Fálkinn - 28.07.1944, Page 9

F Á L K I N N
9
og dæmdui' til að hengjast á
morgunn.
. Þannig Ijet hann við mig í
rúma tvo tíma, en gafst svo
.að lokum upp. Jeg ljet mjer
ekki koma til hugar að fá mjer
svo mikið sem hænublund, því
að jeg þóttist þess fullviss að,
vinur minn, læknirinn, mundi
ekki vera búinn að fella niður
allan grun gagnvart mjer, og
að hann mundi enn reyna að
leggja fyrir mig gildrur.
Enda varð sú raunin á
um miðnætti heyrði jeg skóhljoð,
einhver var að læðast, og rjett
eins og eftir gefnu merki, var
rekið upp ógurlegt öskur fast
við eyrað á mjer. Þar var lækn-
irinn kominn og með honum
nokkrir dátar. Jeg lá lireyfing-
arlaus. Skyndilega var hlevpt
af skammbyssu rjett yfir höfuð-
ið á mjer, og læknirinn hrópar:
— Þorpari j)ii hefir skotið
hann!
En jeg hugsað nú annað,
svona með sjálfum mjer, og
hrevfði mig ekki fyrr en þeir
fóru að hrista mig til.
Morguninn eftir var gerfinjósn
arinn, sem settur var mjer til
höfúðs í fangaklefann, fluttur
á burtu. Mjer var horinn morg-
* unverður og hóf jægar að mat-
ast, en sneri hakinu við dyrun-
um. Þá lieyrði jeg greinilega að
sagt var:
— Hjer er fullt umboð, mið-
aðu nú vel!
Dyrnar voru opnaðar hægt
og varlega og jeg heyrði skamm-
byssu klikka. — Blóðið stirðnaði
í æðum mjer, en jeg hjelt á-
fram að borða, eins og ekkert
væri um að vera.
Um hádegisbilið var jeg enn
á ný Ieiddur inn í tjald yfir-
hershöfðingjans. Hann var þar
fyrir eins síns liðs. Gaf hann
mjer bendingu um, að hann
óskaði eftir að fá spjaldið mitt
jeg rjetti honum jiað þegar, og
hann ritaði á það tilkynningu
um að jeg væri aftur frjáls, og
að hann mundi láta mig hafa
vegabrjef. Þar næst rjetti liann
mjer pappírsörk áritaða, en
sagði um leið: — Athugaðu
hvort jeg hefi ekki gleymt að
skrifa nafnið mitt undir. —
Jeg braut örkina saman og stak
í vasa minn, hinn rólegasti, án
þess að líta á hana frekar.
— En þetta var samt ekki
siðasta tilraunin við mig.
Yfirforinginn fylgdi mjer til
tjalddvranna, gaf verðinmn
merki um að jeg mætti fara,
og sagði svo um leið og við
skildum:
— Beygðu til vinstri, svo að
þú lendir ekki í dýkinu.
En auðvitað beygði jeg til
Lotmynci af Wembley Sladium tekin meffan knaltspi/rnuleikur fer fram
milli Pre.ston Northend og Sunderland, skömmu fgrir striff. Þar noru
nser 100.000 manns viffstaddir. ö
Wembley - vígi enskra iþrótta.
)
Eftir Harold Hastings.
Wembley Stadium, aðalstöð i-
þróttalífsins i breska heimsveldirju
verður „fullveðja" á þessu ári. í
21 ár liefir þessi mikli leikvangur
verið sjónarsvið ýmsra mestu íþrótta-
viðburða veraldarinnar, siðan ásamt
„Empire Pool“ og Sports Arena“,
sem var opnuð 1934.
Um allan lieim kannast fólk við
nafnið Wembley, sem leikvang
ýmsra merkustu knattspyrnumóta
lieimsins — „English Cup Final“
og margra alþjóðaknattspyrnumóta.
Fyrsta „Cup Final“ var hóð í
Wembley árið 1923 og vakti það
alþjóðaathygli og mikið um það
skrifað i heimsblöðunum. Lá þar
við upphlaupi, því að þúsundir á-
horfenda ruddust inn á völlinn.
Var ekki annað sýnna en að fresta
yrði leiknum, en jiá kom lögreglu-
maður á hvítum hesti inn i niann-
þröngina og dreifðist hún þá eins
og hún hefði verið lostin tölra-
sprota, en leikurinn liófst. Þessi
frægi livíti liestur var sleginn af
fyrir rúmu missiri.
Síðar voru gerðar ráðstafanir til
að tillelli eins og þetta kænii ekki
fyrir aftur, og þær hafa dugað. Til
þessa hefir Wembley Stadium rúm-
að 90.000 manns, en nú á aj5 breyta
þvi þannig að eftir stríðið verður
rúm þar fyrir 110.000 manns.
Þegar enska alveldissýningin var
haldin í London sumurin 1925-26,
var Wembley Stadium miðdepill
sýningarsvæðisins og fóru þar fram
margvíslegar og glæsilegar sýning-
ar. Þar voru haldnar allskonar
hægri og hjelt svo áfram beint
af augum.
Þrem dögum síðar tókum vi'ð
þessar herstöðvar með skyndi-
áhlaupi.
Einar Björnsson þýddi.
skrautsýningar og sýningar á hátt-
um og siðum hinna fjarlægustu
þjóða Bretaveldis og þar var sýning,
sem síðar varð að veruleika þó að
í breyttri mynd væri, og lijet liún
„Varnir. Lundúna“. Þarna voru líka
haldnir orgelhljómleikar á íþrótta-
svæðinu, á risavaxið orgel, sem
komið var fyrir í einni áhorfenda-
stúkunni. Þetta orgel er nú í Sidny
i Ástraliu.
