Verklýðsblaðið - 11.07.1933, Blaðsíða 2

öllum flokkum, að feUa tekju- og
eignaskattsaukann. Það var fyrir-
framákveðið af öUum flokkum,
Sjálfstæðisflokknum, Framsóknar-
flokknum og Alþýðuflokknum,
öllum í sameiningoi, að samþykkja
allsherjarkauplækkunina, toUa-
hækkunina á kaffi og sykri. Og
það var fyrirfram ákveðið hvern-
ig hver fyrir sig skyldi greiða
atkvæði, og afsaka sig frammi
fyrir „háttvirtum“ kjósendum.
Við kommúnistar höfum fyrir
löngu flett ofan af þessum skrípa-
leik. En nú viU svo vel til, að
Jónas frá Hriflu, sem er öllum
hnútum kunnugur, hefir staðfest
þetta. Á flokksfundi á Akureyri,
þar sem Jónas var að deila við
flokksmenn sína úr Ásgeirsliðinu,
sagði hann blátt áfram að hann
tryði ekki öðru en að bæði Fram-
sókn og Alþýðuflokkurinn myndu
stórtapa við þessar kosningar,
því framkoma þeirra á þingi
hefði verið allt of gagnsæ. Það
væri til dæmis lýðum ljóst, að
allir hefðu verið búnir að koma
sér saman um að fella skyldi
tekjuskattsaukann, en samþykkja
kaffi- og sykurtollinn, því toli-
hækkunai-tillögunum hefði verið
útbýtt prentuðum áður en búið
var að fella tekjuskattsaukann.
Jónas taldi víst að kommúnistar
myndu vinna mikið á.
Það kemur margt upp þegar
iijúin deila.
Þetta sýnir berlega, að Alþýðu-
flokksbroddarnir hefðu ekki get-
að reynzt auðvaldinu slík þarfa-
þing, ef þeir væru stjómarflokk-
ur, eins og raun er á nú, þegar
þeir eru í málamyndarstjórnar-
andstöðu.
Stéttabaráttan í
Keflavífc og Sandgerði
Síðan að fasistaárásirnar áttu
sér stað í Keflavík í deilunni í
fyrra, hafa atvinnurekendur einir
ráðið kaupgjaldi verkafólksins þar
og lækkað það eftir vild. Þeim
•verkamönnum, sem að verka-
mannafélaginu stóðu, er nú orðið
vel ljóst, að Alþýðusambandið
sveik þá algjörlega í deilu þeirri,
og þau svik urðu til þess að fé-
lagið í raun og veru leýstist upp
vegma þess að það var ungt og
félagsþroski tiltölulega lítill, enda
mótstaðan frá atvinnurekendum |
einhver sú svæsnasta, sem hér
hefir þekkzt eins og menn muna. :
Nú hafa Kéflvískir verkamenn ■
sjálfir endurreist félagið og hafa
nú þegar náð nokkurri kauphækk- ;
un fyrir karlmenn og fyrir kon-
ur í fiskverkun hefir það náð
tíu aura hækkun á klukkhstund.
Er þetta ekki lítill sigur, sem
félagið hefir unnið þama, sem '
eingöngu er árangur af því að
verkafólkið hefir staðið sameinað
og einhuga að kröfunum.
í Sandgerði er einnig verklýðs-
félag. Hefir það lítið starfað, enda
hefir hinum illræmda Haraldi
Böðvarssyni tekizt að lækka kaup
verkamanna. Einnig hafði • þeim ,
Lofti og Haraldi tekizt að lækka j
kaup kvenna við fiskverkun o.
fl.
En nú í júní gekkst verklýðs-
félagið fyrir samtökum meðal
lcvenna til þess að hækka kaupið
Kaupdeilunni á Siglufirði lokið.
Samningar hafa nú verið undir-
skrifaðir milli Verkamannafélags
Siglufjarðar og síldarbræðslu-
verksmiðju ríkisins. Greiðir verk-
smiðjan 3.00 kr. um tímann í
helgidagavinnu, sem reiknast 24
tímar. Vinnuvikan er 54 tímar.
Ráðningartíminn er minnst tveir
mánuðir. Allir verkamenn verk-
smiðjunnar skuli ráðnir gegn um
ráðningarskrifstofu verkmanna-
félagsins.
Það sem unnizt hefir á í kaup-
deilunni er þá að verksmiðju-
stjómin var knúin til að greiða
kr. 3.00 um kl.st. fyrir helgidaga-
vinnu í 24 tíma, í stað kr. 2.00,
eins og greitt var í fyrra og
verksmiðjustjórnin krafðist að
yrði eins nú. 1 öðru lagi hefir
verksmiðjustjórnin orðið að
tryggja tveggja mánaða vinnu
eins og verkamannafélagið krafð-
ist og í þriðja lagi orðið að við-
urkenna ráðningarskrifstofuna og
ráða allt sitt fólk gegn um hana.
