Fálkinn - 23.05.1941, Page 13

FÁLKINN
13
KROSSGÁTA NR. 378
Lárjett. Skýring.
1. jarðsprunga, 4. kona, 10. fatnað,
13. kyrt, 15. kendar, 16. ljetist, 17.
maður, 19. skipshafna, 21. ganga, 22.
tímabils, 24. tunnan, 26. bernsku-
stöðvar, 28. þungi, 30. forsetning, 31.
slæm, 33. þyrping, 34. trylli, 36.
berja, 38. hrylla, 39. borg í Albaníu,
40. lirukka, 41. íþróttafjelag, 42. riki,
44. andvari, 45. lireyfing, 46. hljóð,
48. samtenging, 50. skel, 51. sann-
nefnið, 54. kvikmyndahúsi, 55 skelf-
ing, 56. atviksorð, 58. heyið, 60. liand-
legginn, 62. vælum, 63. liljómar, 66.
maður, 67. titill, 68. þvælir, 69. op.
Lóðrjett. Skýring.
1. kona, 2. dani, 3. 80 ára, 5. krass,
6. skátadeild, 7. skammar, 8. fjelag,
9. veitingastofa, 10. sjómaður, 11.
vangi, 12. gruna, 14. verks, 16. kona,
18. iðnaðarmann, 20. fuglarnir, 22.
elska, 23. grös, 25. ílát, 27. auður,
29. maður, 32. vatnið, 34. borðuðu, 35.
leynifjelag, 36. ekki saklaus, 37. fisk-
ur, 43. dauðdagi, 47. skessa, 48. eld-
stæði, 49. skraut, 50. góðmenni, 52.
hestum, 53. angi, 54. tjóni, 57. lykta,
58. goðs, 59. otað, 60. fugls, 61. egg,
64. hrylla, 65. hor.
LAUSN KR0SSGÁTUNR.377
Lárjett. Ráðning.
1. mök, 4. samóvar, 10. U.S.A., 13.
eril, 15. náþef, 16. hnoð, 17. yfrinn,
19. Asmara, 21. atti, 22. fes, 24. óaði,
26. lifrarpylsa, 28. apa, 30. tré, 31.
ról, 33. K.A., 34. S.H.S., 36. frú, 38.
Ge, 39. fráneyg, 40. sollinn, 41. et,
42. æir, 44. RAF, 45. Ag, 46. las, 48.
ýta, 50. óðu, 51. meinsemdina, 54.
faun, 55. aki, 56. Nóra, 58. Ilákons,
60. óungur, 62. rikk, 63. oturs, 66.
sala, 67. óra, 68. ágerast, 69. ris.
Lóðrjett. Ráðning.
1. mey, 2. örfa, 3. kirtla, 5. ann,
6. má, 7. óþverra, 8. VE, 9. afa, 10.
unaðar, 11. sori, 12. aða, 14. liti, 16.
H.M.A.S., 18. Niflheiminn, 20. sólar-
laginu, 22. fat, 23. spé, 25. sakfelt, 27.
flengur, 29. parta, 32. ógnað, 34. snæ,
35. sýr, 36. for, 37. úlf, 43. stekkur,
47. smakka, 48. ýsa, 49. ami, 50. ó-
argar, 52. Enok, 53. nóns, 54. fáir,
57. auli, 58. hró, 59. Sog. 60. óss,
61. Ras, 64. te, 65. Ra.
Hún brosti illkvitnislega um leið og hún
sagði siðuslu orðin.
Barry brosti aftur.
„Jeg er hræddur um, að úlfliðirnir á yð-
ur sjeu of grannir fyrir handjárnin mín,
annars væri það freistandi fyrir mig, að
refsa yður fyrir þessi orð,“ svaraði hann
með uppgerðar alvöru. „Hve langt haldið
þjer að verði þangað lil að þjer- komið
aftur, því að ef þjer verðið ekki fljótar,
fáum við engan miðdegisverð heldur að-
eins kvöldmat. Og hvert eigum við eigin-
lega að fara?“
Samkvæmt tillögu Marrible urðu þau
sammála um, að fara lil Pére Louis, sem
var lítill veitingastaður skamt frá Folies
Bergére. Eva fór út úr stofunni um leið og
Jack, í ganginuur’sagði hún við harin: „Ger-
ið það fyrir mig, að fara inn til karlmann-
anna og yfirgefið þá ekki fyr en við liitt-
umst á veitingastaðnum.“
Jack fanst þetta grunsamlegt. „Vitanlega
geri jeg eins og þjer óskið,“ sagði liann,
„en jeg skil ekki hvað fyrir yður vakir.
Nú er alt í besta lagi ......“
„Gerið það fyrir mig, að malda ekki í
móinn,“ tók hún fram í. „Þjer sögðuð að
þjer treystuð mjer ........“
„Það get jeg líka — í öllu tilliti.“
„Þá gerið þjer þetta fyrir mig. En fljótt,
annars fara þeir að furða sig á, hvað hafi
orðið af yður.“
Jack tók liendi liennar og kysti hana.
„Jeg botna ekkert í þessu,“ sagði liann stilli-
lega, „en þjer skýrið það fyrir mjer í ann-
að skifti, farið þjer bara, jeg skal fara
til þeirra."
„Þjer eruð vænn,“ sagði hún og lienni
vöknaði um augun. Svo flýtti hún sjer nið-
ur stigann, og Jaclc fór til karlmannanna,
sem sátu og röbbuðu og rejTktu sígarettur.
