Fálkinn - 07.12.1945, Blaðsíða 5

ir stjórnmálum of< varö náinn vinur
drottningarinnar í Neapel. Var það
ekki óeðlilegt þó að liún yrði bráð-
lega riðin við ýmsar stjórnmála-
brellur, og 'að hún vakti umtal í
öllum hirðsölum Evrópu. í sölum
liennar hittust frœgustu menn þeirra
tíma og það leið ekki á löngu þang-
að til það var talin sérstök upp-
hefð að vera kynntur henni. Þarf
því engan að furða þó að sjóhetjan
fræga, Horatio Nelson, væri boðinn
þangað. En þarna urðu afdril'arikir
samfundir Mars og Venusar. Þau
urðu ástfangin livort af öðru.
Lafði Hamilton lét sendiherrann
sigla sinn sjó og fór á burt ineð
Nelson. Nú liafði hún nefnilega
orðið ástfangin i fyrsta sinn á æv-
inni. Hún eignaðist dóttur með Nel-
son og var lnin skírð Horatia, og
þau elskendurnir settust að i litlu
liúsi fyrir utan London. En þetta
gaman stóð ekki lengi. Nelson féll,
en lafði Hamilton liélt sig ríkmann-
lega áfram og komst innan skamms
á vonar'völ. ög nú varð hin fertuga,
fagra kona aílt í einu gömul og ó-
ásjáleg og lífsþrótturinn bilaði allt
i einu. Skuldirnar hrúguðust sam-
an, og loks sá hún ekki annað
vænna en að flýja úr landi undan
lánárdrottnunum. Og einn góðan
véðurdag fannst kona i tötrum
deyjani i lélegu gistilierbergi í Cal-
ais. Hún kvaðst vera hin fræga
iafði Hamilton, en var ekki trúað
fyrr en sólargeislarnir koniu inn
um gliiggann og hár hennar ljóm-
aði gullrauðum lit'.
Elísabet rauða.
Elísgbet Englandsdrottning varð
énn frægari en lafði Hamilton. Hún
var dóttir Hinrilcs áttunda, sem
stundum liefir verið kallaður Hrólf-
ur bláskeggur, þó að skeggið á
Elísabet Englandsdrottning.
honum væri ekki blátt heldur eld-
rautt. Og dótlir hans erfði liáralit-
inn og varð frægasta rauðliærðá
konan í lieimi. Hún fór sinar eigin
götur og var ekki eins og fólk er
l'lest —- afar liégómagjörn og met-
orðagjörn, dutlungafull en liafði
snilligáfu í stjórnmálum. Um hana
hefir verið ritað mcira en nokkra
drottningu aðra, meðal annars af
sálfræðingum og læknum, en eigi
hefir ennþá fengist full skýring á
eðli þessarar undarlegu drotningar.
Ýmsir liafa lialdið þvi fram að
hún liafi verið lierfilega ljót, og að
þetta sé skýringin á hégómagirnd
F Á L K I N N
liennar og hinum einkennilegu ásl-
arævintýrum hennar. „Jómfrú-
drotningin,“ sem alla sína ævi var
að leita sér að manni, gerði sitt
besta til að líta vel út í augum
karlmanna. Það verður víst aldrei
skýrt hvernig samband hennar og
jarlsins af Essex í rauninni var.
En þernur hennar sögðu, að hún
hefði í þann veginn verið að fyrir
fara sér daginn sem lnin rak þenn-
an elskhuga sinn frá sér og undir-
skrifaði liflátsdóm liaris. Hún varð
að láta drepa hann — af stjórn-
málaástæðum.
Hún rindirritaði líka dauðadóm
Maríu Slúart, en jafn rólega og liún
undirritaði lögin, sem juku vald
Englendinga. Elísahet var harðgerð-
ari en nokkur karhnaður og hégóm-
legri en flestar konur. Hún hafði
nánar gætur á liirðmálurum, þegar
þeir voru að mála liana, og gerði
athugasemdir við þá, þegar lienni
fundust myndirnar ekki nógu fall-
egar. Húp var rengluleg í vexti og
gat varla staðið undir liinuin þykku
silkikjólum og öllu gullinu, sem
hún skreytti sig með. í æsku hafði
hún liaft mikið og þétt rautt hár,
en svo fór það að þynnast —
ein herbergisþernan ber það meira
að segja út að drotningin væri
nauðsköllótt —- sýndi sig aldrei
öðruvísi en með rauða liárkollu.
