl st í stað
ioo, sem áður voru. Þetta bragð
var iúsabiesaiegt og óverjandi frá
öllum hiiðum. Þessi atvinnuveitandi,
forstjóri þeirra .sameinuðu", hafði
nokkra verkamenn sumarlangt, og
þeim var bann búinn að lofa þeirri
vinnu, sem til félli f vetur og
þeir yrðu menn til að afkasta og
að minsta kosti aarautn af þeirn
aiveg skily/ðislaust og án þess
að o:ða, að vinnulaun yrðu fæið
niður. Þetta skofluðu ýrnsir fait
og áreiðaniegt lofo ð, en að eins
munniegt, enda eru það götóttir
gæðamenn, ef alt af þarf að sanna
orð þeirra með vitnum eða vott
um, svo þau fái staðiit. Samninga-
ieið var ekki bægt að ganga; vinnu
veitanda verður um það kent, og
þar sem vinnuiaun samkvæmt
samþyktum félagsins vora kr, 1
una kl st., þá urðu þeir, sem voru
innan vébanda félagsinr, að leggja
niður vinnu þrátt fyiir margvit-
Iegar ástæður þar tll.
Þetta verkfall er það fyrsta, sem
á daginn kemur hjá þessu félagi.
En ekki var ein báran stök. Vinnu
veitsndi varð að fá fólk og fékk
það án þess að ganga að kröfuui
verkamanna. 10—12 iúðalappar
vlldu ekkl styrkja félagið og vemda
sfna eigin hsgsmunaleið og gengu
því eins og heybrækur eða ræflar
f hönd vinnuveltanda, sem hefir
allar klær úti til að kúga. Þessum
10—12 náungum, sem af bleyðu*
skap þorðu ekki að veita síuum
jafningjum, þ. e. verkamönnum,
hjálp, þegar á reyndi, er að vfsu
vorkunn að einu ieyti að mintta
kosti. Þeir eru lausir og slyppir
menn og svo „krækiber af þræi-
dóms lúsalyngi* þvf, sem vex f
námunda við þá „sameinuðu" hér.
Nöfn þessara náunga, sem sumir
eru iandshornamenn, hefi ég á
blaði heima hjá mér, og rétt væri
að sctja þau f opinbeit biað þeirn
tii. skammar, en þó mun því slept
að ainni, en vita mega þeir það,
að þau eru geymd, en ekki gleymd,
nöfnin þau. Svona eru samtökiu,
ef á herðir; ef elnhvets þarf með»
þá eru oft elnhverjir þijózkuþræl*
ar til þess að gera öðrum óœögu-
legt ,að framkvæma fyrirætianir
sínar. Ég hélt nú, satt að segja,
að fleitir hér væru búnir að fá
sig fullsadda af kaupmannavald-
inu, sem hér hefir ráðið sem ein-
veldi og harðveldi nú f ótalin ár.
Énn þá er svo að sjá, sem þe(r»
er vildu hlýða kaupmanninum, en
inéru baki vlð sinum samverka-
mönnnm, vllji meiri kúgun og
melra ok. (Frh.)
Srleað simskeyi!,
Khöfn, 4 dei.
Banðamenn Iterða á krofam,
Frá Berlfn er símað: Sakir Ift-
ilsvirðinga við eftiriitsnefad banda-
manna gera þeir víðtækar kröfur
til Þjóðverja. Vekur þ*ð mlkla
6x6. Óttast menn að þetta séund-
anfari barðad framkomu af hílfu
bandamanna.
Prinz ðæmdnr f útlegð.
Frá Aþenu er símað, að bylt-
ingamannadómurinn hafi dæmt
Andreas prinz í útiegð æfilangt.
Bretar slá nnðan.
Frá Luudúnum er sfmað, að
stjórnin hafi algerlega. horfið frá
fyrri stefnu sinni gsgnvart Grikkj-
um; haldi hún þvf nú íram, að
ekki sé um s.!it á stjórnmálasam-
bandi að ræða, heldur að eins
sendiherraskifti. Ástæðan er ber-
sýnilega sú, að Englendingnm
hefir skiiist, að Frakkar myndo