Fálkinn - 24.07.1942, Blaðsíða 14

14
F Á L K I N N
15 BÖRN .... Frh. af bls. 3.
inn, sem jeg bjóst við að þvo daginn
ei'tir, ]>au eldri höfðu getið sjer til
uin tíðindin, sem jeg kæmi með.
Nú komu ]>au lilaupandi til að
kyssa mig, og biðja mig að hvila
mig. Jeg breiddi út faðmlnn og faðm-
aði að mjer svo mörg sem mjer var
auðið. Jeg tárfeldi al' gleði og blygð-
aðist mín innilega t'yrir að efast um
að jeg elskaði ])au öll.
Jeg og maðurinn minn ólumst
upp í sveit, skariit frú Le Mars í
Iowa, hann var tángefinn ungur
bóndi og einn af 12 systkinum.
Við vildurn hafa mannmarga fjöl-
skyldu. Okkur kom ekki í tiug að
takmarka barneign, ])ví við trúðum
því að ])að væri heilsuspillandi og
óguðlegt, og að nokkru leyti af því
að við vorum barnelsk.
Ef einhyer liefði spáð mjer því,
að jeg ætti að eiga 15 börn, hefði
jeg áreiðanlega orðið piparmey. Jeg
tietd konur uin giftingu hafi djúpa
ást á börnum. Móðurástin þróast i
hlutfalli við barnatölu. Jeg vildi
ekki beinlínis livetja aðrar konur
til að eiga mörg börn, en eigirðu
2, þá geturðu ineð ánægju sjeð fyrir
því þriðja, og hafir þú 9 geturðu
bætt við þvi ílunda.
Og jeg vildi segja það heilsugóð-
um konum, sem eru barniausar af
])ví þær óttast barnsfæðinguna:
tíleymið þið þeim, það er ekki meira
en að dýfa sjer ofan i kalt vatn.
Viðbrigðin eru undraverð. Oft mat-
reiddi jeg kvöldverðinn handa fjöl-
skyldunni, þvoði ílátin, kom börn-
unum í rúmið, og hafði eignast nýtt
barn að morgni. Tvisvar sinnuin
kom það fyrir að barnið var fætt
þegar læknirinn kom, en þá var
vegurinn sem verstur af bleytu og snjó.
Jeg varð heilsubetri með hverju
nýju barni. Einu sinni varð jeg að
ganga undir nppskurð við botn-
langabólgu og öðru sinni varð jeg
lasin af inflúenzu. Að þessu undan-
teknu hefi jeg aldrei fundið til las-
leika.
Nú þreytist jeg ekkert af hússtörí-
unum. Við hjónin föruin á dans
einu sinni í viku, þar dönsum við
vals og foxtrott alt kvöldið. Þetta
lætur heimskuiéga í eyrum, en við
verðum sem ung í annað sinn.
Við bjuggum .úti í sveit fyrstu 18
árin eftir að við giftum okkur, og
unnum af kappi og stóðum ekki að
baki annara bænda, að visu fátæk,
en liöfðum hrausta heilsu og nóg að
liorða til þess að harðnaði í ári, og
þurftum ekki gð neita okkur um
alla hluti. Nokkrum sinnum á kvöld-
in fórum við á lireyfimyndasýning-
ar. Oftast vorum við þó lieima og
þá kringum pianóið. Jeg spilaði,
allir sungu. Ef börnin höfðu deill
að deginum, eða við hjónin orðió
ósammála, tivarf það alt í söngnum.
Þegar erfiðu tímarnir komu, var
okkur ekki liægt að bjargast á
sveitabúskapnuin; fluttum við þá til
bæjarins La Mars. Þar seldi mað-
urinn minn lífsábyrgðir, og vann
hverja vinnu, sem l'yrir kom.
Kennetli vann i sölubúð, Marian og
Adeline í vislum. En það kom einn-
ig fyrir að við sáum í botninn á
íláti matarbirgðanna.
Einu sinni þegar Hutli, sem þá
var G ára, kom heim l'rá skólanum,
varð hún fyrir bifreið. Læknarnir
sögðu að luin liefði fengið heila-
hristing, liún gæti dáið og hún gæti
tifað, ekkert væri hægt að gera, að-
eins að bíða. Hún var enn meðvit-
nndarlaus morguninn eftir, þegar
Mr. Klostermann — sem hafði venð
lijá henni uin nóttina — reis upp
og kvaðst liafa kvalir í síðunni.
Læknirinn flýtti sjer með hann á
sjúkrahúsið. Hann hafði fengið botn-
langabólgu. Að fáum mánuðum liðn-
um átti jeg von á nýju barni.
Þó það elsta barnanna væri að-
eins 17 ára, þá komu þau heim til
bjargar, Kenneth, Marian og Ade-
S E L 0-fiImar - papplr - plötur
fyrir fag- og leiklærða ljósmyndara.
