Neisti - 30.01.1979, Qupperneq 8

1. tbl. Neista 1979, bls. 8
Víetnam - Kampútsea
Þann 25. desember s.l. réðst her víetnamska verkalýðsríkisins inn í Kamp-
útsen. Áður hafði útvarpið í Hanoi skýrt frá því að settar hefðu verið á laggirn-
ar, að undirlagi Víetnama, hersveitir í Kampútseu erskyldu berjastgegn hinni
glæpsamlegu stjórn Pol Pots. Framvindu mála þekkja víst flestir, innrásarher-
inri sótti skjótt fram og lagði undir sig flesta hluta landsins á ótrúlega
skömmum tíma og þótti sýnt að Pol Pot nyti ekki stuðnings eða hylli
almennings í landinu af þeim sökum. Enn er barist á ýmsum stöðum í Kamp-
útseu en ekki er gott að segja hvort mótstöðu þá er Kampútseumenn veita beri
að skilja sem stuðning við Pol Pot og glæpahyski hans, eða sem þjóðernislega
innblásna andstöðu gegn Víetnömum, en nóg virðist um slíkar kenndir á
vorum dögum.
Þar eð Neisti getur ekki státað af því, að vera „fyrstur með fréttirnar" og ekki
einu sinni annar, er engin ástæða til þess að lýsa í smáatriðum hvernig málum
vatt fram. í blaðinu birtum við hins vegar meirihlutasamþykkt er gjörð var um
þetta mál á fundi Sameinaðs Fulltrúaráðs Fjórða Alþjóðasambandsins. Er
þar að finna nokkuð greinargóða úttekt á afstöðu trotskista í málinu og
áherslupunktum þeirra.
Við leggjum áherslu á, að innrás Víetnama í Kampútseu er óverjanleg. Þess
vegna krefjumst við tafarlauss brottflutnings víetnamsks herliðs úr landinu.
Innrásin, sem virðist að mestu sprottin af þjóðernislegum óvildarhug, sem er
gagnkvæmur, getur haft mjög alvarlegar afleiðingar fyrir þróun byltingar-
innar í Indókína. Það er engan veginn víst að þeir valdhafar er taka við af stjórn
Pol Pots reynist fullfærir um að ráða við þann mikla vanda er steðjar að
kampútseanska samfélaginu. Innrásin magnar upp allar erjur í Indókína,
býður heim hættunni á langvarandi skærustríði og mannföllum, niðurrifi á
þeirri uppbyggingu er þegar hefur átt sér stað, og gæti á endanum verkað sem
réttlæting fyrir heimsvaldastefnuna til þess að hlutast til um málefni Indókína.
Við leggjum áherslu á að þjóðir Indókína vinni saman að uppbyggingu
sósíalismans í anda alþjóðahyggju verkalýðsins, leggi niður þjóðernislegan
ágreining sinn og berjist gegn skrifræðisvaldinu, fyrir uppbyggingu lýðræðis-
legs miðstjórnarvalds verkalýðs og bænda.
Síðustu atburðir í Kampútseu hafa d
sorglegan hátt leitt í Ijós afdrifaríkar
afleiðingar þjóðernisrembings og smú-
smyglislegrar eiginhagsmunaviðleitni,
sem einkennir stefnu þeirra skrifrœðis-
legu stjórna, er sitja við stjórnvölinn í
löndum þar sem auðvaldsþjóðfélaginu
hefur verið velt úr sessi.
Vissulega verður að vísa ákveðið á
bug ramakveini hins alþjóðlega auð-
valds og siðblindra smáborgaralegra
menntamanna um hinn ..kampútse-
anska harmleik", og sýna fram á eðli
þess: meinfýsin aefmg í pólitískum
loddaraskap.
