Spegillinn - 11.01.1946, Blaðsíða 8

SPEGILLINN
XXI. 1

ÁVALLT NÝJASTA
TÍZKA FRÁ
LÁRUSI
Altsstaðar sjá þeir Po|ia
Þégar áhevrendur á pöllurn?
Alþingis Ijetu fyrir nokkrumí
dögum uppi ótvírætt háð og
Ííyrirlitningu á frammistöðu
i koœrttóntstáfor ingjans.' Bryn- 1
jólfs Bjarnasonar, þá sáu þeir j
loksins höfuð Polla á hvérg i
' manns búk og hjeldu, að allir ’
hlátrarnir kæmu úr hans hálsi j
vísi hvað þá geistlogu snertir, eða svo var
það í mínu ungdæmi.
En nú er öldin að verða önnur og er það
vegna þess, hvernig kosningatæknin hefur
þróazt, og þá er ég loks að komast að efninu,
eins og mörgum tekst í lok ræðu sinnar. Hér
koma einnig til álita hin svonefndu gagn-
kvæmu áhrif, því nú þarf allt helzt að vera
sem gagnkvæmast. Hið veraldlega hefur sín
áhrif á hið geistlega, og máske gagnkvæmt
stöku sinnurn. Andinn hefur áhrif á bókstaf-
inn og bókstafurinn á andann, en hvernig það
má ske er mér ekki ljóst. Sumir vilja gera hér
undantekningu á gömlu reglunni, að sá víki,
sem vitið hefur meira, en þá kemur til at-
hugunar hvorumegin það er meira. Það er
spurningin, eins og Hamlet sagði forðum.
Niðurstaða hugleiðinga minna um hina
geistlegu kósningatækni verður eitthvað á þá
leið, að hún hafi færzt mjög nálægt hinni
vei-aldlegueðaógeistlegu, komizt undir áhrifa-
vald hennar. Þau vopn, sem mestum usla geta
valdið í andstöðuflokknum, eru vitanlega
beztu vopnin. Draugar og brennivín eru t. d.
ekki slælegar bombur og einhverntíma hafa
kraftminni tæki verið notuð. En það er nauð-
synlegt að nota slík vonn sniðuglega, í síma,
undir fjögur augu, í selsköbum og hvai1 sem
því verður við komið. Dálítið af mannorðs-
spillandi kryddi er gott að láta fylgja, hið
sanna kemur máske ekki í ljós fyrr en eftir á,
Einherjar hinir nýju
Islendingar voru fyrrum konunghollir
menn, og þótti það til forua hin mesta sæmd,
að þjóna frægum konungum.
Enn virðist löngun margra til konungs-
þjónustu ólömuð, þrátt fyrir allt — fullveldíð
— o. s. frv., en nú er hún — konungsþjónusta
þeirra — með nokkuð öðrum hætti en fyrr á
svo það er óhætt að láta það fljúga og gera
sitt gagn. Allt þetta skal láta seitla inn í sál-
irnar. Ef vopnin gera sitt gagn eða bera til-
ætlaðan árangur, þá skiptir ekki svo miklu
máli, hvar og úr hverju þau eru smíðuð. Til-
gangurinn varpar sínum ljóma yfir þau og
hreinsar burtu sorann, sem við þau kann að
loða frá efni og smið, og er þetta gömul kenn-
ing. Og alltaf er tilgangurinn góður frá
sjónarmiði bardagamannsins. En látum oss
leggja bók þá, sem biblía nefnist, á hilluna
rétt á meðan.
Hver veit nema tæknin komist svo langt, að
hin veraldlega samkoma sendi einn fulltrúa,
eða þá sinn frá hvorum flokki, til þes að
brýna fyrir hinni geistlegu að elska friðinn
og áminna aðra um að gera slíkt hið sama, og
fái þannig tækifæri til að greiða gamla skuld.
B.
G