Fálkinn - 21.02.1941, Side 13

F Á L K I N N
13
\
KROSSGÁTA NR. 366
Lái'jett. Skýring.
1. geymslupláss, 4. gefandi, 10.
nugg, 13. hest., 15. þaki, 16. geng,
17. ekki sáður, 19. smalamaður, 21.
kona, 22. guð, 24. vant, 26. bæ, 28.
smáfiskur, 30. hlutafélag, 31. dýr, 33.
skátadeild, 34. fornafn, 36. mann, 38.
lýðveldi, 39. mikillar, 40. ávextirnir,
41. vinnuhjú, 42. verkfæri, 44. matar-
ílát, 45. iþróttafjelag, 46. liljóð, 48.
skúr, 50. dvöl', 51. þrumugný, 54.
hljóðtæki, 55. kveikur, 56. jarðsetja,
58. skánar, 60. grænmetið, 62. hræðsla,
63. drykknum, 66. skjót, 67. efni, 68.
sárara, 69. skel.
LóÖvjett. Skýring.
1. sitjandi, 2. æða, 3. óhamingjan,
5. mikil, 6. fer á sjó, 7. getur ekki
slaðið upp, 8. tala, 9. hlaup, 10. forn-
saga, 11. alsleysi, 12. rigning, 14.
vangi, 16. þrenning, 18. líkamshlut-
ann, 20. þollaus, 22. dæld, 23. mann,
25. þur, 27. skemdist, 29 dauf, 32.
spítu, 34. iðulega, 35. afhending, 36.
fiska, 37. mjaka bh., 43. hljóðaðir, 47.
eyju, 48. ílát, 49. kona, 50. balann,
52. á höfði, 53. svin, 54. klæða, 57.
ganað, 58. lækning. 59. málstuðning-
ur, 60. svað, 61. manns, 64. eitur, 65.
frumefni.
LAUSN KROSSGÁTU NR.365
Lárjett. Ráðning.
1. L.G.L., 4. stroffa, 10. háf, 13.
Oran, 15. ýmsar, 16. dala, 17. filj-
ur, 19. ófarir, 21. slóg, 22. ána, 24.
jurt, 26. Atlandshafi, 28. orð, 30. auk,
31. sáa, 33. Si, 34. JHS, 36. sug, 38.
S. F., 39. stjórar, 40. skrónar, 41. Au,
42. ket, 44. óma, 45. næ, 46. NNV,
48. böl, 50. San, 51. orðaskiftin, 54.
klær, 55. arð, 56. straf, 58. bræðin,
60. austar, 62. loða, 63. Eiður, 66.
kusa, 67. æfi, 68. sprakan, 69. rif.
Lóðrjett. Ráðning.
1. lof, 2. gris, 3. lallað, 5. Týr, 6.
Rm., 7. ósyndur, 8. fá, 9. fró, 10.
Harris, 11. alið, 12. far, 14. njót, 16.
dauf, 18. ugluhreiðri, 20. fjaðurmottu,
22. ána, 23. ask, 25. fossana, 27. liaf-
ræma, 29. ritun, 32. ásana, 34. jók,
35. sat, 36. ská, 37. góa, 43. rökræða,
47. volæði, 48. B.S.A., 49. lið, 50.
snatur, 52. ræða, 53. írsk, 54. krof,
57. fasi, 58. blæ, 59. NEP, 60. Ara,
61. raf, 64. I. R., 66. U. K.
þægilegt verkefni til sálgreiningarathugana
sinna.
Nú var liann 57 ára, þó að svo væri góðri
heilsu óg smekkvísum klæðskera fyrir að
þakka, að hann virtist vera tíu árum vngri,
og honum hafði tekist að ná því áliti, að
hann væri með mestu glæpamannasjer-
fræðingum í heiminum. Og úr því að svona
var, gat ungur og uprennandi maðiir, eins
og Barry Blyth, sent ekki hafði lagt undir
sig heiminn ennþá, ekki skotið skollevrum
við bendingu frá slíkri heimild.
Barry var fljótur á leiðinni á „Yardinn“.
Þar lá vitanlega fyrir honum skipun um að
koma til Mertons yfirmanns sins og gefa
skýrslu, undir eins og hann kæmi. Hann
fór því samstundis þangað, barði á dyrnar
á skrifstofunni og fór inn.
„Jæja,'sagði forstjórinn i hvössum tón,
sem áltaf táknaði, að hann væri súr og ön-
ugur. „Hvar hafið þjer verið?“
Blyth fulltrúi stóð teinrjettur eins og ný-
liði.
„Jeg fór------“
„Setjist þjer,“ tók Morton fram í, „jeg
hefi ekki heimtað, að þjer stæðuð eins og
spíta upp á endann.“
Blyth settist.
„Jeg fór — —“ byrjaði hann aftur.
