Fálkinn - 03.09.1938, Blaðsíða 13

F Á L K I N N
13
Krossgáta Nr. 284.
Skijring, lárjett.
1. viðurkenna. (i útbygging. 9 forn-
sögukáppi. 12 frjósa. 14 samkoma. 15
þrammar. 17 verkfæri. 19 ánauðug-
an. 20: bölv. 22 öskrar. 25 tilfelli. 27
kaka. 29. formenska. 31 fullkomlega.
32 utan húss. 33 ótt. 34 fæst ekki. 38
nesið. 40 neitar. 43 í andliti. 44
prejta. 40 farg. 47 vesæli. 4!) Lituð.
51 streyma. 52 á búsi. 54 innheimta.
55 ýiSJcvæmur. 56 úrgangur. 57 gælu-
nafii.
Skýring, lóðrjett.
2 á ferSalagi. 3 elur. 4 ber. 5 niSj-
ar. (i í bát. 7 forseti. 8 hávaSi. 10
feiti. 11 skæla. 13 í eldhúsi. 16 út-
skúfaSur 18 flærð. 19 uppgjöf. 21
niSji. 23 hundána. 24 lætur af hendi.
2(i hvassviSri. 28 vetlingur. 30 órjett.
34 hótun. 35 fljótinu. 36 trúir ekki.
37 agar. 38 verkfæri. 39 ávöxtur. 41
reipi. 42 beiskar. 45 ráf. 48 klína.
50 smjörliki. 52 slaöreyndir. 53
lialla.
Lausn á Krossgátu Nr. 283.
Ráðning, lárjett.
1 skóf. 6 gusa. 9 ofursta. 12 rofar.
14 les. 15 urmul. 17 lund. 19 lirat.
20 svaS. 22 rórri. 25 körg. 27 kera-
mik. 29 ergileg. 31 rófuliSur. 32 æSi.
33 kná. 34 raunalegt. 38 fæturna. 40
Ararats. 43 ótiS. 44 grænt. 46 Elsu.
47 safi. 49 anga. 51 rot'na. 52 bur.
54 útsær. 55 snerill. 56 hret. 57 lóan.
Ráðning, lóðrjett.
2 kaflar. 3 forn. 4 dul. 5 ess. 6 gaur.
7 samtöl. 8 þrusk. 10 reyr. 11 álegg.
13 auSar. 16 rakir. 18 drif. 19 Hirð.
21 verSmæt. 23 ókunnar. 24 reislan.
20 reknets. 28 mórar. 30 gunga. 34
ruSan. 35 ungi. 36 erta. 37 tregt. 38
fóSra. 39 tístir. 41 Alaska. 42 sumra.
45 æfur. 48 fast. 50 núll. 52 ber. 53
rit.
STÆRST OG MINST.
Á raftækjasýningu í Filadelfíu
eru til sýnis stærstu og minstu glóS-
arlampar heimsins. Sá stærsti er
10.000 watt og sá minsti, sem stúlk-
an heldur milli fingranna á hægri
hendinni er 0,102 watt, og er kall-
aSur ,,hveitikorniS“ í daglegu tali.
Fyrstu vikuna af apríl þylja hundr-
aS búddaprestar i Japan bænir yfir
50.000 dýrum, sem eru grafin víSs-
vegar kringum Saishihj-musteriS 1
Japan, en þar er stærsti dýragraf-
reitur í heimi. Hjer eru grafnir gull-
fiskar, páfuglar, apar, kanínur, sauS-
ir, endur o. s. frv. auk hunda og
katta. Samkvæmt skipun keisarans
eru grafir þessara dýra skreyttar
kirsiberjablómum á ákveSnum degi á
árinu, sjerstaklega ein gröfin, þar
LENI ItlEFENSTEIN
kvikmyndaleikkona hefir fengiS mik-
iS lof fyrir kvikmynd þá, sem hún
hefir gert af Olympsleikunum síS-
ustu, og nýlega er fariS aS sýna.
Þykir myndin frábær, enda liefir
Leni fengið þýsku kvikmyndaverS-
launin fyrir hana.
sem uppáhaldsköttur keisarans er
grafinn.
Þegar svo reyndist um lög sem sett
voru í Grikklandi hinu forna og
Egyptalandi, aS þau gerSu meira tjón
en gagn, voru þau ekki afnumin þeg-
ar í staS, lieldur var upphafsmaSur
laganna kallaSur fyrir rjett og dæmd-
ur til refsingar i hlutfalli viS þaS,
hve mikiS tjón lögin liefSu gert.
preslur og þessvegna varð Dayne að vinna
fyrir sjer. Cleeve sá það á svip langömmu
sinnar, að henni var ekki lilýtt til Dáyne.
