Fálkinn - 30.10.1942, Blaðsíða 14

14
1* Á L K I N N
Litlalands-hjónin.
Dr. Ólafur Daníelsson, nerður
65 úra 31. j>. m.
Jóhannes Þórðarson, Öldugötu
3,r. verður 70 ára 2. nóv nsestk.
Hjer birtir FáJkinn niynd ai' intla-
lands-hjónunum, Magnúsi Magnús-
syni, d. 1914 og Aldisi Helgadóttur,
d. 1920, en 100 ára afmælisdagar
þeirra eru nýliðnir. Var Magnús
fæddur 20. en Aldís 28. október
1842.
Magnús var frá Hrauni en Aldís
frá Læk i Ölvusi, en þau bjuggu á
Litlalandi i sömu sveit, þar til þau
fluttu til Reykjavíkur skömmu eflir
aldamótin. Keypti Magnús ])á liúsið
nr. 13 við Frakkastíg hjer í bæ og
hafði smíðaverkstæði sitt í kjallara
þess, en hann var smiður hinn besti
og orðlagður dugnaðarmaður. Unnu
þeir þar sitt hvoru megin götunnar,
hvor að sinni iðn, hagleiksmennirn-
ir, hann og systursonur hans, Krisl-
inn Jónsson vagnasmiður.
Þau hjón voru af góðum ættum
komin. Faðir lians var Magnús
Magnússon bóndi á Hrauni, sá er
reisa ljet Hjalia-kirkju, næsta á und-
an núverandi, sonur Magnúsar Bein-
teinssonar óðalsbónda í Þoriákshöfn
og hreppstjóra þar í 44 ár, Bein-
teins Ingimundarsonar er bjó að
Breiðabólstað og v'ar lögrjettumaður
i Árnesþingi. lvona Beinteins var
Vilborg Haildórsdóttir, clóttir Hall-
dórs Brynjólssonar biskups á Hói-
um. Móðir Vilborgar var hinsvegar
Þóra Björnsdóttir, Thórlacius, Jóns-
sonar, Þorlákssonar sýslumanns,
Þorláks Skúlasonar biskups. Var
ælt Magnúsar þannig tvíþætt bisk-
upaætt. Langafi hans, Beinteinn iög-
rjettumaður, var aftur sonar-sónur
Bergs í Brattsliolti. Var Aldís einnig
komin af þeirri kynsælu ætl, þvi
móðir hennar var Ólöf dóttir Sig-
urðar Þorgrímssonar á Hrauni,
Bergssonar í Brattsholti. — Foreldr-
ar Mag'núsar og Aldísar voru þann-
ig þremenningar.
Margt manna hjer í bæ og víðar.
er frá þessu fólki komið og yrðJl f
það of langt mál upp að telja. Atti
Magnús á Hrauni 14 börn og um 70
barnabörn. 11 þeirra áttu hjón þau,
sem lijer er minst. Eru (i þeirra á
iifi, 4 dætur búsettar hjer í bæ og
ein í Svíþjóð, en eini sonur þeirra,
Eiríkur, er búsetlur í Ameríku. Son-
m lians er séra Eirikur á Núpi.
Emil Jónsson, vitamálastjóri,
varð 40 ára 27. j>. m.
Síra Jón Thorarensen, verður
40 ára 31. j>. m.
Gullbrúðkaup áittu 28. olct. Matlhildur Ólafsdóttir og Kristján
Halldórsson, Höfn í Dýrafirði.
HJEÐINN TUTTUGU ÁRA.
Frh. af bls. 3.
Fálkinn fjekk nýlega tækifæri til
þess að svipast um sali hjá Hjeðni,
og naut þar ágætrar handleiðslu
framkvæmdastjórans, hr. Sveins
Guðmundssonar. Við þá „yfirferð“
kom í ljós, að Hjeðinn hefir vaxið
svo óþyrmilega upp úr sínum gömlu
fötum, að hann hefir nú víða úti'bú.
Á einum stað er t. d. birgðageymsla
og á öðrum sjerstök verksmiðja,
sem býr til kæliáhöld í frystihús.
En síðasti áfanginn í ferðalaginu
var sá, að farið var mið mig alla
leið vestur í Ánanaust. ,,Við erum
að byggja þar“, segir framkvæmda-
stjórinn, meðan jeg var að spyrja
hann spjörunum úr, inni í gömlu
skrifstofunni við Aðalstræti.
— Hvenær verður það hús tilbú-
ið? spyr blaðamaðurinn.
— Það er nú eiginlega að mestu
leyli tilbúið, svarar Sveinn fram-
kvæmastjóri. Það er svo langt kom-
ið, að jeg býsl við, að við getum
flutt þar inn nálægt nýárinu að
mestu leyti. Það er að segja iðnað-
urinn. En skrifstofurnar fiytja tæp-
lega úr gamla staðnum við Aðal-
stræti fyr en kringum krossmessu.
Innan skamms- er jeg staddur á
25 ára hjúskaparafmæli eiga 3. nóv. n.k. hjónin Halldór Jóns-
son kaupm. og Guðmunda Guðmundsdóttir, Njálsgötu 96.
neðanverðum Seljavegi, þar sem
hann sameinast Mýrargötu. Gatan á
að liggja í boga þar undir lokin.
Og á þeim boga stendur falleg og
mikil bygging, áttatíu metra löng
verður hún meðfram götubrún. Sjálf
aðalbyggingin er risin og komin
undir þak, og á neðri hluta hennar
í vesturenda hitti jeg mann, sem
lieitir Markús ívarsson — annar af
tveimur stofnendum Hjeðins.
Hann stendur þar við stóran
skrúföxul úr spili og er eitthvað að
athuga hann. Jeg þori ekki að
spyrja hann um, hvað sje að þess-
um skrúföxli, því að á sliku kann
jeg lítil deili. En je-> minnist þess,
að það skortir ekki mikið á tutt-
ugu ár síðan jeg sá hann i gömlu
vjelsmiðjunni i Hjeðni, vera að
dútla við eitthvað Ííkt.
Síðan er hann orðinn landsfræg-
ur fyrir aðallega tvent, utan Hjeð-
ins. Hann ræðst i það að koiiia á
f'ot strönduðum skipum, sem ekki
þykir lífs auðið, og hann á mesta
málverkasafn i einstaklings eigu
lijer á íslandi. Þetta kann að þykja
sundurleitt um áhugainál. En þó er
það að einu leiti líkt: Markús er
altaf að bjarga verðmæti.
Og Hjeðins einkunnarorð liefir
verið hið sama. Hinn ágæti maður,
Bjarni Þorsteinsson, sem fjell frá í
blóma lífsins, vann lika að þessu.
Hann leið ekki skipstjórum og út-
gerðarmönnum að fleygja úl í súg-
inn bilaðri vjel. Það var altaf liægt
að gera við hana. Framkoma lians
og viðkynning varð snemma til þess
að afla Hjeðni vinsælda, og þær
eru ekki gleymdar enn. Og húna, á
afmæli hins merka þjóðþrifafyrir-
tækis, sem þeir Markús og hann
stofnuðu, munu margar hlýjar liugs-
anir rerina til Bjarna.