Fálkinn - 21.11.1936, Blaðsíða 9

F Á L K I N N
9
VHCSSW
t£/&HbURNIIt
Þar sem vatnið
er dýrmætt.
Þið sem eigið heima i landi, seni
hefir nóga úrkomu — og stundum
of mikla — og þurfið ekki annað en
að skrúfa frá krana til þess að fá nóg
af köldu og tæru vatni, gerið ykkur
sennilega ekki grein fyrir hve rnikils
Virði þetta er. Því að án einskis
getur ínaðurinn siður verið en vatns-
ins. Það er nauðsynlegasta viðhald
lífsins.
Til þess að geta gerl ykkur það
Ijóst hve mikils virði vatnið er þá
skulum við bregða okkur í hugan-
mn til heitu 'landanna, sem stundum
eru án rigninga hálft árið eða jafn-
vel lengur. Þeir sem þar húa fá
stundum að finna hvers virði vatnið
er. og svo skulum við um leið at-
huga hvernig fólkið í þessum lönd-
um fer að því að ná sjer í vatn.
Hrunnur hjú bedúinum.
Bedúínarnir í Arabíu grafa djúpa
hrunna í eyðimörkinni og dæla það-
an vatni á engi sín, því að annars
spretta þau ekki. Brunnurinn sem
þið sjáið hjerna á myndinni er múr-
aður milli tveggja stórra pálma, sem
eru notaðir fyrir stölpa undir út-
húnaðinn, sem notaður er til þess
að dæla upp vatninu. Við hliðina á
hrunninum er múruð þró, sem vatn-
inu úr hrunninum er lielt í, og úr
þrónni rennur vatnið svo út á akr-
ana eftir mjóum rennum. Brunnpont-
an er ekki úr trje heldur úr leðri.
Og dag og nótt standa menn við
brunninn og ausa upp vatninu.
*
Hisavaxiö trje sem brunnur.
í Iíordofan í Mið-Afríku eru not-
aðir einkennilegir brunnar. Þar vaxa
afar stór og sver trje, sem heita
baobab-trje, og hafið þið kanske les-
ið um þau i skólanum. Þessi trje eru
holuð að innan og þrep gerð i hol-
una. Regntíminn í Mið-Afríku varir
heilt missiri og þá fyllast trjen af
vatni, sem fólkið geymir svo og not-
ar á þurkatímunum. Myndin gefur
liugmynd um, hve geysistór þessi trje
eru. En þið getið nærri, að það er
mikil vinna að hola svona trje að
innan, með ófullkomnum verkfærum,
því að vjelar hafa menn engar á
þeim slóðum.
Vatnssókn í Súdan.
Svertingjarnir i Súdan grafa ekki
brunna, lieldur verða þeir að’ sækja
vatnið ofan i djúp gil og draga það
upp langar leiðir. Það er kvenfólkið,
sem annast þetta erfiða verk og er
óþreytandi við það. ílátið, sem vatn-
ið er dregið upp í er hörkur af stór-
vöxnum ávexti, sem heitir „kalehass“
og líkist „graskeri". Er innmáturinn
holaður innan úr berkinum þannig
að aðeins nokkur göt verða á berkin-
um að ofanverðu. Inn um þessi göt
síjast svo vatnið, þannig að mestu
óhreinindin verða eftir. En helgur-
inn getur aldrei orðið neina hálf-
fullur af vatni. Er því tafsamt og
seinlegt verk að sækja vatn í Súdan.
Stór brunnur.
Sá hóndi, sem á góða vatnslind á
jörð sinni í eyðimörkinni er ríkur
maður. Hann setur Upp svokallaða
„vatnsstöð“, svonefnda brunnvippu
yfir lindinni. Fremur er útbúnaður-
inn þó ófullkominn. Vippan er gerð
úr sveigjanlegum viði, og sumstaðar
Seijið þið samanl
1.
2.
3.
4.
6..........................
7 .........................
8 .........................
9 .........................
10 ........................
11 ........................
12 ........................
13 ........................
14 ........................
a—a—a— a—böð—ann—dá—ar—ein
—ein—es---holt—i—ir—inn—inn—
fje—láns—ný-—stór—súl—sörf—us—
sól—ú—und—ull—ung—veu—ylj.
1. Stjarna.
2. í banka,
3. Andaður.
4. Barrviður.
5. Verma.
6. Nýmæli.
7. Biblíunafn.
8. Sjófugl.
9. Drepur menn.
10. Karlmannsnafn.
11. Hestnafn.
12. Bær í Noregi.
13. Kvenheiti.
14. Bæjarnafn.
Samstöfurnar eru alls 30 og á að
setja þær saman í 14 orð i samræmi
við það sem orðin eiga að tákna,
þannig að fremstu stafirnir í orð-
um, taldir ofan frá og niður og öft-
ustu stafirnir, taldir að neðan og
upp, myndi nöfn fjögra merkisstaða
nálægt Reykjavík.
Strykið yfir hverja samstöfu
um leið og þjer notið hana i orð og
skrifið nafnið á listann til vinstri
Nota má ð sem d og i sem í, a sem
á, o sem ó og u sem ú.
Nú hafið þið fengið svolitið sýn-
ishorn af því, hve vatnið er mikils
virði, og ykkur skilst betur, live mik-
ið lmoss það er að hafa jafnan nóg
af góðu og hreinu vatni.
Tóta frænka.
Búskmað'urinn sýgur vatniö úr
jörðinni.
Búskmennirnir eiga heima inn i
afskektustu hjeruðum Afríku og það
kostar þá afar mikla fyrirhöfn að
ná í vatn, þó ekki sje nema lítið
eitt. Hver vatnssopinn er dýrmætur
og vatnið er alls ekki notað nema til
drykkjar. Búskmaðurinn hjerna á
myndinni hefir uppgötvað ofurlitla
vætlu í sandinum. Hann tekur tvö
reyrrör og stingur þeim ofan í sand-
inn og sýgur að sjer þahgað til of-
urlítið vatn er komið upp í rörin.
Þá tekur hann þau upp og blæs vatn-
inu úr rörunum í tómt skurn af
strútseggi. En eins og þið getið nærri
er það seinlegt að ná miklu vatni á
þennan hátt.
f KÍNA
er nú verið að koma upp kvenlög-
reglu. Sýnir myndin kínverska stúlku
í einkennishúningi lögreglunnar og
verður ekki annað sagt en að liún
sómi sjer veL
tekur hver vippan við af annari, eins
og sjá má á myndinni. Loks er vatn-
inu helt i múraða jiró, og þaðan sel-
ur eigandinn það fyrir okurverð, ef
hann er einn um lindina. Náhúar
hans verða allir að greiða honum of
fjár í vatnsskatt.
Búskmannakonurnar eru natnar
við að ná sjer í vatn handa lieimilinu
og neyta allra ráða til þess. Þær fara
á fætur fyrir sólaruppkomu og sjúga
döggina af jurtum og runnum og
safna litla vatni, sem þannig fæst, í
bolla, til þess að nota til heimilis-
ins. Það segir sig sjálft að það verða
engin ósköp af vatni, sem fæst á
þennan liátt. Og undir eins og sólin
rís hverfur döggin, og veslings kon-
an verður að hætta vatnssöfnun sinni.
Rúskmannskonan safnar dögg.
Drekkið Egils-öl