,,Gleymdu ekki,“ sagði hún að lokum,
„að systir þín er fædd með tvímælalausri
löngun í lífsþægindi. Ef hún fær mikið fje
verður lnm hafin til skýjanna i samkvæm-
islífinu. En ef hún giftir sig af ást þess-
um Dayne til dæmis — verður hún ein í
miljónahóp grárra kvenna, sem enginn tek-
ur eftir.“
„En þá yrði hún kanske farsæl,“ dirfðist
Cleeve að segja.
„Ekki farsæl upp á rjettan máta, að
minsta kosti,“ svaraði gamla konan. „En nú
ætla jeg að lofa þjer að hlaupa til hennar
Erissu þinnar aftur.“
„Erissu minnar það var ekki lieppi-
lega að orði komist. Hún segir að jeg sje
vngsta veran, sem hún liafi nokkurntima
liitt. Hún virðist kunna miklu hetur við
Húgo Jaster.“
„Láttu mr. Dayne koma til mín,“ skip-
aði gamla konan.
„Hvaða erindi átt þú við hann?“ Cleeve
varð að spurningarmerki; en hún var gröm
og barði stafnum í gólfið:
„Heyrðirðu ekki hvað jeg sagði?“
Hafi Dayne orðið lorviða þegar liann var
kallaður þaðan, sem hann stóð, við hliðina
á Phyllis og farið með hann inn i stóru
stofuna, þar sem gamla konan sat og heið
lians, þá ljel liann það að minsta kosti ekki
á sjer sjá. Hann var á þeim aldri er manni
finst framkoma heimshórgarans standa og
falla með þvi, að liann kunni að dvlja ti 1-
finningar sinar.
„Þjer eruð metorðagjarn,“ var það fyrsta
sem frú Cleeve sagði. „Það kann jeg vel
við. En þjer lialdið víst að jeg sje engu
ráðandi af því að jeg fer að nálgast nírætt.
Þar skjátlast yður, góðurinn. Þjer eruð alt
of tindilfættur kringum harnabarnið mitt,
Iiana Phyllis. Jeg vil ekki hafa það.“
Dayne brosti. „Jeg lijelt þjer væruð harð-
stjóri og það er þá rjett. Jeg hefi aldrei
liitt stúlku, sem mjer liefir fallið jafn vel
við og ungfrú Gannell.“
„Því get jeg trúað. Ungfrú Cannell er
ljómandi stúlka.“ Hún hleypti brúnum eins
og hún viidi lita niður á liann. „Jeg vona að
mr. Alitee sje ekki sá uppskafningur að
Iiann láti yður verða varan við þá aðstoð,
sem þjer liafið innan um þetta fólk?“
Nú kom að Davne að hleypa brúnum:
„Aðstöðu?“
„Þjer eruð einskonar varðmaður, er ekki
svo?“
„Jú“, sagði liann, „og góður varðmaður.
Hingað lil liefir húsbóndinn ekki sagt mjer
að jeg ætti að borða með vinnufóikinu,
enda liefi jeg ekki verið hjerna lengi. Það
verður kanske á morgun.“
„Yitið þjer hversvegna jeg gerði hoð eftir
vður?“ spurði hún.
„Erindið mun vera að láta mig vita, að
jeg megi ekki líta á ungfrú Cannell.“
Frú Hvdon Cleeve liefði óskað að piltin-
um hefði vaxið orð liennar meira i augum
en þau gerðu. Hún sá að hann hafði það
ti) að bera sem gerði henni gramara í geði
en nokkuð annað í fari andstæðings: auga
fyrir þvi hlægilega. Dirfðist hann ekki að
láta eins og liaiin hefði gaman af lienni?"
„Nú, liverju svarið þjer þá?“ sagði hún.
„Að jeg er ástfanginn af Phyllis. Jeg vildi
óska að jeg gæti túlkað tilfinningar mínar
með fallegri orðum. Það sem orðið hefir
er livorki meira nje minna en afturhvarf.
Jeg trúði ekki á ásl, fyr en jeg hitti Phyllis.
Þegar jeg sá hana skildi jeg, að þessi und-
ursamlega tilfinning var þá lil i raun og
veru.“
„Mig varðar ekkert um tilfinningar yðar.“
„Ekki það? Jeg lijelt einmitt, að þjer
álituð vður varða um þær.“
„Og hverskonar ást er það, þegar luin
getur liugsað sjer að bjóða stúlku, sem
þarfnast peninga og lióglífis, fátæklinga-
líf ?“ Röddin titraði af fyrirlitningu.
„Mjer ljettir er jeg lieyri, að þjer getið
þó liugsað vður hjónahand liennar og min
innan takmarka möguleikans.“
„Það geri jeg einmitt ekki. Þetta er mesta
fjarstæða. Phvllis er bara að gera að gamni
sinu.“
„Þá liefi jeg ekki til einskis lifað.“
Frú Hydon Cleeve liarði í gólfið með
stafnum. „Jeg vil ekki hlusta á þetta.“ Augu
hennar skutu neistum.
„Jeg veit nú talsvert um yður,“ sagði