Stéttabaráttan - 25.04.1973, Blaðsíða 11

málann). Ríkið er tæki til verndar ráðandi
framleiðsluafstæðum. E>að undirbýr sig vel
fyrir komandi átök og fær ómetanlegan stuðn-
ing frá verkalýðsforingjum Alþýðubandalags-
ins, sem gera allt sem f þeirra valdi stendur,
til þess að halda aftur af baráttu verkalýðsins
með blekkingum um þingræðisleiðina til sós-
íalisma.
Riki auðvaldsins verður að brjðta á bak aftur.
Aflétta verður taki Alþýðubandalagsins á
verkalýðsstéttinni. Þetta krefst langrar og
harðvítugrar baráttu. Svar verkalýðsstéttar-
innar hlýtur því að vera sterk samtök - bæði
pðlitískt og skipulagslega séð. Byltingar-
sinnaður kommúnískur flokkur er svarið.
Flokkur, sem getur leiðbeint verkalýðsstéttinni
í baráttu hennar gegn einkaeigninni, baráttunni
um framleiðslutækin og fyrir eigin stjórn á
framleiðslunni. KSML hefur tekizt á hendur
það verkefni, að endurreisa slíkan flokk á fs-
landi.
Hvers vegna einmitt verkalýðsstéttin? Það
eru til aðrar stéttir. Já, það eru til fleiri
stéttir og þjóðfélagsstig. Smáborgarastétt og
millihópar. En eina stéttin í auðvaldsskipulag-
inu, sem er raunverulega byltingarsinnuð, er
verkalýðsstéttin. Vegna stöðu sinnar í fram-
leiðslunni tekur verkalýðsstéttin ákveðna stöðu
gegn auðvaldinu. Vegna þess að hún er eina
stéttin, sem er arðrænd og á þar að auki eng-
in framleiðslutæki, hefur hún engu, alls engu
að tapa í sósíalískri byltingu. Vegna stöðu
sinnar í framleiðslunni er hún eina stéttin, sem
er fulltrúi hinna nýju framleiðslu afla, and-
spænis hinum deyjandi framleiðsluafstæðum.
Vegna atvinnuafstæðna sinna er hún eina stétt-
in, sem JErá upphafi er skipulögð, öguð og
þjálfuð til þess að starfa sem heild. Meðlimir
annarra stétta og þjððfélagshópa geta því að-
eins verið framfaraafl, að þeix fyiki sér xrndir
merkjum verkafyðsstéttariimar og fiokks
hexmar i baráttunni iýrir sbsiaiiskri byitingu.
FRAM TIL BARATTU FYRIR BYLTINGAR-
SINNAÐRI SKIPULAGNINGU ÖREIGASTÉTTAR-
INNAR.
STÉTT GEGN STÉTT.
Styðjið Þjöðfrelsis-
fylkinguna Gefið í Víet
Nam söfnun KSML
Nýr áfangi Fylkingarinnar
Fyrir sjónir okkar, sem endrum og eins
erum það léttlyndir að lesa Neista litla,
þeirra Fylkingarfuglanna, kom nýlega for-
síðugrein sem prýddi 8.tbl. 1972.
Greinin verður að teljast áfangasigur ifylk-
arinnar á leið sinni út í yztu myrkur
borgaralegrar forheimsku.
Greininni er "ætlað" það hlutverk að sýna
fram á að rikisstjórnin sem nú klínir sér f
plussstólana, sé áxndanhaldi fyrir borgara-
stéttinni, og að hún hafi hlekkjað verkalýðs-
hreyfinguna. Utkoman verður herfileg eins
og vænta mátti. Við skulum líta yfir herleg-
heitin og kynnast borgaralega ríkisvaldinu í
gegnum lonjettur Fylkingaraulanna:
"En hvernig stendur þá á því, að ríkis-
stjórnin, sem úthrópar sig sem ríkisstj-
órn hinna vinnandi stétta, velur nú aðeins
milli leiða sem fela í sér kjaraskerðingu
fyrir launafólkið ? Astæðan er einfaldlega
sú, að þessi ríkisstjórn sem hinar fyrri
leggur lögmál auðvaldsskipulagsins, einka-
gróða fárra, til grundvallar stefnu sinni.
