Fálkinn - 19.01.1940, Blaðsíða 3

F A L K 1 N N
3
VIKUBLAÐ MEÐ MYNDUM.
Ritstjórar: Skúli Skúlason,
Ragnar Jóhannesson.
Framkv.stjóri: Svavar Hjaltested
Aðalskrifstofu:
Bankastr. 3, Reykjavík. Sími 2210
Opín virka daga kl. 10-12 og 1-0.
Skrifstofa i Osto:
A n l o n Sl c h j ö t s g a d e 1 4.
Blaðið kennir út livern föstudag.
kr. 4.50 á ársfj. og 18 kr. árg.
Erlendis 24 kr.
Allar áskriftir greiðist fyrirfram.
Auglýsingaverð: 20 aura millim.
HERBERTS prent.
Skraddaraþankar.
„Tímarnir breytast og mennirnir
með“, segir niáltækið. Og allir munu
viðurkenna, að það hafi við stað-
reyndir að styðjast. Tíminn fleygist
áfram óðfluga, það er hans breyting.
Og mennirnir eldast um leið og skipta
um útlit og skoðanir. maðurinn, sem
fyrir tuttugu og fimm til þrjátíu ár-
um var á besta aldri, þróttmikill i
starfi, hárprúður og fullur að vöng-
um, er kannske í dag laslnirða og
föltir, kinnfiskasoginn og grár nieð
tungl í hvirflinum. Og maðurinn,
sem fyrir tuttugu árum var róttækur
byltingamaður sem prjedikaði á stræt
um og gatnamótum, er ef til vill i
dag oro'inn værukær afturhaldssegg-
ur, sem ógjarnan vill hræra sig úr
hægindastólnum. Slíkar og þvílik-ar
breytingar geta orðið á einstakling-
uinim, og það stærri og umsvifameiri
breytingar en hjer var drepið á. En
sje litið á heilar þjóðir, eða jafnvel
alt mannkynið í hcild, þá þurfum
vjer oft að lita á lengra timabil en
tuttugu — þrjátíu ár til að sjá mikl-
ar breytingar í hugarfari og slíku.
Ytri aðstæður breytast lika lijá ])jóð-
nm og mannkyni eins og einstakling-
mn. Nýjar uppgötvanir breyta miklu
í Jífi þjóða og einstaklinga. Og oss
finst oft, að skoðanir vorar og hegð-
ii n hafi verið kátleg og barnaleg
fyrir nokkrum árum Skrítið1 finst
oss t. d. að lesa það, að fyrir tuttugu
árum var auglýst í Reykjavikurblöð-
unum, að flugvjel væri lil sýnis fyr-
ir 50 aúra og að hljómsveit mundi
skemta til þess að auka á ánægjunál
Já, víst hefir margt breyst, þótt eitt
virðist óumbreytanlegt: heimska
mannanna. Fyrir tuttugu árum lijcldu
vís't flestir, að ógnir síðustu heims-
styrjaldar myndu ekki endurtaka sig.
Menn hjeldu, eða rjettara sagt von-
uðu, að sú breyting hlyti að hljótast
af skelfingum bins óttalega ófriðar-
báls, að styrjaldir mundu nú ekki
framar þjá lieiminn. En hvað lengi
leið, áður en sú von fjekk áfall, og
hvernig er ekki komið nú? Tímarnir
breytast, en flónskan og forherðing-
in ekki.
—o-o— ■
Hinn 14. april ár hvert staðnæmisl
eitt af strándvarnarskipum Banda-
rikjamanna við New Foundlands-
banka, þar sem „Titanic“ siikk forð-
um, til þess að heiðra minningu
hinna 1517, sem fórust er skipið
sökk. Vjelin er stöðvuð, kirkjufán-
inn dreginn að hún og áhöfnin rað-
ar sjer í fylkingu á þilfarinu, en
l'oringi skipsins les útfararrítúalið
úr helgisiðabókinni. Síðan er skotið
af fallbyssum og skipið heldur á-
fram . . . . (Time, New York).
Eimar Benedíktsson látinm.
Höfuðskálci íslendinga er fallið i
valinn.
.4 hrjóstrugu og eyðilegu annesi
kvaddi hann lifið þessi viðförli vik-
ingur í ríki andans, sem hafði fjöld
of farið og sjeð um heima atla. Og
útsærinn. sem hann kvað svu faa-
nrlega nm, sgngur nú sín ómsterku
lítfararljóð gfir snillingnnm liðnum.