Amerísku heimsvaldasinnarnir, sem
nú fella krókódílatár yfir þeim manns-
lífum sem fórnað hefur verið i Kamp-
útseu, œtlast til þess að fólk gleymi að
það voru miskunnarlausar loftárásir
þeirra á Norður-Vietnam og Kamp-
útseu, innrás þeirra i Kampútseu, að
ekki sé minnst áfjöldamorð þeirra í S-
Víetnam, sem eyðilögðu algjörlega
efnisleg lífsskilyrði tugmilljóna manna
og skópu hlutlœgar orsakir hinna
gífurlegu vandamála hungurs og sjúk-
dóma, sem hin sigursœla bylting í
þremur ríkjum Indókína hefur staðið
andspœnis síðan 1975.
Hin alþjóðlega borgarastétt, sem nú
þykist verja „þjóðlegt fullveldi" í
Kampútseu, er sú sama og hefur um
aldaraðir beint nýlendustefnu sinni
gegn stórum hluta íbúa heimsins,
neitað þeim um þjóðlegt fullveldi og
neitað þeim um lágmarksréttindi til
þjóðlegrar sjálfsákvörðunar. Það er
einnig sama borgarastétt sem hefur
háð óteljandi stríð, þar sem hundruð-
um þúsunda karla, kvenna og barna
hefur verið fórnað í því skyni að við-
halda nýlenduveldinu, og sem einnig í
dag neitar þjóðum í öllum fimm heims-
álfum um þjóðleg réttindi þeirra; frá
írlandi um Palestínu til S-Afríku.
Jafnframl verður að fordœma lodd-
araskap sovéska skrifrœðisins þegar
það dirfist að tala um vörn mannrétt-
inda í Kampútseu meðan það treður
undir hcel sér grundvallarmannréttindi
í eigin landi, svo að ekki sé talað um
mannréttindi í Tékkóslóvakíu og hin-
um Austur-Evrópuríkjunum.
Hvað viðkemur hinum ,,stórkost-
lega, framsœkna" fyrrverandi leiðtoga
Kampútseu, Síhanúk prins, (einum af
þessum hörðuforsvarsmönnum mann-
réttinda) verður að minna hann á að
undirtyllur hans ofsóttu kampúlse-
anska kommúnista. Þessar ofsóknir
eiga sök ádauða margra kommúniskra
félaga og leiðtoga þeirra. Pol Pot og
fylgismenn hans björguðust naumlega
frá þessum örlögum.
Að þessu sögðu og í Ijósi þess, að
aðalbaráttan allan tímann beinnist
gegn heimsvaldastefnunni, geta bylt-
ingarsinnaðir marxistar ekki látið hjá
líða að geta eftirfarandi: Við gerum
ekki upp ámilli hinna ýmsu skrifrœðis-
stjórna. Ef hinni alþjóðlegu borgara-
stétt heppnast nú að valda miklu
fjaðrafoki vegna atburðanna í Kamp-
útseu - einkum og sérilagi notfœra sér
þá í áróðursskyni, ásviði stjórnmála og
í framtíðinni, í hernaðarlegum til-
gangi - liggur sökin hjá skrifrœðinu.
Það á fullan rétt á sér að tala um
hörmungar. Það er rétl að hafa íhuga
hvernig aðstceðurnar hafa breyst, frá
því áhlaup amerísku heimsvaldastefn-
unnar gegn þjóðum Indókína vakti
upp andúð um allan heim, þar til hin
hetjulega andstaða byltingarinnar gegn
þessum árásum innblés milljónum
andheimsvaldasinnaðra baráttumanna
um allan heim sóknarhug, og þegar
brotthvarf amerísku heimsvaldastefn-
unnar frá Indókina var af verkalýðs-
stétt allra landa talinn mikill ósigur
fyrir kapítalískt afiurhald og stórt
skref heimsbyltingarinnar fram á við.
