Verklýðsblaðið - 17.01.1931, Blaðsíða 2

Sáttakæra
Hermanni Jónssyni iðgreglustjóra
stefnt fyrír sáttanefnd
Iýsingu sinni. Fundarfrelsis fyrir hverja? Er
miðstjóm flokksins að berjast gegn afskiptum
ríkisvaldsins og lögregunnar af verkalýðsstarf-
seminni gegn hinum vaxandi fasisma og of-
sóknum borgarastéttarinnar gegn verkalýðs-
hreyfingunni? Ónei! Miðstjóm flokksins er að
krefjast fundarfrelsis fyrir fulltrúa borgara-
stéttarinnar, þegar þeir em að afgreiða fjár-
hagsáætlanir sínar, þegar þeir eru að leggja
á ráðin til að kúga verkalýðinn og féfletta. Það
er þesskonar íundarfrelsi, sem miðstjómin
finnur hvöt hjá sér til að vemda gegn verka-
lýðnum, sem gerist svo djarfur að tmfla þess-
ar „heilögu samkundur“ með kröfum sínum um
einfaldasta réttinn til lífsins, með kröfum um
að fá að vinna, með kröfum um að fá að lifa.
Það er ofur eðlilegt að borgaramir vemdi
þessar samkundur fulltrúa sinna með lögreglu
og hvítu liði gegn því að verða að hlusta á
kröfur verkalýðsins, en þegar svokallaður verk-
lýðsflokkur telur slíkt „fundarfrelsi" eitt af
stefnumálum sínum, þá fer skörin að færast
upp í bekkinn.
Ingvar Eyþórsson
og Olafor Friðriksson
Þar sem svonefndur „verkamaður“, sem
skrifar um síðasta Dagsbmnarfund í Alþýðu-
blaðið, telur það skipta miklu máli fyrir al-
menning að vita um skoðanir Ingvars Eyþórs-
sonar á málunum, þá skal það tekið fram, að
Ingvar var eindregið fylgjandi Ólafi Friðriks-
syni á fundinum, og þó Ólafur sýndi honum ó-
kuxteisi og beiddist undan fylgi hans, reyndist
haxm honum jafn tryggur eftir sem áður. Þess
skal getið, að Ingvar var þannig stemdur á
fundinum, að honum var öðmm mönnum frem-
ur nokkur vorkunn, þó ýmislegt væri óljóst
fyrir honum og hann fylgdi Ólafi.
Ennfremur skal þessum svonefnda „verka-
rnanni" bent á að honum hefir yfirsést af
hverju það stafaði að nokkur ókyrð var á
fundinum um hríð. Það kom til af því, að
Dagsbrúnarstjómin var ófáanleg til að fara
eftir fundarsköpum, og neitaði að bera undir
atkvæði tillögu um mótmæli gegn pólitísku
fangelsummum, vegna þess að henni þótti
sýnilegt að þorri fundarmanna væri tillögunni
fylgjandi.
Uppvakníngur
»Ihaldsins«
Verkamannabréf frá Fáskrúðsfirði.
I gömlum íslenzkum þjóðsögum er stundum
sagt frá því, að þegar mönnum lenti saman í
einhverjum deilum, þá hafi sá er ver hafi orðið
úti, vakið upp draug og sent á óvin sinn, til
að gera honum allt til miska, sem hægt væri.
Eins hefir íhaldinu orðið hér á Fáskrúðsfirði
út af því, þegar það varð svo hraksmánarlega
útúr því í sumar í sjómannadeiiunni, þegar sjó-
menn vildu ekki viðurkenna hið smánarlega
fiskverð þeirra, en kváðu sjálfir upp verð, sem
var nokkru hærra, og tóku til sín beinapart
þann, sem þeim hefir ætíð borið, en útgerðar-
menn aldrei viljað borga þeim.
En síðan þetta varð, hafa útgerðarmenn
hér á staðnum ekki borið sitt barr.