Frá hennar sjónarhðli þýðir efling atvinnu-
lífsins sama og aukning einkagróða þeirra
sem atviimutækjxmum ráða. f efnahags og
kjaramálum leggur þessi ríkisstjórn ekki
til atlögu við neinn hluta auðvaldsstéttar-
innar". (Okkar undirstrikun)
Hér jarmar Fylkingin yfir því að ríkisstjórn
í auðvaldslandi skuli starfa sem ríkis-
stjórn í auðvaldslandi. Ifylkingin er greini-
lega á þeirri skoðun að með hjálp borgarleg-
rar ríkisstjórnar geti verkalýðurinn lagt til
atlögu gegn borgarastéttinni, samanber:
"Eigi vinstri stjðrn að takast að koma f
framkvæmd málum, sem geta orðið til
hagsbóta fyrir baráttu verkalýðsstéttar-
innar gegn borgarstéttinni, getur það
aðeins orðið með þeim hætti, að borgara-
stéttin sé á hröðu undanhaldi undan sókn
verkalýðsstéttarlnnar. Sú ríkisstjórn
sem nú situr að völdum er á hróðu undan-
haldi undan borgarstéttinni."
Samkvæmt þessari sérlega djúpu skilgrein-
ingu á ástandinu í íslenzkri stéttabaráttu
ætti vfgorð Fýlkingarinnar nú að ver eitt-
hvað á þessa leið: AFRAM MANGI, LULLI,
OLI, EINAR, MANGI T OG HANNIBAL, FRAM
TIL BARATTU GEGN sjAlfum YKKUR
OG ÖLLU ÞVl SEM ÞIÐ STARFIÐ FYRIR.
En þvf miður; við verðum að horfast í augu
við það að þessi strfðsyfirlýsing Fylkingar-
innar fýrir hönd verkalýðsins mun láta bíða
eftir sér.
En á meðan mun núverandi höfuðvígorð
Fylkingarinnar duga: Má bjóða frúnni Neista ú
aðeins 30 krónurfff IIVII.
l.MAÍ ÁVARPKSML
kvæmánleg þar sem borgararnir stefna
ætíð að hámarksgróða. Þau eru eingöngu
notuð sem yfirskyn til að blekkja öreigastétt-
ina og telja henni trú um að útfærslan þjóni
líka hagsmunum hennar.
Verkalýðsforystan tekur í landhelgismálinu
skilyrðislausa afstöðu með borgarastéttinni:
"Stétt með stétt, styðjum íslenzka auðvaldið
í baráttu þess við erlent auðvald,það eru
hagsmunir verkalýðsins". Þannig sjáum við
hið rétta andlit á íslenzkri verkalýðsforystu
í dag. Það hlýtur að hafa komið stéttvísum
verkamönnum spánskt fyrir sjónir, þegar
fyrsti maí var gerður að baráttudegi fyrir
hagsmunum borgarastéttarinnar. Annað
dæmi um stéttarsamvinnupólitíkina er iðn-
bylting Magnúsar Kjartanssonar, þar er
kjörorðið: Stétt með stétt, íslenzkur verka-
lýður standi með borgurunum og hjálpi þeim
við uppbyggingu íslenzka auðvaldsþjóðfélags-
ins,nú er enginn tími fyrir stéttabaráttu.
Við sjáum, að íslenzk verkalýðsforysta er
gegnumrotin. Þess vegna berjast stéttvísir
verkamenn gegn henni og setja fram kjörorð-
ið: Stétt gegn stétt, og hefja skefjalausa bar-
áttu á grundvelli marxismans-lenínismans
fyrir sósíalísku byltingunni undir forystu
KSML.
Merki gamla kommúnistaflokksins hefur á
ný verið hafið á loft 1. maí.
Eftir áratuga afturhald og óheft svigrúm
borgarlegra áhrifa meðal verkalýðsins rjúfa
KSML þögnina og hefja baráttu fyrir sögu-
legu hlutverki verkalýðsstéttarinnar, sósíal-
isku byltingxmni og uppbyggingu alræðis
öreiganna.
KSML taka upp þráðinn þar sem hann slitnaði
áfjórða áratugnum og hafa hafið baráttu í
anda marxismans-le ninismans-hugsxmar
Mao Tse-tung fyrir uppbyggingu kommún-
istaflokks. Þau byggja á reynslu gamla
kommúnistaflokksins, KFÍ. Þau draga lær-
dóma af starfi hans, I baráttunni gegn henti-
stefnunni í dag.
