Fálkinn - 09.02.1940, Page 13

F Á L K I N N
13
TIL VÍGSTÖÐVANNA.
Breskir ög amerikanskir hernaðar-
frjettaritarar að leggja upp frá flug-
vellinum i Hendon, London, áleiðis
til vígstöðvana.
—o—o—
Hótun Mussolinis um að taka
franska Somaliland er ekki nærri
eins alvarleg og hún sýnist. Þeir eru
margir í Róm, sem reyna að halda
aftur af /7 dnce og líta þeir þannig
á málið:
Ef ítalir ráðast á Somaliland er
Abessynía töpuð. Uppreisn, sem nú
stendur yfir í þrem fjórðu hlutum
Abessyníu mun breiðast yfir alt
landið. í Aoussa-i’ylki við landamæri
Somalilands ráða abessinskir rasar
lögum og lofum. Harrar er að heita
má í umsátursástandi og Addis Ab-
eba enda lika. Til dæmis um ástand-
ið má nefna, að nú er ómögulegt
að rækta kaffi i Abessyniu, en áður
kom besta kaffi heimsins þaðan.
ítalirnir í Harrar drekka kaffi frá
Brasiliu. Ef ítalskur her mundi
ráðast inn i Somaliland inundi hann
verða á milli tveggja elda þar.
(Marianne, París).
—o-o—
Krossgáta nr. 317.
Lárjett. Skýrim/.
1 svar. 4 vatn. 10 snéri. 13 útbúi.
15 vinna. lti nagla. 17 veik. 19 þjóð-
flokkur í S.-A. 20 hljóð. 21 í bókum.
22 grett. 23 goð. 25 fat. 27 manns-
hafn. 29 bor. 31 nemcndur. 34 frum-
efni. 35 rauk. 37 sótthreinsandi efni.
38 hirtir. 40 ár. 41 frumefni. 42
frumefni. 43 baknags. 44 bók. 45
frægðina. 48 temja. 49 frumeind. 50
þjóðflokk. 51 hik. 53 frumefni. 54
kvenmannsnafn, ef. 55 án. 57 lnigði.
58 votar. (iO tímabil. (il lit. (53 blauð-
ir. G5 jurtarhluta. (i(i mannvirkin. 68
tiíti. 69 beita. 70 lokanna. 71 fum.
Lóðrjelt. Skýring.
1 við. 2 keisari. 3 lin. 5 eftirskrift.
6 eyja í Kína. 7 ilát. 8 lund 9 frum-
eíni. 10 íláti. 11 villigöltur. 12 ílát.
14 fatnaði. 16 illa fengnar. 18 stein-
efni. 20 yfirhafnir. 24 starfsmenn.
26 sporbaugur. 27 dvergur. 28 fylk-
iskonungana. 30 heystaflar. 32 ski]).
33 betrana. 34 slagi. 36 mögulegt. 39
mánuður. 45 skemdir. 46 á. 47 brúk-
ar. 50 föl. 52 brauðið. 54 mat-
reiðsla. 56 bítur. 57 viðbót. 59 höf-
uðborg. 60 l'æða. 61 forðageymsla.
62 fljótið. 64 hækkun. 66 mælieining.
(i7 óþektur.
Lausn á krossgátu nr. 316
Lárjett. Ráðning.
1 bresta. 7 bálkur. 13 Vikan. 14
fráar. 16 ar. 18 kok. 20 ótt. 21 F. F.
22 mók. 24 laumast. 27 ala. 28 atast.
30 nál. 31 ungur. 33 saft. 34 innir.
36 eigi. 37 Tr. 38 Erna. 40 næst. 42
ar. 43 æfin. 44 fjas. 45 óf. 47 afar.
49 ólán. 50 K. A. 52 ljón. 54 reigi.
56 álit. 58 Jason. 60 Ire. 61 álasa.
62 óra. 63 alfaðir 66 Guð. 67 her-
sveitir. 68 agi. 69 nit. 71 mi. 72
spann. 74 annar. 76 fjarar. 77 ein-
læg.
Lóðrjett. Ráðning.
2 R.v. 3 eik. 4 skolt. 5 taka. 6 an.
7 B. F. 8 árós. 9 láttu. 10 kat-. 11 ur.
12 hamasi. 15 ófarir. 17 rótar. 19
smán. 21 fluga. 23 kaf. 25 unna. 26
alin. 27 agi. 29 Stefano. 32 netanál.
34 innar. 35 ræfli. 39 rif. 41 sjá. 45
óljóst. 46 fjara. 48 reif. 49 ógeð. 50
kisum. 51 ataðir. 53 ósa. 55 Irak. 57
lag. 59 nagar. 61 árinn. 64 lina. 65
inni. 68 apa. 70 tal. 72. sj. 73 nr.
Á ENSKUM SPOItVÖGNUM
eru það nú víða stúlkur, sem taka
við peningunum af farþegum.
Myndin sýnir, hvernig þessar stúlk-
ur eru búnar í Manchester.
