Fálkinn - 27.08.1932, Blaðsíða 6

Sunnudags hugleiðing.
Faðir, ef mögulegt er, þá tak
þennan kaleik frá mjer, þó
ekki sem jeg vil, heldur sem
þú vilt.
Mark. 14. 36.
Allir vitum vjer hvar og live-
iiæfc þessi orð voru töiuð, og all-
ir vita líka að þau voru töluð af
Jesú sjálfum í Getsemane, þegar
þ.ann var að ganga úl í dauðann.
’A því augnabliki, sem hann tal-
ar þessi orð, þráir hann að losna
við kvalir og dauða, þ. e. el' það
sje mögulegt, ef það komi ekki í
bága við eilífa ráðsályktun guðs,
en svo bætir hann við þessum ó-
gleymanlegu orðum: Þó ekki
sem ég vil, heldur sem þú vilt.
Hvörki lífsþráin nje kvalirnar
og dauðinn sem hann sá við
næstu fótmál, gátu raskað und-
irgefni lians undir vilja föðurins,
og því verður hann að líkindum
aldrei eins mikill í augum vorum
eins og þegar liann mælir þessi
orð. Vitanlega al)ra helst vegna
þess, að oss gengur svo tregt að
hafa þau eftir þannig að hugur
fvlgi máli; oss finst oft svo erf-
itt að sætta oss við vilja guðs,
oss finst hann einatl leggja fyrir
oss þær þrautir, er oss sjeu um
megn, eða heimta það af oss, er
komi í bága við vel og vandlega
lmgsaðar fyrirætlanir vorar, eða
svifta oss þeirri gleði, er vjer
hugðumst að njóta. Jafnvel þeg-
ar bæn vor um lausn frá ein-
hverju böli sýnist eiga fullan
rjett á sjer, er ekki vist að guð
vilji veita oss bana, því hans veg-
ir eru oi'ar vorum vegum og
hans hugsanir vorum bugsun-
um.
Þeir eru til, sem telja sjer það
til gildis að setja sig uppá móti
guði og vilja hans, sem þykjast
mérin áð meiri fyrir þetta, en
bver ert þú fávís maður, sem
þannig bugsar, veistu ekki að líf
þitt leikur í guðs hendi, hvað þá
heldur áform þín og þau gæði,
sem þú sækist eftir, veistu ekki
að þú getur ekki neytt guð til
neins, en að þú verður að hlíta
vilja hans, ef ekki viljugur, þá
nauðugur, og að sannarlegt
manngildi þitt minkar að sama
skapi sem þig skortir hina sönnu
lilýðni. —
Þó ekki sem jeg vil, heldur
sem þú vilt. Hver sem gæti tekið
sjer þessi orð í munn með hugar-
fari Jesú, bann væri sæll að svo
miklu leyti, sem talað verður um
sælu í þessu lífi. Hversu dýr-
mætt væri að eiga slíkt bugarfar
í þessum vonbrigðanna heinri,
já það er hin besta lækning á
mæðu og börmungum lífsins.
Ilin innri lækning, sem það veit-
ir, binn sæli friður og rósemi,
er það vekur, er allri ytri gleði
æðri og sælli. Sá, sem getur tek-
ið sjer áminst orð Jesú í munn,
er liátt hafinn yfir vonbrigði og
vandræði lífsins, hann e.r frjáls
í fjötrum, glaður i raunum og
áhyggjulaus um það, sem fram-
Maximilian af Mexico.
»
Myndin <"/• tekin ú Miramarliöll 3. oklóber 1863 og sýnir sendinefnd
l'rií Mexico vera að bjóða Maximilian keisaratign.
Hinn (i. júli fyrir hundrað ár-
um fæddist Ferdiriand Maximil-
ian erkihertogi uf Austurriki.
Hann var bróðir Franz Jóseps
síðar keisara í Auslurríki og
konungs Ungverja og það átti
fyrir bonum að liggja að verða
aðalpersónan í hinum fyrsta af
þeim raunalegu atburðum er eltu
Habsborgarættina síðuslu öld og
jiessa og lauk með i'alli hennar
í lok beimsstyrjaldarinnar.
