Verklýðsblaðið - 01.12.1931, Blaðsíða 2

Frá Siglufírði
Allir flokkar sameinast g-ej|n at-
viimubótatillögrum kommúuista.
„Burt með meirahluta bæjarstjórnar!“
Ákvæðis vinn an
og Ólafur Friðriksson.
Olafur Friðríksson er enn að gaspra um skoð-
anamun milli kommúnistaflokks Rússlands og
kommúnistaflokks Islands, út af ákvæðisvinn-
unni (skoðanamun milli „Brynjólfs og Stalin3u
eins og Olafur orðar það, að dæmi borgara-
blaðanna).
Kommúnistar um allan heim eru fylgjandi
ríkisvaldi verkalýðsins í Rússlandi, en andvígir
ríkisvaldi auðvaldsins, bæði á íslandi og ann-
arsstaðar. Kommúnistar um allan heim eru and-
vígir verkföllum í Rússlandi en stjórna verk-
föllum í auðvaldslöndunum. Kommúnistar um
allan heim, bæði Stalin og aðrir, eru andvígir
ákvæðisvinnu i auðvaldslöndunum en fylgjandi
henni í Rússlandi. Hvarvetna í auðvaldslönd-
unum eru háð verkföll gegn ákvæðisvinnu,
undir forustu kommúnista.
Munurinn á ákvæðisvinnu í auðvaldslönd-
unum og í Rússlandi er í stuttu máli þessi:
Hér á landi er vinnudagurinn 10—12 stund-
ir og ekkert sumarfrí. í auðvaldslöndunum er
ákvæðisvinna notuð til að lækka kaupið, til að
fá sem mest vinnuafl, á sem skemmstum tíma,
fyrir sem lægst verð. Þetta hefir Olafur neyðst
til að viðurkenna. Fyrir það fékk bann snupr-
ur hjá Bamherjum síuum Morgunblaðsmönnum,
sem ekki þótti hann mæla nógu duglega með
ákvæðisvinnunni við verkamenn. Fyrir þetta
er nú Olafur að bæta með fíflaskrifum sínum.
I auðvaldslöndunum verður ákvæðisvinna til að
auka atvinnuleysið, eins og öll aukning fram-
leiðslumagnsins. I auðvaldslöndunum er verka-
manninum kastað út á gaddinn er hann hefir
slítið kröftum sínum.
í Rússlandi er vinnudagurinn aðeins 6—7
stundir, hvildardagur fimmta hvern dag og
mánaðar sumarfrí. I Rússlandi er ákvæðisvinn-
an notuð til að liækka kaupið. í Rússlandi stytt-
ist vinnudagurinn og kaupið hækkar því meira
sem framleitt er. í Rússlandi heíir verkalýður-
inn fullkomnar sjúkra- og ellitryggingar. í Rúss-
landi færir verkalýðurinn fórnir til að ljúka
við 5 ára áætlunina, til að skapa sósíalismann,
til að brynja sig gegn árásum fjandmannanna,
þar á meðal sósíaldemókrata, félaga Olafs.
Hversvegna þykist Olafur ekki sjá þenna
reginmun á ákvæðisvinnunni i Rússlandi og
í auðvaldslöndunum ? Hver er tilgangurinn með
þessum fíflaskrifum?
Með því að koma inn slíkum hugsanarugling
hjá verkamönnum hyggst Ólafur að þjóna hús-
bændum sínum bezt. Með slíku þvaðri liyggst
hann að draga athyglina frá deilunni um hluta-
skiftin, þar sem hann hefir orðið svo ber að
svikum, að fáum dylst. Með þessu hyggst hann
að gera íslenzka verkamenn ánægðari með
vinnuþjökun auðvaldsins og jafnframt að níða
niður verklýðsríkið.
En íslenzkur verkalýður er þroskaðri en Ól-
afur ímyndar sér.
Vörubílastöðin í Reykjavík.
Ólafi Friðrikssyni heflr þótt það til of mikils
mælst af mér í síðasta Verklýðsblaði, að hann
tilgreindi fyrir hvaða sakir þeir voru reknir af
Vörubílastöðinni, sem þar voru nefndir. Það
bjuggust líka fiestir við því, að honum mundi
verða ógreitt um svar, þegar hann átti að svara
fyrir gerðir sínar og hann myndi heldur kjósa
að „samsinna“ orð mín með þögninni, heldur
en að eiga það á hættu að málið yrði rakið
betur og betur flett ofan af þessum „alþýðu-
vinumu sem standa á bak við vörubílastöðina.
