Fálkinn - 03.09.1938, Side 11

F Á L K I N N
11
YNCS/tV
LCS&NbVRHIR
Upphleypt landabrjef.
sem best er að gera úr eldspýtúhi.
Á myndinni sjáið þið hæð, sem ekki
er búið að hylja alveg í gipsi. Þið
sjáið þar í páppalögin, sem eru
undir.
Gætið ai'i því, að fá sem mest með
af öllu því, sem gerir tilbreytingu í
ínyndina. Það skaðar ekki að hafa
ljúsmyndir við hendina til þess að
minna sig á, svo að ekkert gleymist.
Og svo málið þið myndina með eins
eðlilegum litum og unt er. Spónull
og svamp má mála með vatnslitum.
En hnoðleir jjarf maður olíulit á.
Þætti ykkur ekki gaman að eiga
eftirlikingu af staðnum, sem þið
voruð á í tjaldi í sumar, eða máske
af heilli sveit? Jeg er viss um, að
þið segið já.
Ef þið viljið aðeins gera mynd af
tjaldstaðnum ykkar og því, sem næst
honum er, þá verðið þið fyrst að
gera ykkur uppdrált af honum. Haf-
ið uþpdráttinh svo sem 50 centi-
metra á livorn veg og notið kompás
til þess að setja myndina áttarjetta.
Fjarlægðirnar mæliö þið með þvi
að mæla í skrefum leiðina milli
staða þeirra, sem þið setjið á upp-
dráttinn. Svo getið þið t. d. sett 1
centimetra fjarlægð á uppdráttinn
fyrir liver tiu skref sem þiö gangið.
Mælið vel og setjið á ykkur liæðir,
læki, vörður, steina og þessháttar,
því að það er þetta, sem setur svip
á uppdráttinn. Myndin hjerna að
ofan sýnir uppdrátt af svæði, sem er
mjög vel fallið til þess að búa til
mynd af. Þar er tjörn með bryggju
á miðju svæðinu (A) og þar er skóg-
ur ((B), þar er sjálft tjaldstæðið
(C) og þar eru liæðir, sem sýndar
eru með depluðum jafnhæðarlinum
(D) . Ef þið teiknið hæðirnar með
svona línum þá getið þið auðveld-
lega sjeð, hvernig þær eru í laginu
og hvað þær eru háar, hjer um bil.
Eins og þið sjáið eru mishæðirnar
merktar með tölum. 1 sýnir hvar land-
ið byrjar að hækka og 5 sýnir hæsta
toppinn. Svo verðið þið að skrifa
hjá ykkur livað hver hlutur er, þegar
þið mælið. Punkturinn E er bær, F
ofurlítill hólmi í læknum sem rennur
í tjörnina og G eru \Tgir, sem auð-
vitað verða að vera á uppdrættinum
líka. Þið takið eftir, að vegurinn
liggur yfir lækinn, svo að þar hlýtur
að vera brú. Hríslur eru víða á
svæðinu.
Nú er farið svona með uppdrátt-
inn: Hann er lagður á pappaspjald
með kalkerpappír á milli og allar lín-
ur á honum kalkeraðar á pappann.
Svo eru ár og vötn skornar út úr
pappanum, en spegilgler eða stanjól-
pappír lagður undir, og pappinn svo
limdur á þykt pappaspjald. Hæðirn-
ar eru gerðar þannig, að þið sníðið
pappa eftir hæðarlínunum í upp-
drættinum og límið stykkin hvert
ofan á annað. Þið sjáið þetta á mynd-
inni í hringnum. Vegir og skógar
er teiknað með mjúkum blýanti. Og
svo byrjið þið á að klæffa landiff.
Þið jafnið vaxi eða graut úr gipsi
yfir hæðirnar og límið spónull á
pappann þar sem skógur á að vera
og búið til nokkur einstæð trje úr
svampi, sem þið festið á smáspýtur.
Hús og tjöld eru gerð úr vaxi eða
skorin úr trje og eiga auðvitað að
vera örsmá, eins brýr og girðingar,
Fangar lamafólksins,
framhaldssaga með myndum.
10. kapítuli: Annaðhvort verður John
að dæma föður sinn eða báðir að
deyja.