Maxilmilian var næslelsli
bróðir Franz Jóseps. Hafði hann
verið einkar fríður maður sínum
og tígulegur á velli, mjög vel gáf-
aður og virtist eiga mikla fram-
lið fyrir höndum. Tuttugu. og
f'imm ára gamall giftist hann
Charlottu prinsessu af Belgíu og
varð sama ár, 1857, landstjóri í
Lombardíi, sem þá var undir yf-
irráðum Auslurríkismanna. Árið
18(i:5 var honum boðin keisara-
tign í Mexíkó al' kaþólska flokkn-
um þar og gefin bin fegúrstu
loforð el' hann tækisl þetta á
bendur; Napoleon þriðji ýtti ó-
spart undir hann að taka þessu
sæmdarboði, og fóru svo leikar,
að liann afrjeð að taka boðinu
og hvarf vestur um baf. En lof-
orðin öll reyndust brátt vera óá-
reiðanleg. Maximilian fann þeg-
ar vestur kom, að það var alls
ekki við lambið að leika sjer þar
sem óaldarlýðurinn í Mexíkó
var. Maximilian bafði fullan hug
á því, að friða þetta land og koma
þar á reglubundnu stjórnarl'ari
og vann ótrauðlega að þessu
meðan bonum vanst tími til og
áleit það skyldu sína að verða
stjórnandi meira en að nalninu
tii.
tmdan er, af því bajm treystir
miskunn og mætti guðs. Það
er ósegjanlega margt mótdrægt
og erfitt, sem vjer verðum að
reyna og við mörgu af því er
engin bót nenia sú ein að geta
sagt með, hugarfari Jesú: ekki
sem jeg vil, heldur sem þú vilt.
Guð gefi oss öllum slíkt hugar-
far í Jesú nafni.
Amen.
Keisarahjónin stíga ú land í Veracrilx í mui 1864.
Maximilian keisari. Mgndin er tekin
skömmn úðnr en hann tók við keis-
aratign i Mexico.
lil lengdar að liafa erlendan ber
í lándinu lil þess að skerast í inn-
anlandsinál þeirra. Enda stóð
þelta ekki nema til 1867, að Na-
póleon 111., sami maðurinn sem
bafði lagt að Maxinrilian að fara
vestur, kallaði l'ranska lieririn á
burt úr Mexíco; liöfðu Banda-
ríkjamenn |)á bólað honum öllu
illu, ef herinn færi ekki burt úr
landinu. Franski marskálkurinn,
Bazainé dró lið sitt svo fljótt á
lnirt, að keisaranum vanst oft
ckki tími lil, að setja ber l'rá sjer
í vígin, sem Frakkar höl'uð yfir-
gefið og leiddi al' því að Juares,
foringja uppreisriarmanna gafst
lækifæri lil að laka vígin á sitl
\ald alveg fyrirhafnarlaust.
Hinn l'imta febrúar 1867 l'óru
siðustu frönsku herdeildirnar á
burt úr VeraCrux undir blaktandi
fánum og glymjandi hljóðfæra-
slætti, og nú sat Maximilian lceis-
ari eftir með aðeins tíu þúsund
herinanna, sem bæði voru óá-
reiðanlegir, illa æfðir og illa út-
búnir. Með þessum litla ber átti
liann að verja básæti sitl fyrir
Maximilian lók keisaratign i
Miramarhöll við Adríahaf 10.
apríl 1861. Fjórum dögunt síðar
sleig hann á skipsfjöl skipsins
,,Novara“, sem átli að flytja
Charlotla drotning í Mexico, dóttir
Leopolds fyrsta Belgakonungs. liún
fæddist 1 S'iO en dó ekki fgr en í
juntiar 1927.
liann og drotninguna veslur um
baf. Konm þau til Veracrux i
maí. í Mexíco var alt i uppnámi.
Franskur her var í landinu og
átti hann einkum að veila keis-
aranum liðsinni og tryggja að
keisaradæmið hjeldist í landinu,
en vitanlega var óhugsandi, að
Mexíco-búar ljetu sjer það lynda