Fálkinn - 28.02.1931, Side 15

F Á L K I N N
15
□□□GE BR0THER5
SIX ANn SIBHT
Einróma álit allra bifreiðaeigenda er að „Dodge-Brothers farþegabifreiðar sjeu
þær allra bestu sem hjer eru á markaðnum, samanborið við verð.
Aldrei hafa „Dodge“ bifreiðar verið eins rúmgóðar og vandaðar að öllum útbún-
aði og einmitt nú.
Athugið þessar ágætu bifreiðar, sem tvímælalaust standa framar öðrum bifreið-
um með álíku verði, og sem lækkað bafa i verði að miklum mun, þrátt fyrir
mjög miklar endurbætur.
Reiðhjólaverksmiðjan Fálkinn
Sími: 670.
Hiín vissi hvað hiin viidi.
Frjáls!
Þetta orð hljómaði í liuga Mary.
Það hafði verið svo erfitt fyrir hana
að skrifa John þetta brjef. John, sem
var svo ágætur vinur hennar. Hún
Jagði frá sjer pennann. Já, það var
ekki laust við að hún hrósaði sigri.
og fyltist fögnuði um leið og hún
var ánægð með orðalagið, hún var
viss um að hún hefði á vingjarn-
legan hátt skýrt honum frá því, sem
henni bjó i brjósti að hún þyrði
ekki að verða konan hans en óskaði
þess innilega að mega eiga vináttu
hans áfram.
Hún var viss um að hann myndi
sjálfur skilja hve sönn og einlæg
hún var, og það urðu nærri þvi von-
brigði fyrir liana, þegar hún sá að
hún mundi ekki geta sent brjefið
fyr en morguninn eftir. Ekki af þvi,
að hún væri hrædd um að sjer kynni
að snúast hugur um nóttina, en þeg-
ar maður á annað borð veit hvað
maður vill og er búinn að taka ein-
hverja ákvörðuu, er hest að fá málið
útkljáð, sem allra fyrst.
Þegar faðir hennar morguninn
eftir tók brjefið með sjer mn leið
og hann fór á stöðina, stóð hún við
giuggann til þess að fullvissa sig
um að hann legði það nú i póstkass-
ann á horninu.
Seinna um daginn átti hún erindi
tii bæjarins og fór með sporvagn-
inum. Við hlið hennar sat maður
og las í blaði. Alt í einu varð henni
litið á nokkrar iínur, sem prentaðar
voru, með óvenju stóru letri. Hún
varð forvilin og reyndi að sjá hvað
stæði í línum þessum. Svo sokkin
var hún niður i lesturinn að maður-
inn fyrir kurteysis sakir við hana,
var nærri því búinn að aka framhjá
þeim stað, sem hann ætlaði til. Hann
tók eftir því á síðustu stundu, fleygði
í hana blaðinu og hljóp út.
Hún tók það mjög áfjáð, en hún
hafði ekki lesið lengi þegar henni
varð stórkostlega hverft við.
Hörinulegt járnbrautarslys hafði
hent lest þá, sem John var vanur að
fara með til Lundúna á morgnana,
lestina, sem fór inneftir kl. 8,45. Hún
■iiiiiiiiiimiimiiniiiiimmiimiiiiiimimiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiH
I Útvegsbanki íslands h.f. I
þekti hana svo vel.
Hjarta hennar barðist ákaft. Skelfd
slarði hún á listann yfir dauða og
særða. Þarna stóð nafn hans: John
N. Fiteh, dáinn.
Þetta sorglega atvik hafði svo
mikla þýðingu fyrir hana, og þó
litla. Það var aðal.lega brjefið, sem
hún var að hugsa um. Það myndi
koma heim í hús það, þar sem hann
lá kaldur og þögull — eins og sverð-
stunga til hins dauða manns.
Brjef þetta, sem hún kveldið áð-
ur hafði verið svo hreikin af, mundi
hafa sært hjarta það, sem nú var
hætt að slá. Æ, gæti hún aðeins
náð því aftur. Bara að enginn opnaði
það. Hún varð að fara heim til hans.
Hún gleymdi erindi sinu og flýtti
sjer á járnhrautarstöðina. Hún keypti
farmiða eins og i leiðslu, gekk út á
stjettina og steig inn í vagninn. Brátt
var hún komin þangað, sem hún ætl-
aði.
„Gerið svo vel og tilkynnið mrs.
Fitch, að jeg sje komin“, sagði hún
við þjónustustúlkuna, sem opnaði
fyrir hana. Um leið langaði hana
til að fara að skellihlæja, henni fanst
svo hversdagslegt að segja: „Gerið
svo vel og tilkynnið mrs. Fitch að
jeg sje komin“ á þessari stundu.