----------------------------------------n
KSML hafa sett fram sem höfuðverkefni í
dag, námsstarf I marxismanum-leninisman-
um-hugsun Mao Tse-tung. I uppbyggingu
kommúnistaflokks er það höfuðnauðsyn, að
hver félagi hafi vald á fræðikenningunni og
geti hagnýtt sér hana f hinu daglega starfi.
I skipulögðu námsstarfi KSML er hver ein-
staklingur virkjaður bæði I nám og starf,
sem er forsenda þess að hann geti ætíð tekið
rétta aístöðu verkalýðsstéttarinnar í stétta-
baráttunni. Nauðsyn á því að verkalýðurinn
tileinki sér sósíalisku fræðikenninguna er
augljós.
Til þess að geta brotið niður kapítalismann
og borgaralegu hugmyndafræðina, verða
öreigarnir að vera sér vel meðvitaðir um
sögulegt hlutverk sitt, sósíalísku byltinguna,
til þess að geta tekið rétt skref í stéttabar-
áttunni. An skilnings á fræðikenningunni
verður baráttan ætfð ómarkviss og árangurs-
laus og getur aldrei leitt til annars en sigurs
hentistefnunnar, eins og raunin varð á með
KFI.
Það er því verkefni stéttvísustu öreiganna
í dag, að nama sameinaða baráttureynslu
öreigastéttarinnar allt frá Karl Marx til
Máos Tse-tungs, og tengja hana séraðstæð-
um íslenzks auðvaldsþjóðfélags. Það er
verkefni þeirra að hrinda áhrifum henti-
stefnunnar meðal verkalýðsins, með því að
reka áróður meðal öreiganna og virkja þá
í kommúniskt námsstarf.
Húsnæðisskorturinn
óleysanlegur i
auóvaldsþjóðfélaginu
Húsnæðisleysi hefur verið mikið f Reykjavík og nærsveitum sfðustu ár. Eins og gefur að skilja
er það mest verkafólk og annað lágtekjufólk, sem er upp á leiguokrara komið með þak yfir höfuð-
ið. Þó að húsnæðisvandamálið hafi verið sérlega alvarlegt síðustu mánuði er ekki þar með sagt,
aðjxað sé nýtilkomið vandamál; húsnæðisvandamál verkalýðsins er jafngamalt kapftalismanum,
þvf að það er afleiðing hans. Orsakir þess liggja í hinum kapítalísku íramleiðsluháttum. Allt frá
uppkomu kapítalismans hefur verkamönnum fallið í skaut lélegustu, þrengstu og mest heilsu-
spilla.ndi húsakynnin. Að mati atvinnurakendans kemur það honum ekki við, hvort verkamaður-
inn býr f mannsæmandi húsnæði eða ekki, svo framarlega sem lélegt húsnæði verkamannsins
kemur ekki niður á vinnuafköstum þeim, sem hann skilar.
Húsnæðisvandamálið hefur ekki farið fram hjá
atvinnupennum borgarablaðanna. I þeim hafa
birzt frásagnir af lágtekjufólki, sem verður að,
borga 10-20 þúsund krónur á mánuði fyrir litla
íbúð, sem auk þess er loftlítil og með bilað
klósett eða eitthvað þess háttar. Orsakanna
fyrir húsnæðisvandamálinu er leitað f lélegri
stjórn þessara mála hjá "vinstri stjórninni"
eða "viðreisnarstjórninni" eftir því hvar í
flokki viðkomandi greinarhöfundur er. Þannig
er þvælt fram og aftur og vandamálið vandlega
einangrað frá hinum raunverulegu orsökum -
auðvaldsþjóðfélaginu - og afleiðingin er sú, að
engin lausn finnst.
Til þess að hægt sé að finna lausn á málunum,
lausn, sem gerir verkamönnum kleyft að fá
þak yfir höfuðið, án þess að þræla sér út alla
ævi fyrir afborgunum, vöxtum af lánum eða
okurleigu, verður að ráðast að rótum meins-
ins. En þá er að finna hvar rætur meinsins
liggja. Borgarablöðin forðast að sjálfsögðu
að leita rótanna , því að hætt er við, að rann-
sókn myndi leiða í Ijós ýmislegt óæskilegt,
þ. e. a. s. að hinar raunverulegu orsakir sé
að finna f gerð ríkjandi þjóðskipulags.
