Fálkinn - 06.05.1933, Page 6

6
F A L K I N N
Sunnudags hugleiðing.
Dómurinn í Grænlandsmálinu.
Brauð harnanna.
Eftir V. Buch.
Gef oss í dag voiM daglegt
brauð.
Við getum ekkert tekið
ekki heldur daglegt brauð, en
alt vill (iuð gefa okkur. Þegar
jeg syng og segi af hjarta „Jeg
fcl mig þinni föðurnáð, minn
Eaðir elskulegi“, ))á gjöri jeg
liann að konungi mínum og
herra, einnig i hinum jarðnesku
efnum, og þá veit jeg að mig
mun ekkert bresta.
Bænin: „Gef oss í dag vort
daglegt brauð“, er ekki nauð-
kvabb beiningamannsins, beld-
ur örugg bæn barnsins til föð-
ur síns, sem elskar það og al-
drci getur gleymt þvi, frekar
eu móðirin fær gleymt brjóst-
Iiarni sínu. Þessu hefir hann
lieitið okkur, og liann liefir efnt
loforð sín og veitt okkur dag-
legt brauð hvern einasta dag,
alla okkar umliðnu æfi.
Sahnarlega getum við óhrædd
ir og með fullu trausti beðið
slíkan Föður um það, sem við
þurfum til lífsviðurværis.
()g þá fáum við að reyna
nýja náð bvern nýjan dag.
Drottinn kendi okkur að biðja:
„Gef oss í dag vort daglegt
brauð“. Til eins dags í senn.
Yið þurfum engar áhyggjur að
hafa fyrir ókomnu dögunum,
því að einnig þá verðum við
aðnjótandi nýrrar náðar vors
ástríka Föður.
En hvernig uppfyllir Drott-
inn jjessa bæn okkar? Hann er
í raun og veru búinn að upp-
fvlla hana, áður en við l)iðj-
um. Ileilbrigði, þróttur, hæfi-
leikar og lífsstarf, eru þetta
ekki alt saman gjafir frá hon-
iim? Gjafir sem aðeins þarf að
nota, svo við fáum daglegt
brauð, — nota þær til gagns,
jíví við vitum,að mikils er kraf-
ist af þeim, sem mikið cr veitt.
Við vitum, að Guð fæðir hvern
cinasta fugl, en liann ber ekki
fæðuna í lireiðrið til hans.
En höfum ætíð hugfast hina
réttu röð og reglu, sem sé
þessa: „Leitið fyrst ríkis hans
og réttlætis, og þá mun alt
J»elta veitast yður að auki"
(„Tag og læs“). Á. Jóh.
----x----
ÞEIR, SEM DROTINN
BLESSAR,
fá landið til eignar.
Ungur var ég og gamall er ég
orðinn,
en aldrei sá jeg rjettlátan
mann yfirgefinn,
nje niðja hans komast á
vo'narvöl.
Ætið er hann mildur og lánar,
og niðjar hans verða öðrum
til blessunar.
Forðastu ilt og gjörðu gott,
|>á muntu búa kyr um aldur;
I>ví að Drottinn befir mætur
á rjettlæti
og yfirgefur ekki sína guð-
hræddu.
Hinn 5. apríl síðastliðinn var
dagur, sem Danir og Norðmenn
biðu með óþreyju. Þann dag
fjell úrskurður alþjóðadóm-
stólsins i Haag í deilnmálinu
um Grænland, sem að Danir
stefndu til dómstólsins fyrir
tveimur árum. Norskir veiði-
menn höfðu þá um vorið lielg-
að Noregi landspildu mikla á
Austur-Grænlandi norðanverl
við Scoresbysund, frá Carls-
bergfirði og norður að Bessel
lirði, í nafni Hákonar konungs
og skírt landið „Eiríks rauða
land“ og norska stjórnin stao-
fest þessa ráðstöfun. Krafu
Dana til dómstólsins var sú.
að ]>essi landhelgun skyldi gerð
ógild. Og við þeirri kröfu varð
dómstóllnn 5. apríl, er hann ó-
nýtti landhelgunina með öllum
atkvæðum gegn einu norsko
fulltrúans i dómhum. Hjer á
eftir fer frásögn af aðalatriðum
j)essa máls.