28. John fölnaði og hneig máttvana
niður í stólinn. En nú kom einn af
gömlu ráðherrunum fram og stað-
næmdist við hliðina á dr. Madigan
og tók s,vo lil máls:
„Iiái Lama,“ sagði hann, „þessi
maður hefir í nótt reynl að flýja
musterisborgina og ljósta leyndarmál
um hennar upp meðal framandi
manna. Einn af varðmönnunum í
musterisgöngunum gekk fram til
þess að stöðva hann, en flóttamaður-
inn drap varðmanninn áður en aðrir
gátu komið til hjálpar og tekið hann
höndum. Nú er það yðar að dæma i
þessu máli. Jeg minni yður á, að
eins og á stendur um þetta mál, þá
heimta lögin líf fyrir lif.“
SÖRENSEN.
Framh. frá bls. .9.
þreytts manns. Og hann hefir
látið eins og' eklcert væri, þó að
jeg kæmi fram eins og hálfgerð-
ur vitfirringur — nei algerður
vitfirringur heima hjá honum!
Sjálfsásakanir Sörensens voru
þungar enda var hann í ann-
arlegu lmgarástandi og ekki
29. John stundi þungan. Hvað átti
hann að gera? En — ef þessir menn
töldu hann höfðingja sinn og drotn-
anda þá væri best að reyna, hve
mikil völd hann hefði.
Tzo Lin virtist geta fundið á sjer,
hvað John var að hugsa um, þýl að
liann gekk lil hans og hvíslaði:
„Veslings drengurinn. Þjer er nauð-
ugur einn kostur. Jeg iðrast þess að
jeg fór með þig og föður þinn hing-
að, en jeg varð að lílýða skipunum
þeim, sem mjer höfðu verið gefnar.
Þú getur ekki sýknað föður þinn, af
því mundi leiða, að þið yrðuð báðir
drepnir, þvi að fólkið sýnir þeim
lama enga vægð, sem bregst skyldu
sinni.“
— Hafið þið herðatrje? Ilvað kosta
þau?
— Tiu aura.
— Hafið þið engin ódýrari?
— Jú, við höfum nagla.
með sjálfum sjer eftir vöku-
nóttina.
Sem hetur fór gafst honum
ekki timi til að fara inn til for-
stjórans og hiðja hann afsökun-
ar — og hrósa honum fyrir
manngæsku. Honum fanst þó
ekki nema rjett og skvlt að gera
það. Forstjórinn hafði látið
frjettina herast úl og fjelagarn-
ir óskuðu Sörensen til hant-
ingju. — Þjer verðið að halda
veislu, sagði ungfrú Andersen.
Einhver töfraði fram portvíns-
flösku og skál skrifstofustjór-
ans var drukkin. Sörensen ósk-
aði að hann hefði haft síma, til
þess að láta konuna sína vita
hvað í efni var.
Hann tók sjer hifreið lieim
klukkan fjögur — heilum tíma
fyr en vanalega. Hann fór gang-
andi á hílstöðina, svo að enginn
skyldi halda, að framinn hefði
stigið honum til höfuðs.
Elsa var i ganginum þegar
hann kom vaðandi inn. Hún
rjetti honum brjef, sem hún
hafði verið að taka upp af gólf-
inu. Það var með nafni hans og
heimilisfangi prentuðu aftan á
með fallegu letri. Frímerkið
var stimplað, en framhliðin á
brjefinu var að öðru leyti ó-
merkt! Elsa horfði á brjefið og
hann sá að hún skildi. Hann
reyndi að stilla gleði sína.
— Jeg er orðinn skrifstofu-
stjóri! stundi hann móður. Og
við fáum tvöfalt kaup!
Hann tók hana varlega upp
og har hana inn í stofuna. En
þá voru kraftar lians líka
þrotnir.
30. „Gott og vel“! John rjetti úr
sjer og talaði með digurbarkalegri
rödd til Tzo Lin, „jeg skal fara að
óskum ráðsins. Látið fangann koma
alveg að mjer, svo að jeg geti talað
við hann í síðasta sinn, og biðjið alla
— lika varðmennina, að fara í hinn
endann á salnum.“
Tzo Lin leit tortryggilega á John,
svo kinkaði bann kolli til hans með
meðaumkyunarsvip og sá um, að
skipuninni væri hlýtt.
„Fall þú á knje fyrir mjer,“ sagði
John eins lágt og hann gat, „og
taktu vel eftir því, sem jeg ætla að
segja þjer — það er eina ráðið til
undankomu. Ef ]3að mistekst þá
verðum við báðir teknir af lífi — en
það verðum við líka, ef jeg neita að
dæma þig.“ Faðir hans kraup á knje
og hlustaði.
Hvað skeður nú? Lestu um
flóttann í næsta blaði.
Tóta frænka.