Fálkinn - 20.09.1946, Qupperneq 13

FÁLKINN
13
KROSSGÁTA NR. 604
Lárétt skýring:
1. Þorri, 12. vökvi, 13. áklæði, 14.
óánægð, 16. maður, 18. kvenheiti,
20. henda, 21. tónn, 22. umbrot, 24.
tindi, 26. þyngdareining, 27. gróa,
29. hvílist, 30. fangamark, 32. kon-
nnum, 34. ósamstæðir, 35. sár, 37.
uttekið, 38. þyngdareining, 39. hress,
40. hluta, 41. hreyfing, 42. frum-
efni, 43. gráða, 44. verslunarmái,
45. samhijóðar, 47. heildsali, 49.
ættingjá, 50. tveir eins 51 sérfræð-
ingur, 55. skáld, 56. smiður, 57.
bankar, 58. skip, 60. reiðihljóð, 62.
burst, 63. upphafsstafir, 64. ferðast,
66. stórvaxna, 68. mann, 69. brúka,
71. stærri, 73. ötid, 74. norðanátt.
Lóðrétt skýring:
1. Bein, 2. vafi, 3. tveir eins, 4.
kennári, 5. rjála, 6. tala, 7. spíra,
8. frumefni, 9. ósamstæðir, 10. upp-
lirópun, 11. alúð, 12. um morgun-
inn, 15. vör, 17. lijúkrunarkona, 19.
heift, 22. lofttegund, 23. venda, 24.
heigull, 25. nokkur, 28. áhald, 29.
ásamstæðir, 31. brak, 33. bókstafur,
34. framkvæmd, 36. teymdi, 39.
neyta, 45. fallega, 46. upphrópun,
48. æsir, 51. fornemaður, 52. félag,
53. kaupmaður, 54. keisari, 59. hest,
61. ómargir, 63. lemur, 65. óhreinka,
66. fóður, 67. gróða, 68. fóru, 70.
verslunarmál, 71. samhljóðar, 72.
tveir eins, 73. skólameistari.
LAUSN Á KR0SSG. NR. 603
Lárétt ráðning:
1. Stórgripirnir, 12. móar, 13.
banar, 14. flas, 16. afl, 18. far,
20. tap, 21. J.A., 22. bóg, 24.
par, 26. B.A., 27. móður, 29. kom-
ir, 30. R.H., 32. kallfærið, 34. Þ.I.,
35. grá, 37. R.L., 38. R.R., 39. hef, 40.
eisa, 41. fá, 42. La, 43. laga, 44. yst,
45. Mi, 47. D.A., 49. gat, 50. M.T.,
51. fiskimann, 55. R.N., 56. púkka,
57. uggir, 58. L.K., 60. ala, 62. arð,
63. g.ð., 64. önd, 66. laf, 68. öru,
69. rúin, 71. kerra, 73. hrár, 74.
skottulæknana.
Lóðrétt ráðning:
1. Sófa, 2. tal, 3. ór, 4. G.B., 5. raf,
6. inar, 7. par, 8. I.R., 9. Nf, 10. ilt,
11. Raab, 12. matargeymslur, 15.
sparifatnaður, 17. góðar, 19. lamir,
22. bók, 23. gullfiska, 24. þorradaga,
25. rið, 28. R.L., 29. K.Æ., 31. hrista,
33. fá, 34. þegar, 36. ást, 39. liag,
45. mikla, 46. ei, 48. angra, 51. fúa,
52. K.A., 53. M.U., 54. nið, 59. krús,
61. Iíarl, 63. gráa, 65. tik, 66. Leu,
67. fræ, 68. örn, 70. No, 71. K.T.,
72. ak, 73. ha.
kasta sér á bálið, og líða sama dauða og
félagar hans. Og ennþá skyldi liann ekkert
í hvernig á þessari viðureign gat staðið.
Nú tók hinn deyjandi maður á öllu þvi
sem hann átti til, og reyndi að hrópa.
Hann langaði til að tala við gestinn, áður
en lífið slokknaði.
Hái maðurinn leit til hans. Andlit hans
var sótugt og brunnið og hlóðið rann úr
sári á enninu. En augun voru skörp og
villimennska orustuhugans skein úr þeim
Eftir nokkrar mínútur laut liann niðnr
að manninum á jakanum.
— Get ég nokkuð orðið þér að liði, spurði
liann.... Og hvar eru félagar þínir?
— Sjórinn lók þá, sagði loftskeytamað-
urinn með skýrri, rólegri rödd. Vökin
þarna opnaðist allt í einu í óveðrinu. Þeir
lágu og sváfu í litla húsinu okkar, en það
vallt ofan í vökina með þá. Eg lieyrði ekki
nokkurt liljóð eða stunu frá þeim. Eg var
að fást við loftskeytatækin í snjóhúsinu,
sem þú sérð standa þarna. Þegar ég varð
var við, að sambandið sem við höfðum
haft á milli okkar, var í ólagi, skildi ég
að eitthvað mundi vera að! Eg skreið út
úr kofanum mínum og lenti hérna á ísn-
um, þar sem stór jaki datt á bakið á mér
og mölvaði á mér hrygginn. Það er úti
um mig, félagi, en mér þótti vænt um
að geta sagt þér þetta áður en ég færi.