En það vita allir menn, að þeir hafa aldrei
getað varið svívirðingar sínar í opinberum mál-
gögnum, hvort það hefir stafað af meðfæddum
amlóðahætti eða að þeir sjálfir finni hvað
málstaður þeirra er svívirðilegur, eða kannske
er það hvorttveggja?
En svo hefir þeim dottið það snjallræði í
I síðasta tölublaði Tímans er birt viðtal við
Hermann Jónasson lögi-eglustjói'a út af þeim
óspektum, er urðu á bæjarstjórnarfundi 30. f.
in. og á gamlárskvöld og handtökunum, sem
látnar voru fylgja. Einnig er sagt frá réttar-
rannsókn, er haldin var yfir pólitísku föngun-
um. Er þar öllu svo vendilega snúið við, að
alt snýr öfugt. Er sú frásögn öll ágæt stæling
af Heljarslóðarorustu. Réttarfarið í landinu er
þá orðið svo, að lögreglustjóri er sjálfur látinn
básúna út svívirðilegar lygar frá réttarhöldum
í því skyni að ærumeiða póhtíska sakbominga
og flokka þeirra. Sú iðja hefir verið til þessa
í höndum leigulygara og enginn öfundað þá af.
En til hvers er þá verið að halda réttarrann-
sókn í málinu, þegar lögreglustjóri tekur sér
það vald að birta í embættisnafni, það sem
hann og hans yfirmaður vildu fá út úr réttar-
höldunum, en að engu virt, það sem fram kom
í réttinum. Er hér fasismabrölt Jónasar frá
Hriflu að færast mjög í aukana með misnotkun
embættisvaldsins og fer þetta að bera sterkan
keim áf réttarfari lærifeðra Jónasar í hvítliða-
löndimum.
Guðjón Benediktsson hefir útaf þessu viðtali
Erlingur Friðjónsson, vikapiltur reykvískra
sósíaldemókrata á Akureyri, hefir stofnað nýtt
blað, sem er beint gegn Verklýðssambandi
Norðurlands og blaði þess „Verkamanninum“,
sem hann hefir hingað til verið ábyrgur fyrir.
Blað þetta kallar hann „Alþýðumanninn". Bú-
ast má við að borgararnir á Akureyri taki aug-
lýsingamar frá „Verkamanninum“ til að
styðja „Alþýðumanninn", sem vafalaust mun
hug, að vekja upp draug sér til hefnda, og
þessi uppvakningur þeirra er Jón Oddsson fyr-
verandi framsóknarmaður.
Hann ritar gleiðgosalega grein í 7. tbl.
„Austfirðings“ (málgagn kaupmanna) og nefn-
ir þessa ritsmíð sína: „Sanni nær“. En þessi
grein Jóns er eins og hann veit bezt sjálfur,
lygi frá upphafi til enda. Hann er að burðast
við að ljúga svívirðingum upp á sjómanna-
stéttina hér. Hann segir, að sjómenn og út-
gerðarmenn hafi alltaf komið sér saman um
það, að beinapartur skyldi lenda til útgerðar-
innar. Þetta veit hver einn og einasti sjómaður
að er lygi, og útgerðarmenn líka og myndu
viðurkenna það, ef þeir væru ekki haldnir af
þeim anda, sem aldrei kann að viðurkenna
sannleikann.
Sannleikurinn er sá, að allflestir sjómenn
hafa krafist þess við hverja ráðningu sem
fram hefir farið, að fá part úr beinum, sem
þeim bar með öllum rétti, en því ekki verið
ansað, eða þá þvemeitað af útgerðarmönnum,
að einum undanskyldum, Siggeiri Jónssyni.
Þessvegna er Jón með slettur til Siggeirs, og
segir að hann borgi ekki premíu, heldur láti
hásetana hafa strengi. En nú er sannleikurinn
sá, að á öllum undanfarandi árum hefir
strengjapartur þeirra orðið sem svaraði krónu
á hvert skippund, eins og Jón er að hæla hinum
fyrir að borga hásetum sínum.
