Fálkinn - 28.06.1946, Síða 9

F Á L Ii 1 N N
9
og' hugsaði um leið tii móður minn-
ar, fátæklegu konunnar, sem alltaf
virtist vera þreytt og úttauguð. Eg
fékk ákafan lijartslátt, og loks gat
ég ekki afborið að sitja þarna leng-
ur. Eg stóð upp og sagði við Hin-
rik: — Er þér ver við að fara núna?
Eg er ekki vel liress!
Pabbi hafði horft mikið á mig
ailan tímann, og nú þekkti liann
mig aftur. — Ástríður sagði hann.
— Getur það verið að þetta sért
þú? Þú ert orðin uppkomin stúlka,
en ég þekkti þig samt. Átt þú heima
hérna? Hvernig líður þér?
Eg rétti úr mér og starði á liann.
— Og það spyr þú um, sagði ég
kuldalega. Þú, sem hefir gleymt því
í tíu ár að ég væri til. Nú kemst
ég af hjálparlaust — sem betur fer!
Og án þes að bíða eftir að hann
svaraði, strunsaði ég út úr veitinga-
salnum.
Eftir þetta var Henrik enn stima-
mýkri við mig en áður. Hann hafði
ekki grunað, að liinn ríki skifta-
vinur hans væir faðir minn. Já,
það er sárt að lnigsa tii þess, en
svona eru mennirnir. Vitanlega varð
að taka meira tillit til konsúlsdóttur
en ungrar stúlku, sem hafði átt fá-
tæka saumakonu fyrir móður. Hann
reyndi daglega að fá mig til að
komast í samband við föður minn,
en ég lét ekki bifa mér.
— Þú lilýtur að skilja, að mér
er ómögulegt að tala við hann, sagði
ég. — Eg' hefi sagt þér hvernig hann
liagaði sér gagnvart mömmu, og
live bágt við áttum. Ef þú kærir þig
um mig, eins og þú segir, þá gerir
þú svo vel að minnast ekki framar
á þetta.
Hinrik var fluttur að heiman frá
sér, hjónaskilnaðarmál hans var haf-
ið . Við ætluðum að gifta okkur,
þegar það . væri útkljáð. Eg' vor-
kenndi Henrik. Hann elskaði mig,
og þó að hann vissi, að ég mundi
aldrei geta endurgoldið ást hans
á réttan hátt, gerði hann allt sem
liann gat mér til geðs. Mér þótti
vænt um þetta, og af því að hann
var eini maðurinn, sem sýnt liafði
mér umliyggju, var mér einskon-
ar fróun í að vera honum góð —
en sæl var ég ekki.
Eg liafði liætt að starfa á skrif-
stofunni, því að liann taldi að það
væri betur viðeigandi, og það var
einn dag, er ég leit inn lil hans,
til þess að tala um liúsgögn, sem
við höfðum skoðað, a'ð ég sá Gunn-
ar aftur. Nýja biðstofustúlkan til-
kynnti að málafærslumaður Stanges
óskaði viðtals. Og það var Gunnar.
Hann lirökk við þegar liann sá
mig, og auðvitað heilsaði liann svo
— mjög kurteislega. En af óeðlilegu
brosinu sá ég hvað liann hugsaði.
Að hans áliti var ég kona, sem hafði
selt mig.
Við löluðum ekkert saman og ég
fór fljótlega mína leið. Þegar ég
kom heim að húsinu mínu, stó'ð
pabbi fyrir utan og beið min.
— Eg þarf endilega að tala við
þig, Ástríður, sagði hann lágt og
i bænarróm. Lofaðu mér að koma
inn til þín, bara nokkrar mínútur.
Eg svaraði ekki en opnaði dyrn-
ar og lét hann fara inn. Eg hafði
meyrnað við að hitta Gunnar. Eg
skammaðist mín l'yrir sjálfa mig,
yfir líferni mínu og hatursliug.
— Eg veit að þú ætlar að gift-
ast Stange forstjóra, og að liann
7
I spurmngar
1. llve oft stendur talan ,,10“ á tiiikrónaseðli?
2. Iivað varð Hitler gamall?
3. Iivaða ríki tilheyrir Aserbaidjen?
//. Hafa kol fundist í Grænlandi?
5. Hvað heitir fyrsti bókstafurinn i gríska stafrófinu?
6. Hvaða bokstaf nota Bretar til að skammst. penny?
7. Ilvað heitir forseti Argentíu?
Svör á blaðsíðu 14.
er a'ð skilja við konuna sína þín
vegna, byrjaði pabbi.
Eg hrökk við og fann hvernig
reiðin fékk vald á mér á ný. —
Þú getur varla haft neitt á móti
hjónaskilnaði, s«gði ég harkalega.
Nú varð þögn um sinn, svo sagði
pabbi — rödd lians var'ð svo ó-
endanlega mild: — Eg verð að út-
skýra fyrir þér ýmislegt, sem þú
kanslte ekki veist, barnið mitt. Þess-
vegna kom ég hingað. Eg hafði
verið skilin við móður þína i tvö
ár þegar ég hitti Maríu, sem er kon-
an mín núna. Það var engin kona
sem skildi okkur móður þína að.