Einar Henediktsson unni hafinu,
elskaði blik þess og hrannir, víð-
áttnr þess ug voga, og eftir því
skirði lmnn Ijóðasöfn sín. Og hann
valdi sinn hinsta dvalarstað i sam-
ræmi við þá ást.
Æviatriði og verk þessa stórskálds
er ekki þörf á að rekja nú. Svo
kunn eru þau öllum íslendingum, og
það er ekki lengra síðan en í haust,
að hans var minsl rækilega á opin-
berum vettvangi vegna sjötíu o g
fimm ára afmælis hans. Enda er
það að inaklegleikum, að íslenska
þjóðin varðveiti minningu hans vel.
Ljóðstörf hans eru lofsöngurinn um
ísland, borin uppi af trúnni á ís-
lenska þjóð, tign hennar og aðal.
Hann var skáld hins risandi sjálf-
stæðis.
Islensk tunga mun gegma Ijóð
hans, og list hans skal lifa, það er
i samræmi við þái trú hans sjálfs,
að: —
„Komi hel og kasti mold og grafi.
kvistist lífsins trje á dauðans arin,
sökkvi jarðarknör i myrka marinn.
myndasmiðar andans skulu standa".
rj
í Finnlandi hefir landi vor Gunn-
ar Finsen, læknir, gerst sjálfboða-
liði, og mun stunda þar læknisstörf.
Þetta er ekki i fyrsta sinn, sem
Gunnar kynnist ógnum vígvallanna.
Hann fór til Spánar i borgarstyrj-
öldinni þar, sömuleiðis sem sjálf-
boðaliði, í liði lýðveldisstjórnarinn-
ar. — Gunnar er sonur Villijálms
Finsen sendisveitarritara í Osló. og
er sjálfur islenskur rikisborgari.
62 mönnum bjargað úr sjávarháska.
- fretrrg
10. þ. m. lókst áhöfninni á tog-
aranum Hafstein að hrífa væna bráð
úr klóm Ægis. Þýska flutningaskipið
Bahia Blanca, 8558 smálestir að
stærð, var að sökkva 00 sjómílur út
af Vestfjörðúm í ausandi regni,
þungri öldu og þreifandi náttmyrkri.
Skipið hafði lenl í ís um kvöldið
og jakar norðurhafsins liöfðu þjarm-
að svo fast að síðum |)ess, að leki
kom að því. Neyðarskeyti voru send
út og varð togarinn Hafsteinn fyrst-
ur á vetlvang og tókst áhöfn hans
og skipstjóranum, Olal'i Ófeigssyni.
með dirfsku og snarræði, að bjarga
(illum Þjóðverjunum, sextíu og tveini
ur að tölu. Útlitið var orðið ó-
glæsilegt á hinu þýska skipi, það
var orðið hálffult af sjó, skipshöfn-
in var að berjast við að komast í
björgunarbátana og leggja frá, en
tnennirnir voru óvanir að fást við
Framh. á bls. ih.
Ólafur Ófeigsson, skipstjóri.
FRÆKILEG BJÖRGUN.
Áhöfnin af hinu sokna skipi, fíahia
Btanca. Myndin er iekin fyrir „Fálk-
ann“ af Vigfúsi Signrgeirssyni.
Vegna styrjaldarinnar í Kína og
þeirra anna, sem hún leggúr Japön-
um á herðar, mega skólapiltar i
Japan nú ekki lesa ástarsögur nje
æfintýri. Kenslumálaráðuneytið jap-
anska ákvað i vor að taka allar slík-
ar bækur úr skólabókasöfnunum og
fjölda útlendra rithöfunda er bann-
að að lesa, svo sem John Galsworthy,
Thomas Hardy og John Joyce. Við
rannsókn hafði komið á daginn, að
skólapiltar lásu mest rómantiskar
skáldsögur, en höfðu ekki nægilegan
áhuga fyrir hinni ..þjóðlegu hern-
aðarstefnu".
(„Cavalcade", London).
o-o
Það er sagt um Abessiniumenn, að
þeim sje ekki þvegið nema þrisvar
eftir fæðinguna, þegar þeir giftast
og þegar þeir eru látnir. En að
öðru leyti fyrirlíta þeir innilcga
vatn og sápu.
(Neiv York Sun).