Til þess að hægt sé að gera lágtekjufólki kleyft
að kaupa húsnæði verður að hækka laun og
Udcka byggingarkostnaðinn, en allar aðgerðir í
þessa átt eru óframkvæmanlegar í kapítalísku
þjóðskipulagi, sökum þess að þær hlytu óhjá-
kvæmilega að leiða til lækkandi gróðahlutfalls
kapítalistanna. Sú leið, senx valin hefur verið
af borgurunum, er að reyna að lækka íbúðar-
vcrð án þess að skerða gróða byggingarbrask-
aranna og annarra, sem hagnað hafa af ástand-
inu. Afleiðingin af þessari stefnu er sú, að til
að lialda verðinu í lágmarki kemur það niður á
gæðum íbúðanna. Byggt er í stórum einingum,
þar sem bæði byggingarlag og innréttingar eru
staðlaðar.
BREIÐIIOLTSHVERFIÐ: BRASKARABRÖLT.
Dæmi um þessa stefnu er sá hluti Breiðholts-
hverfisins, sem Framkvæmdanefndin hefur
byggt upp - hverfi verkafólks og annars lág-
tekjufólks. Ilugmyndir um byggingar þessar
komu fyrst fram hjá byggingarbröskurum,
sem vildu komast í stórverkefni. En þeir
höfðu ekki nægilegt fjármagn til að hrinda hug-
myndinni í framkvæmd upp á eigin spýtur.
Þegar tillögur þeirra um byggingu íbúðarhverf-
is fyrir tíu þúsund manns komu fyrir almenn-
ingssjónir var mikið húsnæðisleysi eins og
löngum hefur verið og fengu þær því byr undir
báða vængi.
Bygging Breiðholtshverfisins er tilraun. Þetta
er I fyrsta sinn, sem ráðizt er I byggingu sliks
fjölda staðlaðra byggingareininga á Islandi.
Engin vitneskja er fyrir hendi um hvernig
þetta fyrirkomidag muni reynast við íslenzkar
aðstæður (veðurfar, jarðskjálftahætta o. fl.).
Sem búast mátti við voru byggingarbraskararn-
ir ekki fúsir til að taka einir á sig ábyrgðina,
ef illa færi. Þá var farið á fjörurnar við
stjórnir vei'kalýðsfél'aganna um að taka þátt I
fyrirtEekinu og verkalýðsforystan var ekki lengi
að komast á spenann með borgurunum fremur
en fyrri daginn, svo að nú er verkalýðurinn
látinn taka afleiðingarnar á sínar herðar og
braskararnir úr allri hættu. Ekki sveik rixis-
valdið sína menn (les:borgarana) fremur en
ætíð áður og þeir fengu forgangsrétt á bygging-
arlánum húsnæðismálastjórnarinnar. Og eftir
því sem húsin hækkuðu þykknuðu bankabækur
braskaranna.
En Breiðholtshverfið er ekki lokatakmark
braskaranna; þegar þeir hafa höndlað gullgæs-
ina sleppa þeir henni ekki og í undirbúningi eru
áætlanir um byggingu annars hverfis með sama
sniði, sem staðsett á að vera milli Breiðholts
og Vífilstaða.
AUÐVALDIÐ GETUR EKKI LEYST VANDANN.
Þrátt fyrir "góðan vilja" braskaranna getur
Breiðholtshverfið ekki leyst nema sáralxtinn
hluta vandamálsins. Talið er, að fram til 1980
þurfi að fjölga fbúðum um allt að 50-60% frá
því, sem nú er til að mæta þörfinni, eða 12
nýjar íbúðir á hverja 1000 íbúa árlega. Arleg
meðalfjölgun íbúða I dag er 7,66 á hverja lOðO
xbúa, svo að ljóst er að ástandið kemur til með
að fara versnandi frá þvf, sem er í dag. Sem
dæmi um þörfina má nefna, að þegar Fram-
kvæmdanefndin auglýsti 94 fbúðir til úthlutunar
á síðasta ári, voru 545 umsækjendur. Hið sí-
hækkandi íbúðaverð gerir það að verkum, að
láglaxmafólk er ekki með nokkru móti fært að
kaupa fbúð nema vefja sig skuldum næstu 20-30
árin. Tveggja herbergja íbúð, sem kostaði í
ársbyrjun 1971 930 þúsvrnd, er nú föl fyrir
1750-1900 þúsund eða u.þ.b. 100% hækkun.