„Ættum við ekki að fara inn á barinn
niðri og fá okkur snajjs í skyndi,“ sagði
Jack glaðlega.
„Hversvegna ekki i x-ólegheitum og jafn-
vel tvo eða þrjá?“ svaraði Mai'rible. „Þið
ungu mennirnir þurfið altaf að flýta ykk-
ur svo mikið. “
Þeir fengu sjer tvö glös í mestu nxakind-
um og óku svo til Pére Louis, og þar virtust
allir þekkja Marriþle. Eva kom mjög stund-
víslega, og fór lofsorðum unx kjúklinginn,
sem Marrible liafði valið handa lienni, og
var liann upp með sjer af því.
„Jeg kann vel við þennan veitingastað,“
sagði hann, „þvi að þetta er einn af þeim
fáu stöðum í borginni nú orðið, sem nokk-
uð Parísarsnið er á.“ Það var nægur tínxi
til að komast í leikbúsið, og Barry var gerð-
ur út i símaixn, til þess að velja staðinn og
biðja um aðgöngumiða.
„Jeg var heppinn,“ sagði hann, þegar
hann konx aftur, „jeg fjekk fjögur sænxi-
lega góð sæti í Casino. Það eru venjulega
þolanlegar leiksýningar þar.“ Marrible vildi
endilega borga nxatinn, af því að hann
hafði í'áðið staðnunx, og varð aftur úr með
Blyth, þegar hin tvö fóru út í bifreiðina.
„Jæja, livað nú?“ spurði hann.
„Hiin fór beint þangað,“ sagði Barry i
hljóði, „og það er ekkert að athuga við
stúlkuna, sem hún býr lijá. Hún gengur á
listaskóla. Ungfrú Page stóð við þar í tult-
ugu mínútur, svo kom hún út, gekk nokk-
ur skref þangað til hún náði í bifreið og
ók svo beint hingað.“
„Nú vona jeg, að það vei'ði skenxtilegt á
Casino, Blyth,“ sagði Mari'ible upphátt,
„annars látunx við yður sæta ábyi'gð.“
Og svo fóru þau öll inn í vagnimx.
XII. KAPÍTULI.
Daginn eftir flugu þau öll samaxx til
London. Það fyrsta sem Blyth gerði, var
að fax'a nxeð Evu á Scotland Yai'd. Jack fór
með þeim, en var skilimx eftir í biðstof-
unni, og Barry fór með Evu inn til Mertons
vara-lögi-eglustjóra, sem tók á móti henni
þurrlega, eins og honum var lagið, en ekki
ineð ókurteisi þó.
„Jæja, ungfrú Page,“ sagði hann. „Það
eruð þá þjei', senx eruð unga stúlkan, sem
við lxöfunx unxsnúið öllu til að finna.“
„Jeg lxefði átt að segja yðui', sir,“ tók
Bari'y fram í, „að ungfrú Page hefir sjálf
óslcað eftir að mæta hjerna.“
Svo sagði Eva: „Jeg verð að játa, að jeg
hefi hagað mjer eins og bjáni. En sjáið
þjer, nxr. Morton, þetta morðmál hefir farið
i taugai'iiar á nxjer. Jeg hljóp á burt sein
fætur toguðu, án þess að liugsa út í, hvaða
afleiðingar það gæti liaft.
„Jú,“ sagði Mortón alvarlegur, „jeg skil
að það hefir vei'ið liræðilegt áfall. Blyth
fulltrúi, senx hringdi til nxín i nxorgun, áð-
ur en þið fóruð frá París, sagði mjer, að
þjer lxefðuð í liyggju að gera kröfu til arfs-
ins eftir Cluddam.“
„Já, jeg ætla mjer það; í fyrstu gat jeg
ekki liugsað nxjer að hreyfa við einum eyri
af þessu fje, en síðar, þegar jeg fór að
jafna mig, fann jeg að þetta var flónsku-
legt. Cluddam hafði fjeflelt föður minn,
og jeg geri ráð fyrir, að þetta lxafi átt að
vera einskonar aflausn fyrir það.“
„En hún kom nokkuð seint,“ sagði Mor-
ton. „En þjer nxunuð nú konxast að raun
um, að peningar eru til nxargra liluta nyt-
samlegir. Ilann var ríkur nxaður, skal jeg
segja yður.“
„Já, jeg geri ráð fyrir þvi.“
Merton tók blýant og fór að handleika
hann. „Jeg nxun ekki þurfa að taka. það
franx, að okkur er ánægja að því að lijálpa
yður eins og við getum. Þjer munuð standa
í sambandi við Blvtli fulltrúa framvegis
og láta liann vita, hvers þjer óslcið. Hafið
þjer hugsað yður, að setjast að í „Carris-
col“ eða lxúsinu í Harrow Road?“
Það fór hrollur um stúlkuna. „Jeg get
hvorugan staðinn liugsað mjer til að dvelja
á, eins og sakir standa.“
„Það er ekki nenxa eðlilegt,“ sagði Mor-
ton, eins og liann vildi eyða spurningunni.
„Frú Jenkins mun efalaust. .. .“
Hann þagnaði og Eva hló uppgerðar-
hlátui'.
„Þjer megið ekki vera reiður henni,“
sagði liún biðjandi. „Frú Jenkins og Grace
eru góðar og hjálpfúsar, og það vakti ekki
T