Annars var þeim orðrómi aldrei
hnekkt að fullu, að Elísabet væri
dulbúinn karhnaður! Sú saga var
sögð að Elísabet liefði dáið úr
svartadauða i bernsku og að strák-
lingur einn liefði verið látinn ganga
í liennar stað. En sagnfræðingar
tcka ekki mark á þessari sögu. Lýs-
ingin, sem ameríski prófessorinn
gefur á rauðhærðu konunum, á á-
gætlega við Elisabetu. Þar við bæt-
ist að luin var undantekning að ]ivi
leyti, að mannfélagsstaða hennar
gaf lienni tækifæri til að þroska
liina „rauðhærðu“ eiginleika sína
úr hófi fram: takmarkalausa met-
orðagirnd, takmarkalausa refjalöng-
un og snilligáfu í stjórnmálum.
Tízian og Tizianrautt.
Þegar nútímastúlka vill likjasl
Greer Garson, biður liiin um að láta
lita liárið á sér „tizianrautt". —
Þessvegna verður að minnast nokkr-
um orðum á stúlkuna, sent á sök
á þessu litarheiti.
Hún hét Lavinia og var dóttir
liins mikla málara Tizians. Hann
lireyltist aldrei á að mála myndir
af dóttur sinni, en frægust þeirra
varð „Lavinia með blómakörfuna'“.
í fyrstu voru það aðeins listþekkj-
endur, sem töluðu um tizianrautt
hár. Konur eiga með þessu lieiti
við koparrautt hár, en Lavinia hafði
ekki þann háralit! Það var gull-
rauður blær á hári liennar, blær,
sem aðeins tveir hársnyrtimenn i
Hollywood liafa getað náð. En
Tizian sjálfur málaði aldrei þann
lit, sent nú er kallaður „tizian-
rautt.“
Tizian var ekki eini málarinn,
sem liafði rauðhærðar fyrirmynd-
ir. Hér hefir verið minnst á Rom-
ney, Englendinginn, sem málaði
lafði Hamilton. Líka mætti nefna
Rubens. Hann dáði rauðliærðar kon-
ur með hvitt liörund. Meðal þeirra
var Helene Fourment fremst.
Rubens var orðinn frægur lista-
maður þegar lionum var bent á
Helene sem fyrirmynd. Hún var
fimtán ára þá og þótti mikið til
um upphefðina. Eu meistarinn varð
svo hrifinn af henni, að hann sagði
öllum hinum fyrirmyndunum sín-
um upp vistinni. Þó að Ilelene væri
ekki eldri en 15 ára virðast allar
myndirnar af henni sýna fullþroska
konu. Eftir eitt ár kvæntist Rubens
lienni. En hún varð ekki langlif,
hún dó ung úr lijartasjúkdómi. Er
hún grafin við hlið Riíliens í Ant-
werpen, undir altaristöflu eftir ineist
arann, Maríumyndin á töflunni er
með svip Helene Fourment.
Rauða hárið í Hollywood.
Fyrsf eftir aldamótin var rauða
liárið látið liggja milli hluta. Það
var litfilman og sjónvarpið, sem
gerðu það dýrmætt. Þó að Kat-
lierine Hepburn væri rauðhærð
varð liún samt ekki til þess að vinna
rauða hárinu gengi, heldur var
það ljóshærð leikkona, Ginger Rog-
ers. Hún sá hvað á spýtunni liékk
og litaði hárið á sér rautt. Og best
klædda konan i Hollywood, Rita
Hayworth, imyndaði sér að hún
hefði haft rautt hár alla æfi. Við-
gangur Ann Sheridan er eigi síst
þvi að þakka að hún hafði ljómandi
fallegt rautt liár, áður en það komst
í tisku og Paulette Goddard er
öfunduð vegna þess að hún þarf
een O’Hara er rauðhærð, enda er
hún írsk.
En fremst af öllum er Greer Gar-
son. Hárið á henni er jafn ekta á
litinn og leikur hennar er i „Frú
Madame Znpescu.
Miniver“. En það var háraliturinn,
sem olli því að hún komst að kvik-
mýndunum, þó að leikur hennar
væri vitanlega ekki þakkaður rauða
hárinu.
Greer Garson er komin af prest-
um og vísindamönnum. Þegar liúii
Framh. á bls. 1 k.
ekki að lita hárið á sér rautt. Maur-
Sparið yður áhygggjur. Örfáir dropar daglega af VASE-
LINE HAIR TONIC verja hár yðar ofþurld. Flasan
minkar. Hárið verður fallegra, og yður líðnr betur i
hársverðimun.
VASELINE HAIR TONIC vinnur með þeim eðlilegu
öflum sem viðhalda hárinu. Það inniheldur engan vin-
anda, eða annað það, sem þurkar hárið.
Nuddið því vel inn í hársvörðinn, fyrir hár-þvott.
Verkun þess er tvíþætt. Það hefir góð áhrif bæði á
hárið og hársvörðinn.
Vaseline HAIRTONIC
REC. U. S. PAT. orr.
selst meir en nokkur annar hár-vökvi.