Fálkinn - 01.03.1940, Blaðsíða 5

F Á L K I N N
o
Franeo sendi þegar skeyti til
Madrid aÖ biðja um leyfi tit þess
að vera viðstaddur jarðarförina.
Stjórnin gaf honum leyfið um-
svifalaust, án þess að gruna, að
ilt væri á seyði. Hann fór svo
méð póstskipinu til Las Palmas
og engum fanst það grunsam-
legt, að Pollard og fólk lians fór
með sömu ferð, svona eins og
af tilviljun.
Æsandi stundir.
17. júlí fór svo jarðarförin
fram, þó ekki ícsingalaust. Til
dæmis gerðu svndikalistar til-
raun til að bera rauðan fána i
likfylgdinni. Andrúmsloftið var
hlaðið æsingi og óró, ekki síður
á kanarisku eyjunum en á sjálf-
um Spáni. Menn fundu það á
sjer, að eitthvað blaut að gerast
á næstunni.
Næstu nótt barst fregn um
uppreisnina í Marokko. Á aðal-
útvarpsstöð hersins sat einn fylg-
ismanna Francos, ungur liðsfor-
ingi, og beið símskeytis. Honum
leiddist að bíða, svo að hann
skrapp frá rjett sem spöggvast
til að fá sjer glas.
,, En þegar hann fimm mínútum
síðar kom aftur, brá honum held-
ur en ekki í brún. Einn stall-
bróðir lians, sem hann vissi að
var fvlgismaður ríkisstjórnarinn-
ar, — stóð á miðju gólfi og
glápti með fullkomnu skilnings-
Ieysi á símskeyti, sem var á dul-
máli. Hann ætlaði samstundis
að hlaupa með það til yfirmanns-
ins, en um leið og hann sneri
s.jer við var ýtt við honum með
marghleypu, símskevtið var rifið
út úr höndum hans og lionum
sjálfum ýtt inn í verkfæraskáp
og hann lokaður þar inni.
’ Bvlting í Marokko var hafin.
Pað var boðskapur skeytisins.
Og nú varð liðsforinginn að
kama skevtinu til Francos, livað
sem það kostaði. I þrjár klukku-
stundir hringdi hann árangurs-
laust í simann. Undir dögun
tókst lionum loks að liitta Franco
í „Hotel de Madrid".
()g siðan liófst
flóttinn í flugvjelinni.
I mesta flýti vakti Francö Poll-
arti majór og stúlkurnar og sagði
þeim, að nú yrðu þau að hendast
af stað. Þau, majórinn og kven-
persónur hans, flýttu sjer út á
flugvöllinn beina leið eftir þjóð-
veginum, en Franco læddist út
um bakdyr gistihússins og fór
ýmsar þvergötur og leynismug-
ur, til að eftir honum vrði ekki
tekið.
Arabahöfðinginn.
A flugvellinum beið enski flúg-
maðurinn reiðubúinn, skrúfan
dundi í kyrru morgunloftinu.
Óðara og allir voru komnir um
bofð hóf hún sig á loft.
Þegar komið var út vfir At-
lantshaf skifti Franco um föt.
Hann varpaði einkennisbúningi
Framh. á hls. Í4.
Gamalt og nýtl samhliða: Upp að Lacre-Coeur
kirkjunni á Montmartre í París ligqja hæði tröppur
og járnbraut.
Brött gata i Mexico, með fjöldamörgum tröppum.
TRÖPPUR í GÖTUM FYR OG NÚ
Nú á dögum er jafnan unnio
að því, að göturnar sjeu lárjettar
og mishæðalausar. Menn haí'a
ekkert með brekkur og lvæðir
að gera lengur, slíkt gerir ekki
annað en tefja lúð hraðfara líf
nútímans, sem setur boðorðið:
„timinn er peningar”, i öndvegi.
Og það er liverju orði sannara,
að hinar lárjettu, beinu línur og
hin víðu, sljettu torg eru áferðar-
falleg og hentug. Þar er með
i)ðrum orðum hægt að sameina
það hentuga og það fagra. En
þó segja margir, sem aðstæður
hafa liafl til samanburðar, að
það sje býsna fallegt og skemti-
legt að sjá liinar bugðóttu, mis-
liæðótlu götur í gömlum borg-
um þar úti í hinum stóra heimi.
Því það, þótt gömlu borgunum
hafi verið brevtt á margan hátt,
eítir því, sem tímar liðu og þær
fengið meiri og meiri nýtísku-
svip, eru þó víða ennþá til borg-
arhlutar með gamaldags götum,
forfálegum húsum. Göturnar eru
þar sniðnar eftir þvi, hversu yf-
irborð jarðarinnar leit út, þar
sem þær voru lagðar. Það var
minni vinna lögð í það í gamla
daga að jafna hæðirnar og fylla
nældirnar. Endu höfðu menn þá
ekki sömu tæki og nú til þess að
laga náttúruna að vilja sihum
og þörf.
Þar sem borgir standa í fjall-
lendi er auðvitað ekki ennþá
liægt að leggja lárjettar götur.
En gömlu hliðargöturnar litu alt
öðru \ísi út en þær nýju. Þar
sem bratt var voru lagðar tröpp-
ur. Ýmsar götur í Mexíco eru
einkennandi fyrir þessa gatna-
tegund, en auðvitað þektust þessi
tröppustræti víða um lönd. Einna
frægastar eru Gala-tröppurnar i
Konstantinopel. Er sagt að á
þeim tröppum liafi verið miklu
skemtilegra um að litast, áður
en Kemal Pascha hjóf endurreisn-
arstarf sitt og gerbreytti hinu
forna Ósmannaríki og vandi
Tyrki á vestræna háttu. Þá var
ósvikinn Austúrlandablær vfir
þessum tröppum, það var órofn-
ara samræmi milli vegfarenda
og þessarar einkennilegu götu en
nú, þegar Tvrkinn hefir tarnið
Framh. á hls. Vi.
Tröppugata i Xeapel.
Þetta eru hinar frægu Gala-tröppur i Konstantinopel