-o-o—
í ræðu sinni í Wilhelmshafen í
vor sagði Hitler meðal annars: „Það
voru Þjóðverjar, én hvorki Eng-
lendingar nje Frakkar, sem bygðu
Hradchin (háborgina i Prag). Það
voru þýsku keisararnir, sem bygðu
Bæheim fyrir tíu öldum.“ En Hitler
liefir ekki komist yfir að lesa al-
gengar þýskar kenslubækur. Því að
í þeim stendur þetta: Mathias d’-
Arras frá París lauk við smíði há-
borgarinnar Hradschin árið 1339
og hafði hún þá verið í smíðiim í
sex ár. Eftir að hann hafði lokið
við höllina bygði hann kirkjuna, í
santa stíl og dómkirkjuna í Nar-
bonne, og var þakið hærra en á
Notre dómkirkjunni í Paris. Hitler
hefir gleymt þessum manni; rjett-
um 600 árum eftir að hann lauk við
hið mikla listaverk sitt.
(Le Journal, Paris).
—o-o—
ódýrt. Og svo setjum við hana hjerna á
horcSið, beint á móti minni og keppumst
svo af öllum kröftum. Við spörum bæði
Ijós og liita með þvi að vera báðar i sömu
stol'unni.”
Það fór eins og frú llolger hafði spáð.
Daginn eftir fjekk barónessa Natasja Alex-
androwna von Franzow heimavinnu hjá
svuntuvérksmiðju í Berlín og þurfti nú ekki
að ganga hús úr húsi lil þess að fá atvinnu.
Þó að kaupið væri lítið og erfiðið mikið,
þá hafði hún þó að minsta kosti fvrir mal
og fór jafnvel að hugsa til að safna sjer í
ný föt.
Og hin ömurlega einstæðingstilfinning
hennar rjenaði nú, er lnin var allan daginn
með frú Holger, sem hæði var alúðleg og
skemlileg, og hafði lag á að kæta liana.
Tíminn leið og jólin fóru að nálgast.
í hvert skifti, sem Natasja fór með frú
Holger í svuntugerðina, til þess að skila al'
sjer vinnu og sækja efni, staðnæmdist hún
við ákveðna götuauglýsingu og las um hljóm-
leika Donkósakkanna, sem nú höfðu verið
ákveðnir annan dag jóla.
„0, ef ég gæti farið þangað!“ andvarpaði
hún. „Jeg get ekki lýst, hve jeg þrái að heyra
móðurmál mitt og söngvana að heiman."
„Farið þjer þarigað!" sagði frú Holger við
bana. „Takið yður bessaleyfi til að kosta
upp á það, ef yður finst þjer megið ekki sjá
af peningunum til þess.“
En Natasja hristi höfuðið áköf.
„Nei, jeg hefi ekki levfi til þess. Fvrst verð
jeg nú að safna fyrir húsaleigunni “
„Hún má gjarnan hiða, þangað til i næsta
mánuði.“
„Nei, þjer megið ekki freista mín með
því. Ef jeg fer að safna skuldum, þá felst
mjer alveg hugur. Jeg verð líka að kaupa
mjer sk(í. Þessir eru bráðum botnlausir og
svo slilnir, að ])að borgar sig ekki, að sóla
þá oftar.“
En af meðfæddri góðfýsi og skilningi,
hafði frú Holger sjeð, hve mikil unun vesæl-
um útlaga hlaut að vera að því, að geta kom-
ist á hljómleika landa sinna.
Þegar allar kirkjuklukkur borgarinnar
hringdu inn jólin, fann Natasja undir jóla-
trjenu, sem frú Holger hafði skreytt, að-
göngumiða að hljómleikum Donkósakkanna.
Hún stóð sem steini lostin og horfði á liann
itm stund — svo fleygði hún sjer um háls-
inn á vinkonu sinni, og þakkaði henni grát-
andi, hrærð af þakldætistilfinningn.
„Það tekur ekki, að vera að þakka þetta,
Natasja,“ sagði frú Holger og kysti hana.
„Yðar gleði er min gleði. Mig langaði til að
gefa yður jólagjöf, sem yður þætti vænt um,
og jeg sje, að jeg hefi liitl á það rjetta.“
Löngu eftir að kertin voru brunnin út á
litla jólatrjenu sálu vinkonurnar og bjeldust
í hendur og töluðu saman í einlægni. Frú
Ilolger sagði frá manninum sínum íArgent-
ínu og Natasja sagði frá hinu glataða föður-
landi sínu, sem hún þráði, bæði i vöku og
svefni.
,,En annan jóladag kemur ættjörðin lil
mín ofurlitla stund,“ sagði hún glöð. „Á ann-
an jóladag hevri jeg landa mína syngja
söngva Rússlands og það á jeg yður að
þakka, María.“
13. KAPÍTULl.
Natasja von Franzow sal uppi á efstu
svölum i stóra salnum, innan um hóp af
stúdentum og ungum áhugamönnum. Hún
var vonglöð, og ljet sig dreyma með opin
augun, án þess að taka eftir kliðnum .kring-
um sig.
En þegar kyrt var orðið rjetti hún úr
sjer í sætinu, og starði niður á söngpallinn,
er söngmennirnir komtt inn á sviðið fylklu
liði, eins og hermenn, og röðuðu sjer, en