Fálkinn - 21.08.1937, Síða 13

F Á L K I N N
13
Krossoáta Nr. 264.
Skýring. Lárjeti.
1 geðilska. 7. Rússi. 13 tímaá-
kvörðun. 14 náttúrufyrirbrigði. l(i
á reikningum. 17 tímaákvörðun. 18
meiðsli. 19 umsjá. 20 fyrirhöfn. 21
smádýr. 23 berja. 25 tónn. 20 jörö.
28 kem að. 31 hávaði. 33 matvæli.
35 lyktar. 37 horfa. 39 á fæti. 40
sjór. 41 flas. 42 skammstöfun. 43
bænabókarfær. 44 hljóð. 45 mynni.
40 forsetning. 47 verslunarmál. 49
guð. 50 borðhald. 52 Asíubúi. 54
angrið. 57 við sólsetur. 59 hljóða.
01 í veri. 03 fram yfir. 04 sjúk-
dómseinkenni. 00 upphrópun. 08
undirritaður. 09 dúkur. 70 tæmdi.
72 hvildi. 73 á fæti. 74 fjall frá. 78
verslunarmál. 79 borg i Asiu. 80
slept.
Skýring. Lóörjett.
1 hversdagsleg. 2 eins. 3 kliður. 4
dægur. 5 mælieinig. 0 upphrópun.
7 rúmlega. 8 vitlaus. 9 skolp. 10 ögn.
11 farartæki. 12 viðauki. 15 merki.
21 árásarskrif. 22 rödd. 23 taug. 21
fylgismaður. 27 óþektur. 29 málm-
ur. 30 danakonungur. 32 fis. 34
vonda. 30 illviðri. 38 tímabils. 42
taka lán. 45 blátt áfram. 47 arða.
48 samkomustaður. 51 nesið. 52 for-
sctning. 53 likamshlutar. 55 skral.
50 straks. 58 gefa of mikið. 00 fugl.
02 undir. 05 sonur. 07 bil. 70 jsjálf.
71 í eldhúsi. 74 keyr. 75 á gjafalista.
70 aðgangur. 77 gengið á.
Lausn á Krossgátu Nr. 263.
Ráðning. Lárjett.
I barátta. 7 umlandi. 13 an. 14
Langisjór. 10 el. 17 tað. 18 ana. 19
orf. 20 að. 21 óku. 23 laf. 25 re. 20
vits. 28 nóana. 31 leit. 33 ókind. 35
ógnar. 37 NN. 39 að. 40 ógn. 41 et.
42 Dr. 43 pje. 44 ösl. 45 td. 40 la.
47 hás. 49 te. 50 Rp. 52 senna. 54
meina. 57 mang. 59 afmáð. 01 dufl.
03 an. 04 arg. 00 agi. 08 ym. 09 tíð.
70 ana. 72 æra. 73 at. 74 tunguhaft.
78 NN. 79 landsýn. 80 afundin.
Ráðning. Lóðrjett.
I batavon. 2 anaði. 3 ál. 4 takk.
5 In. 0 aga. 7 U.S.A. 8 M. .1. 9 lóða.
10 ar. 11 derri. 12 ilfetar. 15 inna.
21 óskaplega. 22 unn. 23 lag. 24
flatlendi. 27 tó. 29 ódó. 30 nón. 32
er. 34 iðjan. 30 nesti. 38 Nid. 42 dár.
45 tímatal. 47 haf. 48 smá. 51 pálm-
ann. 52 Sn. 53 nag. 55 eða 50 au
58 Aníta. 00 munu. 02 fyrni. 05 raus.
07 gáfu. 70 agn. 71 aha. 74 t. d. 75
ný. 70 af. 77 tn.
SVONA ER BROADWAV.
Frh. af bls. 7.
Svo hvíslaði hann: — Fáið þjer
yður nokkurntíma i staupinu?
- Það rnegið þjer reiða yður á.
Skotskt? Ekta wliisky?
Jeg hefi ekki smakkað það
siðan á striðsárunum. Jeg get hvergi
náð i það.
— Nú skal jeg segja yður hvaö
jeg geri. Jeg á að taka við kassan-
um á skrifstofunni hjá einum af
kunningjum mínum. Hjerna hann
sKrifaði heimilis'fang á blað og reif
úr vasabókinni sinn. Litið þjer inn
á þennan stað um það leyti sem
þjer farið af skrifstofunni. Iif jeg
verð ekki viðstaddur þá skal jeg sjá
um, að það liggi ein flaska lil yður
þar.