Þjónustustúlkan horfði dálítið hilc-
andi á hana, en hvarf þó brátt til
þess að gegna starfi sinu. Hrædd og
með þá tilfinningu að hún væri þjóf-
ur laumaðist hún að borði í gangin-
um, þar sem lágu þrjú-fjögur brjef
á bakka. 1 skelfingunni yfir járn-
brautarslysinu hafði náttúrlega
gleymst að hirða þau; brjefið henn-
ar iá þar einnig. Hún greip það og
tróð því í kánuvaxa sinn, og neytti
hún allra krafta til þess að geta kom-
ið fram gagnvart móður hans á til-
hlýðilegan hátt. En henni hepnaðist
ekki að ná fullu valdi yfir sjer, alt
dansaði fyrir augum hennar, og hún
greip með krampataki i hurðina til
þess að halda sjer upprjettri.
Hverskonar martröð var þetta eig-
inlega alt saman? Upp tröppuna, sem
gekk upp og niður eins og skip í
ólgusjó, kom maður, sem hún þekti,
maður sem henni var svo kær, en
þó svo hræðilegt að sjá hann einmitt
núna. Það var ekki annað en hug-
arburður hennar sjálfrar — ein-
hversstaðar afskaplega langt í burtu
heyrði hún rödd, sem hún þekti,
segja:
„Já, mamma, jeg skal senda stúlk-
una upp með brjefin“.
Það var rödd Johns! Þetta var
hann! Stiginn hætti alt í einu að
hreyfasl, borðið dansaði ekki lengur
á gólfinu — maður hljóp á móti
henni með útbreiddan faðminn:
Og án þess að segja eitt einasta
orð hjúfraði hún sig að brjósti hans.
Fyrst þegar hann hafði lagt hand-
legginn utan um hana skildi Mary
sjálfa sig. Og það komu nú slík leift-
ui í augu henni að John varð him-
inlifandi glaður.
„Hvernig hefirðu komist að því
að mamma er veik?“ spurði hann
eftir dálitla stund. „Hún er nú orðin
betri en jeg þorði þó ekki að fara
frá henni í morgun. Já, hamingjunni
sje lof að jeg gerði það ekki. Yes-
lings Friðrik Wayne!“
„Enn John, hefirðu ekki lesið blöð
in? Hefirðu ekki sjeð það voðalega
sem stendur þar um þig?“
„Jú, en það er misskilningur. Það
hafa verið tekin misgrip á okkur
Wayne. Hann hafði nafnspjaldið
mitt í vasabókinni sinni, og það
leiddi til þessa misskilnings“.
En nú brast Mary í grát og það
ljetti hið þjáða hjarta hennar.
Og var það nóg svar við biðils-
brjefi John Fitch.
----x----
Frá Moskva hefir upp á síðkastið
verið útvarpað ýmsum frjettum á
ensku, þýsku og frönsku, sem þykja
mjög fjandsamlegar Bretum, og hefir
rússneska stjórnin ekki fengist til að
stöðva þessar útsendingar, þrátt fyr-
ir tilmæli Breta. Ráðgerðu þvi Bret-
ar, að nota hávaðasendarann á
Daventrystöðinni og láta hann ólm-
ast á sömu bylgjulengd og Moskva,
ætið þegar þessar sendingar byrjuðu.
En ekki hefir það frjest, hvort al-
vara verður úr þessu. Japanar eru að
reisa allmargar stöðvar, sem einkum
eiga að hafa það ætlunarverk, að
trufla útsending undirróðursfrjetta
til Japan.
----x----
— Hversvegna látið þjer fólk aldrei
sjá konuna yðar með yður?
— Jeg hefi enga ástæðu til þess.
Fólk hefir ekki gert mjer neitt ilt.
Ávaxtið sparifje yðar f Útvegsbanka
fslands h. f.
Vextir á innlánsbók 4 Vi% P- a.
Vextir gegn 6 mánaða
viðtökuskírteini 5% p. a.
Vextir eru lagðir við höfuðstólinn
tvisvar á ári og þess vegna raun-
verulega hærri en annarsstaðar.

Borðhnífar
Svartskeftir, ryðfríir .... 0,75 Ljósbrúnskeftir, ryðfriir.. 2,25
Svartskeftir, — .... 1,00 Hvítskeftir, — stál. 3,25
Svartskeftir, — .... 1,25 Brúnskeftir, — — 4,00
Hvítskeftir, — .... 1,75
Allir eru þessir borðhnifar með svo köliuðu frönsku lagi, sem allir sækjast eftir.
Gefins
Með hverjum 4 krónu kaupum gef jeg
eina silfurplett-teskeið sem kaupbæti.
Notið taekifærið strax.
Sendi gegn póstkröfu hvert sem er.
SIGURÐUR KJARTANSSON, Laugaveg 20 B. Rvik.