Fálkinn - 24.07.1942, Blaðsíða 2

r
'l
F Á L K I N N
Hinn nýi sendifnlltrúi U. S. A.
Þegar sendiherra Lincoln Mac-
Veagh var kvaddur hjeðan, til þess
að taka við sendiherraembætti
Bandaríkjastjórnar i Suður-Afríku,
var Carlos J. Warner jafnframt skip-
aður til þess að gegna embætti
sendiherra hjer, sem Charge d’Af-
l'aires. Hafði herra Warner dvalist
hjer alllengi áður, sem sendiráð við
amerikönsku sendisveitanna og kynt
sjer íslandsmál.
Hinn nýskipaði sendifulltrúi hef-
ir gegnt stöðum i utanríkissveit
Bandaríkjanna um langan aldur og
er sjerfræðingur í alþjóðarjetti. I
langri þjónustutíð sinni i ýmsum
löndum heims hefir hann haft tæki-
færi til að fylgjast með straumum
þeim, sem að lokum mættust i ógn-
um heimsstyrjaldarinnar. Hann var
til dæmis fjögur ár í sendisveit
Bandaríkjamanna í Berlín og fór
ekki þaðan fyr en eftir að striðið
m.illi Breta og Þjóðverja var komið
í algleyming. Þannig hefir hann
sjeð ýmsar af loftárásum þeim, sem
Bretar gerðu á meginlandið í fyrra.
M. a. var hann eitt sinn sjónarvott-
ur að því, er sprengja fjell niður i
næstu götu við þá er hann átli
heima i, og varð 6 mönnum að
bana. 1 annað skifti komst hann i
það, að hjálpa samstarfsinanni sin-
um úr sendiráðinu til þess að bjarga
reitunum úr hibýlum sínum, en hús-
ið sem hann átti heima í, hafði
orðið fyrir sprengjum. Herra War-
ner fór frá þýskafandi 7. október
síðastliðinn, rjettum tveimur mán-
uðum áður en Japanar gerðu hina
níðingslegu árás á Pearl Harhor,
sem varð til þess að Ameríka fór í
stríðið.
Hr. Warner er maður 43 ára gam-
all, fæddur i Cleveland í Ohio. Hann
stundaði nám við hinn fræga há-
skóla Harvard og útskrifaðist frá
laganúmi í lagadeildinni þar. Siðar
lagði hann stund ú lögfræði við
háskólann i París.
Á árunum 1924—28 lagði hann
stund "á lögfræðistörf bæði í Banda-
ríkjunum og i Þýskalandi, en gekk
þá í þjónustu utanrikismálastjórnar
Bandaríkjanna. Síðan hefir liann
gegnt fjölmörgum störfum fyrir
stjórn sína og m. a. dvalið í Buenos
Aires, Argentínu, Bogota í Columbia,
Colon og Panama City í Panama,
Havana á Cuba og loks í Berlín,
svo sem áður er getið.
Neftóbaks-
umbúðir keyptar
Kaupum fyrst um sinn umbúðir af skornu og
óskornu neftóbaki sem hjer segir:
1/10 kg. glös með loki . . . kr. 0.42
1/5 kg. glös með loki ... — 0.48
1/1 kg. blikkdósir með loki — 1.50
1/2 kg. blikkdósir neftóbaki) (undan óskornu — 0.75
Dósirnar mega ekki vera ryðgaðar og glösin verða
að vera óbrotin og innan í lokum þeirra samskonar
pappa- og gljápappírslag og var upphaflega.
Keypt verða minst 5 stk. af hverri tegund.
Umbúðirnar verða keyptar í tóbaksgerð vorri í
Tryggvagötu 8, fjórðu hæð (gengið inn frá Vesturgötu)
á þriðjudögum og fimtudögum kl. 2—5 síðd.
TÓBAKSEINKASALA RÍKISINS.
Bókafregn.
NÁTTÚRUFRÆÐINGURINN.
Annað hefti 12. árgangs kom út
nýlega og er síst eftirbátur fyrir-
rennara sinna, þó góðir væru. Er
þetta hefti helgað dr. Helga Pjeturss,
í tilefni af nýafstöðnu sjötugsafmæli
hans, og fjalla allar ritgerðirnar um
jarðfræði. Ritstjórinn, Jóhannes Ás-
kelsson jarðfræðingur, skrifar um
doktor Helga og segir þar í stuttu
máli frá hinum merku jarðfræði-
rannsóknum hans, sjerstaklega þeim,
sem orðið liafa til þess að gerbreyta
eldri skoðunum á jarðfræði íslands
— ráðningu hans á þvi hvernig og
livenær móbergið hefir myndast.
Ritgerð þessari fylgir skrá yfir rit
og ritgerðir dr. Helga um íslenska
jarðfræði.
