Samvinnan - 01.08.1975, Síða 16

• „VIÐ VERÐUM
AÐ STYÐJA ÁSGEIR!“
Það var dag einn sumarið
1923, að Friðrik Hjartar, skóla-
stjóri á Suðureyri, hitti mig á
plássinu og sagði:
— Nú verður Ásgeir Ásgeirs-
son í framboði fyrir Framsókn-
arflokkinn.
— Nú-já?
Ég hafði aldrei heyrt þennan
Ásgeir nefndan fyrr.
Ég kannaðist aðeins við einn
Ásgeir Ásgeirsson, — þann
eina og stóra Ásgeir Ásgeirs-
son, sem átti verzlanir í öllum
nálægum plássum og einnig
hér á Suðureyri, — Ásgeir
gróssera, sem átti hið mikla
Gunnar M. Magnúss rit-
höfundur hefur skrifað
bók, þar sem hann rifjar
upp kynni sín af stjórn-
málum bæði fyrr og síð-
ar. Bókin heitir „Sæti
númer sex“ og kemur
væntanlega út fyrir
næstu jól. Gunnar hefur
leyft Samvinnunni að
birta þennan skemmti-
lega kafla um fyrsta
framboð Ásgeirs Ásgeirs-
sonar, forseta.
millilandaskip, Ásgeir Ásgeirs-
son, er á vorin kom hlaðið
varningi utan úr löndum og
flutti út saltfiskinn okkar.
— Við verðum að styðja
hann, sagði Friðrik.
— Er það góður maður?
sagði ég.
Þegar ég var búinn að sleppa
þessum orðum út úr mér, fann
ég samstundis, að þetta var
fremur hláleg spurning. Ég átti
alls ekki við það, hvort þessi
Ásgeir væri góðmenni, — hvort
hann væri hjartahlýr maður,
sem ekki mætti neitt aumt sjá,
— hvort hann stryki um vanga
á barni, sem væri að gráta og
segði: — Stakkstu þig á ílís,
lof mér að sjá puttann þinn,
— eða hann tæki kannski upp
budduna sína og rétti fátæk-
legri konu bankaseðil með þeim
orðum, að hún skyldi kaupa
fyrir þetta rýju, svo að börnin
hennar færu ekki i jólakött-
inn.
Og Friðrik skildi við hvað ég
átti og svaraði:
— Þetta er einn af fremstu
og glæsilegustu ungu mönn-
um, sem nú hafa komið fram,
bæði gáfaður og gæfulegur,
tók stúdentspróf 18 ára og guð-
fræðipróf 21 árs hefur verið
við framhaldsnám í Svíþjóð.
Hann hefur stundað ýmis störf,
verið bankastarfsmaður og
biskupsskrifari, nú kennari við
Kennaraskóla íslands, ;—
tengdasonur Þórhalls biskups
og því mágur séra Tryggva,
ritstjóra Tímans.
Við þessa frásögn Friðriks,
kom mér í hug það, sem hún
María litla sagði við hann Ey-
vind:
— Ég er María, ungi mömmu
sinnar, hrossabrestur babba,
busladýrið heima, dótturdótt-
ir Óla í Noröurbænum á Heiði,
fjögra í haust, tveim dögum
eftir veturnætur, — það er ég!
— Nei, ertu það þó, sagði
Eyvindur.
— Jæja, sagði ég, — en ég
hef ekki kosningarétt.
— Þú ert forustumaður í
íþróttafélaginu Stefni, sagði
Friðrik. — Þið getið haldið
fund og samkomu og boðið
Ásgeiri að halda þar fyrirlest-
ur. — Við verðum að styðja
hann með ráðum og dáð. Það
væri heiður fyrir okkur að
eignast þennan mann fyrir
þingmann, bætti hann við.
Þannig blés Friðrik í mig
áhuga fyrir þessum unga efn-
ismanni, sem var að leggja af
stað að sunnan. Og við félag-
arnir í Stefni ræddum málið
og ákváðum að bjóða Ásgeiri
að flytja erindi um sjálfvalið
efni á samkomu, sem við ætl-
uðum að efna til að framboðs-
fundum loknum. Okkur fannst
þá þegar, að við værum orðnir
þátttakendur í sókn hans til
sigurs í kjördæmi Jóns Sig-
urðssonar og hlökkuðum til
komu hans.
• GLUGGABLÓM OG
GADDAVÍR
Nú rann upp sú stund, að
framboðsfundur skyldi hefjast
á Suðureyri og gengu þeir í
salinn, annar sléttur í andliti,
fullur að vöngum, fríður sýn-
um, dökkhærður og hárið
mikið og afturkembt, mildur á
svip með dálítið blik í augum,
prúður í fasi, beinvaxinn,
nærri fattur, mjúkur í göngu-
lagi, tuttugu og níu ára að
aldri, — Ásgeir Ásgeirsson,
fulltrúi Framsóknarflokksins,
hinn rúnum ristur, svipmikill,
heldur þreytulegur í fram-
göngu en hiklaus, með lúnar
vinnuhendur, þybbinn í herð-
um og tekinn að þynnast á
vanga, hálf-sjötugur að aldri,
— Guðjón Guðlaugsson frá
Ljúfustöðum, fulltrúi Borgara-
16