Stúdentablaðið - 01.12.1973, Síða 8

Sverrir Kristjánsson:
Herstjórnarlist
handa vangefnum
Föstudaginn 19. okt. síðastl.
birti Morgunblaðið kjallara-
grein: Norðmenn beita sér gegn
lokun herstöðvarinnar í Kefla-
vík.
Efni kjallaragreinarinnar er
alþýðleg útlistun á því, hvað
mundi gerast, ef Keflavíkur-
stöðinni yrði lokað. Þess skal
strax getið, að greinin og her-
fræðilegar vangaveltur hennar
eru ekki runnar úr ritvélum
hinna frumlegu blaðamanna og
ritstjórnar Morgunblaðsins.
Greinin er þýdd úr The Obser-
ver, brezku íhaldsblaði af góð-
hestakyni. Höfundurinn heitir
Roland Huntford, hetjulegt
nafn, án vafa einn af mörgum
hernaðarsérfræðingum blaðsins.
Mér er svo fortalið, að Morg-
unblaðið hafi einkarétt á að
birta greinar úr The Observcr.
En að þessu sinni læðist ósjálf-
rátt að manni lúmskur grunur
um, að Morgunblaðið hafi
pantað sérstaklega þessa grein
og um leið látið í Jjós óskir
viðskiptavinarins um vöruval.
Öll gerð og röksemdir þessarar
kjallaragreinar bera þessum
óskum ljósast vitni. Svo skýrt
er sauðarmarkið á grein herra
Rolands Huntfords. Morgun-
blaðið heldur nefnilega að
svona cigi að skrifa handa van-
gefnum. Af skiljanlegum á-
stæðum fær ritstjórnin ekki
skilið, að áskrifendur og les-
endur Morgunblaðsins séu ekki
útskrifaðir með sömu greindar-
einkunn og hún sjálf. Ef grun-
ur minn er réttur (en grunur
er nú bara grunur!) þá hefur
mister Huntford tekið pöntun-
Undanfarnar vikur hafa her-
námssinnar keppst við að hella
yfir alþjóð áróðri og „upplýs-
ingum“ um nauðsyn herstöðva
á íslandi vegna varna lands-
ins og hins vestræna heims
Mogginn birtir langar bolla-
leggingar um hernám Rússa á
íslandi sem viðblasandi stað-
reynd ef bandaríski herinn
hyrfi héðan.
Það er öllum kunnugt, sem
þekkja alþjóðasögu síðastlið-
inna 30 ára, að í stríðslok
gerðu leiðtogar Bretlands,
Bandaríkjanna og Sovétríkj-
anna með sér samning um
skiptingu Evrópu í áhrifasvæði.
ina einni gráðu of alvarlega.
Greinarkornið er sumsé líkast
því sem fáviti hafi tekið að
sér að kenna á hæli vangef-
inna.
Mister Huntford játar það
hreinskilnislega að hlutverk
bandaríska hersins sé að „fylgj-
ast með“, þ. e. njósna um
samgöngur á íshafi, „sem ligg-
ur að ströndum Sovétríkjanna".
En það er athyglisvert, að
hvergi er í greininni minnzt á
„varnir“ íslands, ekki getið
einu orði um hina frægu „legu“
Islands né hagsmuni Islend-
inga, sem hljóta þó að vera
í einhverju skilvitlegu eða yfir-
skilvitlegu samhengi við þessa
„legu“. Hvergi örlar á því í
kjallaragrein hins brezka
blaðamanns, að bandaríska
varnarliðið sé að verja okkur
íslendinga fyrir Rússum. Hvers
konar kurteisi er þetta?
Hinn brezki blaðamaður
Morgunblaðsins ætlar banda-
ríska flugliðinu á Vellinum
ekki annan starfa en „hafa
gætur á hinu mikilvæga svæði
milli suðurstrandar fslands og
norðurstrandar Noregs. Það er
sú flóðgátt, sem sovézki flotinn
I hlut Sovétmanna skyldi koma
Austur-Evrópa utan Grikk-
lands, og hafa þeir fyllilega
virt þennan samning. Sem
dæmi má nefna að í stríðslok
hafði Þjóðfrelsishreyfing
Grikkja, Elas, undir forystu
kommúnista, sterkust ítök í
landinu, en var barin niður af
hægri öflum, sem nutu stuðn-
ings Vesturveldanna, — og var
neitað um aðstoð Sovétmanna.
Raunar dytti engum heilvita
stjórnmálamanni í hug að
treysta á stuðning Sovétríkj-
anna í alþjóðamálum, svo slæ-
legir stuðningsmenn og deigir
hafa þeir reynst í alþjóðaátök-
myndi fara um til Noregs."
(allt leturbr. mín).
Brezki sérfræðingurinn í sjó-
hernaðarlist gerir sumsé ráð
fyrir því, að íshafsflotinn so-
vézki muni leggja upp frá suð-
urströnd Islands þegar stund-
in mikla rennur upp og hefur
innrás í Noreg.
