Fálkinn - 11.04.1936, Blaðsíða 2

2
F Á L K I N N
Sokkar
i öllum litum
hjá
Lárns fi. Lúðvigsson
- skóverslan -
PROTOS
Siemens heimsþektu raftæki.
Ryksugur.
Bónvjelar.
Kæliskápar.
Eldavjelar.
Hárþurkur.
Hitapúðar.
F»8t hjá
raftækjasölum.
SigríOur Þorleifs-
dúttir og Guð-
mundur ísleifsson
frá Stóru-Háegri
á Eyrarbakka,
eiga 60 ára hjú-
skaparafmæli 18.
þ. m.
----- GAMLA BÍÓ —
Barretsættin
i Wimpole Street.
Gerð eftir leikriti
RUDOLFH BESIER.
Aðalhlutverk:
NORMA SHEARER,
FREDRICK MARSH,
CHARLES LAUGHTON.
Mynd þessi er
gerð eftir leik-
riti Rudolf Bess-
ier, sem vakið
hefir mikla at-
hygli og verið
sýnt á flestum
leikhúsum Eng-
lands og stærri
borgum Ame-
riku. En efni
leikritsins er
bygt á sannsögulegum viðburðum úr
lífi skáidkonunnar Elisabeth Barrett
og Robert Brownings, hins heims-
fræga enska ljóðsnillings og gerist
skömmu fyrir miðja öldina sem
leið.
Elisabeth var dóttir ensks kaup-
manns og voru þau níu systkinin,
og höfðu snemma mist móður sína.
Barret kaupmaður var hinn mesti
níðingur, ól börn sín upp við ó-
mannúðlegan aga og var svo sin-
gjarn að við er brugðið. En hræsn-
ari var hann að sama skapi og hafði
jafnan guðs orð á vörunum. Varð
Elisabeth ekki síst fyrir ofríki hans,
því að hún var jafnan rúmföst fram-
an af æfinni. En hún var hámentuð
kona og orkti ýms fögur ljóð, sem
enn eru á vörum Englendinga. Og
allra manna mest dáði hún Robert
Browning hið upprennandi skáld,
sem ennþá er talinn einn besti ljóð-
snillingur Breta. Myndin hefst um
það leyti, sem Browning kemur í
heimsókn til Barretts til þess að
kynnast dóttur hans, sem þá var
orðin kunn fyrir ljóð sín. Þau verða
þegar ástfangin hvort af öðru, en
Barrett gamli vill ekkert vita af þeim
ráðaliag. Lýsir myndin viðskiftum
þeim sem urðu milli Barretts og
barna hans og lauk með ósigri þessa
harðstjóra og hræsnara, sem vildi
öllum ilt nema sjálfum sjer. Verður
sú saga ekki rakin hjer, en þess má
geta, að hún sýnir jöfnum höndum
einhverja þá verstu og bestu mann-
kosti, sem unt er að gera sjer í
hugarlund.
Metro Goldwyn Mayer hefir tekið
mynd þessa og elcki valið leikendur
til hennar af verri endanum. Harð-
stjórann og hræsnarann Barrett leik-
ur Charles Laughton, sá sem flestir
muna úr „Hinrik áttunda“ og ýmsum
öðrum myndum, fyrir afburða leik.
En hið vandasama hlutverk Elisa-
bethar, sem hún leikur að mestu
leyti sem liggjandi sjúklingur, leikur
Norma Shearer og í hlutvérk skálds-
ins Robert Browning var valinn
Fredrick March, sá maður sem fólk
ef til vill man best úr myndinni
„Dr. Jekyl og Mr. Hyde“. Þessir þrír
leikendur sem nefndir voru hafa
allir fengið heiðurslaun „Motion
Picture Academy" fyrir besta ein-
staklingsleik á árinu, sitt árið liver
og er þetta í fyrsta sinn, sem þrír
leikendur með þeirri viðurkenningu,
koma fram í sömu kvikmyndinni.
Og auk þeirra kemur fram í mynd-
inni fjöldi alþektra ágætisleikenda,
svo sem Maureen O’Sullivan, Ralph
Forbes og Una 0’ Connor. Mynd
þessi verður sýnd í GAMLA BIO
annan dag páska.
Litiir flðttamenn.
heitir bók ein eftir norska skáldið
Kristian Elster yngri, sem nýlega er
út komin á forlag ísafoldarprent-
smiðju. En Árni Óla blaðamaður
þýddi. Bók þessi segir frá tveimur
bræðrum, Ivari og Leif, sem verða
að hrekjast frá bernskulieimili sínu
eftir lát foreldra sinna og lenda á
heimili sviðings eins og misendis-
inanns, sem kvelur þá og kúgar, svo
að þeir flýja. Lenda þeir í ýmsum
æfintýrum á þessum flóttaferli sín-
um yfir Noreg þveran og segir bók-
in þá ferðasögu á einkar skemtilegan
hátt, enda er höfundurinn alkunnur
fyrir frásagnarsnild sína. Þýðingin
er á góðu máli, en ef til vill sum-
staðar full erfið fyrir börn. En ekki
ætti það að koma að sök, því að
það verða einkum unglingarnir á
aldri söguhetjanna Leifs og íyars —
13—15 ára, sem lesa bókina. Útgáfan
er vönduð og bókin seld vægu verði.