Næst kemur ritgerð Ólafs Jónsson-
ar framkvæmdastjóra um Öskju-
vatn. Rekur hann þar samkvæmt
bestu fáanlegum heimildum breyt-
ingar þær, sem orðið hafa á Öskju
og Öskjuvatni síðan 1875, og mun
enginn þessu máli betur kunnugur
en Ólafur. Ritgerð þessi er ómiss-
andi öllum þeim mörgu, sem gera
sjer ferð til Öskju. Er þetta lengsta
ritgerðin í heftinu og fylgja bæði
teikningar og myndir.
Þá skrifar dr. Jón Gíslason, um
efni úr annari átt, ritgerð sem heit-
ir „Upphaf náttúruvísinda og Ar-
istoteles. Er þar margt merkilegt að
finna um athuganir þessa fræga
fornspekings á náttúrunni og leidd
rök að því, að Aristoteles hefir kom-
ið auga á margt, sem síðari tíma
menn mistu sjónar á.
Guðmundur Kjartansson jarðfræð-
ingur skrifar grein um „Fjallamynd-
un". Þessa grein ættu allir, sem
vilja gera sjer Ijóst hvað það er,
sem þeir hafa daglega fyrir augurn,
að lesa. Því að hjer er í Ijósu og
stuttu máli skýrt frá því, livaða öfl
eru að verki þegar fjöllin myndast.
Þau öfl skiftast í tvent: hin inn-
rænu og hin útrænu — þ. e. eftir
því hvort þau koma neðan úr jörð-
inni eða verka á yfirborð hennar.
Er skýrt svo ljóst frá þessu efni,
að allir geta skilið.
Jóhannes Áskellsson segir frá skelj-
um í jarðlögum við Hvítá i Borgar-
firði — liæsta skeljalaginu, sem þar
hefir fundist. Guðmundur Bárðar-
son hafði áður ritað um sævar-
menjar við Borgarfjörð og Hval-
fjörð, og er þetta framhald af þeim
rannsóknum.
Næst kemur ritgerð Jakobs Lín-
dals um „Jökulmenjar í Fnjóska-
dals- og Kinnarfjöllum". Rannsókn-
ir á þeim gerði Líndal vegna at-
hugana dr. Helga Pjeturs á jökul-
menjum i Skriðugili nyrðra, en út-
lendir jarðfræðingar höfðu ekki orð-
ið sammála um niðurstöður dr.
Helga. Er þessi ritgerð hin fróð-
legasta, en nokkuð strembin þeim,
sem lítið hafa lesið um jarðfræði,
en athuganir höf. ná í rauninni
miklu víðar en til áðurnefndra
athugana dr. Helga Pjeturss.
Bjarni Jósefsson ritar skemtilega
og fróðlega grein um gullið í sjón-
um, og á þar hvorki við jmrsk eða
síld heldur beinlínis gull, en menn
hafa lengi vitað að það er til í sjón-
um, þó enginn hafi orðið ríkur á
því. — Pjetur G. Guðmundsson seg-
ir frá leirtegund i Öskjuhlið, sem
hann telur vera hveraleir, og ef
svo reynist hafa verið hverir í
Öskjuhlíð einhverntíma í fyrndinni.
Loks skýrir Jón Eyþórsson frá
breytingum íslenskra skriðjökla á
árunum 1930—41. Hefir hann gert
ársmælingar á hreyfingum fjól-
margra islenskra jökla, og komist
FRJÁLSIR FRAKKAR EYÐILEGGJA ÞÝSKT SKIP.
Franski kafbáturinn „Le Jour de Gloire“ þótti vinna hreysti-
legt afrek er honuni tókst að sökkva þýsku kaupfari skamt
undan Þýskalandsströnd. Þjóðverjar vörpuðu djúpsprengjum
alt i kringum bátinn, svo að hann gat ekki komist í kaf, en
samt komst hann undan, eftir að hafa verið innikróaður i
3 daga. lijer sjest báturinn vera að koma i enska höfn.
að mörgum merkilegum niðurstöð-
um um jöklana, sem yfirleitt hafa
dregist saman, þó að undantekning-
ar sjeu frá því. •—
— — Alt eru þetta efni, sem al-
menningur ætti að hafa gaman af að
kynna sjer, ekki síst uprennadi
skólafólk. — Náttúrufræðingurinn
gegnir stórmerkilegu lilutverki: að
fræða jDjóðina um það, sem henni
stendur næst. Og svo lieppilega hef-
ir til tekist frá öndverðu, að ritinu
hafa jafnan stjórnað ágætir menn,
sem hafa haft skilning á því, að
flytja ritgerðir sem almenningur
skilur og hefir gaman af, og að
lialda til haga þeim nýjungum og
vísindalegum uppgötvunum, sem
gerðar hafa verið viðvíkjandi liinni
undursamlegu náttúru íslands.
KAUPIÐ »FÁLKANN«