Það er gömul og gild regla
í hernaði að vanmeta ekki með
öllu vitsmuni andstæðinga
sinna. Enda margur hershöfð-
inginn farið flatt á því. En
hvaða hugmyndir sem vestræn-
ir hernaðarsérfræðingar kunna
að gera sér um vitsmunalíf
sovézku flotaforystunnar, þá
er svo mikið víst, að sovézki
íshafsflotinn færi ekki að
leggja þá lykkju á leið sína að
sigla frá Ishafi suður fyrir Is-
land og halda þaðan síðan
rakleitt til Noregs. Sennilega
yrði þá Hornafjörður heima-
höfn ishafsflotans og kemur
nú Rússum vel að Alþjóða-
bankinn lánar okkur Islending-
um stórfé til hafnarmannvirkja
á suðurströndinni. Þessi furðu-
lega siglingaleið hins sovézka
árásarflota er fyrsta ástæðan
fyrir ótta Norðmanna við
brottför bandaríska hersins frá
Keflavíkurflugvelli. En það er
meira blóð í kúnni.
Mister Huntford skýrir kost-
gæflega frá herbúnaði Rússa í
heimskautaborgunum Mur-
mansk og Arkangelsk, en á
þeim slóðum minnast landa-
mæri Rússlands við Noreg.
Þar eru heimahafnir sovézka
flotans, þar eru eldfiaugastöðv-
ar af öllum gerðum, skrið-
um, t. d. í Grikklandi, deiium
Araba og ísraelsmanna og í
Kúbudeilunni.
Öllum heilvita mönnum,
sem ekki loka augunum fyrir
staðreyndum, er ljóst, að hætta
á árás á ísland og þarafleið-
andi varnarnauðsyn, er heila-
spuni einn.
Almenningur á íslandi kærir
sig ekki um að ísland verði
notað til varnar fyrir Banda-
ríkin, mestu heimsvaldasinna
og morðvarga samtímans.
Allra síst eru menn ginnkeypt-
ir fyrir sefasýki morgunblaðs-
manna nú, þegar þíða er kom-
in á kalda stríðið.
drekasveitir og fótgönguliðs-
flokkar. En er þetta svo mik-
ið undrunarefni? Er þetta
meira undrunarefni en að
Bretar hafi flotabækistöð í
Scapa Flow? I tveimur heims-
styrjöldum hefur Murmansk-
leiðin verið ein mikilvægasta
aðdráttarbraut Rússa. Á þess-
um slóðum er hinu víðlenda
megínlandsveldi einna skeinu-
hættast. Herbúnað í þessum
héruðum má að sjálfsögðu
nota jafnt til varnar og sóknar,
svo sem er um hernaðarmann-
virki hvar sem er á hnettinum.
I styrjöld við Nató mundu
Rússar án alils vafa hernema
Noreg norðanverðan, a. m. k.,
einfaldlega vegna þess að
Norðmenn eru félagsbræður í
Nató. En ef svo stæði á mundu
þeir hernema Noreg landleið-
ina með stuðnngi íshafsflota
síns, en sá floti kæmi ekki frá
Hornafirði eða suðurströnd ís-
lands. Og þegar mister Hunt-
ford staðhæfir í blákaldri al-
vöru, að áTás sem Rússar
kynnu að gera á Noreg yrði
hafin frá Islandi, þá er það
ekki vegna þess að hann viti
ekki betur, heldur tekur hann
einfaldlega þann kostinn að
leika hlutverk hins herfræði-
lega fábjána í Litla leikhúsinu
Morgunblaðsins, að blekkja ís-
lenzku þjóðina fyrir borgun
frá þessu stönduga blaði og
þjóna hagsmunum Nató. Svo
sem kunnugt er trúir ekki
nokkur lífvera á Bretland
lengur nema vitsmunaverurnar
á ritstjórnarskrifstofum Morg-
unblaðsins og trúa því í sínu
saklausa hjarta, að Moggalýg-
in gangi betur ofan í Islend-
inga ef hún er framreidd á
l’anglaise.
Þótt mister Huntford forðist
eins og heitan eldinn að nefna
hervernd Islands verður hon-
um því tíðræddara um vernd-
un Noregs og ótta Norðmanna
er telji sér voða búinn af Rúss-
um, ef Islendingar vísi banda-
ríska hernum á brott. Hann
segir að Norðmenn hafi að
tjaldabaki lagt að stjórnvöld-
um í Reykjavík á undanförn-
um mánuðum að halda Kafla-
víkurstöðinni opinni. Ég er
ekki annað en óbreyttur leik-
maður og áhorfandi og veit
ekki vitund um tilburði og
hvíslingar að baki leiktjald-
anna. En ef mister Huntford
segir satt í þessu efni, þá ger-
um við hinni norsku bræðra-
þjóð okkar mestan greiða með
því að gefa henni þau hollráð,
sem skylt er með vinum og
frændum. Úr því að heim-
skautsher Rússa stendur svo
að segja í túnfætinum nyrzt í
Noregi, búinn herskipum, kaf-
bátum, eldflaugum, skriðdrek-
um, flugvólum og fótgönguliði,
þá virðist okkur Islendingum
ekkert farsælla vinarráð en að
Norðmenn biðji Bandaríkin að
reisa norska Keflavík eða
norskan Keflavíkurflugvöll í
landi sínu, þar er ólíkt styttra
til varnar og sóknar gegn
Rússum en frá þessum út-
kjálkarassi hér á Miðnesheið-
inni. Þetta er bæði þjóðráð og
vináttubragð okkar Islendinga
og raunar er ég alveg hissa á
Varnir landsins
8 — STÚDENTABLAÐIÐ