Fálkinn - 23.10.1942, Blaðsíða 11

ÍÁLKINN
11
ÞAÐ FÆR BNGINN AÐ VITA ÞAtí.
Frh. af bls. (>.
— Jú, ljómándi, muldraði hann
og kysti liana.
Hún hjálpaði lionum i frakkann,
kysti hann að . skilnaði og opnaði
fyrir honuni dyrnar.
— Jeg vona, að ])ú sjert ekki með
Sámviskubit ennþá, lambið initt,
sagði hún og tók um lásinn. Hugli
kemur ekki fyr en eftir klukkan 24
svo að þú rekst ekki á bann á
slöðinni. Enginn fær að vita að
þú hefir komið hingað.
Síðustu orðin dóu út — það var
eins og köld hönd hefði tekið um
munninn á henni. Því að nú hafði
luin loksiiis opnað, og l)á gaus inn
kuldagustur og snjór. Garðstígurinn
var mjallhvítur og eins gatan alla
leið út að þjóðveginum. Og stjörn-
urnar blikuðu á heiðum himni og
tunglið skein bjart, svo að mýrkrið
gat engu leynt.
Ekki heldur sporum í snjónum.
FANGINN.
Frh. af l>ls. !).
„Nei — nei. Jeg fer beinl til
skrifstofunnar með þetta brjel'.
Það1 verður að upplýsa þetta.“
„Janet!“
„Ekkert getur aftrað mjer fra
því. En hvernig get jeg bætt
það upp, að jeg skyldi nokk-
urntíma efast um þig?“
„Þáð er engin ástæða til
þess. En er viturlegt að fara til
skrifstofunnar núna? Allir
mundu bevra um það og New-
ings —“
„Newings! Nefndu hann ekki
á nafn. Jeg er búin að segja
honum að fara fyrir fult og alt."
Augu lians spertust upp. „Þá
elskar þú þú tiann ekki?“
„Nei — nei. Jeg hefi aðeins
elskað einu sinni —og — —“
Hann þurfti ekki annað en líta
framan í hana. Hann tók hendi
hennar og dró hana hægt að
sjer.
„Janet, gefuni við1 ekki hald-
ið áfram þar sem við hætt-
um — fyrir ári síðan?“
Augíx Janet glömpuðu eins
og gimsteinar. „Mundi það gera
þig hamingjusaman. Mundi það
hæta það svolítið upp, að jeg
jeg . efaðisl nokkurntíma um
þig.“
Orð Janet voru eins og hljóm-
list í eyrum Jack og liann tók
fastar utan um hana. „Það
mundi gera meira en það. Jeg
elska þig Janel meira en
nokkuð annað i Jieiminum.“
Hún ljel höfuðið hnígá, en
leit upp í sama augnabliki og
liann þrýsti brennheitum kossi
á varir hennar.
Sl. M. þýddi.
Fálkinn flýgur
inn á hvert heimili
ROKKARNIR l'rá okkur eru
dvergasmiði, hver i sínu lagi.
TRJESMIÐJAN EIK
er löngu landfræg orðin fvrir:
Vandaða vinnu; gott efni og ábyggilega afgreiðslu.
Eik innrjettar eldliús best
Eik hefir fagmenn nóga.
Eik býr leikföng allra flest
þ^ik er prýði skóga.
rosf'*
Skólavörðustíg 10, Reykjavík
Sími 1944, Símnafni „Eik“
Pósthólf 843.
Kristján Erlendsson
♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦;
Bókafregn.
John Steinbeck:
MÁNINN LÍÐUR.
Finnur Einarson, Bókav-
Beykjavík H)42.
Bók þessi kom út í Bandarikjun-
um á síðastliðnu vori og skömmu
síðar kom það á daginn, að hún
bafði verið mest lesna bókin,. l'yrstu
mánuðina sem hún var á markaðli-
um. Höfðu meira en liálf miljón
eintaka selst af bókinni fyrsta mán-
uðinn eftir útkomudaginn.
En annað var þó eftirtektarverð-
ara. Það kemur oft fyrir, að bækur
nái óverðskuldað sölumeti meðal
stórþjóðanna og getur margt borið
til. Það þarf ekki annað en smellið
nafn lil þess, að meðalbók, nái ó-
verðskuldaðri sölu. En uin þessa bók
var því ekki til að dreifa. Allif
markvissir gagnrýnendur voru á
einu máli um það, að bókin væri
frábært snildarverk og spáðu því,
að eigi myndi koma önnur bók í
bráðina, sem jafnaðist á við hana.
Höfundurinn, Jolin Steinbeck, er
löngu kunnur skáldsöguhöfundur,
og m. a. hefir Karl ísfeld ])ýll eftir
liann sögu, sem liann nefndi í þýð-
ingunni „Kátir voru karlar“. En
þessi nýja skáldsaga ber svo langt
af öllu því, sem Steinbeck hefir áð-
ur ritað, enda skipar „Máninn líð-
ur“ honum í allra frenistu röð nú-
tima skáldsagnaliöfunda.
Stílgáfa höfundarins er frábær,
en það sem mestu veldur um vin-
sældir þær og aðdáun, sem bókin
hefir blotið, er efni liennar. Það er
gripið úr hinum geigvænlegu við-
burðum siðustu áranna. Bókin segir
frá innrás óvinaþjóðar i saklaust
land, aðförum innrásarmannanna
gagnvart lítt vopnaðri þjóð. Höf-
undur nefnir ekkert land, enga þjóð,
en flestum mun ])ó finnast, sem
hann hafi fyrir augum ákveðna
þjóð, sem okkur íslendingum er
harla nákomin, og mun þetta eigi
draga úr athygli islenskra lesenda,
er þeir lesa þetta snildarverk.
En höfundur vill ekki draga fram
neina sjerstaka undirokaða þjóð er
hann segir sögu sina. Bókin er einn
óskiftur. lofsöngur til trygðar smá-
þjóðar við frelsi sítt og framtíð,
tryggðar, sem aldrei verður rofin,
l>ó að það kosti óbærilegar þjáning-
ar og lífið sjálft. Og svo grípandi
eru lýsingar hans á þessari merki-
legu hetjubaráttu, að lesandinn
kemst við og getur ekki slitið sig
frá efninu, fyr en yfir lýkur. Og
það er ekki ósennilegt, að margur
muni grípa til þessarar bókar og
lesa hana aftur. Því að sannast að
segja er það sjaldgæft að f'á slíka
bók upp i hendurnar.
Þessi ágæta bók er fyrir skemstu
komin út i islenskri þýðingu, eft-
ir Sigurð Einarsson dócent, á for-
lag Finns Einarssonar. Þýðingin er
snjöll og sögunni samboðin, svo
sem þýðándans er von og vísa, og
útgáfan bin snyrtilegasla. Hún ælti
að komast sem viðast, bæði sjálfra
sin vegna og' eins til þess að sýna
ísléndingum Ijóst og öfgálaúst hvað
stríðið er. Því að svo virðist stund-
uni, sem við gerum okkur ekki
fyllilega grein fyrir því, . hvað. það
er, seni er að gerast ])essi árin.
Egils ávaxtadrykkir