Svo skal geta þess, að Siggeir hefir oftast-
í Tímanum stefnt lögreglustjóra fyrir sátta-
nefnd fyrir eftirfarandi ummæli:
„Guðjón Benediktsson og Hauliur Björnsson
voru þegar á næsta degi leiddir fyrir dómara
og yfirheyrðir. Játuðu þeir viðstöðulaust þátt-
töku sína í óspektunum á bæjarstjómarfund-
inum. Guðjón Benediktsson játaði ennfremur,
að ákveðið hefði verið fyrirfram af kommúnist-
um, að beita bæjarstjómina ofbeldi, ef atvinnu-
bótamálið yrði ekki tekið á dagskrá. Kvað hann
kommúnista hafa haft liðsafnað og annan við-
búnað í þessu skyni og hefði ætlunin verið sú,
að loka bæjarfulltmana inni í fundarsalnum
þangað til krafan yrði uppfyllt, en standa vörð
um húsið, svo að þeim gæti ekki komið hjálp
ao utan ...“
Fyrir þessi ummæli ætlar Guðjón sér að
koma fram ábyrgð á hendur lögreglustjóra, af
því að hér er vísvitandi og í vissum tilgangi
sagt rangt frá réttarhöldum, sem hafa mjög
mikilvæga stjómmálaþýðingu. Hitt lætur hann
sér minna skipta þótt lögreglustjóri skemti sér
við að ljúga smáskrítlum að dómsmálaráðherra
í því skyni að afla sér trausts hans.
þeim kærkominn gestur. Verkamenn annars-
staðar á landinu ættu að svara þessum klofn-
ingstilraunum með því að gerast áskrifendur
að „Verkamanninum“, og styðja þannig blað
Verkalýðssambands Norðurlands. „Verkamað-
urinn“ er nú undir stjóm Einars Olgeirssonar
og má vænta þess, að hann verði eitthvert
læsilegasta blað landsins.
nær fiskað hundrað til hundrað og fimmtíu
skippund fram yfir allflesta báta hér, ár eftir
ár, svo að hásetar hjá honum hafa haft lang-
mest kaup hér af öllum hásetum, og hann
borgar öllum mönnum í peningum, í staðinn
fyrir að hinir útgerðarmennimir borga ekki
nema í vörum, sem hvergi á landinu eru með
öðru eins einokunarverði.
Ég ætla að geta þess líka, að það eru ekki
r.ema tveir af hásetum Siggeirs, sem hafa
strengi, í stað premíu, því vélamaðurinn hefir
tvær kr. af hverju skippundi, eins og allir út-
gerðarmenn borga vélstjórum sínum hér, að
Jóni Oddssyni einum undanskildum, er ekki
kvað borga vélstjóra sínum nema kr. 1,50 af
skipd., af því að ekki var nógu vel frá samn-
ingum gengið í upphafi.
Þá hefi ég ekki meira að athuga við þessa
greinar-smán Jóns Oddssonar, en vil ráðleggja
honum það, að fá sér betri gögn í hendur, ef
hann ætlar að verða málsvari íhaldsmanna
hér, sem engum hefir tekist enn og sízt hon-
um. En það, sem hann slettir til fulltrúa
verkamanna hér, E. A., þá skal Jón minntur
á það, að svo þroskaður er verkalýðurinn á
Fáskrúðsfirði, að hann kann að gera greinar-
mun á Eið Albertssyni og á Jóni Oddssyni, sem
lætur íhaldið hér teyma sig á asnaeyrunum til
aðhláturs fyrir alla almennilega menn og
sjálfum sér til stórskammar og svívirðingar.
Sjómaður.
Sósíaldemókratar
stofna nýtt blað á> Akureyri