Alþýðublaðið - 08.12.1922, Side 4

4
&LÞÝÐOBiu aöIÐ

Nýkomið handa karlmönnum
í fttllegu og fjðlbreyttu úrvali:
REHNKÁPUB,
REUNFRA.KKA.R,
HATTAR og HÚFDR,
MANCiiE L'SKYRTUR,
FLIBBAR, linir og giffaðlr,
BINDISLIFSI, mjog amekfelegt úrval,
NÆRFATNAÐUR, mjog ódfr,
SOKKAR úr ull og bómall
< og fleira og fleira.
Gsrið *vo vel að kynna yðu verð og gæði þeisara vara
fcji okkur, áður ea þér kaupið þær annars stiðar
Marteinn Einarsson & Co.
Ljósakrónur,
Borðiampar,
Vegglatnpar,
Hengilampar,
Þvoítahústampar,
Balaccdaaipar,
Straujárn,
Suðuplótur,
Bitearo'ntr,
Gluggaofnar.
Stórt, stórt úival fyrir joiin
Hf. Rafmf. Hiti & tjó«.
Laugav. 20 B. Síml 830.
Þad sem roaðuitnn ! fir á.
það e.u a-fiotyri. — Silkikjólar
og vaðm&lsboxur ero nú sama
aain uppseldar, en Fagrihvamm-
ur fae t ern hjá bóksolu<nr«
! Árstillög’um
tll verteamannafélagsin* Dagsbiúc
er veitt móttaka á laugardöguno
kl 5—7 e m. f húslnu nr 3 við
Tryggvsgötu. -— Fjármálaritar)
Dagsbrúnar. — Jón Jónsson.
Kaffið er áteiðanlega brzt hjá
Litla kaffihúsinu
Laugaveg 6 — Opnsð kl 71/*.
Bifireia fer austur á Eyrar-
batetta og Stokkteyii sunnudsginn
10. des. kl. 9 f h. 3 mean geta
fenglð far Upplýeingar á afgreiðsl-
uaui Sitni 988
Kitstjóri og abyigð«rinaðni:
Hallbj'órn Halldórssott.
Prenttmiðj n Gutcnberg
Edgar Rict Burroughs: Tarzan snýr aftnr.
smálmi greyptar í veggina. Þegar hann kom nær einni
þessari töflu sá hann, að hún var úr gulli og alþakin
myndletii. Bak við þetta herbergi voru mörg önnur.
Tarzan íór um þau og sannfærðist um auðlegð þeirra,
er bygt höfðu musterið. í einu herberginu voru sjö
súlur úr sklru gulli, og 1 öðru var sjálft gólfið úr þess-
um dýra málmi. Meðan hann skoðaði sig um, fylgdu
menn hans fast á hæla honum, og alt umhveifis sig
fundu þeir til ferða einhverra vera, sem aldrei komu
svo nærri, að þeir gætu greint þær.
Þetta tók á taugar svertingjanna. Þeir báðu Tarzan
að koma aítur út í sólskinið. Þeir kváðu alt ilt mundu
leiða af þessu, þvf rústirnar væru fullar af öndum
þeirra, er eitt sinn hefðu bygt þessa borg.
„Þeir hotfa á okkur, ó, konungur", hvíslaði Busuli.
„Þeir btða þess, að við séum komnir inn 1 instu at-
kyma hallar þeirra, svo þeir geti þar ( næði rifið okk-
6r í sig. Svona eru andarnir. Móðurbróðir minn, sem
er voldugur læknir, hefir margoft sagt mér frá því öllu
saman“.
Tarzan hló. „Hlaupið þið aftur út 1 sólskinið, börnin
■gód“, mælti hann. „Eg kem aftur til ykkar, þegar eg
■Íefi leitað þessar rústir hátt og lágt og íundið gullið
éða ekki. Við getum að minsta kosti tekið töflurnar at
veggjunum, þó stoðirnar séu of þungar; en hér eiga að
?*era herbergi full af gulli, sem við auðveldlega getum
með okkar. Hlaupið nú brott út í góða loítið, svo
Jáð getið andað léttará“.
Sumir hermennirnir tóku þessu með tögnuði og
íléldu af stað, en Busuli og nokkrir aðrir hikuðu við að
yfirgefa foringja sinn. í brjóstum þeirra barðist ástin
til Tarzans við myrkfælnina. Þá skeði skyndilega það,
sem reið baggamuninn. Rétt við eyru þeirra kvað við
hið ógurlega óp, sem halði hrætt þá um nóttina, og
svertingjarnir flýðu sem iætur toguðu út úr musterinu
og burt frá rústunum.
Tarzan stóð einn eftir og glotti illilega — hann beið
óvinarins, sem hann þóttist vís um að mundi ráðast
að sér. En aftur varð þögn. Að eins heyrðist dauft
fótatak beifættra manna einhvers staðar í nánd.
Tarzan snéri sér við og hélt lengra inn 1 skúmaskot
musterisins. Hann gekk úr einu herbkrgi í annað, un*
hann kom að lokaðri hurð. Þegar hann lagðist á hana,
kvað aftur viðvörunarópið við rétt að baki hans. Það
var víst, að hann var varaður við að fara inn í þetta
herbergi. Skyldi fjársjóðurinn vera geymdur þarna?
Hinir ósýnilegu verðir musterisins höfðu að minsta
kosti einhverja ástæðu til þess aö varna honum að
komast í þetta herbergi. Það var Tarzan nóg. Hann
spyrnti herðunum af öllu afii i hurðina, enda þótt ópin
héldu stöðugt áfram, unz hún lét undan og opnaðist.
Það marraði í viðarhjörum.
Inni fyrir var niðamyrkur. Enginn gluggi var á her-
berginu og þar eð hálfdimt var í ganginura, kom eng-
ín birta inn um dyrnar. Tarzan þreifaði fyrir sér á
gólfinu með spjóti sínu og gekk inn 1 myrkrið. Skyndi.
lega small hurðin að baki hans aftur. Jafnframt gripu
hendur í hann lrá öllum hliðum.
Apamaðurinu barðist af öllu æði lífshvatarinnar og
dró ekki af heljarafli sínu. En þó hann hitd með
höggum sínum og tennur hans lentu í keti, komu ætið
tvær hendur, að honum fanst, þar sem ein var áður.
Loksins var hann feldur, og hægt og hægt yfirbuguðu