En verkalýðurinn er nú, sem betur fer, farinn
svo að vakna til umhugsunar um hagsmuna-
mál sin, að hann krefst þess, að hans mál verði
rædd opinberlega og þeir krafðir reikningsskap-
ar, sem hafa á undanförnum árum notað sam-
tökin gegn hggsmunum verklýðsheildarinnar.
Þessvegna vona ég að Verklýðsblaðið láti þetta
mál ekki falla niður, þó Óiafur Friðriksson óski
þess. 16/n ’31. Bílstjóri.
Síðari umræður um fjárhagsáætlun Siglu-
fjarðarkaupstaðar fóru fram í gær og nótt,
ennfremur var hafnarsjóðsáætlunin rædci* All-
ir flokkar í bæjarstjórn sameinuðust á móti
tillögum kommúnista viðvíkjandi fjárhags-
áætlun bæjarsjóðs og þær allar felldar.- Þær
helztu voru þessar: Að láta aukaniðurjöfnun
fara fram nú þegar, að fengnu leyfi atvinnu-
málaráðuneytisins. Að felldir yrðu niður fjöl-
margir styrkir til þest að hægt væri að tryggja
það, að til atvinnubóta kæmi á næsta ári. En
fjárhagsnefnd hafði lagt það til, að fengið yrði
að láni 20 þúsund krónur, gegn 10 þúsund af
ríkisstyrknum. Þar sem það var margyfirlýst,
bæði af fógeta og öðrum bæjarfulltrúum að
ómögulegt væri að fá lán, sýndu kommúnistar
fram á, að þessi liður um atvinnubætur væri
aðeins blekking. Tillögur kommúnista um að
hafa atvinnubætumar sem fastan lið, og strika
orðin „ef lán fæst“ út voru felldar. i
Sósíaldemókratar flettu af sér grímunni og
þorðu ekki að greiða atkvæði í málinu, þegar
þeir sáu og heyrðu undirtektir áheyrenda, sem
skiptu mörgum hundruðum, flest verkamenn.
Kommúnistar fluttu einnig tillögu um það,
Hvað óttast auðvaldið?
Hverskonar verkalýður er það, sem auðvald-
ið óttast?
Það óttast ekki sauðgæfan, meinlausan,
„sanngjarnanu verkalýð/ sem kvakar og kvak-
ar, biður og bíður — og þakkar í auðmýkt
hvern náðarmola, sem fellur af nægtaborðum
þess. Og auðvaldið gerir ekkert fyrir slíkan
lýð, því það þarf þess ekki. Hann fylgir því
eða þjónum þess samt.
Auðvaldið óttast ekki þann verkalýð, sém
trúir á kratabroddana og fylgir þeim í blindni,
því það veit, að það er óhult, meðan kratafor-
ingjarnir drottna yfir hugum lýðsins. Auðvaldið
veit það frá þeim stöðum, þar sem kratabrodd-
arnir ráða, að auði þess og yfirvöldum er eng-
in hætta búin frá þeim. Það veit það af reynsl-
unni — í Hafnarfirði, þar sem enginn atvinnu-
leysisstyrkur né atvinnubætur eru, — á Seyðís-
firði, þar sem verkamenn fá bæjarvinnuna
ekki borgaða, — frá Isafirði, þar sem einusinni
Samvinnufélagið borgar ekki vinnulaun, — og
frá Siglufirði, þar sem kratabroddarnir fella
aukaniðurjöfnun og atvinnuleysisstyrk. Auð-
valdið þekkir sína. Það veit að kratabroddarn-
ir meina kröfurnar ékki í alvöru.
En auðvaldið óttast verkalýð, sem krefst rétt-
ar síns, en biður ekki um náðarbrauð. Auð-
valdið óttast verkalýð, sem er reiðubúinn til
harðvítugustu baráttu fyrir kröfum sínum. Auð-
valdið óttast hinn byltingarsinnaða verkalýð,
sem vaknaður er til meðvitundar um mátt sinn
og megin og hefir hug á að beita samtökum
sínum til hins ýtrasta. Og auðvaldið lætur, af
ótta við að þessi verkalýður ella magnist of
mikið, undan fjölmörgum kröfum hans, bæði til
atvinnubóta, — styrks og annara réttarbóta.