Við áttum ekki saman, og Iijóna-
band olckar varð smám saman ó-
slitin röð af misskilningi og ósam-
komulagi. Eg bað um að fá mig
lausan og lofaði að þá skykli ég
sjá fyrir ykkur á sem bestan liátt
en hún vildi ekki skilja. Loks varð
mér ekki vært lengur, ég fór, og'
þegar skilnaðartíminn að bor'ði og
sæng var liðinn, fékk ég lögskilnað.
Eg sendi móður þinni peninga á
hverjum mánuði, en póstávísanirnar
komu jafnharðan aftur. Þú vissir
þetta víst ekki, Ástríður?
Eg neri hendurnar. — Segðu ekk-
ert ljótt um mömmu, sagði ég. —
Mér þótti svo óendanlega vænt um
hana, ég. .. .
Hann tók fram i. — Gó'ða barn,
ég liefi alls ekki ætlað mér það.
Eg veit að móðir þín var mikil trú-
kona, og' að Iiún taldi hjónaskilnað
syndsamlegan, og að hún var of
stolt til að taka við peningum frá
mér, eftir að ég var farinn frá
henni. Og heiður sé henni fyrir það.
Eg vildi aðeins seg'ja þér þetta, svo
að þú vitir livernig málinu er liátt-
að. Alla peningana, sem ég sendi
mó'ður þinni, hefi ég lagt á banka
á þitt iiafn, Ástríður. Þú ert orðin
rík.
Hann tók sér málhvíld og hélt
svo áfram: — Það er ekki of seint
enn að draga sig í hlé frá Hinrik
Stange. Hann á þrjú hörn, Ástríður
— það elsta er ekki nema níu ára.
Hefirðu liugrekki 1 il að eyðileggja
lif þessara barna?
Þá gafst ég upp. Eg tók höndunum
um hálsinn á pabba, og kjökrandi
ha'ð ég hann fyrirgefningar á öilu
þvi illa, sem ég haf'ði hugsað til
hans öll þessi ár. Og áður en hann
fór hafði ég skrifað Hinrik og beðið
hann um að fara aftur til konunnar
sinnar.
— — — Nokkrum dögum síðar
fékk ég bréf frá Gunnari, þar sem
hann spurði, hvort allt gæti ekki
or'ðið gott á milli okkar aftur. Hann
elskaði mig lieitar en nokkru sinni,
skrifaði hann. í kvöld á ég a'ð hitta
hann í fyrsta sinn eftir viðskilnað-
inn langa. Mér finnst eins og ég hafi
vaknað af vondum draumi — og
ég er sæl.
BASTIANINI siðasti sendiherra ít-
ala í Englandi fyrir strið, hefir
undanfarið verið landflótta í Sviss
en verður nú framseldur og dreginn
fyfir lög og dóm i Beigrad fyrir
stríðsglæpi. Myndin er frá mektar-
dögum hans, þegar fasistakveðjan
var enn notuð.
PRINS AF NAPOLI. — Yiktor Eman-
uel, prins af Napoli, og elsti sonur
Umberto fyrverandi konungs var
um tíma talinn liklegt konungsefni
ítala. En nú er útséð iim það, þar
eð lýðveldi var stofnað á ttalíu fyrir
skömnui.
INGIRÍÐUR IÍRÓNPRINSESSA liefir
i vor og sumar farið fjórar ferðir
li! Þýskalands til þess að sækja
þangað fanga, er hafa veri'ð þar i
haldi, og flytja þá til Sviþjóðar.
Aö meðaltali liefir hún komi'ð með
450 fanga í hverri ferð, flest sjúk-
linga og meirihlutann kvenfólk og
börn. Hefir öllu þessu fólki verið
komið fyrir á heilsuhælum og sjúkra
húsum i Svíþjóð. í Gautaborg einni
hefir 700 af þessum sjúklingum ver-
ið komi'ð fyrir, en þar hefir skól-
um verið breytt í sjúkraliæli til
bráðabirgða. Flest af þessu fólki
eru Pólverjar, en einnig Ungverjar,
Rúmenar og Tjekkóslóvakar og' hefir
margt af því verið i haldi í Þýska-
landi öll stríðsárin.
TVÆR FRÆGAR KIRKJUR í VIÐ-
GERÐ. — / styrjöldinni hittu l'i
sprengjur dómkirkjuna í Köln og
skemmdist hún mikið. Það er talið
Dómkirkjan í Köln.
r ■"
nmrgra ára verk að gera við liana,
einkum vegna þess að efni vantar.
Mgndin sýnir hlnta af þaki kirkj-
unnar.
Hin cr Sankti Stefánskirkjan i
Vín, varð hún fyrir talsverðum
skemmdum i bardögum um borgina.
Þegar nazistahersveitirnar flýðu,
kveiktu þeir i húsunnm i kring,
St. Stefánskirkjan i Vín
og þá kviknaði i þaki kirkjunnar,
og þaö hrundi. Nú er vonast eftir
nýju þaki, svo að kirkjan skemm-
ist ekki frekar að innan en orðið
er, en það mun taka að minnsta
kosti tiu ár að gera við lxana til
fulls. Hér sést hinn nafnfrægi tnrn
St. Stefánskirkjunnar.
*****