Fálkinn - 30.11.1929, Blaðsíða 14

14
F A L K 1 N M
L á r j e 11.
1 prýði, 7 kjötmeti, 13 senna, 14
reikar, 16 væra, 18 kvikmyndafjelag,
20 mannsnafn, 22 skrautlegt, 23 trje,
25 skelin, 26 fornafn, 27 þjóð i Er-
rópu, 29 beita, 30 naglfesta, 31 upp-
hrópun, 32 dula, 33 líkamshluti, 35
tónn, 36 skriðdýr, 39 lierbergið, 41
auðlært, 42 hegna, 43 heimilisföst, 46
húsdýr, 49 smákorn, 50 natríum, 51
blunda, 53 nikkel, 54 ullarhnoðrar,
55 stía, 57 bók, 60 eyja i Eystrasalti,
61 át, 63 skrifa, 64 skemdir, 65 ábati,
67 flik, 68 gátu, 69 meinsemin, 71
hermdi eftir, 73 vella, 75 brauð.
Lóðrjett.
2 blómsveigur, 3 í eldfærum, 4 for-
setning, 6 nöldrar, 7 skrimta, 8 trygg-
ing, 9 bókstafur, 10 verslun, 11 þjappa,
12 bæxlagangur, 15 steinninn, 17
hrossameðal, 19 listamaður, 21 sarga,
23 titill, 24 guö, 27 kgl. embættismenn,
28 skriffæri, 31 liðamótin, 34 fýsn,
37 = 60 lárjett, 38 egnt saman, 39
brotleg, 40 ílát, 43 ilt urntal, 44 band-
rusl, 45 hæfa, 47 afurð sauðfjár, 48
óeirðir, 51 átt, 52 móðgaðar, 56 manns-
nafn, 58 = 33 lárjett, 59 frumefni,
<0 efni, 62 eiga í pokahorninu, 64
nöldra, 66 konuefni, 68 örðug ganga,
70 nefnilega, 72 aðferð til að vcrma.
KROSSOÁTA nr. 36.
HREINAR LÉREFTSTUSKUR kaupirháuverði
næstu daga — PRENTSMIÐJAN GUTENBERG
Allir þeir, sem nokkuð þekkja til
bifreiða, kannast við bifreiðategund-
ina Rolls-Royee, sem Jiykir einna full-
komnust allra bifreiða i heiminum,
enda er þessi vagn margfalt dýrari en
venjulegar bifreiðategundir. Hinsvegar
þekkja fáir til mannanna, sem stofn-
uðu þetta fyrirtæki, þeirra Rolls og
Royce. C. H. Rolls var fjórði maður-
inn í röðinni af þeim sem fekk bif-
reiðaökuleyfi i Englandi. í þá daga
máttu bifreiðar ekki aka liraðar en
sem svaraði 10 km. á klukkustund.
Hann heyrði eitt sinn talað um
mann, sem hjeti F. II. Royce og væri
verkfræðingur og liefði hann lagt stund
á að smíða bifreiðar. Nokkru seinna
hittust þessir tveir menn og rjeðu þá
með sjer að stofna bifreiðasmiðju. Og
bún lijet Rolls-Royce Co. Þetta var
árið 1904. Sex árum síðar fórst Rolls,
við fyrsta flugslysið sem varð i Eng-
landi, en fjelagi lians hjelt verksmiðj-
unni áfram og rak hana með svo
miklum dugnaði, að nii er Rolls-Royce
vagninn talinn fullkomnasta bifreiðin
á heimsmarkaðinum.
hann, voru þá á skipinu í Marseille. Jeg kom
náttúrlega á staðinn á rjettum tíma og hitti
þig. En jeg hafði skipun um að koma með
hann i klúbbinn, hver, sem hann væri, til
þess að hægt væri að þekkja hann aftur. Jeg
varð strax sannfærð um, að saga Sylvíu væri
sönn og sannfærði aftur Forseta, en hann
var hræddur um, að þú værir annaðhvort að
einhverju leyti sök í hvarfi Sylvíu, eða þá
sendimaður einhvers útlends ríkis, sem væri
að grafast fyrir þessa uppfundingu hans, eða
hvað það nú er.