Auðvaldið óttast hinn byltingarsinnaða verka,-
lýð, sem fylkir sér um kommúnismann, því það
hefir dæmin svo ljóslifandi fyrir sér hvernig
sá verkalýður hefir kollvarpað veldi þess í x/6
hluta heimsins.
Þá fyrst þegar verkalýðurinn hefir leyst sig
úr deyfð og drunga kratanna og gerzt bylt-
ingarsinnaður, þá knýr hann fram endurbæt-
urnar, sem hjáverk sín á leiðinni til byltingar.
að þar sem sjáanlegt væri að mikið atvinnu-
leysi væri framundan og bærinn gæti hvergi
fengið lán, að þá skyldi hann ekki borga nein-
ar afborganir af skuldum næsta fjárhagstíma-
bil, heldur verja því fé, sem annars ætti að
verja til skuldagreiðslu, til atvinnubóta.
Á þessum fundi gafst áheyrendum sérstakt
tækifæri til að sjá og heyra hvaða hug and-
stæðingar verkalýðsins béra til hans og mun
að þessu sinni ekki verða farið frekar út í það.
Hafnarsj óðsáætlunin var til umræðu á eftir
og eftir mikið rifrildi var hún felld með jöfn-
um atkvæðum. Þar með hefir meirihluti bæjar-
stjórnar lýst vantrausti sínu á fjárhagsnefnd
og ætti hún því að segja af sér tafarlaust og
þess mun ekki langt að bíða að verkalýðurinn
á Siglufirði krefjist þess, að meirihluti bæjar-
stjórnarinnar segi af sér, og fram fari nýjar
kosningar.
I „Burt með meirihluta bæjarstjórnar Siglu-
fjarðar" skal vera það heróp, sem verkalýð-
urinn mun skipa sér um nú á næstunni.
Nánar síðar.
Siglufirði 29. nóv.
G. J.
Bændaheftí „Réttar"
komíð.
3. hefti „Réttaru er nú komið út. Er það um
baráttu bænda á Islandi, eingöngu helgað vanda-
málum fátækra bænda, baráttu þeirra fyrir
lífinu og við auðvaldsskipulagið. Er heftið fjöl-
skrúðugt mjög og eigulegt. Eftirfarandi greinar
eru í því:
Grunnar Benediktsson: Hvað verður um tekj-
urnar af búinu þínu bóndi?
Einar Olgeirsson: Framsókn og fátækir bænd-
ur.
Ingólfur Gunnlaugsson: Smábændur og skuld-
laus búskapur.
Einar Olgeirsson: Stéttabaráttan í sveitum.
Brynjólfur Bjarnason: Tollarnir og bændur.
Haukur Björnsson: Byltingin í landbúnaðin-
um rússneska.
Brynjólfur Bjarnason: Stefna K. F. í. í land-
búnaðarmálum. .
Erling Ellingsen: Landbúnaðarkreppan í Dan-
mörku.
Einar Olgeirsson : Barátta bænda erlendis.
Auk þessara greina eru bæði smásögur og
kvæði í heftinu, svo sem ágæt smásaga úr lífi
bænda, „Smábóndinnu, og hinsvegar lýsing á
lífi og atferli yíirstéttanna, „Prins Ferdinand!!u.
Af kvæðunum er annað eftir gamlan, þrotinn
einbýlisbónda, sem einnig hefir starfað sem
verkamaður. Hitt er hið rammasta ádeilukvæði
á erfðafjanda allra fátækra bænda, stórkaup-
mennina og heildsalana. Er það ort meðan á
stríðinu stóð, en öðlast svo að segja gildi nú á
ný, við öll innflutningshöftin, dýrtíðina og okrið.
Hefti þetta þarf að komast inn á hvert ein-
a8ta bændaheiniili á íslandi. Það hefir þangað
að flytja þau mestu gleðitíðindi, sem til nokk-
urs fátæks, kúgaðs sveitamanns geta borizt —
þessi:
örvæntið ekki! Það er engín ástæða til að
leggja árar í bát! Skapið ykkur bara sterk og
harðvítug samtök! Fylkið liði með verkalýð
bæjanna um sameiginlegar hagsmunakröfur!
Berjist gegn auðvaldinu unz það er að velli
lagt! Skapið þá ykkar eigið ríki á grundvelli
sameignar og samvinrm, eins og gert hefir ver-
ið í Ráðstjórnarríkjunum.
1