Heimsþeklar ljósmyndavörur
Selochrome og
SELO - Panchrome filmur
einnig fyrir yðar myndavjel eru seldar
viða í Reykjavík og í flestum kauptúnum landsins. Biðjið kaupmann yðar um
SELO-FILMU.
Heildsöluverðlistar og glugga-auglýsingar til kaupmanna og kaupfjelaga hjá
ILFORD-SELO-Islandsumboð;
G. M. BJÖRNSSON
Símnefni Thule, Reykjavík. Skólavörðusíg 25.
line, öldungis eins og riddaralið
Bandaríkjanna á myndasýningunum.
Þau tóku að sjer gæslu á Huth, —
sem nú var aftur komin til með-
vitundar — og hinum börnunum 7,
og matbjuggu til kvöldverðar, on
jeg hraðaði mjer til sjúkrahússins.
Jeg var peningalaus og vasabók
mannsins mins tóm. Ávísun fynr
80 dölum, sem hann átti von á,
hafði tafist.
„Fáðu lán í bankanum,“ sagði
Kenneth.
Morguninn eftir fann jeg banka-
stjórann og tiafði jafnfraint með
injer í dátitlum böggti það, sein við
áttum alj verðmætum smálilutum
og þar á meðal úrin. feg hafði al-
drei .beðið um lán og var óstyrk.
„Hvað' vantar yður mikið?"
Mjer óx kjarkur. Við þurftum mat
og jeg hugsaði mjer að biðja um
heldur meira en minna.
jeg orðið að setja upp aukabað,
hafi jeg átl von á barni.
Þar sem 17 eru í fjölskyldu, reyn-
ir engin til að hefja sig yfir ann-
an og engin gæti það. Börnin eru
hamingjusöm, þau vita að þau eru
liluti af stórri fjölskyldu, þau
skemta sjer betur, engin er af-
skektur, enginn feiminn, enginn er
hafður útundan. Þau hafa vanið hverl
annað. Ha.fi jeg kent þeim nokkuð
þá er það liógværð og góðgirni.
Þegar mjer kemur til hugar að
minnast þess, sem jeg liefi gert fyr-
ir börnin min, þá verður sú liugsun
í fyrirrúmi, hvað þau hafi gerl
fyrir. mig.
Jeg vildi jeg ælti 12 börnum
fleira, eins og þau — jæja, minsta
kosti einu fleira.
Readers Wgest.
„Getið þjer lánað mjer 10 dali?‘L,
Hann brosti og afhenti mjer löSj
dali án allrar tryggingar. Við höfð-í, !
um okkur i gegnum þessi erfiðu ár.B i
betur en fiestar fjölskyldur aðrar.Ca
beinlinis vegna barnanna, jafnvelRi
yngstu drengirnir hjálpuðu okkur.
I>eir seldu blöð og tímarit. Þegar at-
vinnan batnaði, lór Kennetli til Cali-
forniu og fjekk vel borgaða stöðu
hjá fjelagi, sem lireinsar töt. Hann
skrifaði svo systrum sínum að koma
og vinna á sama stað og liann, og
skömmu seinna flutumst við öll til
Compton í Californía.
Og enn erum við saman 17, sem
berum Klostermanns nafnið, eða
rjettara 21, því Kenetti, Marian,
Josephine og Adeline eru gift. Við
liöfum ekki enn sem komið er s.jeð
barnabörn, en höfum góðar vonir.
Við skemtum okkur á sunnudögum,
höldum jólin hátíðleg og veislu á
hverjum afmælisdegi. Mjer tetst til
að jeg liafi bakað 247 afmælisdags-
kökur. Þegar við förum öll saman
þurfum við. i miðdegisverð tvo
kalkúna, svinslæri, sex brauðkollur,
eina eða tvær rjómatertur og 5 potta
af isrjóma. Jeg sje um öll innkaup;
epli og aðra ávexti kaupi jeg í köss-
um, kartöflur í 100 punda pokum o.
s. frv.
OLÍULINDIRNAIi í ÍRAN
eru einn þeirra fjársjóða, sem Dretar vilja síst missa umráðin
tifir. Hjer sjest breskl fótgönf/ulið vera að ganga inn um hlið
olíuhreinsunarstöðvarinnar á Albadan-eyju í botni Persaf.lóa.
Er þetta ein af mestu olíuhreinsunarstöðmim i heimi.
Við höfum stöðugt verið í hálf-
gerðum vandræðum með baðlier-
bergið. Með einu baðherbergi ög
sjerstöku þvottaherbergi höfum við
gefið út nákvæmar reglur eins og
á radio-stöð. Einstöku sinnum hefi
Fálkinn er langbesta heimilisblaðið.