Fálkinn - 14.05.1932, Blaðsíða 13

F Á L K 1 N N
fíAÐ UNMR GOSfíRUNNINUM.
l>ai) vakti eigi smáræffis athygli
ni'/Iega, á Trafalgar Square i London
aff und stúlka í ha&fötum liljá/) itt
ár híl viff lindina undir einum gos-
hrunniniim þar og flcggfíi sjer út
í vatniff og haðaði sig þar. Lög-
regluþjónn hrá þegar við, því aff
hann hjelt aff stnlkan væri brjátuff
og ætlaöi aff ná henni upp úr. Hún
fór iindan á flótta en kom loksins
hlæjandi móti lögreglnþjóninum og
sannfæröi hann um, aff hún væri
meff öllum mjitlía. Iliin er kvik-
mgndaleikkona og lieitir Aileen Das-
pard. Tfl þess aff láta) almenning
taka eftir sjer og komast i btöffin
hafffi hún tekifí til þessa bragffs -
og vitanlegg sjeff fgrir þvi áffur, aff
nokkrir . blafíaijósmgndarar . grffu
viffstaddir þessa óvenjulegu böffun.
fíLINDI MILJÓNA MÆRINtí URINN
Otí RÚSSNESKA KONAN IIANS.
Aineríkgnski miljónamæringurinn
.1. .1. Wright, sem nú er koniinn gfir
sextugt misti sjónina fgrir 30 árum
i hasehaU-knattleik, en lagfíi eigi ár-
ar í hát fgrir þaff, en auffgaöist
slórum á gúmmiekrum og gúmmí
verslun.Nú hefur hann gift sig rúss-
neskri stúlkn, sem fæddist eftir aff
liann varff hlindur, og sgnir mgndin
hjónavigsluna. Þaff mnn vera sjald-
gæft, aff menn giftist stútkum, sem
jieir hafa aldrei seff.
Úr, seni talar, er sífiasla upp-
fundningin i Þýskalandi. Slíkt helj-
arstórt úr hefir verið sett upp á Al-
exanderlorginu i Berlín. í sta'ð þess
að slá, eins og venjulegar klukkur,
hrópar úrið: klukkan er tíu, klukk-
an er tvö o. s. frv.
í dýragarðinmn í Berlín fæddist
nýiega dýr, sem á tígrisdýr fyrir
föður og ljón fyrir móður. Þetta
þykir tíðindum sæta — og fóikið
þyrpist i dýragarðinn til þess að sjá
undrið.
----x----
SVERÐ NAPOLEONS
DO X YFIR RIO.
Mgndin hjer aff ofan er tekin gfir
Rio de Janeiro þegar risaflugvjelin
Do X kom þangaff i fgrsta. skifti
austan gfir Atlantshaf. Má sjá á
mgndinni hreiflana se.r, sem kngja
vjelina áfram.
The United Service Museum í
London hefir nglcga komist gfir
sverff þaff, sem sjest lijer á mgnd-
inni og er afar dgrt, vegna þess aö
þaff þgkir sannaff, aö Napoteon
mikli hafi átt þaff fgrrum. SafniÖ
fjekk sverffiff aff erfffum eftir gaml-
an auffmann, sem hafffi átt þaff
marga tugi ára.
Sfinxiiin rauf þognina...
Skáldsaga
tim sjálfkjörinn lil að gefa okkur lioll ráð.
Hvernig þætti yður að vera viðstaddur alls-
Iterjar niyndaupptöku leikstjóra okkar,
þegar lrann filmar veislu hjá ónefndum
maharajah?
Myndatöku í Indlahdi?
Auðvitað ekki. Til þess að gefa a 1-
menningi rjetta hugmynd uin Indland, er
fyrsta skilyrðið að fara ekki þangað. Við
filmum þetta í nágrenni Washingtonbörg-
ar í hinu nýja iðjuveri okkar við 4. Avenue.
Leikstjóri okkar liefir kynt sjer eftir löng-
um klæðnað, höfuðbúninga, helgisiði, við-
hafnarve'njur, höfuðeinkenni manna o. s.
frv...En mjer jiætti ákjósanlegt að mað-
ur, sem þekkir til i landinu eins vel og þjer,
gæti verið við höndina að leiðrjetta mögu-
legar villur. Ef yður þessvegna þætti það
ekki ónæði, kem jeg á hil og sæki yður á
föstudaginu kemur.
Með ánægju. Það rifjar upp fyrir mjer
fyrstu herþjónustu áriii.
Jeg býst ekki við að yður leiðist um of.