Hugh, sem hafði hlustað á þessa frá-
sögn með vaxandi undrun, reyndi í huga sín-
um að finna einhverja sennilega ástæður til
þessara hvarfa Sylvíu. — Hver getur ástæðan
verið, Eunice? spurði hann.
— Jeg veit ekki, svaraði hún. — Hver get-
ur fundið ástæður konu til eins og annars?
Þetta gæti verið gamall elskhugi hennar, sem
hún er að hitta öðru hvoru. Um leið og hún
sagði þessi síðustu orð, brosti hún ertnislega
til Hugh, og honum virtist liða illa, þótt ekki
segði hann neitt.
— Jæja, það er framorðið, sagði hún, og
stóð upp geispandi. — Taktu eftir ráðum
mínum, og slepptu úr huga þjer öllu óþægi-
legu og Ieiðinlegu, og farðu í rúmið og sofðu
vel. Góða nótt Hugh, sagði hún og gekk út.
Hann sat uppi langt fram eftir nóttinni, og
hugsaði fram og aftur um þessa ljótu sögu,
sem Eunice hafði sagt honum. Hann velti sjer
fram og aftur í rúminu, eftir að hann kom
þangað, en gat ekki sofið, alt þangað til morg-
unbirtan tók að sjást gegn um niðurdregin
gluggatjöldin. Þá sofnaði hann vært og vakn-
aði ekki fyrr en klukkan tíu. Hann varð hissa
á hvað framorðið var og flýtti sjer upp á þil-
farið til Eunice, sem var lcomin J)angað á
undan honum, meðan verið var að búa til
morgunverðinn. Hún þóttist vita, að hann
mundi sofa illa og hafði bannað Jjjóninum
að vekja hann á vanalegum tíma, en kom nú
á moti honum brosandi með skeyti i annari
hendi.
— Jeg hafði ásett mjer, hvað sem þetta
skeyti hefði inni að halda, að ónáða þig ekki,
sagði hún. — Þú hefir vonandi ekki verið að
syi’fíja yfir ])ví, sem jeg sagði þjer i gær-
kvöldi?
Nei, J)að gengur ekkert að mjer, ]>akka
þjer fyrir, svaraði hann og tók skeytið, og
síðan gengu þau saman til morgunverðar.
Skeytið hljóðaði þannig: „Flýtið ykkur
hvað af tekur til Alexandríu. Þaðan til Shep-
herds í Cairo. Forseti ykkar“.
Nú er eitthvað á seiði, sagði Eunice.
Við verðum að hlýða, hvað sem það
kann að vera, svaraði Hugh. Hann hringdi og
skipaði þjóninum að ná í skipstjórann. Hugh
sagði honum frá skeytinu og Hamer skip-
stjóri ljet ekki á sjer standa að framkvæma
íyrirskipanirnar. Brátt jókst hraði skipsins
um allan helming, og stefnið þeytti frá sjer
hvítfyssandi löðrinu-
Þegar Hugh og Eunice voru komin til Alex-
andríu, ljetu þau ekki lengi dragast að halda
áfram til Cairo. Skipið var skilið eftir með
gufu í kötlum, með því að Hugh vissi ekki
nema Foíseti myndi þurfa að nota það fyrir-
varalaust, og skipstjóra var skipað að gefa
ekki skipsmönnum nema stutt landgönguleyfi,
og ekki nema fáum mönnum í einu, alt þang-
að til öðruvísi yrði fyrirskipað. Allur sá
fjöldi af sölufólki í Cairo, sem vanur er að
hrella l'erðafólkið, hjelt að Hugh og Eunice
væru ung hjón á brúðkaupsíerð og ljet ekki
hjá líða að bjóða þeim vörur sínar. Þannig
bauð eldgamall Arabi, sem hafði áreiðanlega
stundað verslun sína í ein 70 ár, „hinni ynd-
islegu og fögru frú“ tordýfil, sem var tilbú-
inn í Birmingham, og hann sagði, að hefði
verið signdur af helguin manni, sem hefði
farið tuttugu pílagrímsferðir til Mekka, og
sagði henni, að bæri hún hann á sjer myndi
eiginmaður hennar ætíð reynast henni eins
trúr og nú, og aldrei líta á neina aðra konu,
þótt hún svo væri fögur sem Paradisannær.