Þetta er einstaklega vel boðið,
stamaði mr. Larkin, en þjer sjá-
ið, að jeg get ómögulega þegið það.
En ef jeg liinsvegar má borga flösk-
una, þá ....
Kemur ekki lil mála.
Verið jrjer ekki að þessu. Hvað
kostar bún?
Fjóra dollara. En hvað eru
fjórir dollarar milli vina?
Mr. Larkin tók fjóra dollara upp
úr vasabókinni sinni. Það er ó-
dýrt. Takið þjer við þessu. Jeg vil
endilega borga hána.
Jeg vildi helst ekki taka við
neinu fyrir flöskuna. Ilún átli að
vera einskonar viðurkenning, fyrir
fyrirhöfnina, sem þjer hafið min
vegna i framtíðinni.
— Nei, hæltið þjer nú þessu.
Mr. Larkin lagði sig allan fram.
Jæja, eins og þjer viljið. En
hversvegna |)á ekki að bíða liangað
til þjer fáið flöskuna?
— Jeg á undir því.
Ráðið ])jer. Verið þjer nú sælir.
Lyftulnirðin lokaðist með smelli,
l.arkin gat ekki við sig ráðið.
Húrra! hrópaði hann og þeylti
brjefalirúgu upp í loftið. - Sextiu
þúsund dollara og ....
- Þvi rikari sem þeir eru því
heimskari eru þeir.
Loksins varð khikkan hálf fimm.
Mr. Larkin tók frakkann sinn og
hattinn, brunaði út úr skrifstofunni
og náði i bifreið.
Broadway og Þrítugasta og fjórða
gata. Herbergi 12(54. Lítil skrifstofa
þægileg birta og nýtísku húsgögn.
Hann talaði við rauðar varir yfir
sljettri höku.
Þjer hafið sendingu til inr.
Larkins?
- Langt frá því.
Hefir ekki mr. Daggot iagt
f.yrir yður að afhenda mjer ....
Hlustið þjer nú á mig. Þetta
er einkaskrifstofa Adolpli Harri-
mans teiknara. Hjer er engin opin-
ber umgangur. Farið þjer út!
Já, jeg sje það, en ....
Fyrst kom vátryggingaumboðs-
maður, svo einhver fasteignasöluhá-
karl, síðan furtslegur málaflutnings-
maður, húsameistari, gimsteinasali,
silkikaupmaður og vindlagerðarmað-
ur. Það hafa verið luttugu og fiinm
af ykkur hjerna í dag, til þess að
spyrja eftir pakka. Þetta er meira
svindlið. Hve mikhi hafið þjer tap-
að?
Fjórum dollurum.
- Jeg óska vður til hamingju.
Húsameistarinn hafði bprgað fyrir
lieilan kassa.
Sjálfmentaðir menn.
l’rægasti forseli Bandaríkjanna,
Abraham Lincoln, gekk aldrei á
neinn skóla og ekki gat faðir hans
heldur veitl honum tilsögn, því að
liann kunni ekki einu sinni að skrifa
nafnið sitl. Lincoln var orðinn yfir
sex fet á hæð þegar hann fjekk
álíka mentun og sjö ára drengur i
skóla. George Stepherison, maðurinn
sem fann upp eimreiðina gekk ekki
á neinn skóla i uppvextinum. Hann
byrjaði að ganga á kveldskóla eftir
að hann gifti sig, og skrifaði lexíur
sínar á þilið hjá sjer. En hann gat
smíðað furðulegustu vjelar áður en
liann lærði að lesa og skrila. Skáld-
ið Robert Burns hafði aldrei geng-
ið í skóla. Faðir hans var hálærður
maður og Robert lærði að lesa mest
part af eigin ramleik og hann orkti
;ögur ljóð þegar jafnaldrar hans
voru að læra margföldunartöfluiia.
Stjórnmálamaðurinn William Pitt
yngri gekk aldrei á skóla en varð
forsætisráðherra samt.
skilið, og afi þetta var gert lii þess að
bjarga Ðench.