— Það er víst engin liætta á því, sagði
maðurinn með fallhlífina. .. . En annars
horfir ekki vel fyrir hvorugum okkar. Það
er enginn hægðarleikur að komast á hurt
úr þessu hvíta víti.
—1 Segðu það ekki, sagði hinn maðurinn
ákafur. Það er ekki eins vonlaust og þú
heldur. . . . ekki fyrir þig. . . . En þú getur
horið mig inn i snjóhúsið þarna þar getum
við talað hetur um málið. Þar er að
minnsta kosti iriatur og hlýja. Og ef heppn-
in er með er elcki ómögulegt að við getum
komið frá okkur skeyti, ef við hjálpumst
að því. En við verðum að hafa hraðann
á því að lífið er að fjara út úr kroppnum
á mér.
Það reyndist hægarleikur að komast inn
i snjóhúsið, sem var lilaðið úr jakabrotum
með snjó milli laganna, og að innan var
það fóðrað með úlfagærum og bjarnar-
feldum. Sergej lagði sjúklinginn á þykk-
an feld, kveilcti á steinolíuofni sem yljaði
vel, og tekannan fór að krauma eftir dá-
litla stund. Þeir fengu sér vænan skammt
af pemmikan og hjöruðu við er þeir höfðu
etið hann.
Hérna væri liægt að lifa notalegu lifi,
sagði loftskeytamaðurinn biturt, ef lirygg-
urinn í mér væri ekki eins og brotinn
pálmastofn. . . . Eg hefði ekki þurft nema
klukkutíma til að koma senditækinu í
lag. Við liöfum kol, bensín og hráolíu, og
í sameiningu hefðum við getað sett upp
loftnetsmastur. . . . En það þarf krafta til
slíks....
— Ivrafta. ... þá hefi ég'.
Sjúki maðurinn hrosti góðlega og virti
fyrir sér manninn, sem stóð þarna yfir
honum hálfboginn. Hann sá nú, þegar
liinn langt aðkomni gestur var kominn úr
loðkápunni, að þetta var ungur maður
með óvonjulega fallega likamshyggdngu.
Allar hreyfingar lians voru öruggar og
liprar, handatiltektir lians voru eins og
þeirra, sem lifa miklu útilífi, — eins og
þeirra, sem eru vanir að treysta á sjálfa
sig.... Jú, þetta var maður, sem óttaðist
enga illa ára....
— Kannt þú nokkuð í loftskeytafræði?
spurði hann.
— Vitanlega. Eg hefi nýlega lokið prófi
í verkfræði.
— Hjá Jermak. Hvernig líður honum,
gamla drahharanum?
— Hann ligg'ur dauður í stóru flugvél-
inni þarna. Brunninn.
Fölur loftskeytamaðurinn leit upp ang-
istarlegur.
— Það eru undarlegir tímar, sem við
lifum á, muldraði hann. . . . Eg þykist
skilja að eittlivað liggi að haki þessum
atburði áðan. En ég kæri mig ekki um
að vita neilt. Ef heppnin er með þá hitti
ég víst Jermak gamla aftur. Þá getum
við rabbað saman um flónsku mannanna
.... Þú grætur, félagi? Já, lífið er harð-
leikið. Við fæðumst til að deyja. . . . Lífið
manns hratt fram hleypur. . . . ])að er eilt-
livað sem ég þarf að segja þér áður en ég
legg af stað í ferðina löngu. Líttu á -
þarna liinumegin við vökina sérðu lágan
kumhalda.... Það er lika einskonar snjó-
liús. En það er alveg í kafi núna. Maður
eins og þú átt sjálfsagt hægt með að moka
þig niður í það. Og svo hjálpar vorsólin
þér líka. Þar eru hirgðir af olíu og hens-
ini og bráðabigðaflugskýli. Og í þvi er
lítil flugvél. Motli-flugvél af gamalli gerð.
Hann átti hana hann Levanevski, vinur
olckar, sem líka er horfinn i faðm heims-
skautsnæturinnar. Ef þú hefir ekki önnur
ráð þá rífðu ofan af snjóhúsinu og grafðu
vélina upp úr snjónum, helltu á liana hens-
íni, og þá kemstu á lienni til Rúðólfs-
eyjar.
Hinn hristi liöfuðið.
— Aldrei!
Nei, ég get hugsað mér það, sagði loft-
skeytamaðurinn þreytulega. Það eru vist
einhverjir þar, sem vilja ná í þig. En þér
verður varla skotaskuld úr þvi að komast
til Point Bari’ow eða einhverrar stöðvar
i Ivanada, það er líka á þeim tíma árs, að
það eru tök á því. . Um að gera að liitta
á þokulausan dag. ... Jæja, nú liefi ég
stuttu máli sagt þér livað mér liggur á
hjarta. Það er tími til kominn fyrir ve-