Jeg fæ senda fíla frá Barnum .... Þjer
kynnist leikstjörnunni okkar, Mariquita
Floria, yndislegri stúlku, sem mann langaði
hlátt áfram til að borða með kampavíni og
ofurlitlu af rauðum pipar.... Svo maður
nefni ekki heila hersingu af dansmeyjum,
sem framkvæmdasljóri minn hefur valið,
en fáir Iiafa betri smekk í þeim sökum.
Er hann kanski málari?
Nei.... það er fyrverandi yfirvjela-
maður i Bloomfield Follies í New York.
Mjög skynugur piltur, skuluð þjer vita. Jæja
herforingi, jeg reiði mig þá á vður á föstu-
daginn.
.Tá, sjálfsagt.
Hið víðáttumikia iðjuver glitraði alt i
ljósum. Pappahöll maharajah’ans ljómaði i
birlunni frá ljósvörpurunum, en sundur-
leitur manngrúi, aukaleikarar og blökku-
menn klæddir eins og menn frá Bengal,
Pendjab, Madras, eins og Paþanar eða Dra-
vídar, var á sifeldri hreyfingu innan um
hitabeltisplöntur, bufla og fila.
Roberts rak augun í margar fráleitar vill-
ur, sein liann vakti athygli leikstjórans á.
Paþahar eru múhameðssinnar, herra
Dodds. . . . Þessvegna megið þjer ekki láta
þá krjúpa frammi fyrir þessu deiglikneski
af Siva.......Teg liefi einnig tekið eftir sex
náungum, sem þjer látið leika Sikha, en
þeir eru allir nauðrakaðir eins og verslun-
arþjónar í New Yorlc.... Nú láta Sikhar
hvorki lclippa sig nje raka. Þeir liafa meira
að segja upsett hár undir vefjarhetti sin-
um.... Furstafrúin á ekki heldur að ganga
með hert andlit og hrosa lil áhorfenda
cins og leikstjarna á skemtigöngu. . . . Svo
getur að líta í mannþyrpinguiini allar kyn-
kvislir Hindústans i einum hrærigraut og
látið þjer þær vera samankomnar af merki-
legri tilviljun í höll furstans yðar. Það er
alveg sama og cf þjer Ijetuð filma „gard-
en-party“ í Buckinghamhöll, þar sem stefnt
væri saman Háskotum, Bretónum, Týról-
búum, Andalúsíumönnum, Kósökkum og
Elsasshúum öllum í þjóðbúningi!
Dodds skrilaði þetta alt saman hjá sjer.
Hr. Ilill dáðist að þekkingu Roberts, tók
hanh svo á eintal og sagði:
Það er laukrjett, sem þjer segið, her-
foringi. En okkar á milli sagt gefa ínenn
sliku engan gaum, og þjer getið fjarska vel
látið svertingja frá Jamaiku leika Hindúa
á fílsbaki. .. . Það sem áhorfendum verður
starsýhast á í þvi tilfelli, er fíllinn. . . .
Þjer virðist ekki ekki hafa glæsilegar
hugmyndir um áhorfendurna, kæri hr. Hill!
.Teg segi yður satt, herforingi. . . . Film-
ur okkar sjá 500 miljónir manna. Meðal
þeirra kunna kanski fimm liundruð að
mela leiðrjettingarnar, sem þjer hafið lát-
ið gera.....læja, á meðan er verið að út-
búa fjöllin við Durbarskarðið, ætla jeg að
biðja aðstoðarleikstjóra okkar, Schlesinger
fyrir yður. Iiann getur sýnt vður leiksvið-
in og kynt fyrir yður nokkra leikara. Ver-
ið þjer sælir á meðan, hcrforingi.
Roherts ráfaði fram og aftur á milli
pappahallanna. Han'n hlustaði með eftiv-
tekt á útskýringar leikstjórans. Hann mætti
slúlkum, sem farðaðar voru eins og ind-
verskar dansmeyjar, og Hindúum, sem biðu
skipana yfirmannahna og tiigðu munngúm.
All i einu staðnæmdist bann á bak við
hambusgerði og virti með athygli lyrir sjer
tvo menn, klædda sem enska hermenn, er
töluðust við um íþróttir. Roberts hjelt fyrst,
að sjer missýndist. Undruh hans var svo
mikil, að liann þreif í handlegginn á leik-
stjóranum, henti honum á leikarana og
spurði lágt:
Vitið þjer, liver þetta er? maðurinn í
hervoðarklæðunum þarna .... með ein-
kennismerki riðilstjóra?
Bíðum við .... .íeg þekki flesta stat-
istana .... Þjer meinið þahn sem er til
vinstri? tii.-i..