Fálkinn - 12.01.1940, Blaðsíða 13

F Á L K I N N
13
Krossgáta Nr. 313.
Lárjett. Skýi-ing.
1 ónæði. 4 himininn. 10 fita. 13
óhljóð. 15 skaði. 16 mannsnafn, |)gf.
17 ílát. 19 liluli. 20 soðið 21 ljós-
myndatæki. 22 hreyfi. 23 hriiinn-
dynur. 25 hallæri. 27 mjólk. 29 goð.
31 hjerað. 34 fornafn. 35 hanga. 37
mannsnafn fornt. 38 tjón. 40 eldur.
41 frumefni. 42 reyta. 43 ilfetar. 44.
æði. 45 vaxtaði. 48 mök. 49 tó:rn.
50 mótmæli. 51 lnda. 53 goð. 54
kirkjugrip. 55 hæla. 57 verja. 58
plógur. 60 fugl. 61 postuli. 63 afkom-
andi. 65 snáka. 66 flikurnar. 68
skipi. 69 titill. 70. eljusöm. 71 náði.
Láðrjett. Skýriug.
1 mynnis. 2 aula. 3 hugaðs. 5 drap.
6 ofbeldi. 7 skrautfat. 8 skekkja. 9
likamshluti. 10 lendar. 11 drykkur-
inn. 12 þrep. 14 einskonar tísku
íjjrótt. 16 atviksorð. 18 hemla. 20
amboða. 24 jurtagarð. 26 agn. 27
ræktun. 28 flatarmyndir. 30 mylsna.
32 komin i ljós. 33 timamark. 34
vex. 36 illmenni. 39 útbú. 45 flýja.
46 leikfang. 47 nagdýr. 50 örlaga-
dísa. 52. ertnir. 54 hleðslu. 56 tóman.
57 dvöl. 59 afgangur. 60 hugrekki.
61 neyðarmerki. 62 aðstoð. 64 slá.
66 liúsdýr. 67 frúmefni.
Lausn á Krossgátu Nr. 312.
Lárjett. Ráiðning.
1 hendin. 7 frægur. 13 bærði. 14
lásar. Í6 R. S. 18 mön. 20 kas. 21
M. A. 22 Ane. 24 Filipus. 27 fun.
28 beinn. 30 api. 31 turna. 33 Árný.
34 hnaus. 36 náin. 37 t. t. 38 fund.
40 sund. 42 rit. 43 Dana. 44 Kári. 45
G. H. 47 rask. 49 ekra. 50 G. K. 52
ergi. 54 kantu. 56 sýra. 58 Marne.
60 Lai. 61 ætlar. 62 stó. 63 Stafnes.
66 afl. 67 at. 68 ata. 69 L. í. B. 71
aæ. 72 hreld. 74 fínir. 76 marrar. 77
Ingólf.
Lóðrjett. Ráðning.
2 E. B. 3 næm. 4 Dröfn. 5 iðni. 6
n. n. 7 fl. 8 ráku. 9 æsast. 10 gas. 11
úr. 12 árabát. 15 banana. 17 snert.
19 pípa. 21 munir. 23 ein. 25 land.
26 Píus. 27 frá. 29 nýfarin. 32 undr-
ast. 34 hnask. 35 sukku. 39 una. 41
nár. 45 gemsan. 46 hratt. 48 kala. 49
etin. 50 grafa. 51 karlæg. 53 gró. 55
nafn. 57 ýla. 59 Ester. 61 æsing. 64
tala. 65 Elín. 68 arr. 70 bió, 72 ha. 74
F í. 75 R. L.
Ctbreiðið Fðlkann!
Myndin er af æfingum undir kappsiglingarnar • og siglararnir
þenja sig. Hvenær skyldum við fá að sjá siglingarsnekkjur
hjer á landi?
Erfið bið.
Morðinginn Eugen Wiedemann, sem
dæmdur var til dauða fyrir fjölda
mörg morð, sat lengi i fangelsi, með-
an beðið var eftir, að umsókn um
náðun frá dauðadómi gengi milli yf-
irvaldanna. t'að var vitað fyrirfram,
að sú náðun yrði ekki veitt, en fyrir
siðasakir er ávalt sótt um náðun á
þeim grundvelli, að aftökunni sje
breytt í æfilangt fangelsi. Wiede-
mann þótti biðin í fangelsinu svo ó-
þolandi, að hann sótti um, að af-
takan mætti fara fram þegar í stað,
og láir honum ])að víst enginn. En
vitanlega tekur það tíka tijna að af-
greiða þá beiðni, svo að Wiedemann
biður enn, ásamt Roger Million, sem
var samsekur lionum um morðin.
