Fálkinn - 01.10.1932, Blaðsíða 10

10
F A L K I N N
Skrítlur.
Hiijefiðluleikarinn er ad' sctga i
eldinn.
Hóndinn horfir á stjörnufrœðing
irin og í sama bili verður stjörnn
hrap.
— Jái, þetta getur maðnr nú kall■
að að hitta!
Hvað takið þjer fgrir að flgtja
tösknrnar mínar?
Krónn fyrir þá fyrstu og 25
anra fyrir hvora hinna.
.. Jteja takið þjer þá hinar og
jeg tvtla að bera þá fyrstn.
Hjer segið að þetta sje lög-
regluhundnr — en hann likist meira
loðhundi.
Þei, þei! Hann er i leynilögregl-
unni og er þessvegna dulbúinn.
— Æ, Friðrik, þarnu misti jeg nið-
ur bjórinn þinn!
Af hverju ertu að skœla?
Iiann tvíbiirabróðir minn og jeg
kunnum ekki lexíurnar okkar i dag
og svo barði kennarinn mig tvisvar,
i staðinn fyrir að berja okkur báiða
einu sinni.
— Mikill voði er að sjá þetta.
Drottinn haldi hendi sinni yfir hon-
um.
— Nei, undir honum, Magga mín
þar er þörfin meiri.
■F, þar fór spegillinn. Og það tákn-
ar, að róstusamt verði á heimilinu.
Gestur á hóteli sjer gainla konu
vera að fylla þvottakönnuna sina,
við krana á ganginum. — Þjer ætt-
uð að hringja á stúlkuna og láta hana
gera þetta fyrir yður, segir hann.
Hvar á jeg að hringja?
Það er bjalla yfir rúminu yðar.
Er það bjalla. Stúlkan sagði að
það væri brunaboði og að jeg mætti
ekki snerta við honum nema það
kviknaði í húsinu.