Forstjórinn tók fram í: „Þjer fóruð beint
til Hampstead og skoðuðuð líkið. Hvers-
vegna getið þjer ekki sagt það strax? Jeg
get aldrei fengið yldíur til að skilja, að
tíminn minn er dýrmætur. Hafið þjer orðið
nokkurs vísari, sem máli skiftir,"
„Það vona jeg, sir.“
„Látið þjer mig þá heyra það.“
Barry hafði búist við þessari spurningu
og svar lians var nákvæmi eins og áætlun
járnbrautar, en miklu auðveldara að fylgj-
ast með því. Þegar hann hafði lokið frá-
sögninni sagði Merton, og kinkaði kolli:
„Þjer virðist hafa gert alt, sem liægt er
að gera, eins og sakir standa. En hvað er
með stúlkuna?"
„Jeg hefi sent lýsingu á henni til allra
stöðvanna.“
„Auðvitað. Annars skylduð þjer hafa
fundið mig í fjörunni. En nú er um að gera,
að hafa gát á þessum unga inanni, er það
ekki Vane, sem hann heitir ....? Gott,
hafið þjer auga með honum. Annaðhvort
hefir hann þekt stelpuna, eða hann hefir
orðið skotinn í henni, þegar hann sá hana.
Og í báðum tilfellunum reynir hann að ná
til hennar,“
„Jeg hefi gefið skipun um, að hafa gát
á honum, herra forstjóri.“
„Hvað er með ibúð Cluddams? Funduð
þjer fingraför?"
„Nei, jeg rannsakaði það undir eins og
jeg kom aftur í „Yardinn".
„Tröll taki svínið, sem fann upp hansk-
ana,“ tautaði forstjórinn. „Jeg geri ráð fyr-
ir, að Peters sje viss um, að það hafi verið
að það hafi verið kvittanir, eða hvað hann
kallar það, í þessari öskju?“
„Hann segist vera alveg viss um það.“
„Já, hann ætti að vita það. Hver veit
nema það sje hann, sem hefir myrt Clud-
dam og leikur nú svona á ykkur.“
„Mjer hefir líka dottið sá möguleiki í
hug, sir, en hann hefir ágæta fjarverusönn-
un frá því um kvöldið áður og alla nóttina.
Skýrslan um það kom með fingrafara-
skýrslunni. Eftir kvöldmat sat Peters og
var að spila kotru við húsbóndann, mann-
inn, sem á liúsið, sem hann leigir í. Svo
kom mágur húsbóndans, sjómaður, heim
úr ferðalagi alveg óvænl. Það var ekki von
á honum fyr en eftir tvo daga, og það var
ekki búið að veggfóðra gestaherbergið, sem
hann átti að vera í, svo að húsbóndinn
spurði Peters, hvorl hann mætti setja sófa,
handa sjómanninum að sofa á, inn í her-
bergið hans. Peters hafði ekkert við það
að atliuga, og svo fengu þeir báðir í staup-
inu, áður en þeir fóru að liátta. Sjómaður-
inn segist sofa afar laust, og hann fortekur,
að Peters hafi farið út úr herberginu um
nóttina.41
„Jæja, þá sýnist það ekki geta komið til
mála. Haldið þjer nú áfram, Blvth, og lát-
ið mig -vita undir eins, ef eittlwað kemur
fram, sem máli skiftir.“
Barry fór aftur inn á skrifstofu sina, sem
hann hafði ásamt samverkamanni sinum,
sem var fulltrúi eins og hann. Hann var úti
í bæ i málarannsókn, og Blyth settist og
kveikti sjer í pípu. Svo fór hann að skrifa
niður, það sem gerst hafði um daginn. Svo
hringdi hann í innanhússímann og spurði,
hvort Martin væri kominn aftur. Hann f jekk
það svar, að Martin væri í matsalnum að
fá sjer bita, en mundi koma að vörmu
spori.
„Segið honum, að hann þurfi ekki að
flýta sjer,“ sagði Blyth, en eftir tvær mín-
útur var yfirlögregluþjónninn kominn.
„Setjist þjer,“ sagði Barry og skaut tó-
bakstuðruni sinni til lians vfir borðið. „Jeg
vil gjarnan rifja þetta all upp með yður,“
hjelt hann áfram, meðan Martin var að
troða i pípuna. „En segið mjer nú fvrst,
hvað hafðist upp úr rannsókn vðar í íbúð
Cluddams. Jeg hefi auðvitað fengið það,
sem þjer skrifuðuð, en mig langar að heyra
nánar um aukaatriðin.“
„Það er nú fátt um það að segja,“ svar-
aði yfirlögregluþjónninn, sem sjaldan var
orðmargur. „Við fundum auðvitað mikið
af fingraförum, en þau voru öll eftir Clud-
dam sjálfan, Peters eða þvoltakonuna. Jú,
látum okkur sjá,“ sagði hann, „svo voru
lika nokkur smá fingraför, þau efu eflaust
eftir stúlkuna —- Evu Page—“
„Það er mjög líklegt," sagði Blyth. „En
við getum ekki gengið' að því sem gefnu,
fyr en við höfum fundið hana. Cluddam
getur hafa haft lieimsóknir af kvenfólki.“
Martin samþykti þetta með því að kinka
kolli.
„Mjer er bölvanlega við þennan litla
kassa með brunnu brjefunum,“ sagði Blyth
ergilegur. „Hann gæti gefið manni ástæðu
til að halda, að Cluddam liafi verið myrtur
af einhverju fórnarlamhinu sinu, en þá