Sú mikla samúð sem byltingin í
Indókína öðlaðist meðal vinnandi
fólks íheiminum er nú að hverfa vegna
glœpsamlegra aðgerða hinna skrifrœð-
islegu stjórna sem hafa látið efnahags-
lega, pólitíska og hugmyndafrœðilega
sundurþykkju þróast upp i milliríkja-
skœrur, fyrst með því að ná stigi
hernaðarárekstra og nú með því að láta
leiðast út í stríð háð af fullum styrk.
Þessi þróun hlýtur að skapa upp-
nám, tortryggni og draga úr baráttu-
anda meðal töluverðs hluta hinnar
alþjóðlegu verkalýðsstéttar og meðal
annars andheimsvaldasinnaðs baráttu-
fólks i nýlendum og hálfnýlendunum.
Fjórða Alþjóðasambandið telur að
skriffinnarnir eigi sök á þessari þróun.
Borgarastríð og hótanir um hernaðar-
aðgerðir hafa ekkert með kommún-
isma og sósíalisma að gera og eralgjör-
lega andstœtt hagsmunum verkalýðs
og bœnda í Indókína, Kína og Sovét-
ríkjunum. Þróunin er þvert á móti
merki um að sá eitraði ávöxtur Stalíns,
fræðikenningin um ,,sósíalisma i einu
landi" erfarinn að rotna,þ.e.a.s. aðhið
þjóðlega og þjóðrembingslega fagnað-
arerindi hefur tekið stjórnina meðal
skriffinnanna í kommúnistaflokkunum
fimm.
Óháð hinum mikilvægu hagsmun-
um hinnar alþjóðlegu verkalýðsstéttar,
að ekki sé talað um mikilvœga hags-
muni heimsbyltingarinnar, er nú hver
og ein af þessum skrifrœðislegu stjórn-
um tilbúin til þess að vernda með
vopnavaldi eigin hagsmuni gegn ,,sam-
þenkjandi" fólki í öðrum i.bróður-
flokkum"jafnt og gegn verkalýð ieigin
landi.
Kommúnistar og verkamenn um
heim allan! Þetta er nýtt tœkifœri sam-
bœrilegt við uppgjör Krúsjeffs við
glœpi Stalíns á 20. flokksþingi Komm-
únistafiokks Sovétríkjanna, eða þegar
sovéskir skriðdrekar þurrkuðu út ung-
versku byltinguna 1956 og vorið íPrag
1968 - til þess að skilja sögulegt gildi
baráttu Trotskys, Vinstriandstöðunn-
ar og Fjórða Alþjóðasambandsins
fyrir alþjóðahyggju og verkalýðslýð-
rœði. Þetta var ekki og er ekki stríð um
betri eða verri baráttuhefðir, um löngu
liðnar spurningar, um hvað bœri að
gera á 3. áratugnum, eða um persónu-
leg hlutskipti Trotskýs og Stalíns.
Þetta var og er spurning um líf eða
dauða hinnar alþjóðlegu verkalýðs-
hreyfingar, um líf eða dauða kommún-
ismans.
Atburðirnir í Indókína, eftir að
amerísku heimsvaldasinnarnir höfðu
sig á brott þaðan og eftir að hið
borgaralega hálfiénsveldi hrundi,
sanna ennþá einu sinni að ekkert af
þeim veigamiklu vandamálum, sem
þjóðirnar í Indókína standa frammi
fyrir í dag, verður leyst án alþjóða-
hyggju og lýðræðis verkalýðs og
fátœkra bænda.
Sovéska skrifræðið hefur lagt grunn-
inn að þessum sorgarleik, sem hefur
þróast í skugga margra ára ,,slökunar-
stefnu" gagnvart bandarisku heims-
valdastefnunni og hikandi stuðnings
þeirra við byltinguna í Indókína, sem
dró árásastríð heimsvaldastefnunnar á
langinn. Sovétmenn staðsettu mikinn
hernaðarafla, þ.m.t. kjarnorkuvopn,
við landamœri verkalýðsríkisins Kína
og stuðningur þeirra við afturhalds-
saman stuðningsmann heimsvalda-
stefnunnar, Lon Nol og stjórn hans í
Kampútseu, varð þess valdandi að yfir-
gnœfandi meirihluti leiðtoga Komm-
únistafiokks Kampútseu varð mjög
háður kínverska skrifrœðinu. Þegar
Lon Nol-stjórninni var steypt varð hin
nýja Pol Pot-stjórn að miklu leyti lepp-
stjórn, sem stýrt var frá Peking.
