Spegillinn - 15.11.1930, Qupperneq 6

174
S p e g i 11 i n n
20, V. '
I. W. C. úrin
þeim skeikaraldrei.
Mesta úrval á land-
inu hjá
Sigurþór
Austurstræti 3.
INTERNATIONAL
WATCH C?
CHRONOMÉTRES ET
MONTRES OE PRÉCISION
HiniiiiiiiiiiiiiiiiiiHiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiifiiiiiitiíiiimiiiiiiimuniiiifii lh
= =
= 3
1 I
]LINOLBUM I
I N V K 0 MIH I
öiaiiiiiiiiHiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiinn
Mimmmmmmmmsmmmmmmsmmmmmmmmmmsmmmm
^AbCrAbfcr-lbGrAbGrAbur^bGr^bGrHbCr^bcr^bíjrAbG^AbG^bG^b CrAbGr^brAbGr^bGr^bGrAburAbGrAbGrAbGr^bCr^bGrAbérAbGr^bCsr^bGr^b Cr^bferAb
1 Kr. 400,- Jir. 300, -1
IHhu
Tíaumann
Sportvöruhús Reykjavíkur
Einar Björnsson.
Bankastræti 11. — Sími 1053. — Heimasimi 553. — Box 384 — Reykjavík.
ætla jeg mikinn misskilning, að þessir
svokölluðu flækingskettir flækist
nokkuð meira en aðrir kettir, þeir sem
aldir eru upp við ofnhita og pastur-
íseraða mjólk. Iðulega eru kettir að
týnast af heimilum hjer í bæ, eins og
auglýsingadálkar ,,Vísis“ bera vitni
manna kettir, með silkiband um háls-
inn. Þeir finnast vanalega allir tættir
og blóðugir, og allavega ótútlegir til
fara, og með nægilegt tilefni til æfi-
langs samviskubits, ef samviskan væri
nokkur. En grein þessi er ekki rituð
í þeim tilgangi að veitast að húskött-
unum, síður en svo, því þessir ,,uppá-
haldskettir“ eru, þrátt fyrir alt þetta,
oftast nær allra vönduðustu kettir, og
yfirsjónir þeirra ber að virða á betri
veg — en eins er með flækingskettina
(svokölluðu).
Eins og drepið er á í upphafi grein-
ar þessarar, er herferðin gegn köttun-
um að nokkru leyti gerð í gustuka-
skyni, til þess að frelsa kettina úr þess-
um eymdadal þjáninga og hrakninga.
En er þá engin önnur leið farandi fyr-
'r þessa menn, sem álíta kettina :
nauðulega stadda, og vilja bjarga
þeim? Og svo er eitt spursmál, sem
engum af þessum öðlingum hefir mjer
vitanlega dottið í hug að taka til at-
hugunar, og sem þó ætti að vera sjálf-
sögð mannúðarskylda: Hvað segja
kettirnir sjálfir um þetta? Af tilvilj-
un komst jeg að því eitt kvöld eigi alls
fyrir löngu, er jeg var að ráfa við
höfnina, að „Fjelag róttækra veiði-
katta“ mundi efna til fundarhalds þá
um kvöldið, í þjóðleikhússgrunninum,
þar sem forsetinn sjálfur mundi flytja
erindi, og bera fram tillögur í þessu
merkismáli. Jeg ákvað strax að lauma
mjer þangað inn, og tókst mjer í tæka
tíð að hreiðra svo um mig, að mín yrði
ekki vart. Auðvitað var kolþreifandi
myrkur og nístingskuldi Jeg hafði
með mjer tvær Álafoss værðarvoðir og
einn hund, til að halda á mjer hita.
Er jeg hafði biðið í tvo tíma, komu
fyrstu tvær glyrnurnar inn í salinn;
þær færðust í áttina til mín, og hurfu
svo snögglega. Brátt komu tvær aðr-
ar, sem stefndu í sömu átt, og hurfu
á líkum stað og hinar. Jeg dró þá á-
lyktun, sem seinna sýndi sig rjetta
vera, að kettirnir sneru baki við mjer,
og mun jeg því hafa forsetann ,,en
face“. Fleiri og fleiri glyrnur komu
svífandi í gegnum myrkrið í smáhóp-
um, fjórar, sex, stundum ójöfn tala,