Hún keypti þegar einn og greiddi andvirðið
í snatri, en blessunaróskum gamla prangar-
ans rigndi yfir hana eins og stórrigning. Hún
brosti til Hugh um leið og hún nældi vernd-
argripnum í klæði sín.
Er þau komu til Shepherds, fengu þau sjer
þegar herbergi, og er Hugh spurði eftir For-
seta, var honum sagt, að hans væri vænst á
hverri stundu í flugvjel, og herbergi hans
væru þegar tilbúin.
Hugh settist í forstofunni og tók að glugga
í nýlegt blað. Hann flelti blöðunum við og
rak þá alt i einu augun í mynd, sem gerði
það að verkum, að liann tók andann á lofti,
því myndin var af Sylvíu Peyton. Myndinni
fylgdi grein. þar sem sagt var aftur frá morð-
inu í Regent Street og leit lögreglunnar að
stúlkunni um alla Evrópu, og sá hann af lýs-
ingunni, að hjer var ekkert jjm að villast-
Lögreglan um svo að segja allan heim var að
leita að Sylvíu i sambandi við hið ægilega
morð, sem var þegar orðið illræmt sökum
þess hve hroðalegt það var.
Hugh var að lesa greinina i annað sinn, og
hver andlitsdráttur hans lýsti hinni megn-
ustu skelfingu, er hann heyrði rödd við lilið
sjer, er sagði:
— Jæja þá, Valentroyd.
Hugh leit upp og sá þá hið göfugmannlega
andlit Forsetans, sem stóð hjá honum og
rjetti honum höndina, og skein ánægja og
góðmennska út úr svip hans.
Hugli stóð upp og tók í hönd honum og
tautaði einhver kveðjuorð. En Forseti, sem sá
hina augsýnilegu hugarkvöl hans, tók undir
handlegg hans og leiddi hann út í yzta horn
forstofunnar, kallaði þar á þjón og bað um
kaffi og konjak: — Jæja Valentroyd, hvað í
ósköpunum gengur að yður?
Hugh rjetti honum þegjandi blaðið og For-
seti Jeið á það: Hvað er þetta, sagði hann
með þrumuraust, — þjer ætlið þó ekki að
fara að l'árast út úr svona bulli. Jeg hjelt þjer
væruð meira karlmenni en svo. Hlustið þjer
nú á mig og reynið að koma því inn i yðar
brenglaða höfuð, að þessi stúlka er undir
minni vernd og því fullkomlega örugg. Skiljið
þjer það? Þótt jeg nái ekki til hennar með
hendi minni rjett sem stendur, er hún engu
að síður örugg. Þótt hún svo yrði tekin föst,
hef jeg tuttugu valinkunn vitni, þar af helm-
inginn aðalsmenn, einn biskup og einn nafn-
kunnan lækni, sem geta svarið fjarveru henn-
ar. Því hefi jeg sjeð fyrir. En látið mig aldrei
oftar sjá yður í þessu liugarástandi. Hvernig
sem veltist, veitir klúbbnum okkar alt al' bet-
ur. Það er víst ekki Overtley gamli, sein hefir
ruglað yður i höfðinu? Blessaður, reynið að
hressa yður upp, með einu glasi af þessu
konjaki. Það virðist ekki eins eitrað og jeg
hjelt.
Forseti hafði aðeins þefað úr flöskunni,.
sem cgipski þjónninn liafði komið með, en
hann vissi hve göfugur gesturinn var og
hafði verið á nálum, en brosti nú ánægjulega
er hann lieyrði orð gestsins, um leið og hann
helti í glas handa Ilugh. Hin dáleiðandi fram-
koma Forseta hafði náð tilgangi sínum, því
Hugh varð þegar miklu rólegri. Framtíðar-
horfurnar virtust bjartari en þær höfðu verið
nokkrum mínútum áður, svo mikill kraftur