Fálkinn - 01.10.1932, Síða 6

G
F Á L K I N N
Sunnudags hugleiðing.
Trú.
Eftir 01/, Ricat'd.
J’öni. 10: 17.
Svo keinúr þá trúin af boð-
uninni, en boðunin bygíí-
ist á orði Krists.
Allir gela Irúað. Til annara
iðkana þarf sjerstaka liæfileika
og atgjörvi. Að yrkja, syngja,
spila, iðka bóknám, til hvers
unv sig þarf sjerstakar gáfur.
En jafnvel hinn grunnhygnasti
gelur Iráað.
'I'rúin hefir sitl eigið líffæri.
Yið sjáum með augunum, hevr-
um með eyrunum, vinnum með
höndunum, tyggjum með tönn-
unum, en trúum með hjart-
anu.
Trúin er samhand hjartans
við Jesúm Krist. Hún er ekki
innifalin í sjerstaklegum liugs-
unum eða ályktunum, nje held-
ur i því að viðurkenna rjettmæti
þess er í Biblíunni stendur. En
að fulltreysta Guði, vænta sjer
alls góðs af honum, lifa og hrær-
asl í hans kærleika, það er aö
Irúa. Sú trú frelsar manninn og
gjörhreytir honum.
Hvernig „kemur þá trúin?“
„Af boðuninni". Sumir hafa
undarlega tröllatrú á því, að
einhverntíma muni þeir áreið
anlega verða trúaðir, en vilja
ekkert til þess vinna. Þeir halda
að það komi af sjálfu sjer. En
þeir draga sjálfa sig á tálar. Nei,
það er skylda mannsins, að
leggja rækt við trúarhæfileika
sína, eins og hvert annað at-
gjörvi. Hjer á jörð fæst ekkert
fyrirhafnarlaust. Árvakur æsku-
lýður lætur sig ekki vanta þar
sem sanna boðun orðsins er aö
lieyra.
Og árangúrinn er viss. Því að
]iar sem Guðs orð er rækilega
hoðað, þar hlustar maður aldrei
árángurslaust. Guðdómlegt vald
orðsins hreinsar og skerpir
heyrnina fyrir raust Frelsarans,
og fagnandi tekur trúin á móti
þvi, sem hún þráir.
Á. Jóh.
(Ur hugleiSingasafninu ,Tag oglæs').
Allir vegir Drottins
eru elska og trúfesti.
Ef einliver óttast Drottin,
mun hann kenna honum veg
þann,
er hann á að ganga.
Sjálfur mun hann húa við ham-
ingju
og niðjar hans eignast landið.
Varðveit sál mína og frelsa mig,
þvi að hjá þjer leila jeg hælis.
Sálm. 25.
Myndin hjer að ofan ber þess
vitni, að hinar nýjustu og stærstu
flugvjelar sjeu ekki nein smásmiði.
Hún er tekin í vjelarúmi einnar flug-
vjelarinnar og sýnir, að meðan á
fluginu stendur er hægt að lita eftir
vjelinni og laga það sem aflaga fer,
þó vjelin sje í gangi, alveg eins og á
vjelum í skipum. Er vitanlega mik-
ið öryggi í þessu, því að i litlum flug-
vjelum er næstum ómögulegt að gera
við hreyfilinn þegar vjelin er á ferð,
jafnvel þó að ekki sje nema um litla
aðgerð að ræða.
Þýskir brúðkaupssiðir.
Þýskaland er mörg ríki og í hverju
rik.i halda menn fast við forna siði,
eins og til þess að mótmæla þvi, að
allir þeir sem Þjóðverjar kallast,
sjeu ein þjó.ð. Þetta kemur m. a.
fram i brúðkaupssiðunum, sem eru
Það er ekki óvenjulegt, að hjú-
skaparmiðlarinn fái svona tilmæli:
Mjer liggur á 500 mörkum. Getur
þú útvegað mjer kdnu? Og fyr eða
seinna tekst miðlaranum að útvega
konuna, ef til vill vel stæða ekkju,
mjög mismunandi, eftir því hvar
maður er staddur innan endimarka
þýska alríkisins, enda þótl að hjú-
skaparlöggjöfin sje að kalla ein.
Samkvæmt gömlum hugsunar-
hætli er hjónabandið einskonar loka
athöfn ástalifs, sem stundum er
farsælt en stundum raunalegt. En
þó má bæta því við, að hjónabandið
er, ekki síst til sveita, en þann dagií
dag talin kaupsýsla eigi siður en af-
leiðing ásla milli karls og konu.
Ef bóndinn vitl láta elsta son sinn
taka við jörðinni, þegar hans nýtur
ekki framar við, er það fyrst af öllu
að hugsa um, að hann eignist dug-
lega búkonu, sem helst á að vera
talsvert loðin um lófana. Og slund-
um eru það foreldrarnir sem sjá
fyrir þessu, og velja konuna handa
syninum.
Kvenfólkið í ættinni vill líka hafa
hönd í bagga um kvonfangið. Og úr
þeirra hópi er oft kjörin fulltrúi til
þess að velja piltinum stúlku og á
honum hvílir að sjá um, að liún sje
nægilega fjáð.
en aldur, útlit eða lyndisfar hefir
minna að segja. Fyrst er þá skoðuð
jörðin, áhöfnin og mannvirki. Þyki
þetta að óskum er farið að semja
um heimanmundinn og er þá deilt og
prúttað, eins og júðar ættust við.
