Fálkinn


Fálkinn - 28.02.1931, Qupperneq 6

Fálkinn - 28.02.1931, Qupperneq 6
c F A L K I N N Höfuðkúpan af Pekingmanninum, sjefi frú hlid'. Eftir aó lnin hafði fund- ist var leitað úrangiirslaust aö verkfærum eöa öðru seni bent gæti ú, aö maðurinn hefði verið kominn ú það stig að nota úhöld, en f>að varð ú- I , i~ íá i __ . rangurslaust. nienn fóru að hefja leit að svona fornmenjum og gefa þeim meiri gaum en áður. Varð þetta til þess að síðustu 30 árin hefir fundist afar mikið af leifum manna, sem uppi hafa verið fyr- ir þúsundum ára, svo sem brot- um úr hauskúpum, tönnum, hnútum og jafnvel heilum beina- grindum og er þetta alt svo frá- brugðið nútímamönnum að lík- amsbyggingu, og vísindamenn hika ekki við að fullvrða, að mannkvnið bafi breyst stórkost- lega frá öndverðu, og frunnnað- urinn bafi verið mjög ósjáleg- ur útlits og svipað mikið til ap- anna. Hinsvegar eru margir á þeirri skoðun, að forfeður mann- lcynsins geti ekki talist til apanna heldur til sjerstakrar greinar, sem jafnan hafi staðið miklu of- ar öllum dýrum að sálrænum hæfileikum. Sá fornleifafundur, sem stað- hæfing þessi bvggist á, því að vit- anlega verður uppruni mannsins ekki sannaður með fullum rök- um, er einkum menjarnar ,sem kendar eru við Neandertbal, þó að þær hafi ekki allar fundist á saina stað heldur víðsvegar um Vestur-Evrópu, einkum í Frakk- landi og Belgiu. Hafa fundist á þessum slóðum beinaleifar af fólki, sem líktist livað öðru svo mjög, að bjer er um sjerstaka manntegund að i-æða en ekki af- brigði. Neanderthal-maðurinn liefir verið klunnalega vaxinn, gildur og boginn, ennið mjög lágt og niðurandlitið framvaxið, augabrúnirnar al'ar framvaxnar — með öðrum orðum alls ekki ó- svipaður öpum nútímans. Ennþá ófullkomnari liefir Heidelberg- maðurinn svonefndi verið, en af honum hefir ekki annað fundist en kjálkarnir — við Heidelberg í Býskalandi árið 1907 — svo að óskiljanlegt er, hvernig visinda- mennirnir geta gert sjer grein fyrir hvernig hann hefir verið. Bað má vera list, að búa til heil- an mann úr einum kjálka. En um þessa mannflokka er það að segja, að ýmsum þykir ósennilegt, að þeir sjeu forfeður mannkynsins, en telja senni- legra, að þessir mannflokkar hafi dáið út og hafi verið einskonar kalkvistir á mannkjnsstofninum. Sama er að segja um Rhodesia- manninn, sem fanst 1921 og hafði enn framvaxnari augnabrúnir en Neanderthahnaðurinn, en hefir eigi að síður haft miklu stærri heila. Tengilið milli apa og manns þykjast menn liafa fundið, þar sem er mannapinn, sem fanst á Java árið 1891. Iiann liefir ein- göngu gengið á afturfótunum, en liefir verið harla ófrýnilegur, eftir því sem vísindamenn hyggja Af honum fanst aðeins hauskúp- an og langleggurinn. Nátímamaður og Rhodesimaður. Myndin sýnir hve ennið er lúgt ú Rhodesimanninum, höfuðkúpan breið og augnabrúnirnar frarnvaxnar, ekki ósvipað eins og ú gorillaapa. Menn vita ekki með vissu hve langt cr síðan Rhodesiamaðurinn var iippi. Var þetta tal- inn „elsti for- ir mannkyns- ins“ þangað til fyrir nokkrum árum. En þá fundust austur í Ivína leifar af manni, sem kall aður er Peking- maðurinn, og telja ýmsir vís- indamenn bann um iniljón ára gamlan og langt um eldri en Javamanninn. Reynist þetta að vera rjett þá . hefir vagga . mannkynsins staðið í Kína. — Það er að segja þangað til menn finna eitthvað eldra, sem koll- . varpar þeim . . kenningum, . sem nú þykja nýjastar og best ar. Iiöfuðkúpur af ýmsum forsögumönnum. í. Rhodesia- maður, (fundinn 1921 í Suður-Afriku), 2. Höfuðskei af Javamanni (fundinn 1891 ú Java), 6. Sama höfuð- skel eftir að dyttað hefir verið að henni, 3—'r. Nea- derthal maður, 7. Kjálkar af Ileidelbergmanni