Þrátt fyrir það að liún hafði snúið á
Dalton fór þetta samtal samt að þreyta
hana svo mjög, að hún óskaði þess að Dai-
ton vildi fara út hið allra fyrsta. En þegar
hann sýndi ekki á sjer neitt snið í þá átt
þá fór hún sjálf út að dyrunum. Þegar
hún leit við, sá hún eitthvað hvítt hak við
golfgluggann, beint á bak við Dalton. Það
hvarf að kalla mátti í sama vetfangi og
hún hafði sjeð það, en hún var ekki i nein-
um vafa um, að þetta hafði verið nndlitið
á Dench. Dench tók eftir og hlustaði, og
.lovce kendi á ný hinnar einkennilegu til-
finningar, að örlög hennar væru i ein-
livern liátt hundin þessum manni.
Joyce vissi, að Dalton horfði á hana, en
hún ljesl ekki taka neitt eftir þvi og hún
var glöð vfir þvi, að Dallon vissi ekki, að
j)að höfðu verið liafðar gætur á honum
gegnum gluggann. Dalton skildi, að sam-
talinu var lokið. Þú leggur fyrir mig
gátur, Joyce, sagði ’hann, en jeg verð
að leyfa mjer að segja, að jeg er ekk,i á-
nægður. Jeg lield jeg verði að fá mjer eitt-
livað að drekka og' hugsa málið i næði.
Jovce datt skyndilega nokkuð í hug. Dal-
ton varð að hitta Dencli einhverntíma fyr
eða seinna, og henni fanst það mundi verða
liep])ilegast, að þeir sæjust í fyrsta sinn að
henni viðstaddri. Þá gæti hún sjálf sjeð,
hvort brytinn slæðist dóm Daltons. Hún
hafði eiginlega ekki neinar áhyggjur út
úr því.
Þú getur fengið eitthvað að drekka
hjerna, ef þú vilt, sagði hún og hringdi
bjöllunni. - Nú hefi jeg fengið brvta,
bætti hún við, þegar liún sá furðusvipinn á
Dalton.
Dench var svo fljótur að koma inn, að
það var því likast, að hann hefði beðið
fvrir utan dyrnar.
Þjer hringduð, frú? sagði hann og
Joyce svaraði: Já, Jenkins. Komið þjer
með whiskv handa mr. Dalton. Flaskan
stendur i skápnum i borðstofunni.
Dench, sem virtist aldrei hafa gert ann-
að en vera bryti, hvarf jafn hljóðlega og
hann hafði komið, en þegar Joyce varð
lilið á Dalton varð liún skelkuð er hún sá
svipinn á honum.
11.
Dalton hittir mann sjer meiri.
Síðau Joyce liafði leikið á Daltou með
J)ví að hringja til fangelsisins hafði svipur-
inn á honum verið eins og hann vissi hvorki
úr nje í. En nú hvarf þessi svipur og Dal-
ton fölnaði og starði á Jovcc eins og augun
ætluðu út úr lionum.
Hver er þessi maður ? sagði hanu. Og
svo fór hann að skellihlæja upp úr þurru.
Joyce fanst hláturinn óviðfeldinn. Nú
skil jeg það! sagði hann. Þetta er degin-
um ljósara. Hann er strokufanginn og þú
hefir látið hann fara i fötin brytans. Hann
hristi hausinn. — Heyrðu, Joyce, tarna var
lagleg lygasaga, sem þú mataðir þá á þarna
í fangelsinu, um strokufangann, sem þú
hefðir ekið vfir á leiðinni frá Taviton, og
þu hefir svei mjer gabbað þá að láta
þá fara að leita. En þú leikur nú ekki á
Grant frænda.
Joyce varð fyrir sárum vonbrigðum.
Henni fansl eins og húsið væri að hrynja
vfir sig. Grant virlist liafa þekt fangann aft-
ur, þegar liann sá Dencli. Hún skildi ekki
hvernig á því stóð. En henni fjelst ekki
hugur og Dalton varð að dáðst að henni
fyrir það, hve örugg hún var ennþá, þráll
fvrir all.
Joyce, sagði hann og varð bliðmálii,
það lá við að jeg tryði þjer og það var
ekki þjer að kenna að þjer tókst ekki
hragðið. Þetta var vel af sjer vikið, en nú
hefirðu tapað leiknum, og þjer er eins liolt