Fálkinn - 04.07.1936, Blaðsíða 10

10
F Á L K I N N
Nr. 391. Adamson hrósar happi of snemma.
S k r í t I u r.
þessa vinnn til þess aö fá þak yfir
höfuöið.
— Mjer finst jeg heyra í vatni.
Vatnsleiöslan mun ekki vera
sprungin?
Centralbanken í Oslo, sem um eitt
skeið var einn stærsti banki Norð-
manna en komst í fjárþröng eftir
— Rolló, Rolló, vaknaöu. Þaö eru
innbrotsþjófar niðri.
— Súpan er of heitl
— Þaö finst mjer ekki.
ófriðinn og nú hefir verið iagður
niður, hefir nýlega selt húseign sína
fyrir 2.150.000 krónur. Þessi sama
húseign, sem var ein af þeim feg-
urstu i Osló kostaði fjórtán miljón
krónur uppkomin.
Litli og Stóri.
Stóri (Carl Schenström) og Litli
(Harald Madsen) sem ekki hafa leik-
ið saman í kvikmyndum um nokk-
urt skeið, hafa nú „ruglað saman
reitunum“ á ný og ætla að fara að
sýna sig saman á ný. Hafa. þeir gert
samning við kvikmyndafjelög nokk-
ur ár fram i tímann.
Samningurinn er gerður við Arthur
Gregory, sem er umboðsmaður ýmsra
erlendra kvikmyndafjelaga. Eiga þeir
lagsmennirnir að leika í sex kvik-
myndum, sem teknar verða á sænsku
og þýsku í Stokkhólmi, Berlín og
Budapest. Schenström kann lítið í
þýsku en er nú farinn að læra betur
lil þess að búa. sig undir leikinn i
fyrstu myndinni, sem tekin verður i
Berlín hjá fjelaginu Majestic Film,
en næsta myndin verður tekin í
Stokkhólmi af Como Film; er sá
leikur saminn af kýmniskáldinu
Hasse Zetterström en leikstjóri verð-
ur Rohdin. Laun þau sem þeir fjelag-
arnir fá fyrir leikinn i þessum
myndum eru margfalt hærri en þau,
sem þeir hafa fengið áður hjá dönsku
fjelögunum, er þeir hafa unnið fyrir,
fireifi í þremur
gerfum.
í Passy, höfðingjahverfinu i Paris
bjó Montfort nokkur greifi i einni
viðhafnaribúðinni. Hann var alþekt-
ur í samkvæmum borgarinnar og á
heldri manna skemtislöðum og eng-
an grunaði, að hann væri ekki allur
þar sem hann var sjeður. En þessi
maður, sem hafði tekist svo vel að
villa rjettar lieimildir á sjer hjá
heldra fólkinu var bæði ástúðlegur
heimilisfaðir og hættulegur glæpa-
maður.
Fólkið i Paris tók vitanlega eftir
þvi, að hann þurfti oft að bregða
sjer burt frá París og var þá stund-
um lengi að heiman. Og þegar hann
var spurður hvar hann hefði verið
hafði hann svarið á reiðum höndum:
Hann var þreyltur á borgarlífinu og
hafði skroppið upp í sveit til þess að
hvíla sig. Vinir lians undruðust þetta
ekki en öfunduðu hann af því, að
geta haft tækifæri til þess að njóta
sveitalífsins í ró og friði.
En i sveitinni þekti enginn Mont-
fort greifa. Fíni greifinn úr París
breyttist í mann sem hjet Dufourt
undir eins og hann kom í sveitina
og þar bjó hann með konu sinni og
krökkum og naut heimilisánægjunn-
ar og ljek sjer við börnin sín. Þarna
i sveitinni var Dufourt velvirður
heimilisfaðir og fyrirmyndar borgari.
Og kona hans baðaði í rósum. Að
vísu varð hann oft að bregða sjer til
Parisar en hún huggaði sig við1, að
hann færði henni altaf góðar gjafir
þegar hann kom heim aftur.
En einn daginn kom grannkonan
til frú Dufourt og sagði henni að
maður hennar liefði verið telcinn
fastur. Hvort hún hefði ekki sjeð
þetta í blöðunum? Nei, ekki hafði
hún það, og það væri ómögulegl.
Það hlyti að vera misskilningur.
En þetta var enginn misskilningur.
Monsieur Dufourt — öðru nafni
Montfort greifi hafði leikið hið þriðja
hlutverk sitt illa. Þessi greifi, sem í
rauninni var foringi fyrir flokki
peningafalsara, fjársvikara og þjófa
var handtekinn einn góðan veðurdag
ásamt nokkrum aðstoðarmönnum
sínum og brátt fengust nægar sann-
anir fyrir sekt hans. Hjá honum fund
ust fölsuð frímerki og verðbrjef fyrir
stórar fjárhæðir. Hvorki vinir hans
i París nje nágrannar lians í sveit-
inni liöfðu hugmynd um, að hann
ljek þrjú hlutverk samtímis.
— Æ, fyrirgefiö þjer — — þaö
þaö var maöurinn minn, sem jeg
ætlaöi aö sparka í.
Misgáningur Ijósmyndarans.
— Ilansen, jeg er ósáttur við kon-
una mína, — viljiÖ þjer skella hurð-
inni á eftir mjer.
Tannpína i heimskautalöndunum.