og 5. höfuðkúpa af sama. St. Bernhardshundarnir eru orðn- ir frægir fyrir ratvísi sína og fund- vísi á menn út í hríðarbyljum i fjöll- unum í Sviss. Var það munkaflokkur einn, sem hóf þá starfgemi, að nota hunda til þess að leita uppi ferða- menn, sem vilst höfðu í vetrarhríð- um og bjargaði þetta og bjargar enn fjölda fólks frá dauða. Nú hafa þrír St. Bernhardsmunkar hafist handa um að stofna svona stöð austur í Tí- bet, sem er mesta háfjallaríki heims- ins, og hafa fengið leyfi þjóðhöfð- ingja og æstaprests þeirra Tíbetbúa, Dalai Lama í höfuðborginni Lassa og stjórnarinnar í Kina (Nanking- sljórnarinnar) til þess að koma þessu í framkvæmd, því að án leyfis þess- ara aðila fær enginn að koma inn í landið. Ætla munkarnir að reisa klaustur í þorpinu Saluen, sein er rjett við upptök kínverska fljótsins Hohangho, í 14000 feta hæð yfir sjáv- armáli. Þetta kemur einkum Kínverj- um sjálfum að notum þvi að þúsund- ir pílagríma úr Kina fara árlega til Tíbet, sem þeir telja hið heilaga land, eins og margir guðspekingar. En margir þeirra farast í byljum og stórhríðum eða í sumarhitunum. Auk aðalsöðvarinnar í Salouen, ætla munkarnir sjer að byggja ferðakofa víðsvegar í landinu, sem veitt geti fcrðamönnum húsaskjól og gefið þeim leiðbeiningar um, hvert þeir eigi að halda til þess að komast á áfangastaðinn. ----x---- Á vorum tímum eru alþjóðafund- ii tíðkaðir meira en nokkru sinni áður. En gallinn er sá, þar sem menn frá ýmsum þjóðfiokkum og með ýmsu máli eru samau komnir, þá skilur ekki liver annan. Smáþjóða- mennirnir eru þá að reyna að tala ensku eða frönsku eða annað mál, sem engir hinna skilja, að minsta kosti með þeim framburði, sem not- aður er, og þess vegna fara umræð- urnar fyrir ofan garð og neðan hjá flestum, og ráðstefnumennirnir eru eins og ferðalangar hjá illa ment- uðuin túlk. 'Nú hefir Ameríkumaður einn tekið upp aðferð, til þess að bæta úr vandræðunum. Hann lætur ræðumennina tala í sima, sem liggur inn á deildir jafnmargra túlka og þjóðflokkar eru á samkundunni. Þess- ir túlkar eru jafnmargir og þátttak- endurnir og liggur simalina frá klefa hvers í stúku þeirra þáttakenda, sem á fundinum eru staddir, af þjóðerni túlksins. Túlkarnir þýða ræðurnar jafnóðum og þeir heyra þær og end- urtala þær í sinn síma, svo að þær heyrisl jafnóðum til. landsmanna túlksins, á þeirra eigin móðurmáli. Á þennan hátt getur hver einasti þátttakandi fylgst með umræðum — og látið aðra fylgjast með því, sem hann segir sjálfur. Það er talið lík- legt að þetta fyrirkomulag verði bráðlega tekið upp á alþjóðasam- bandsfundunum og getur þá hver ræðumaður talað á sínu móðurmáli, svo framarlega sem túlkur er til fyr- ir það mál. Verður þá hætt að velja fulltrúa á alþjóðasambandsþingið eftir málakunnáttu, svo sem víða tíðkast nú, heldur aðeins eftir þekk- ingu þeirra á þeim verkefnum, sem talið er líklegt að koma muni til um- ræðu. ----x---- Fyrir 5 árum fann I.ars Hansen, norskur skipstjöri, sem nú er orðinn kunnur rithöfundur, steina nokkra við Hornsund á Spitzbergen og við rannsókn á þessum steinum kom í ljós, að þetta var silfurberg, vel not- hæft. Nú liefir fjelag verið stofnað til þess að sækja silfurberg í þessar námur. Er ráðgert að senda leiðangur tit Hornsund í sumar til þess að vinna 1—2 smálestir af silfurbergi þarna. Er álitið að það geti orðið nóg til þess að futlnægja eftirspurninni i heiminum í tvö ár. Ef þetta reynist rjett, er lijer um alvarlegan keppi- naut að ræða við íslenska silfurbergið. ----x----

x

Fálkinn

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Fálkinn
https://timarit.is/publication/351

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.