Verklýðsblaðið - 26.01.1932, Blaðsíða 1

ÚTGEFANDI: KONNÚNISTAFLOKKUR ISLANDS (DEILD ÚR A.K.)
III. árg. Reykjavík 26. janiiaj* 1932 4. ttol.
[indæma mmm \ Keflavik
Formaður verkamannafélagsins fluttur nauðugur
til Reykjavíkur
Verkamannafélaéínu ógnað til að gera samþyktir
gegn eigin vilja
Verkamenn flýja frá Keflavík fyrir ofbeldishótunum
Verkamenn í Keflavík eiga nú í deilu, sem
fyrst og fremst gildir samtakarétt verkalýðs-
ins. Verkamannfélagið krafðizt samninga af
útgerðarmönnum um viðunandi kjör. Hófu þeir
verkfall til að koma þessu fram og kröfðust
þess jafnframt af Alþýðusambandinu að af-
greiðsla báta frá Keflavík yrði stöðvuð meðan
á deilunni stæði. Varð Alþýðusambandið við
þeirri kröfu.
Stórútgerðarmenn í Keflavík og verkfæri
íhaldflokksins urðu svo æfir, þegar verkamenn
þar beittu í fyrsta skipti samtökum sínum, til
þess að koma fram nauðsynjamálum sínum,
að þeir vissu ekki sitt rjúkandi ráð. Höfðu
þeir í hótunum við Axel Björnsson formann
Verkamannafjelagsins og kváðu hann ekki
óhultan í Keflavík. Gæti komið til mála að þeir
misþyrmdu honum eða jafnvel dræpu hann.
Lét skríll þessi svo ófriðlega, að Axel flutti
úr herbergi sínu fyrir tilmæli vina sinna.
Á mánudagskvöld kom skip til Keflavíkur
(Vestri) til að sækja fisk. Var þá haldinn
mjög fjölmennur fundur í verkamannafélaginu
og ákveðið að afgreiða skipið ekki og kom því
eng'inn til vinnu þegar Vestri kom.
Um nóttina svaf Axel hjá kunningjafólki
sínu í Keflavík. En um kl. 3 um nóttina ræðst
20—30 manna hópur útgerðarmanna og verk-
færa þeirra inn í húsið í forboði húsráðanda.
Tóku þeir Axel, skipuðu honum að klæða sig
og koma með sér. Ekki gat illþýði þetta á sér
setið' að leggj a höndur á Axel meðan hann var
að klæða sig'. Var nú farið með hann út í bát
og haldið af stað til Reykjavíkur. Um nóttina
létu óbótamennirnir óspart dynja yfir Axel
hin verstu óþverraorð, sem þeir áttu í fórum
sínum, og hótuðu að misþyrma honuin, ef hann
brosti að þeim. Ennfremur hótuðu þeir, að
honum skyldi verða misþyrmt, ef hann kæmi
aftur til Keflavíkur.
Þegar hingað kom, var það fyrsta verk Ax-
els að kæra illþýði þetta. En fyrst mörgum
klukkutímum eftir að kæran kom í hendur lög-
reglustjóra var gefin fyrirskipun um að taka
þá fasta, en þá voru þeir auðvitað allir á bak
og burt.
Ganga því óbótamennirnir lausir og er ekki
annað sýnlegt en að lögreglustjóri haldi hlífi-
skildi yfir þeim.
Menn þessir eru margsekir við hegningar-
lögin. Þeir hafa raskað næturfriði manna, brot-
ist með ofbeldi inn í hús og tekið friðsaman
mann fastan og flutt hann nauðugan í burtu.
Auk þess haft í hótunum1 um misþyrmingar i
og þaðan af verra.
En Morgunblaðið flytur mikla lofgjörð um
glæpamennina, dásamar glæpi þeirra og hvetur
bæði þá og aðra til frekari ódæða.
Ef réttlæti ríkti í landinu myndu því Morg-
unblaðsritstj órarnir og forkólfar íhaldsflokks-
ins, sem hvetja til slíkra glæpa, verða hand-
teknir fyrstir allra.
En hér ríkir stéttarréttarfar. Hér ríkir rétt-
arfar glæpamannanna frá Keflavík og stéttar-
bræðra þeirra.
En þessi ódæðisverk, atburðirnir í Vest-
mannaeyjum og grimmdaræði lögreglunnar í
Reykjavík sýna að hér eru að rísa upp fasist-
iskir óaldarflokkar undir forustu og vernd
valdhafanna.
Það er því kominn tími til þess fyrir verka-
menn að búast til varnar.
Ný ofbeldisverk. ,
Á föstudagskvöld var haldinn fundur í
verkamannafélaginu í Keflavík. Eftir skamma
stund var húsið umkringt af æstustu ofbeldis-
mönnum úr útgerðarmannafélagi Keflavíkur.
Réðust þeir síðan inn á fundinn, báru fram til-
lögu um það að félagið skyldi lagt niður og til-
mæli til Alþýðusambandsins um að létta af-
greiðslubanninu af Keflavíkurbátunum. Ógn-
uðu þeir félagsmönnum til að samþykkja
þetta. Einn greiddi þó atkvæði á móti.
