Samvinnan - 01.04.1977, Qupperneq 13

Munið þið enn
Til samvinnumanna
I.
Munið þið enn þann dýra draum er vakti
dapurlegt fólk af svefni myrkra alda,
drauminn sem kveikti elda áður falda
svo af þeim bjarma sló um fornar byggðir.
Heyrið þið ennþá dunur þeirra daga
er dauðans bönd af fólksins örmum hrundu,
því frelsið góða fékkst á þeirri stundu
þótt fylking smá að baki verka stæði.
Örfáir menn sem örlög þjóðar skópu,
athöfnum hennar beindu á nýjar brautir.
Þeir urðu að leysa einir ótal þrautir
ókunnar lýð og nýja vegu kanna.
Fólkið var þá að flýja brott úr landi,
fátæktarbölið, hafísana og snjóinn,
kúgunarvaldið, kalinn beitarmóinn,
kotbændaþjóð sem bjó við neyðarvanda.
Erlendir kaupmenn arð af búum hirtu,
eftir stóð fólkið snautt af skuldum bundið.
Allt stóð í skorðum, engu til varð hrundið,
Örum og Wulf við nes og vík og flóa.
Á þeirri stund er vonin virtist þrotin
vöknuðu menn á yztu norðurslóðum,
kveiktu eld með yl frá draumsins glóðum,
efldir af þrá, að vinna þjóð til bóta.
Bjargið sem aldrei bærði eins manns glíma
bifaðist loks af krafti margra handa,
ofraunin forna olli ei framar vanda,
aðferðin, leiðin var að standa saman.
Og bjargið valt, það valt úr fólksins vegi,
viðhorfið breytt og opin leið til starfa,
framtíðin ný og frelsishvötin djarfa,
fólkið af svefni leyst með trú á landið.
II.
Þannig fékk bændaþjóðin líf sitt aftur.
Verk hennar blasa við um landsins strendur,
verkin sem reistu saman margar hendur
og hlóðu grunn að frelsi og framtíð lands.
Við lifum öll sem einn og heild í senn,
þetta að skilja, það oss mestu varðar,
þannig að vinna að málum fósturjarðar,
að velvild hjartans vaki um þjóðar hag.
Því hugsjón þarfnast hjartans með í starfi,
lifandi blóðs í brjóstum dætra og sona
svo blómgist hún að leiðum þjóðar vona,
en frjósi ei í fjötur steins og málms.
Þá munu rísa ný og voldug verk,
verðmætum hjartans helguð öðrum þræði
en hinum efnis, saman tvinnuð bæði,
mótuð af þörfum mannlegs samfélags.
Stöndum um ísland vörð með hönd í hönd.
Byggjum og ræktum land og líf og tíma,
leggjumst á eitt svo vinnist sérhver glíma,
sundrung og vansæmd sendum yzt á haf.
Samvinnan lengi lifi um dal og strönd,
styðji hana þjóð og þjóðar styðji hún meiðinn,
þá verður greið og björt og farsæl leiðin.
Góðviljinn ríki æ í okkar sál.
Kolbeinn frá Strönd
Þórir Baldvinsson arkitekt hefur sent Samvinnunni
þetta kvæði í tilefni af 75 ára afmæli Sambandsins.
Þórir er samvinnumönnum að góðu kunnur, og hefur
lengi fylgzt með þróun hreyfingarinnar. Hann var um
langt skeið forstöðumaður Teiknistofu landbúnaðarins
og skrifaði oft greinar um húsagerðarlist í Samvinnuna
áður fyrr. Þórir notar höfundarheitið Kolbeinn frá
Strönd og hefur birt smásögur og kvæði í tímaritum
undir því nafni.