Meðal þeirrar íþróttakeppni, sem
háð hefir verið i Wembley en nú
eru furin að fjarlægjast í endur-
minningunni, má nefna knattspyrnu
leik þann, sem háður var 1925
millj enskra liáskóla annars vegar
og þýskra hins vegar. Sama árið var
liáður linefaleikur í Wembley milli
Jack Blomfield (Bretland) og Tom
Gibbons (U.S.A.). Leikur þessi var
Ijelegur enda var liann svo illa
sóttur, að sagt er að þegar Gibbons
sá hve i'ólkið var fátt, hafði hann
heimtað þóknun sína fyrir leikinn,
áður en byrjað var. Aðeins einu
sinni auk þessa hefir hnefaleikur
verið háður undir berurn himni í
Wembley og það var árið 1935,
þegar þeir áttust við Jack Peter-
sen (Bretland) .og Walter Neusel
(Þýskaland). Þá voru 50.000 áhorf-
endur í Wembley og var þó slag-
veður.
Elvin hjet sá, sem þá hafði stjórn
Wcmbley Stadium með höndum.
Tlann tók við þessari stofnun 1927,
og sagt er að liann hafi fyrstur
manna skráð Wembley-nafnið ,,á
landabrjef", enda varði hann og
fjelag hans 100.000 sterlingspund-
um til endurbóta á leikvanginum.
En þeir peningar komu aftur, því
að það græddi þá og meira til á
— hundaveðhlaupum.
Fyrstu hundaveðhlaupin í Wemb-
iey l'óru i'ram 10. des. 1927 og voru
yfir 50.000 manns viðstaddir. Þó
hafði eftirininnilegt slys orðið sól-
arhring fyrir hlaupið, svo að við
lá að þvi yrði aflýst. Stcrkstraúm-
lína, sem lá að rafskiftistöð i ná-
grenninu, liafði brunnið sundur og
orsakað ikveikju, svo að minstu
munaði að kviknaði í húsunum
kringum leikvanginn. En grandinu
var afstýrt á síðustu stundu. —
Nú er Wembley frægasti hundaveð-
hiaupastaður i lieimi.
Það yrði langt mál að segja frá
öllum þeim iþróttum og skemtunum
sem fram fóru í Wembiey fyrir stríð-
ið, en í stuttu máli má segja, að
þar liafi altar tegundir iþrótta ver-
ið iðkaðar. En síðan stríðið hófst,
eru haldnar ]>ar samkomur vegna
ýmsra fjársafnana, sem beint eða
óbeint vita að stríðinu. Og til dæmis
um að iþróttaáliugi Breta iiefir ekki
tivínað við styrjöldina, skal það
nefnt að þegar knattspyrnumót Eng-
lendinga og Skota var háð í Wembley
í fyrra, voru þar viðstaddir 80.000
manns, en það er það mesta, sem
hægt 'er að leyfa inngang að í Wemb-
ley á styrjaldartímum.
Empire Pool og Sports Arena eru
stærstu skemtistaðir Bretlands, und-
or þaki, og voru þar oft merkilegir
mannfundir fyrir stríðið. Þetta er
einskonar afkvæmi Wembley leik-
vangsins. Þar liafa ýms nýmæli
sjeð í fyrsta skifti í Bretlandi, svo
sem sex sóiahringa hjólreiðakeppni,
og sjaldgæfar fimleikasýmngar. Þar
er oft sýnt skauta-hockey og lór
iieimskepiini fram þarna í þessari
grein árið 1937. -— Það er eftir-
tektarvert að yfir 10.000 manns
voru viðstaddir baráttuna um lieims-
meistaratitilinn í borðtennis, í Em-
pire Pooi. Hitt er skiljanlegra þótt
aðsókn sje mikii jiegar keppt er í
tennis á velli, enda hefir margt frægt
fólk þeirrar íþróttar keppt i Wemb-
ley; má þar nefna Tilden. Perry.
Susanne Langlen og Budge.
Árið 1934 var frægt mót haldið í
Wembley, þar sem keppt var í
sundi, grískri glímu og linefaleik.
Síðasttalda íþróttin er þó sú
þessara þriggja, sem fiest fólk dreg-
ur að sjer. Oft liefir verið keppt um
heimsnieistaratign í Wembiey, eða
rjettara sagt í Empire Pool, en þetía
er ein hin stórfenglegasta og fuil-
komnasta iþróttahöll í lieimi. Þar
er liægt að breyta sýningarsvæðinu
á stuttri stund í skautasvell eða
sundlaug, reiðhjólabraut eða íþrótta-
völl.
HRINGARNIR
eru æfagamlir og þykja eiga „að-
skiljanlegar náttúrur“, bæði illar og
góðar. Þeir voru mikið notaðir í
Egyptalandi og eins lijá hinum fornu
Bómýerjum. Á miðöldum voru gerðir
eilraðir hringir, til þess að drepa
menn; þeir rispuðu liörund þess
sem bar, og urðu lionum að bana.
Snenima var farið að gera innsiglis-
liringa og þóttu þeir nauðsynlegir
áður en nienn fóru að kunna að
skrifa nafnið sitt. Þá voru iærðir
skrifarar látnir skrifa skjöl og samn-
inga, en aðilar sellu innsigli sitt
undir, í leir eða vax. Giftingar-
hringarnir eru eftirliking af hinum
rómversku trúlofunarhringum. Nú
gengur enginn með hring á litla-
fingri eða þumalfingri, en þetta var
algengt á 15. og 16. öld, eins og
m. a. má sjá af gömlum myndum.