Þetta er mjög þýðingarmikið at-
riði, því verksmiðjustjómin og
verkfæri hennar, Jóhann Guð-
mundsson verkstjóri og kratafor-
ingi, hafa miskunnarlaust neytt
afstöðu sinnar til að útiloka menn
frá vinnu, ef þeir hafa reynzt
verkalýðssamtökunum trúir gegn
um þykkt og þunnt.
Á hinn bóginn hefir félagið orð-
ið að sætta sig við það, að vinnu-
tími verkamannanna, sem vinna
inni í verksmiðjunni lengdist um
4^/2 tíma á viku og helgin yrði
aðeins reiknuð 24 tímar, eins og
í fyrra.
Jóhann Guðmundsson, fram-
bjóðandi Alþýðuflokksins í Eyja-
fjarðarsýslu og öll Alþýðusam-
bandsstjórnin, standa eftir þessa
deilu afhjúpuð í allri sinni nekt
frammi fyrir augum siglfirsks
verkalýðs. Kratabroddarnir vildu
strax ganga að ölllum kröfum
verksmiðj unnar. Félögum okkar á
Siglufirði tókst að koma í veg
fyrir það. Ef kratabroddarnir
hefðu fengið að ráða, væri nú
aftur og tókst honum að ná
hækkun, sem nemur 5 aura á klst.
í dagvinnu, 10 aur. i helgidaga-
vinnu og nokkurri hækkun náðu
þær á fiskþvotti. Upphaflega æti-
uðu konur að hefja kaupið um
10 og 20 aura á kl.st., en orsökin
til þess, að það náðist ekki var
eingöngu sú, að þjónum atvinnu-
rekenda tókst að koma þeim fleig
inn hjá þeim, að þær skyldu
standa einar að samningum, því
það myndi koma illu blóði í
vinnuveitendur, ef þær létu verk-
lýðsfélagið standa að samningun-
um með sér. Konurnar eru ófé-
lagsbundnar og óvanar félags-
starfsemi; vinnuveitendum og
þjónum þeirra tókst í þetta sinn
að draga úr baráttu þeirra og
fullum sigri.
Eru þessir sigrar verkalýðsins
í Sandgerði og Keflavík lofsverð-
ur vottur um samstarf og stétt-
arvakningu og þá álykun verð ég
að draga af þessum sigrum og
kynningu minni af verkafólkinu
þar syðra að það komi til með að
borgað í verksmiðjunni . einni
krónu minna um tímann í 24
stundir á hverri viku. Þessa kaup-
lækkun, sem nú hefir verið brot-
in á bak aftur, tókst verksmiðju-
stjórninni að framkvæma í fyrra
með aðstoð Alþýðuflokksbrodd-
anna, sem þá réðu yfir stjórn
verkamannafélagsins.
En þar með er ekki allt taJið.
Jóhann Guðmundsson, erindreki
atvinnurekenda og frambjóðandí
Alþýðuflokksins, gerði það sem í
hans valdi stóð tU að þröngva
verkamönnum í verksmiðjunni til
að gera sérsamninga við verk-
smiðjustjórnina bak við verka-
mannafélagið, að viðlagðri hótun
um útUokun frá vinnu.
Alþýðubl. hefir í þessari deilu
tekið alveg opinskátt afstöðu með
atvinnurekendum. I fregninni um
lausn deilunnar ræðst það á kom-
múnista fyrir að hafa lagt út i
deiluna, m. ö. o. fyrir það
að hafa knúið verksmiðjuna til að
greiða einni krónu hærra tíma-
kaup í 24 kl.st. á hverri viku, en
hún ætlaði sér, og auk þess fyrir
að hafa knúið versmiðjuna til að
tryggja ákveðinn ráðningartíma!
Hinsvegar fagnar blaðið því, að
ekki náðist fullur sigur, og segir
að kommúnistar hafi orðið að láta
að vilja „verkamannanna í verk-
smiðjunni", eða verksmiðjustjórn-
arinnar eins og það segir í næsta
orði. Verkamennirnir í verksmiðj-
unni, sem endilega vilja að kaup
þeirra sé sem lægst og verk-
smiðjustjórnin annarsvegar, — en
kommúnistar hinsvegar — segir
Alþýðublaðið, alveg í Morgun-
blaðsdúr!!