Það er æfagamall siður í Prag,
höfuðborginni í Tsjekkoslovakiu, að
hvern föstudag er fátæku fólki leyfi-
legt að biðja beininga. Allar stærri
búðir birgja sig þá upp með smámynt
og undir eins og opnað er að morgni
slreyma fátæklingarnir búð úr búð
að sníkja. Aðra daga mega þeir ekki
sníkja þar i borginni.
----- NÝJABÍO -------------
ffláttur sðngsins.
Unaðsleg söngmynd, tekin af
Columbia Piclures undir stjórn
Victor Scliertzinger og hljóm-
sveitarstjórn Louis Silver og
Geatano Muola. Aðalleikendur
eru
LEO CARILLO,
ROBERT ALLEN,
MICHAEL BARTLETT
og hin heimsfræga söngkona
Metropolitanóperunnar,
GRACE MOORE,
sem talin er besta núlifandi
söngkona heimsins. Óviðjafnan-
leg mynd, að efrii, leik og söng.
Sýnd á annan dag páska.
Það er einstæð mynd, sem NÝJA
BÍÓ velur til sýningar á annan í
páskum að þessu sinni — ef til vill
besta söngmyndin, sem sýnd hefir
verið til þessa hér á landi. Og yfir-
burðir þessarar myndar eru fyrst og
fremst að þakka söng hinnar ágætu
óperusöngkonu Grace Moore, sem nú
er talin hesta söngkona heimsins, en
næst eru þeir að þakka hinu hug-
næma efni myndarinnar og prýði-
legri efnismeðferð.
Efni myndarinnar felst i nafni
hennar. Það er máttur tóiianna, söng-
lmeigðin og ástin á söngnum, sem
ræður því, sem í myndinni gerist.
ítalinn Stephan Corelli er söngelsk-
ur eins og margir landar hans. Hann
hefir komið umkomulaus vestur um
haf en grætt talsvert fje og rekur
lítið kaffihús. Svo ber það við, að
hann heyrir söng stúlkunnar Margar-
et Howard og verður svo hrifinn af,
að hann einsetur sjer að koina henni
á framfæri sem söngkonu. Til þess
að greiða götu hennar fær hann
hana til að syngja á kaffihúsi sinu,
en þegar hann sjer, að þar eru ekki
álieyrendur við hennar hæfi kaupir
liann stórt samkomuhús í betri hluta
New Yorkborgar. Hann ræður handa
henni söngkennara fyrir of fjár og
reynir að koma henni að á Metro-
politan-óperunni og þegar það tekst
ekki þá lætur liann sjálfur búa óperu
til leiks og býður þangað óperufor-
stjóranum frá Metropolitan. En þeg-
ar hann keniur inn til söngkonunnar
til þess að segja henni frá, að for-
stjórin hafi orðið hrifinn af söngn-
um og vilji nú ráða liana að hinu
fræga söngleikalnisi, finnur hann
hana i faðmlögum við annan mann.
Og hann finnur, að hann hefir tapað
leiknum, verið borinn ofurliði, eftir
alt sem hann hcfir gert fyrir stúlk-
una. Og nú hverfur hann burt frá
öllu og þykist ekki hafa neitt að lifa
fyrir framar. Sögulokin skulu elcki
sögð. Þau eru átakanleg en þó er
endirinn góður og hinn söngelski
ítali fær sín laun að lokum.
Það er sönglegt meistaraverk, sem
Grace Moore vinnur í myndinni. Alt
frá því fyrsta, er hún syngur á svöl-
unum í háfjallagistiliúsinu i Lake
Placid og þangað til hún syngur af
hinni ágætustu snild aðalhlutverkið
í „La Boheme" að leikslokum, er það
óblandin ánægja að hlusta á hana.
Og mótleikari hennar í leikslokin,
söngvarinn Michael Bartlett, sem er
fastur söngvari við Metropolitan-
óperuna, gefur henni lítið eftir. Og
minnisstæður verður öllum leikur
ítalans, Leo Carillo, hins einlæga
unnanda sönglistarinnar og sem er
að þvi kominn að „fara í hundana"
vegna ástar sinnar á söngnum og
stúlkunni, sem hann gerði að frægri
söngkonu. Þetta er í einu orði sagt
ógleymanleg mynd.