Iiér er um að ræða skref’ sem auðvaldið
hefir aldrei fyr stigið hér á landi. Fasistiskur
óaldarflokkur er stofnaður til að hindra sam-
tök verkamanna með ofbeldi. — Það ætti að
vera öllum ljóst, hversu nauðsynlegt það er að
kæfa slíkt athæfi í fæðingunni. Samtakarétt-
ur verkalýðsins er í voða ef ekki tekst að bæla
niður ’óþjóðalýð þenna. Það er fyrst og fremst
undir samtökum verkalýðsins í Reykjavík
komið, og ríður nú á ao grípa til þeirra ráð-
stafana, sem duga.
Verkamenn flýja frá Keflavík.
Frá því deilan hófst í Keflavík hefir gengið
á stöðugum liótunum frá útgerðarmanna hálfu
um að misþyrma þeim verkamönnum, sem
fremst standa í hreyfingunni. Kveður svo
rammt að þessu að menn hafa ekki verið
óhultir um líf sitt og orðið að flýja til Reykja-
víkur.
Um hvað stendur deilan í Keflavík?
Það er athyglisvert að Alþýðublaðið leynir
lesendur sína þess um hvað deilan stendur í
Keflavík, en þetta er öllum verkalýð nauðsyn-
legt að fá að vita.
Aðalkrafa verkamanna í Keflavík er fast |
kaup fyrir sjómenn yfir vertíðina, þó svo i
kunni að fara, að þeir verði að sætta sig við 1
Baráttan gegn
launalækkuninni
Ríkisstjórn og bankar hafa í þágu atvinnu-
rekendastéttarinnar fellt verkalaur.in stórkost-
lega með gengislækkuninni. Smámsaman er
þessi kauplækkun að verða verkalýðnum c'týr
með hækkuðu vöruverði. Og þegar á vetrar-
mánuðina líður, mun hún sýna hið sanna inni-
hald sitt: dýrtíðina, sem gerir kaup verka-
lýðsins aðeins að 2/s þess, er það var síðasta
ár.
Annað enn þá ógurlegra vofir yfir. Frekari
dulklædd eða opinber krónulækkun er vel
hugsanleg á næstunni — meira að segja lík-
leg. Frekari — ófyrirsj áanleg launalækkun í
þessari mynd vofir yfir verkalýðnum. Það er
því allt undir því komið að allur verkalýður
skilji hættuna í tíma og búist til baráttu gegn
þessari launalækkun sem þegar er framkvæmd.
En atvinnurekendum er ekki nóg að lækka
kaupið með gengisfallinu. Þeir ætla að lækka
það beinlínis jafnframt, bæta 10—25% lækk-
un ofan á gengislækkunina. Atvinnurekenda-
stéttin beitir fyrir sig sterkasta vopni sínu,
ríkisvaldinu, og níðist á þeim hluta verkalýðs-
stéttarinnar, sem lagalega er verst sett, starfs-
mönnum ríkisins, sem bannað er að gera
verkfall. Togaraeigendur krefjast 15% launa-
lækkunar. Bankarnir krefjast hlutaskipta á
línuveiðurunum.
Ríkisreksturinn í auðvaldsskipulagi, sem
kratarnir hafa barist fyrir í 15 ár, sýnir sína
sönnu mynd. Ríkisstjórnin, sem kratarnir
studdu í 4 ár og Jón Bald. taldi ekki vera at-
vinnurekendastjórn, brýtur ísinn með næst-
um 12—23% launalækkun. Dýrtíðaruppbótin
er felld niður úr 40% niður í 27% og 17%.
Laun barnakennara, sem alltaf hafa verið
með verst launuðu starfsmönnum, eru nú
lækkuð úr 207 kr. niður í 186, þótt vitanlegt
sé að við slík hungurlaun er gersamlega ólif-
andi. Og þetta framkvæmir ríkisstjórnin, sem
þykist vera hlynnt aukinni alþýðumenningu.
Þetta er kórónan á skólapóljtík Jónasar frá
Hriflu: reka burtu fátæka, efnilega nemendur
og svelta síðan kennarana og eyðileggja starfs-
krafta þeirra.
En verkalýðurinn hefir ekki í hyggju að
sætta sig við hungurárás auðvaldsins þegjandi.
Þeir tímar eru nú á þrotum, að alþýða lands-
ins bæni sig undir kjaftshöggunum og þakki
í auðmýkt að fá að halda „náðarbrauðinu“ frá
„atvinnuveitendum“.
Gagnsókn og vörn verkalýðsins eru þegar
hafin. Járniðnaðarmennirnir hafa brotið ís-
inn, lagt út í verkfall og tryggt sér hækkun,
er samsvarar dýrtíðinni. Sjómenn í Vest-
mannaeyjum hafa náð samningum við smáút-
hlutaskiptin. Og deilan í Keflavík getur því að-
eins talin leidd til sigursælla lykta, að sú
krafa nái fram að ganga.
Og Keflvíkingar verða að ná fullum sigri,
eftir allt, sem á undan er gengið.
Sýnið keflvísku stéttarbræðrunum samúð í
orðum að athöfnum. Styðjið söfnun A. S. V.!
Verið á verði að ekki verði afgreiddir bátar
frá Keflavík!