Fálkinn - 03.05.1940, Side 13

FALKINN
13
Krossgáta nr. 329.
57 álfu. 59 þefa. (i() skyldmenni. 01
fugl. 02 sti'ilka. 04 í segli. 00. veisla.
07 titill.
Lárjett. Skýring.
1 persónufornafn. 4 viðarborð. 10
frœ. 13 tóbak. 15 rjúka. 10 þjóð. 17
grísk eyja. 19 háls. 20 æða. 21 þak-
ið. 22 stæði. 23 léýnd. 25 utan lands.
27 fleygt. 29 drykkur. 31 björgunar-
tæki. 34 haf. 35 keisari. 37 nær. 38
fjær. 40 dynur. 41 óþektur. 42
skammstöfun. 43 umturni. 44 eigin-
leika. 45 ótaminn. 48 mynnist. 49
verslunarmál. 50 kraftur. 51 lik. 53
ónefndur. 54 mannsnafn. 55 liestur.
57 veitt. 58 kvenmannsnafn. 00 ensk
aðalsætt. 01 viðkvæm. 03 bjálfar.
05 bílategund. 00 bæjarnafn. 08 jöt-
unn. 09 svað. 70 útgangs. 71 efni.
Lóðrjett. Skýring.
1 dýr. 2 skynjar. 3 blóm. 5 fje-
lagstákn. 0 sveit. 7 skepnur. 8 átt-
ungur. 9 goð. 10 ínat. 11 húsi. 12
gruna. 14 verkfæri. 10 mjór. 18 gras.
20 skip. 24 niúsik. 20 eldur. 27
mannsnafn, ef. 28 stúlkunni. 30 þjöð-
hetja. 32 elska. 33 veikja. 34 fjandi.
30 grát. 39 hvíld. 45 fyrir aftan.
4(i mannsnafn þf. 47 svíða. 50 lram-
koma. 52 illmælgi. 54 aftur. 50 litir.
Lausn á krossgátu nr.328
Lárjetl. Ráffning.
1 æsa. 4 Grikkir. 10 kal. 13 fífl. 15
allar. 10 tæta. 17 illar. 19 mal. 20
heróp. 21 dóna. 22 auk. 23 ánum.
25 agni. 27 óbær. 29 ál. 31 silfurtær.
34 As. 35 Láru. 37 lamir. 38 unna.
40 atóm. 41 hr. 42 sú. 43 magn. 44
rúm. 45 órafull. 48 mun. 49 an. 50
aki. 51 ein. 53 Ra. 54 hlyn. 55 gnýr.
57 eitra. 58 aurar. 00 Óttar. 01 KEA
03 ruðul. 05 snar. 00 horfa. (>8 mana.
09 aur. 70 tnálgagn. 71 ris.
Lóffrjett. Ráðning.
1 æfi. 2 síld. 3 aflóa. 5 Ra. (i
ilma. 7 klaufum. 8 kafk. 9 Ir. 10
kærur. 11 atóm. 12 lap. 14 langsunt.
10 tenærum. 18 rani. 20 Hábæ. 24
málarar. 20 illhrina. 27 ótrúlega. 28
ósannað. 30 látún. 32 fara. 33 risu.
34 angur. 30 Róm. 39 nam. 45 ókyrr.
40 Forberg. 47 linur. 50 altar. 52
uýrum. 54 hitar. 50 raðar. 57 Etnu.
59 runi. 00 ósa. 01 köl. 02 afa. 04
las. 00 há. 07 Ag.
sj? |iU
Ím,|. J
Maoriarnir á Nýja Sjálandi kunna fjölda fallegra dansa, sem
sýndir eru í viðhafnarbúningum við hátíðleg tækifæri. Hjer er
ntynd af einni slíkri sýningu.
- Nú vona jeg aö jtú komir hress
og endnrnœ'rð heim, Amalia.
Hvcrnig líst Jtjer á sundfötin
min. Jeg prjónaði jtau sjátf.