Til að fegra ástandið segir borgarapressan,
'að við Islendingar stöndum svo vel, að um 80%
allra búi í eigin íbúðum'. (sbr. Þjóðviljinn 3.
febrúar 1973). En það er ekki sagt orð um
liversu mikill hluti þessara 80% eru vafnir
skuldum upp fyrir haus við bankann það sem
eftir er ævinnar.
Skýrslur, sem birzt hafa í Fjármálatíðindum,
sýna,^ að fjöldi íbúða, sem voru byggðar 1968,
er stórum minni en fjöldi byggðra íbúða 1967.
A þessum árum var samdráttur í framleiðslunni
og ætla mætti, að hið opinbera hefði átt að ýta
undir framkvæmdir í byggingariðnaðinum og slá
þannig tvær flugur í einu höggi, koma til móts
við húsnæðisþörfina og forða annarri fjölmenn-
ustu atvinnugrein á Islandi, byggingariðnaðinum,
frá atvinnuleysi. Til að skilja hversvegna það
gerðist ekki verður að líta á hvað var að gerast
hjá borgurunum í braskinu. 1968 voru gífur-
lega miklar framkvæmdir við byggingu Búr-
fellsvirkjxmar, sem kröfðust fjölda verkamanna
og fagmanna. Staðreyndin er sú, að mikill
hluti verkamanna þar voru menn, sem voru í
húsnæðishraki og sáu þarna beztu leiðina til að
fá þak yfir höfuðið og fjöldi fagmanna sá þarna
eina möguleikann til að fá viimu, sökum þess
að ekkert var að gerast I byggingariðnaðinum í
þéttbýlinu. Ut frá þessu má reikna, að ástand-
inu f Reykjavík hafi verið stjórnað til þess að
hægt væri að fá vinnuafl til virkjunarinnar.
Það er ýmislegt, sem gerir núverandi ástand
beinlínis æskilegt fyrir auðvaldið á Islandi.
Viss hópur borgaranna hefur miklar tekjur af
ástandinu eins og það er ; það er hreint ekki
ónýtt að geta leigt út xbúð á 10-15 þúsund kr. á
mánuði og eigi sami maður fleiri en eina íbúð
er fljótreiknaður sá gróði, sem hægt er að
hafa með því að hagnýta sér ástandið eftir for-
múlunni um framboð og eftirspurn. Fleiri
sem sjá seðlahrúgur fólgnar I húsnæðisleysinu
eru t. d. húsnæðismiðlarar og fasteignasalar.
Því meira sem verð á íbúðum haskkar, þess
meira fá þeir x sinn hlut fyrir hverja íbúð, sem
þeir selja, sökum þess að þeir fá vissar pró-
sentur af söluverði hverrar íbúðar. Það þýðir
því aukinn gróða fyrir þá sé fbúðarverðið
pressað upp.
Þannig væri hægt að halda endalaust áfram að
tfunda dæmi, sem sanna stjórnleysið f fram-
leiðslunni (húsnæðismálxmum í þessu tilfelli).
Meðan allir, sem taka þátt í dansinum, keppa
stöðugt að hámarksgróða eins og ætíð er í
kapítalísku þjóðskipulagi, er ekki hægt að finna
lausn, sem sameinar eftirtalin atriði:
a) laáika íbúðarverð stórlega, svo að það sé á
færi verkamanns að fá húsnæði.
b) lækka byggingarkostnaðinn og útrýma hús-
næðisleysi.
c) halda gæðum íbúðanna þannig, að þær stand-
ist almennar kröfur.
Eina lausnin hlýtur að vera að framleiða fyrir
þarfir þjóðarheildarinnar, þar sem gróðasjón-
armiðinu er útrýmt, en til þess að það sé hægt
verður að vega að sjálfum rótunum - hinum
kapítalfsku framleiðsluháttum og bylta þjóðfél-
aginu.
VERKAMENN - SOSlALISMINN ER EINA
LAUSNINÍ 0 t