Kínverska skrifrœðið, sem hefur frá
byrjun áttunda áratugsins litið á Sovét-
ríkin sem sinn höfuðfjanda, hagnýtti
sér yfirráð sín yfir forystumönnum
Kampútseu til þess að magna upp
andsovéska og andvíetnamska herferð,
blés í glœður kampútseanskrar þjóð-
ernishyggju og veigraði sér ekki við að
leita styrks og aðstoðar ífaðm hinnar
alþjóðlegu borgarastéttar, bœði gegn
Sovétríkjunum og gegn víetnamska
verkalýðsríkinu.
Víetnamska forystan hefði getað
skapað forsendur fyrir annarri þróun
hefði hún sett fram aðlaðandi valkost
fyrir kampútseanska fjöldann og
kommúnistana, raunverulegt sósial-
ískt sambandsríki, þar sem þjóðir
Indókína gœtu notið sömu réttinda og
þar sem allar myndir lýðræðis verka-
manna og bœnda hefðu gert mögulegt
fyrir þá að skapa sína eigin framtíð.
Vafalaust hefði slíkt sambandsríki
verið stórt skref t þá átt að leysa alvar-
leg efnahags- og félagsleg vandamál,
sem hin sigursæla bylting stóð and-
spœnis í löndunum þremur eftir þá
miklu eyðileggingu, sem villimannlegt
árásarstríð heimsvaldasinnanna orsak-
aði.
En i stað þess aðfylgja slíkri alþjóða-
sinnaðri stefnu hefur víetnamska skrif-
rœðið breytt hugmyndinni um sam-
bandsríki í aðferð til þess að dylja
víetnömsk yfirráð. Vinnubrögðin í
samstarfinu við Laos er sláandi dæmi
um þetta í augum kampútseansks
fjölda. Við þessar aðstæður var óhjá-
kvæmilegl að hinn hefðbundni kamp-
útseanski þjóðarrembingur og and-
staða gegn Víetnam risi upp aftur og
skapaði bœði kínverska skrifrœðinu og
skjólstœðingum þess í Pnom Penh
nauðsynlegan grundvöll fyrir ábyrgð-
arlausa baráttu þeirra gegn víetnamska
verkalýðsríkinu. Hinar grimmilegu
aðferðir, fjöldabrottflutningur og
fjöldaaftökur, sem Pol Pot-stjórnin
notaði til þess að framkvæma djúp-
tœka félagslega umsköpun í Kamp-
útseu, skapaði grunninn fyrir út-
breidda óánœgju, aðgerðaleysi og upp-
gjafaranda meðal kampútseansks
fjölda og gerði vietnamska skrifrœð-
inu léttara um vik að hefia óábyrga til-
raun stna til þess að leysa ,,kampútse-
anska vandann" með beinni hernaðar-
innrás, sem hófst um jólin 1978.
Sú staðreynd, að forystan í Peking
virðist hafa snúið baki við Pol Pot og
fylgismönnum hans skömmu fyrir inn-
rásina og byrjað að styðja við bakið á
hinum aflurhaldssinnaða fyrrverandi
kóngi Norodom Síhanúk, er mœli-
kvarði á óánœgju kampútseanska
fiöldans með þessa stjórn.