Hefir ekki orffið Igkkjufall
þranuna fram og aftur um dagstofuna
og var altaí að líta úl um gluggánn, seni
vissi út að götunni.
Henni var gersamlega ömögulegt að hafa
liugann við lestur núná, jafnvel ekki upþ-
áhalds lesefni hennar, tískublöðin, gátu hald-
ið henni við efnið.
Því lengur, sem á leið, því. óþolinmóðari
og ókvrrari varð hún. Hún hlustaði eftir
hverju smáhljóði innanhúss og eftir hverju
bílgauli á götunni.
Loksins, þegar kirkjuklukkurnar tilkyntu,
að komið væri hádegi, staðnæmdist hifreið
fyrir utan húsið hennar.
Og nokkrum mínútum síðar tilkynti vinnu-
konan:
„Herra Nikita Abrainitsj Osinski."
Sonja fór á móti honum og starði á hann,
full eftirvæntingar. Öþolinmæði liehnar varð
enn meiri er hann, án þess að segja orð,
lokaði hurðinni vandlega eftir sjer og dró
dyratjaldið fyrir.
„Þú hefir vonandi vanið griðkonuna þína
svo vel, að liún stendur ekki á hleri,“ voru
fyrstu orðin, sem hann sagði.
„Komdu með mjer inn í dyngjuna mína,“
hvíslaði hún með áfergju, „þar liefi jeg lát-
ið setja tvöfalda liurð til vonar og vara.“
Þau fylgdust að inn þangað. Þegar lnirð-
inni liafði verið lokað helti Sonja sjer yfir
hann.
„Það er ósvífni af þjer að láta mig kvelj-
ast svona lengi í óvissunni. Jeg hefi verið
eirðarlaus síðan snemma í morgun.“
Hann skeytti engu hvað hún sagði, en
hlammaði sjer ofan í stól, tók sígarettu af
reykborðinu hjá sjer og góndi á eftir reyk—
hringunum, sem liðuðust upp i loftið. Hon-
um varð ekki meira um þó Sonja jysi yfir
hann skömmum, en gæsinni, sem vatni er
skvett á.
„Ef þjer viljið leyfa mjer að skjóta að
orði, þá ætla jeg að henda yður á, að heim-
sóknartíminn er ekki fyr en um þetta leyti,
náðuga ungfrú Jegorowna," sagði hann
spottandi.
„Jeg hefi aldrei orðið þess vör hingað til,
að [)ú semdir þig að venjulegum samkvæm-
issiðum,“ svaraði Sonja þver.
„Það væri óvarkárni af mjer að gleyma
því, eins og nú stendur á . . . . Setjum svo,
að við værum skyggð!“
„Skyggð . . . . ? Þú gerir mig hrædda.
Segðu eitthvað fór þetta í liundana lijá
okkur?“
„Nei, ekki skaltu óttast það. Það liefir alt
farið að óskum. Alveg eftir áætlun. Niðri á
götuhni eru strákarnir að hrópa um auka
útgáfu af blöðunum."
„Hvað hrópa þeir?“ spurði hún með á-
fergju.
„Njósnari handtekinn! Einkaritari doktors
Eysoldts fangelsaður fyrir þjófnað og njósn-
ir!“
Augnaráð Sonju varð djöfullegt. „En
hvað jeg ann henni þess vel. Þú munt liafa
keypt hlað?“
„Vitanlega." Hann dró hlað upp úr hak-
vasanum.
„Lofaðu mjer að sjá. Jeg verð að sjá það
svart á hvitu, að hún sje komin undir lás
.... þessi .... þessi skynhelgi engill."
„Lestu liátt, svo að jeg geti notið ánægj-
unnar aflur,“ sagði Nikita og hagræddi sjer
í stólnum.
Sonja las:
„Fangelsun, sem þykir tíðindum sæta,
var gerð í morgun í Eysoldtsverksmiðjun-
um. Doktor Walter Eysoldt hafði í gær lesið
einkaritara sínum, rússneskri stúlku, fvrir