Náist samkomulag um þetta kemur
þriðji þáttur undirbúningsins undir
hjónabandið og nú fer brúðguminn
sjálfur á stúfana og gerir sjer ferð
heim til hinnar útvöldu og greiðir
svokallaða „Dran-Geld“ en að því
búnu ber brúðirin honum fram svo-
nefndan „Já-verð“; egg, mjólk, mjöl
og smjör.
Nú kemur klerkurinn tit sögunnar
og brýnir fyrir hjónaefnunum skyld-
ur þær, sem fylgi hjónabandinu og
næst fara fram lagalegir samningar
um jörðina og samkvæmt þeim eru
hjónaefnin bæði jafn rjettháir eig-
endur jarðarinnar. — Nokkrum dög-
um fyrir brúðkaupið flytur svo-
nefndur „Kammervagn“ brúðina
heim á hið nýja heimili sitt. Þessi
vagn er stór og á honum stendur
tjaldað rúm en i kring alt sem brúð-
urin flytur með sjer i búið; þar á
meðal bæði vagga og rokkur. Oftast
nær ekur brúðurinn sjálf í vagni
þessum, en stundum ekur brúðgum-
inn hana með sjer i öðrum vagni.
Oft er trjesmiðurinn i þorpinu lát-
inn aka með, og er þetta talinn góðs
viti. Og stundum eru brúðarmeyjar
með i förinni og eru þá hestarnir
fyrir vagninum skreyttir og vel
kemdir.
Þegar svona leiðangur ler um
bygðina vekur hann mikla athygli.
„Kammervagninn" þykir ómissandi
i hverri brúðarför á Suður-Þýska-
landi, þar sem þessir siðir eru rík-
astir í alþýðu.
Mikit alúð er lögð við að vanda
sem best til útlits brúðurinnar morg-
uninn, sem hún á að gifta sig. Syst-
ui' hennar og vinkonur leggjast á
eitt um að gera hana sem fallegasta.
Og brúðarfötin eru henni eins og
helgidómur, sem hún geymir til æfi-
toka.
Svo kemur förin til kirkjunnar.
Brúðkaupsförin er gerð eins hátið-
leg og unt er, og um frám alt má
góðan hljóðl'æraslátt ekki vanta. Á
myndinni, sem hjer fylgir, sjest
„Kammervagninn" með hjónarúm-
inu og tjaldhimni yfir, á leið til hins
nýja heimilis brúðurinnar.
Kristnr vort líf.
Prjedikanir eftir dr. Jón biskup
Helgason, með ofangreindu heiti,
eru um það bil að koma á bóka-
markaðinn. í bók þessari, sem er á
sjöunda hundrað blaðsíður að stærð,
eru prjedikanir fyrir alla sunnu- og
helgidaga ársins, samtals 66. Aðeins
sex þeirra hafa áður komið út á
prenti (þó styttar nokkuð), en allar
fluttar í kirkju áður, að undantek-
inni skírdagsprjedikuninni, sem hef-
ir verið frumsamin fyrir þessa bók.
ltæðurnar hafa verð flutlar nálega
allar í Dómkirkjunni i Reykjavík á
þeim árum, sem biskupinn — er þá
var kennari við prestaskólann hjer
í Reykjavik —- hjelt uppi síðdegis-
guðsþjónustum. Margir sakna þess
mjög, hve sjaldgæft það er orðið að
hlýða á þennan ágæta prjedikara af
slól nú orðið, og verður þeim það
eflaust kærkomið, að fá prentað
prjedikanasafn hans frá fyrri árum.
- Útgefandi bókarinnar er Bjarni
.1. Jóhannesson, prentari. Hcfir hann
sett bókina alla sjálfur og ber frá-
gangur hennar vitni um, að hann
hefir viljað vanda sem best til henn-
ar, enda mun það hafa verið áhug-
inn fyrir þvi, að koma út postillu
eftir dr. Jón biskup, sem hefir
knúð • hann til verksins fyrst og
fremst. En sú mun verða reyndin,
að þegar bókin er komin út, verði
þeir margir, sem vilja geyma hjá
sjer þá fjársjóðu góðrar og lifandi
kristilegrar kenningar, sem hún hef-
ir að geyma, og mun bókin verða
kærkomin á heimili þeirra.
í formála bókarinnar segir höf-
undurinn: „Prjedikunársafni því,
sem hjer kemur fyrir almennings-
sjónir hefi jeg valið titilinn „Kristur
er vort líf“ með hliðsjón á því, að
jeg hefi viljað láta það vera megin-
tilgang bókarinnar að benda á Jes-
úm Iírist og samband vort við hann
sem líl mannanna, hið sanna líf
eina lifið. ..."
Þarf ekki að efa það, að öllum
þeim, sem þrá lifandi kristindóm
verður bók þessi kærkominn gesl-
ur.
er viðlesnasta blaöifi
er besta heimllisblaöiö
O ‘^O o O ■Hh.' O ■'•
í.- O •Hi... oo .«11... o •Hu- •■•%.■• i

□ rekkiö Egils-öi j
0 •'la*.• •mO>- • • -V • •.«%. • «iuí' • •««* •