Spegillinn - 15.11.1930, Síða 3

S p e g i 1 1 i n n
171
0 , } r
B NpU tR .
HoTfL PoRó BeRGEWSKA j^To' RA^9*t£Tls\ND
BORGARHESTURINN.
'iiimiiiiimiii iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiimiiiimiimiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiimiiiiimiiiiiimiiiiiiiiiimiiiimiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiimiimimiiiiiiimir
Irújuhesturinn.
Hross eru yfirleitt í lágu fengi nú,
sem ekki er að furð^. á þessum vjela-
menningar tímum, og auðvitað er það
kent samkeppni af h^lfu vjelanna.
Það kann að nokkru leyti satt að vera,
en aðalástæðan hygg jeg samt sje sú,
að hross eru ekkert nú á dögum, móts
við það, sem áður var. Þarf ekki ann-
að að gera samanburð á Sleipni gamla,
semi hafði jeg man ekki hvað marga
fætur,- og hinum núverandi Sleipni,
sem er heldur lítil fígúra, enda var
gamli Óðinn líka miklu betur ríðandi
en sá núverandi, sem lifir aðallega á
grafskriftum um íifandi menn. Eða
þá Pegasus!! Atli það sje munur á
þeim gamla, klassiska og þessari út-
jöskuðu húðarbikkju, sem skáld vor
-— viðurkend og óviðurkend -— flytja
mykjuklafa sína á. Eða bera Búke-
falos gamla saman við Sörla konglig-
hoff? Nei, það er víst betra-að fara
ekki lep,gra út. í þá sálma, ef maður
vill verjast gráti á annað borð.
Einn af hinum klassisku kynbóta-
hestum fornaldarinnar var Trojuhest-
urinn (sem nú mun vera til á safni
einu vestur í Ameríku). Þótt hann væri
úr trje, var hann einhver slægasti
hestur, sem sögur fara af — miklu
slægari en lærði hesturinn í Elberfeld
(sem myndi áreiðanlega vinna sögu-
nrófessors-atið hjer, ef hann lifði; en
hann y.ar jétinn seint á stríðstímun-
um). Énda var Trojuhestinum ekki
fisað saman, hvað skapnað allan
snerti, því svo stendur í sagnfræðibók
þeirri, er jeg nam í æsku, að mörg
hundruð manna hafi hafst við í kviði
jálksins. óþarft er að fara að rekia
upp þá sögu, því hana kunna allir.
en til vonar og vara sagt, var hún
bannig, að begar Trojumenn voru bún-
ir að drekka sig úr öllum stúkum 1
spi njóla, drógu þeir klárinn inn í
borgina, en til þess þurftu þeir að
brjóta skörð í múrana, og varð það til
þess, að borgin fjell fyrir kynbóta-
hestinum.
Eitthvað líkt þessu átti að finna upp
hier á landi fyrir skömmu, en eins og
við var að búast, var það ekki nema
degenereruð útgáfa af Trojuhestinum,
s.em* búin var til, enda voru það bara
gæsir — sem aldrei hafa haft á sjer
neitt gáfnaorð, — semmíti að vjela.
Eitthvað hefir þó þótt til þurfa, þar
eð fjögur hinna stærstu höndlunarfyr-
irtækja höfuðborgarinnar, sem sje h/f
Shell á íslandi, Bergenska gufuskipa-
fjelagið, Hótel Borg og St. Bretland
stóðu að fyrirtækinu. Ei vitum vjer,
hvort fjelagið, sem stofnað var gæs-
unum til höfuðs, var hlutafjelag, eð-
ur sameignar, en nokkuð var um það,
að hesturinn var bygður — úr kross-
viði, því krosstrje bregðast seinna en
önnur trje, þótt bölvuð sjeu. Til þess
að gera hestinn sem náttúrlegastan
fyrir gæsirnar, var innbygður í hann
grammófónn og flauta höfð í rumpm-
um. Skyldu svo veiðimenn halda sig
bak við hestinn og færa hann áleiðis
til gæsanna, en einn ópereraði hljóð-
færin, sem nefnd voru, til þess að
draga gæsirnar að. En er fuglarnir
nálguðust, frátu skotmennirnir á þá
og lögðu þá að velli við mikinn orð-
stír. Aðallega var farið í umdæmi
Magnúsar Torfasonar til veiða þess-
ara. En hinir kænu veiðimenn vöruðu
sig ekki á því, að Magnús tók gæsun-
um fram að viti, enda fór fyrsta ferð-
in þannig, að þeir voru sektaðir um
tíkall pr. skot. (Vjer biðjum lesand-
ann vera óhræddan, því þetta þýðir
hvert skot s e m h i 11 i, svo að það
getur aldrei hafa orðið neitt kapítal).
En þetta lá í því, að veiðimennirnir
munu hafa verið haldnir einhverri
anti-Lofts tilhneigingu og frátu á álft-
ir í gæsa stað. í þeim ferðum, sem
farnar hafa verið síðan, munu þeir
hafa borið tilhlýðilega virðingu fyrir
Magnúsi, og öll líkindi eru til þess, að
ferðirnar hafi borið glæsilegan árang-
ur. Að minsta kosti hefir ekki verið
auglýstur hænsna-miðdagur á Hótel
Borg nú um hálanga tíð.
Loftur Spegilsins.