Hinn 5. maí 1931 ákvað ís-
hafsráðið norska — en helsti
maður þess er Adolf Hoel nátt-
úrufræðingur, sem mikið hef'.r
fengist við rannsóknir á Græn-
landi og Spitzbergen að fara
þess á leit við norsku stjórnina,
að hún helgaði sjer landsvæði
þau , sem norskir veiðimenn
höfðu hafst við í undanfarin
ár, i norðanverðu Austur-
Dómstóllinn í Haag.
Grænlandi. Ilöfðu þeir bygt
sjer kofa þar með ströndum
fram, um 80 talsins og komu
sumir veiðimennirnir smnar
eftir sumar en nokkrir böfðu
þar veturvist. Hinn 27. maí
ræddi Stórjhngið málaleitun
]>essa en komst ekki að niður-
stöðu, enda voru flestir þing-
menn málinu nauða ókunnugir,
einkum hinni lagalegu hlið
þess. En 28. júní kom skeyti til
stjórnarinnar, senl frá loft-
skevtastöðinni, sem Norðmenn
bafa lengi baft í Mygbugten,
j)ess efnis, að Halvard Devold
veiðimaður og félagar hans
hefðu slegið eign sinni á
strandlendið alt frá Besselflóa
til Carlsbergfjarðar. Nú var út
vöndu að ráða fvrr stjórnina.
Afneitaði hún þessu þá fælist
í j)vi viðurkenning á því, að
Norðmenn hefði ekkert rétt-
indakall til landsvæðisins. Al-
menningsálitð i Noregi var að
kalla einhuga með þvi, að við-
urkenna landhelgunina, að
minsta kosti úr ])ví sem komið
var og stjórnin sem J)á sat að
völdum, bændaflokksstjórnin
var studd al' jyjóðemissinnuð-
um flokki. Þegar stjórnin hafði
velt fyrir sjer málinu og skifst
á orðsendingum við Dani í 12
daga, var Joks ákveðið að lýsa
vfir fullveldi Norðmanna vfir
„Eiríkslandi rauða“ og var það
gert 10. júli. Norðmenn böfðu
áður gert J)að að tillögu sinni
við Dani, að báðar þjóðirnar
létu allar fullveldistilkynningar
vfir landinu bíða, þangað lil
samningurinn um Grænland
rvnni út, árið 1944, en því höfn-
uðu Danir og kröfðust ])ess að
alþjóðanefnd miðlaði í iriálinu
eða að því væri skotið til al-
þjóðagerðardóms. Norðménn
tjáðu sig fúsa lil þessa og
stungu upp á því, að málinu
væri skotið til dómstólsins í
Haag, á þeim grundvelli, að
Norðmenn gætu helgað sjer
þau landsvæði, sem dómurinn
viðurkendi ekki fullveldi Dana
yfir, og að málið vrði rætt á
grundvelli þess ástands, sem
var 1. júlí 1931. Danir höfnuðu
þessum forsendum en sendu
Haagdómstólnum kæru ylir
landhelgun Norðmanna og
kröfðust ógildingar á henni,
eins og áður er sagt.
Svo hófst undir búningurinn
undir málareksturinn. Aðilarn-
ir fengu sjer málaflutnings-
menn og sjerfræðinga og lcit-
uðu báðir úl fyrir þjóðina, eftir
ríkisréttarfræðingum. Danir
fengu bollénska prófessorinn
Visscher en Norðmenn Giedcl
prófessor. Auk þess höfðu J)eir
sina eigin lögfræðinga við sókn
málsins og vörn, Norðmenn m.
a. málafærslum. Per Rvgh/'bg
Danir Steglich-Petersen. Auk
|)oss var fjöldi sjerfræðinga
kvaddur til aðstoðar af háðum
málsaðilum; meðal jæirra voru
af Dana hálfu Grænlandskönn-
uðurnir dr. Knud Rasmussen,
dr. Lauge Koch og Einar Mikk-
elssen, en al' Norðmáhná hálfu
Adolf Iloel. ()g 16 mánuðum
eflir landhelgunina, 21. nóvem-
bei í vetur sem leið hófst
munnlegi málaflutningurinn i
llaag. Lætur nærri að livor að-
ili um sig hafi haft undir tutt-
ugu mauna sendsveil á meða í
á bonum stóð.
Fæstir spáðu nokkru um úr-
slitin fyrirfram. Sóknin fvrir
Grænlendingar acf hUmta á útvarp.