Fálkinn - 04.04.1936, Page 4

4
F Á L K I N N
Að ofan. Til v.:
Yfirlitsmynd. Til
hægri: Straum-
I í n us træ tisvagn.
Að neðan. T. v.:
Vörubifreið mcð
viðargasvjel. Til
hægri: Nútíma
sjúkrabifreið.
Samgöngur með nútímahraðaí Þýskalandi
Carraeciola og Stuck þátt í
leiknum.
Meðal munanna sem sýndir
voru í „revyunni" var líkan aí
fýrstu eimreiðinni, sem fyrir 100
árum var á ferð milli Nurnberg
og Fiirth í Suður-Þýskalandi.
Myndina af lienni, sem lijer er
birt, má bera saman við mynd
af nýjustu hraðlest Þjóðverja,
sem á að vera í ferðum niilli
Berlínar og. Bréslau. Lest þessi.
sem samanstendur af 3 vögnum,
náði 205 km. hraða á klukku-
stund, og er allólík fyrirrenn-
ara sínuan f'rá ]avi á árinu
1835. ^
Hin nýja hraðlest er knúð á-
fram af tveim dieselvjelum
með um 600 hestöflum liver;
dieselvjelarnar knýja rafmagns
vjelar sem vinna á ganghjól
lestarinnar. Fyrsta lest af þess-
ari gerð var hinn sokallaði
„Fliegende Hamburger“. Hafa
lestir þessar síðan verið bættar,
þangað til hraðinn er nú orð-
inn svo mikill, að varla getur
hugsast að liann verði nokkurn-
tíma meiri.
Staðrevndir hafa sýnt, að greið-
ar samgöngur efla mjög at-
vinnulíf þjóðanna. Samgöngu-
bætur veita afarmörgum mönn-
um aukna atvinnu, beint eða ó-
beint. Þessvegna hafa á síðari
árum flestar þjóðir unnið sem
inest að því að greiða fyrir
samgöngum, með því að bæta
vegakerfi og farartæki. í þess-
ari grein hafa Þjóðverjar síst
staðið að baki öðrum þjóðum.
„Fálkinn“ birti ekki alls fyrir
löngu .grein um hið nýja kerfi
hinna svokölluðu „rikisbifreiða-
brauta“, og er óliætt að kalla
þetta kerfi hinar stórfeldustu
samgöngubætur, sem nokkurn-
tíma hafa verið framkvæmdar
þar í landi.
Hið nýja vegakerfi hefir í
för með sjer stórkostlega fram-
þróun bilaiðnaðarins. Fram-
leiðsla þessarar iðngreinar hefir
aukist að miklum mun og
verkamönnum, sem liafa feng-
ið atvinnu fjölgað að sama
skapi.
Til þess að gera almenningi
kleift að fylgjast vel með öllum
nýjungum bifreiðariðnaðarins,
er árlega lialdin mikil bifreiða-
sýning í Berlin. Síðasta sýning
var opnuð þ. 15. febr. og var
þar til sýnis alt liið nýjasta, sem
verksmiðjurnar liöfðu framleitt
og hafa á boðstólum fyrir vor-
ið, bæði bílar, bifreiðahlutir,
öryggistæki og annar útbúnað-
ur.
Sjerstaka athygli sýningar-
gesta, sem voru upp undir
150,000 á dag, vakti hin nýja
fólksbifreið með dieselvjel, sem
Mercedes-Benz verksmiðjurnar
höfðu sent á sýninguna. Sein
kunnugt er nota Þjóðverjar,
eins og reyndar margar aðrar
þjóðir, nú einungis dieselvjelar
í vörubifreiðar og strætisvagna.
En það þótti mikil nýung, að
vjelar þessar eru nú taldar svo
fullkomnar og liprar í notkun,
að þær eru álitnar hæfar í
fólksbíla.
1 þessu sambandi skal þess
getið, að Þjóðverjar reyna nú
að nota sem mest innlend hrá-
efni í bifreiðar sinar. Hráolían,
sem er notuð í dieselvjelum, er
að miklu leyti leyti fengin úr
innlendum borliolum, eða unn-
in úr öðrum hráefnum. Þar að
auki liafa verið gerðar mjög
merkilegar tilraunir í þá átt að
knýja bifreiðar með gufuvjel-
um, sem brenna við eða lakari
kolategundum. Ennfremur eru
til bifreiðar, sem ganga íyrir
gasi, sem annaðhvort er flutt
með í þar til gerðum geymir-
um eða jafnvel framleitt í sjálf-
um bílnum. Ein slílt bifreið,
sem er knúin af viðargasi, sem
framleitt er í henni sjálfri, sjest
hjer á mynd.
Einnig hafa verið gerðar til-
raunir til að vinna gúmmí,
nokkurskonar gervigúmmí úr
innlendum hráefnum. Þessar lil-
raunir eru sjerstaklega fram-
kvæmdar af ríkishernum, sem
notar lijólbarða úr þessu nýja
efni á bifreiðar sínar.
Til minningar um það, að nú
eru 50 ár liðin, síðan hinir
þýsku hugvitsmenn Daimler og
Benz, smíðuðu fyrstu bifreið
heimsins, var á meðan á sýn-
ingunni stóð sýnd „revy“ sem
nefndist „100,000 hestöfl". 1
þeirri sýningu var rakin saga
samgangnanna í Þýskalandi, frá
dögum liestvagnsins til vorra
daga, og tóku m. a. frægir
kappakstursmenn eins og t. d.
Af þessu mætti nú draga þá
ályktun að hinar gömlu gufu-
knúðu lestir væru alveg að
hverfa. En svo er ekki. Gufu-
knúnum lestum hefir einnig
farið fram, þær nýjustu ná nú
175—195 km. hraða á klukku-
stund og hafa ennþá þann kost
fram yfir diesellestirnar, að þær
gela haft fleiri og þyngri vagna.
Að lokum skal þess getið, að
öryggisútbúnaður járnbrautanna
þýsku hefir verið bættur stór-
um. Hraðlestirnar eru allar búu
ar út með sjálfvirkum heml-
um, sem talca til starfa þegar
lestarstjóranum hefir sjest yfir
varnar eða stöðvunarmerki.
Margir myndu geta haldið að
aukin bifreiðanolkun gæti ekki
orðið samfara slórfenglegum
endurbótum járnbrautarinnar,
eða þó a. m. k. að aukin notk-
un bifreiða mvndi leiða af sjer
Úr „revyunni“
,100,000 hestöfV.
Að ofan. Til v.:
Póstvagn stöðv-
aður til tolleftir-
lits við landamœri
fylkis í Þýska-
landi fyrir 1871.
T. h.: Niirnberger
eimreiðin 1835.
Að neðan t. v.:
liarl fíenz i fyrstu
bifreið sinni á
tali við Bosch,
stofnanda fíosch
A. G. — Til h.:
fíarnavagn frá
1890, án vjelar
eins og enn í dag.