-m-O ■••*.-® -«fc-0 '«U-O -^-O'^-O •’ll.-O ««i^O -fc-O ^
Drokkiö Egils-öl ’
koin að lieimsækja liana í Rússlandi. En i
miðjum stiganum staðnæmdist hún og
starði forviða á hann.
Var þetta unnusti liennar, Dimitri von
Platonoff ?
Hann stóð þarna teinrjettur, svipliarður
og með hnyklaðar brúnir og horfði á hana
hörðum og hvössum augum. Hann rjetti
ekki fram hendurnar til þess að heilsa,
heldur hafði þær í jakkavösunum.
Dmitri? Þekkir þú mig ekki? Það er
hún Natasja þín. Þykir þjer ekki vænt um
að sjá mig?
Hann kom nær, leit þjófslega kringum
sig og hvislaði:
Vænt um að sjá þig? Ertu hrjáluð?
Ilvernig dettur þjer í hug að koma liingað?
Natasja starði forviða á hann og hvíslaði
með grátstafina í kverkunum:
Faðir minn sendi mig til þín, Dimilri.
Við höfum verið flæmd frá húsi og heimili
og mist alt. Faðir minn fjell i viðureign-
inni við uppreisnarménnina. Það var síð-
asti vilji hans, að jeg færi til Parisar og
leitaði hælis lijá þjer.
Dimitri forðaðist að horfa í bænaraugu
liennar. Hann stóð þarna ráðalaus og Ijet
fingurgómana leika um handriðið.
Hæli — heimili - hjá mjer? Hefirðu
ekki fengið hrjefið mitt?
Hvaða bréf? Jeg fjekk mörg hrjef
frá þjer, en það er langt síðan. Það siðasta
fjekk jeg í haust.
Jeg skrifaði þjer, að málaflutnings-
maður minn hjerna í borginni hefir sólund-
að þvi síðasta af eignum mínum, og þess-
vegna taldi jeg mig tilneyddan, að rjúfa
trúlofun okkar. Við getum ekki lifað af
ástinni einni saman er það? bætti hann
við ergilegur.
Það brjef hefi jeg ekki fengið.
Jeg taldi þögn þína sem samþykki.
Natasja hristi höfuðið.
Þú getur ekki búist við að fá svar
þegar þú vitjar ekki brjefa þinna á gisti-
húsið. Hjerna! —- hún tók heilan böggul
af brjefum upp úr handtöskuúni. - Hjerna
eru öll síðustu brjefin mín. Dyravörðurinn
afhenti mjer þau, svo að jeg gæti komið
þeim til þin. Mig grunaði ekki að þú liefðir
rofið hjúskaparheit þitt.
Hvernig útskýrðir þú þá, að jeg hefi
ekki skrifað þjer í inarga mánuði?
Það hryggði mig mikið, en faðir minn
huggaði mig altaf með þvi, að á þessum
róstutímum misfærist brjef svo oft.
Dimitri ypti öxlum óþolinmóður.
Sjerðu ekki hve ónærgætnislegt það
er af þjer, að koma hingað til mín?
Varir ungu stúlkunnar titruðu.
Er það alt og sumt sem þú liefir að
segja, til að hjóða mig velkomna?
Hann stappaði í gólfið.
Skilur þú þá ekki, að jeg get ekki
boðið þig velkomna í þetla hús?
Nei, Dimitri, jeg skil þig minna og
minna. Er þetta hús ekki heimili þitt. Jeg
las nafn þitt á liliðinu — en hvernig ferðu
að lifa svona ríkmannlega, úr því að þú
ert öreigi, að þvi er þú segir?
Dimitri leit undan til þess að sjá ekki
angistarsvipinn á Natösju.
Úr því að staðreyndum verður ekki
hrundið, og þú af einhverri ólieppilegri til-
viljun liefir ekki fengið brjefið mitt, þá