Fálkinn - 06.07.1929, Blaðsíða 12

12
F A L K I N N
5krítlur.
— Við liöfum vcrið svo heppnir að
laka fastan skottulœknir, sem kallaði
sig lœkni.
— llvað hafði liann gerl ilt af sjer?
— Ilann lœknaði veikl fólk.
— Hversvegna kemurðu svona seint,
Lúðvík?
— Af því að við eigum von á litlum
hróður heima.
— Hvernig veistu það?
— Af ]mi að í fgrra var mamma
veik og þá kom litil sijstir, en nú er
pabbi veikur.
bannað sje að veiða í ánni.
— Gwtuð þjer ekki verið dálítið
kurteisari, þegar þjer biöjið mig um
upplýsingar?
— Gerið svo vel að láta mig hafa
eina tylfl af oslrum.
— Stórum eða smáum?
— I‘að veit jeg ekki. En maðurinn
minn notar nr. 42 af flibbum.
Adamson
hleypir ölla í
uppnám.
— Xei, sjáðu. lilaðið slcrifar um mig. í fyrra fóru 3,274,072 farþegar með
streetisvögnunum, stendur þarna. Jeg var einn þeirral
— 1‘essar brjefdúfur eru hreinasta gultnáma fyrir mig. Jeg verð áreiðan-
lega ríkur á þeim. Á hverjum morgni sel jeg þier og á hverju kvöldi koma
þier aftur heim! __L.........._ -
]irisvar á dag?
— LœKknirinn: Nei, liann er ekki
svo veikur. En billinn minn er svo
tasinn, að jeg þarf að eignast nýjan.
-— Iljálpið þjer mjer. Jeg hefi ekki
bragðað mat i þrjái daga.
— A'ií skal jeg ráða yöur hcilt.
Gangið þjer hálftíma fyrir lwerja
máltið.
* * *
VEIÐITÆKI FYIiIR NASHYRNINGA.
1‘egar dýrið kemur til að jeta fóðr-
ið, smellnr kilpurinn yfir hornið á
nefinu og dýrið er veitl.
,