Að ekki náðast fullur sigur og
ekki varð hjá því kounzt að slaka
tii, að því er snerti lengd vinnu-
tímans, er fyrst og fremst
klofningsstarfsemi Alþýðuflokks-
broddanna um að kenna. Og það
sem ávanst, er því að þakka, að
siglfirskur verkalýður er farinn
að skilja hlutverk kratabroddanna
og treysta samtök sín án þeirra.
1 vinna stærri sigra í framtíðinni
og það jafnvel þegar á þessu ári.
Verkamenn og konur í, Kefla-
vík og Sandgerði.
Fylkið ykkur í félög ykkar,
verklýðsfél. Fylgið þeim að mál-
um, með því eina móti getið þið
unnið á móti kreppunni og að
hagsmunum ykkar.
H. B. Helgason.
KAR
Uppbót á, brauðaviðskiptum
félagsmanna til 1. júní verð-
ur greidd í búðum félagsins
í dag og næstu daga.
Kaupfélag Alþýðu,
Verkam.búst.
Njálsgötu 23.
Sími 3507.
Sími 4417.
Heræfing-
fasistanaaa.
Ofát auðmannanna.
Sidtur verkalýðsins.
Afhjúpanir „Rauða fánans“ og
„Verklýðsbl.“ á hópflugi ítölsku
f asistanna, hefir framkallað
stjórnlausa reiði íslenzku borgar-
anna. Blöð „Sjálfstæðisins“,
Moggi og Vísir, hafa sérstaklega
gengið fram fyrir skjöldu og at-
yrt okkur kommúnistana, en jafn-
framt predikað fyrir mönnum, að
þeir eigi að skríða fyrir útsend-
urum fjölda-morðingjans Musso-
lini. Borgarablöðin hafa ekki get-
að hrakið eitt einasta orð í grein-
um „R. F.“ og „Verkl.bl.“, og ein-
mitt þessvegna eru borgararnir
reiðir og skammast. Allur almenn-
ingur veit að hópflugið er her-
æfing, stríðsundirbúningur. For-
ingi hinna 24 hernaðarflugvéla,
fasistinn Balbo, tók það sérstak-
lega fram í viðtali við auðvalds-
blöðin, að hópflugið væri farið „í
þágu friðarins“. Þessi ummæli
stríðsmannsins sanna auðvitað hið
gagnstæða. Því meir sem auð-
valdsríkin vopna sig, því hærra
hrópa þau um friðarvilja sinn, til
þess að blekkja verkalýðinn sem
auðvaldið ætlar sér að fórna fyr-
ir væntanlegum gróða sér til
handa.
Heræfing Mussolini og Balbo
kostar fleiri miljónir króna. Þetta
fé er blóðpeningur, kreistur und-
an nöglum ítalska verkalýðsins,
sem er nú kúgaðri en nokkru
sinni fyr. Samkv. opinberum
skýrslum eru talsvert á 2. miljön
verkamanna í Italíu atvinnulaus-
ir og fjöldi verkamanna vinna að-
eins nokkra daga í viku. Þrátt fyr-
ir það, þótt þessar staðreyndir
séu teknar eftir hagskýrslum
borgaranna sjálfra, þá dirfist
málgagn Kveldúlfs — Moggi —
að lofa og prísa ástandið í Italíu
og fasistastjórnina þar.
Á meðan miljónir verkalýðs og
smábænda á Italíu svelta heilu og
hálfu hungri, þá eyðir fasista-
stjórn auðvaldsins þar miljónum
króna í eina heræfingu — fleiri
hundruð miljónum króna til að
undirbúa ný múgmorð og eyði-
leggingu á verðmætum.
Og borgararnir íslenzku skríða
fyrir ítölsku böðlunum. Alþýðu-
flokksbroddarnir beygja kné sín í
auðmýkt, hilma yfir stríðsundir-
búninginn og segja verkalýðnum
að taka á móti fasistunum sem
„gestum þjóðarinnar“, enda þótt
þeir séu útsendarar blóðstjórnar-
innar illræmdu.
Hvað kostar nú heræfing
Mussolini íslenzka alþýðu? Við
skulum taka nokkur dæmi.
Til þess að vernda Balbo hvað
hafa verið bætt 80 ríkislögreglu-
mönnum og hvítliðum við bæjar-
lögregluna. Auk hins fasta mán-
aðarkaups fá þessir 80 verndar-
ar fasistanna 3 kr. um tímann.
Þessi útgjaldaliður verður því
samtals ca. 2000 kr. á dag.
Til þess að Ásgeir forsætisráð-
herra gæti í eigin persónu tekið
á móti Balbo, þá kvað eitt varð-r
skipanna hafa verið látið sækja
hann vestur á Vestfirði.