Andstaða Fjórða Alþjóða-
sambandsins við skipulagða innrás
víetnamska hersins inn í Kapútseu
felur ekki í sér snefil af stuðningi við
blóðþyrsta hermdarverkamenn Pol
Pot-klíkunnar. Þessi stjórn var blettur
á orðspori sósíalismans. Fara verður
aftur til stjórnar Stalíns á 4. áratugn-
um til þess að finna sambœrilegar
stjórnunaraðferðir. En það verkefni að
steypa þessum skemmdarstarfsmönn-
um var - og mun verða - verkefni
kampútseanskra verkamanna og smá-
bœnda. Þetta verkefni er ekki undir
nokkrum kringumstæðum hœgt að
fela skrifrœði annarra landa og herjum
þeirra.
Áframhaldandi dvöl víetnamska
hersins í Kampútseu kemur ekki ein-
göngu til með að afhjúpa fullyrðingar
nýju stjórnarinnar um að hún sé raun-
verulegur valkostur við harðstjórn Pol
Pots. Hún kemur ekki aðeins til með
að gera hina nýju stjórn að erindrekum
Hanoi-stjórnarinnar.
Þjóðleg andstaða Kampútseumanna
við erlenda hersetu kemur til með að
aukast og þar með hœttan á umfangs-
mikilli og langvarandi andstöðu,
jafnvel í mynd langdregins skœruhern-
aðar, sem við núverandi aðstœður
myndi létta verk hins afturhaldssama
einrœðis í ThaUandi og heimsvalda-
stefnunnar við að undirbúa gagnsókn
gegn víetnömsku byltingunni í fyrsta
skipti stðan heimsvaldastefnan mátti
þola hrakfarir sínar 1975. Þegar allt
kemur til alls erþað öryggi víetnamska
verkalýðsríkisins fyrir bestu að víet-
namskt herlið verði sent burt út úr
Kampútseu.
Verkamenn, bændur og allur hinn
kúgaði fjöldi heims verður að leggjast
gegn öllum kröfum um að Sameinuðu
Þjóðirnar grípi inn í gang mála í
Kampútseu. Þótt slík afskipti vœru
ólíkleg við núverandi styrkleikahlut-
föll í Indókína og um allan heim, vœru
þau eingöngu yfirvarp fyrir afskipti
amerísku heimsvaldastefnunnar ímál-
inu. Bandaríkjastjórn notfœrði sér
Sameinuðu þjóðirnar til þess að
dulbúa gagnbyltingarsinnaðar aðgerð-
ir í Kóreu-stríðinu og seinna til þess að
berjast gegn þjóðlegum öflum íKongó.
Það verður einnig að berjast gegn til-
raunum til þess að nota ástandið í
Kampútseu sem átyllu fyrir hernaðar-
legum afskiptum af Víetnam, til þess
að sniðganga verkalýðsríkið diplómat-
ískt og beita það efnahagsþvingunum.
Bandaríkjastjórn, sem á sök á gífur-
legri eyðileggingu í Indókína, verður
að láta í té mikinn stuðning við endur-
uppbyggingu í Víetnam, Laos og
Kampútseu án skilyrða.
- Engan stuðning við Pol Pot-stjórn-
ina!
- Víetnamskt herlið verði samstundis
á brott úr Kampútseu!
- Kampútseanskir verkamenn og
bændur verða sjálfir að taka
ákvarðanir um eigin stjórn!
- Hernaðarlegar hótanir og erjur milli
verkalýðsríkja hætti strax!
- Einingarfylkingu verkalýðsríkja
gegn heimsvaidastefnunni!
- Afturhvarf til hefða lenínismans um
sanna alþjóðahyggju verkalýðsins!
- Fyrir lýðræðislegu sambandsríki
þjóða Indókína grunduðu á algjöru
jafnrétti!
- Gegn alræði skriffínanna, fyrir lýð-
ræðislegu valdi verkalýðs og bænda!
- Gegn öllum tilraunum heimsvalda-
sinna til íhlutunar í Kampútseu og
Víetnam!
Þýð. ógk/ád.
Meirihlutasamþykkt Sameinaðs Fulltrúaráðs
Fjórða A Iþjóðasambandsins
♦
♦